Aut in umbrofis Heliconis oris,

Aut fuper Pindo, gelidove in Hæmo;

Unde vocalem temere infecuta
Orphea filvæ,

Arte maternâ rapidos morantem
Fluminum lapfus, celerefque ventos;
Blandum et auritas fidibus canoris
Ducere quercus.

Quid prius dicam folitis parentum
Laudibus? qui res hominum ac deorum,
Qui mare et terras, variifque mundum
Temperat horis:

Unde nil majus generatur ipfo,

Nec viget quidquam fimile, aut fecundum:
Proximos illi tamen occupavit
Pallas honores.

Proliis audax, neque te filebo,
Liber; et fævis inimica virgo

Belluis: nec te, metuende certâ,
Phoebe, fagittà.

Dicam et Alciden, puerofque Ledæ;
Hunc equis, illum fuperare pugnis

Nobilem: quorum fimul alba nautis
Stella refulfit,

Defluit faxis agitatus humor:
Concidunt venti, fugiuntque nubes;
Et minax, quod fic voluere, ponto
Unda recumbit.

Romulum poft hos prius, an quietum Pompili regnum memorem, an superbos Tarquini fafces, dubito, an Catonis Nobile letum.

Regulum, et Scauros, animæque magnæ Prodigum, Pœno fuperante, Paulum, Gratus infigni referam Camenâ, Fabriciumque :

Hunc, et incomtis Curium capillis
Utilem bello tulit, et Camillum,
Sæva paupertas, et avitus apto
Cum lare fundus.

Crefcit occulto velut arbor ævo

Fama Marcelli: micat inter omnes

Julium fidus, velut inter ignes
Luna minores.

Gentis humanæ pater atque cuftos,
Orte Saturno, tibi cura magni
Cæfaris fatis data; tu fecundo
Cæfare regnes

Ille, feu Parthos Latio imminentes
Egerit jufto domitos triumpho,
Sive fubjectos orientis oræ
Seras et Indos;

Te minor latum reget æquus orbem;
Tu gravi curru quaties Olympum;

Tu

parum caftis inimica mittes
Fulmina lucis.

ODE XIII.

AD LYDIAM.

Cum tu, Lydia, Telephi

Cervicem rofeam, lactea Telephi

Laudas brachia, væ! meum

Fervens difficili bile tumet jecur.

Tunc nec mens mihi, nec color
Certâ fede manet; humor et in

Furtim labitur, arguens

genas

Quam lentis penitus macerer ignibus.

C

Uror, feu tibi candidos

Turparunt humeros immodicæ mero

Rixæ; five

puer furens

Impreffit memorem dente labris notam.

Non, fi me fatis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbare

Lædentem ofcula, quæ Venus

Quintâ parte fui nectaris imbuit.

Felices ter et amplius

Quos irrupta tenet copula; nec, malis

Divulfus querimoniis,

Supremâ citius folvet amor die.

ODE XIV.

O NAVIS, referent in mare te novi

Fluctus. O! quid agis? fortiter occupa

Portum: nonne vides, ut

Nudum remigio latus,

Et malus celeri faucius Africo,

Antennæque gemunt; ac fine funibus

Vix durare carinæ

Poffunt imperiofius

Æquor? Non tibi funt integral intea, Non dî, quos iterum preffa voces malo.

Quamvis Pontica pinus,

Silvæ filia nobilis,

Jactes et genus et nomen inutile;
Nil pictis timidus navita puppibus
Fidit: tu, nifi ventis

Debes ludibrium, cave.

Nuper folicitum quæ mihi tædium,
Nunc defiderium curaque non levis,
Interfufa nitentes

Vites æquora Cycladas.

ODE XV.

PASTOR Cum traheret per freta navibus Idæis Helenam perfidus hofpitam, Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

Nereus fata. MALA ducis avi domum,

Quam multo repetet Græcia milite,