I. POEZYA POLSKA I ŁACIŃSKA, Charakter poezyi w epoce Wazów. i tłumacze. Znakomitsi poeci oryginalni Teatr. Swobody i swawole, pochopy do ucisku i reakcye, walki orężne z nieprzyjaciółmi kraju i piśmienne z polityczncmi lub religijnemi przeciwnikami słowem wszystkie strony życia narodowego, za Wazów doskonale odbiły się w poezyi ówczesnéj. Owszem, poezya najwybitniej niż inne gałęzie piśmiennictwa wyryła na sobie całą fizyonomję ducha Polaków, jeśli za poezyę zechcemy uważać formę wierszowaną, w którą w epoce naszej Polacy lubili ubierać i dzieje swojego kraju i swoją modlitwę do Boga i swoje pochwały możnym i szyderstwa z przeciwników. Forma wierszowana służyła do codziennego niemal użytku, tak w domowym jako i publicznym zawodzie; łacno więc zgadnąć, że w takim stanie rzeczy musiało jej braknąć na wzniosłości co rusza serca, na sile i energji, słowem na warunkach stanowiących poezyę. Piękne nawet co do wykonania utwory owoczesne Klonowiczów, Szymonowiczów, Miaskowskich, Grochowskich, nie odznaczały się |