Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum: fed levius fit patientiâ,
Quicquid corrigere eft nefas.

ODE XXV.

AD LYDIAM.

PARCIUS junctas quatiunt feneftras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi fomnos adimunt; amatque
Janua limen,

Quæ prius multum facilis movebat Cardines: audis minus et minus jam, ME tuo longas pereunte noctes, Lydia, dormis?

Invicem mochos anus arrogantes Flebis in folo levis angiportu, Thracio bacchante magis fub interlunia vento

Cum tibi flagrans amor, et libido,
Quæ folet matres furiare equorum,
Sæviet circa jecur ulcerofum;

Non fine queftu,

Læta quod pubes hederâ virente Gaudeat, pullâ magis atque myrto;

Aridas frondes Hiemis fodali

Dedicet Euro.

ODE XXVI.

AD ELIUM LAMIAM.

Musis amicus, triftitiam et metus Tradam protervis in mare Creticum Portare ventis; quis fub Arcto Rex gelidæ metuatur oræ,

Quid Tiridatem terreat, unice
Securus. O quæ fontibus integris

Gaudes, apricos necte flores,

Necte meo Lamiæ coronam,

Pimpleï dulcis: nil fine te mei
Poffunt honores: hunc fidibus novis,

Hunc Lesbio facrare plectro,
Teque tuafque decet forores.

ODE XXVII.

AD SODALES.

NATIS in ufum lætitiæ fcyphis
Pugnare Thracum eft: tollite barbarum
Morem, verecundumque Bacchum
Sanguineis prohibete rixis.

Vino et lucernis Medus acinaces
Immane quantum difcrepat! Impium
Lenite clamorem, fodales,

Et cubito remanete preffo.

Vultis feveri me quoque fumere
Partem Falerni? dicat Opuntia
Frater Megillæ, quo beatus
Vulnere, quâ pereat fagittâ.

Ceffat voluntas? non aliâ bibam
Mercede. Quæ te cunque domat Venus,
Non erubefcendis adurit

Ignibus; ingenuoque femper

Amore peccas: quicquid habes, age,
Depone tutis auribus. Ah! mifer,

Quantâ laborabas Charybdi!

Digne puer meliore flammâ.

Quæ faga, quis te folvere Theffalis
Magus venenis, quis poterit deus?
Vix illigatum te triformi

Pegasus expediet Chimærâ.

ODE XXVIII.

TE maris et terræ numeroque carentis arenæ
Menforem cohibent, Archyta,

Pulveris exigui prope littus parva Matinum
Munera: nec quidquam tibi prodest
Aërias tentaffe domos, animoque rotundum
Percurriffe polum, morituro.

Occidit et Pelopis genitor, conviva deorum;
Tithonufque remotus in auras,

Et Jovis arcanis Minos admiffus: habentque
Tartara Panthoiden, iterum orco

Demiffum; quamvis, clipeo Trojana refixo
Tempora teftatus, nihil ultra

Nervos atque cutem morti concefferat atræ;
Judice te, non fordidus auctor

Naturæ verique.

Sed omnes una maǹet nox,

Et calcanda femel via leti.

Dant alios Furiæ torvo spectacula Marti:

Exitio est avidum mare nautis.

Mifta fenum ac juvenum denfentur funera; nullum Sæva caput Proferpina fugit.

D

Me quoque devexi rapidus comes Orionis

Illyricis Notus obruit undis.

At tu, nauta, vagæ ne parce malignus arena

Offibus et capiti inhumato

Particulam dare: fic, quodcunque minabitur Eurus
Fluctibus Hefperiis, Venufinæ
Plectantur filvæ, te fofpite; multaque merces,

Unde poteft, tibi defluat æquo

Ab Jove, Neptunoque facri cuftode Tarenti.
Negligis immeritis nocituram

Poftmodo te natis fraudem committere? Fors et
Debita jura vicefque fuperbæ

Te maneant ipfum: precibus non linquar inultis; Teque piacula nulla resolvent.

Quanquam feftinas, non eft mora longa, licebit, Injecto ter pulvere, curras.

ODE XXIX.

AD ITIUM.

ITI, beatis nunc Arabum invides
Gazis, et acrem militiam paras
Non ante devictis Sabææ

Regibus, horribilique Medo

Nectis catenas. Quæ tibi virginum,
Sponfo necato, barbara serviet?