postulatoriis quorundam Emorum S. R. E. Cardinalium, plurimorum Rmorum Sacrorum Antistitum aliorumque virorum ecclesiastica vel civili dignitate praestantium et religiosarum vel piarum sodalitatum, praesertim supremae moderatricis ac Sororum Instituti a S. Dorothea, Emus et Rmus Dñus Cardinalis Franciscus Segna eiusdem Causae Ponens seu Relator, in ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanum coactis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur? Porro Em̃i et Rmi Patres Sacris tuendis Ritibus praepositi, post relationem eiusdem Emi Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Alexandro Verde sanctae fidei Promotore, omnibusque sedulo perpensis rescribendum censuerunt: Affirmative seu Commissionem esse signandam si Sanctissimo placuerit. Die xXI Aug. MDCCCCVI.

Facta postmodum de his Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae X per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationi Pro-Praefectum relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacri Consilii ratum habuit et confirmavit, propriaque manu signare dignata est Commissionem introductionis causae praedictae Venerabilis Servae Dei Paulae Frassinetti, fundatricis Instituti Sororum a S. Dorothea nuncupati. Die xxi, eisdem mense et anno.

L. S.

A. Card. TRIPEPI, Pro Praefectus.

†D. PANICI, Archiep. Laodicen., Secretarius

II.

NEAPOLITANA.

Decretum beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei IANUARII MARIAE SARNELLI, sacerdotis e congregatione SS. Redemptoris.

Super dubio: An constet de virtutibus theologalibus fide, spe, caritate in Deum et proximum; itemque de cardinalibus prudentia, iustitia, fortitudine, temperantia earumque adnexis in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Perillustris congregatio SSmi Redemptoris, quae parente gloriatur Doctore S. Alfonso Ligorio, vel a sui exordio in sodalium numerum adscivit apostolicum virum, qualem tempora postulabant qui, eandem atque ille patriam sortitus, Neapolim, curavit gentem suam et liberavit eam a perditione (Eccl., L, 4). Nobilis hic Ligorii socius atque aemulator, idemque admodum similibus vitae casibus quasi eius expressa imago, fuit Ven. Dei Servus Ianuarius Maria Sarnelli.

Piis claroque genere ortus parentibus pridie Id. Septembr. anno MDCCII, statim ut rationis compos effectus est, ea virtutum germina prodidit, quae ad virum sanctum efformandum conspirare

viderentur. Studiis litterarum vacans apud Patres Societatis Iesu, occasione solemnium beati coelitis Ioannis Francisci Regis, primum sensit se ad Christi apostolatum vocari. Illius itaque sancti viri cupiens sectari vestigia, petiit a patre ut sibi liceret Ignatianum Institutum amplecti. Re non impetrata, paternae repulsae dolorem pius adolescens in meritum obedientiae convertit, ipsique patri morem gerens, forensia studia et negotia est persequutus. Interim haud magis de clientum fortuna, quam de ceterorum salute sollicitus, in togatorum equitum ac doctorum sodalitates adscitus est, celebravitque praecipue hospitalem domum insanabilium, in qua, tamquam in palaestra caritatis, ea didicit, quae ipsum a mundanis illecebris penitus divellerent.

Quare opibus honoribusque abdicatis, divino ministerio se mancipavit. Ac iam tum quidem conciones ad populum frequentes habebat, sive nocturnis in sacellis, sive publice per vias, maximeque pueris ac rudibus christiana fide imbuendis animum adiiciebat. Idem parvam iniit societatem, auctore ac duce Ligorio, quae futurae congregationi viam quodammodo stravit. In Collegium quoque S. Familiae pro exteris missionibus receptus est; congregationi vero apostolicarum missionum cum ipso Ligorio nomen dedit, nullis tamen se votis adstringens.

Sacerdotio auctus, ac subinde recens institutam a Ligorio congregationem SSmi Redemptoris ingressus, nullum caritatis officium a se alienum duxit. Neapoli, qua in urbe principe, omnem fere vitam traduxit, cernere erat fervidissimum apostolum, omnibus omnia factum, in valetudinariis degentes, detrusos in carcerem, afflictos, iacentes omnes opera et alloquio relevare, adolescentiam a vitiis deterrere, effrenem per ea tempora perditarum mulierum licentiam compescere, invocata etiam severitate rectorum civitatis, reliquo populo in fide ac moribus continendo sedulo advigilare, tum verbo, tum scriptis, quae plura edidit, optimorum iudicio probatissima. Multos abusus de medio sustulit; pessimam consuetudinem impia verba iacendi acerrime est insectatus; precationem communem in sacris aedibus atque in familiis valde provexit. Praeterea Neapolitano Archiepiscopo auxilio fuit in multis, quae aut instituit ille aut reformavit; congregationes et sodalitates populo plures dedit aut propagavit; in regimine sacrarum missionum, quas paene innumerabiles obtulit, Ligorio sancto successor extitit. Et quamvis e congregationis domibus ob sacri ministerii munia superiorum venia abfuerit, numquam tamen ab ipsa recessit.

Tot fractus laboribus, quot duriores efficiebant voluntariae corporis afflictationes, maturius quam par erat, debuit fato cedere. Itaque ad occasum vergere visus est, qui in diebus suis eluxit quasi stella matutina in medio nebulae (Eccl., L, 6). Gravi enim morbo correptus, cuius vim patientissime toleravit, meritis donisque caelestibus cumulatus, tandem quievit in Christo sanctissime pridie Cal. Iul. MDCCXLIV, aetatis suae XLI.

Venerabilis Ianuarii Mariae sanctitati, et quum in vivis ageret, et post obitum, praeclarum testimonium reddiderunt amplissimae dignitatis atque auctoritatis viri, in primisque sanctus Doctor Al

Acta Pontificia, Vol. VI.

2

fonsus Ligorius. Succrescente autem in dies ea fama, etiam ob prodigia, quae ipsius interpositis precibus a Deo patrata ferebantur inquiri coeptum est ab ordinaria auctoritate super eius vita et virtutibus. Quibus inquisitionibus rite expletis, quum de omnibus ad sa. me. Pium IX relatum esset, Commissionem introductionis causae Pontifex sua manu signavit II Non. Decembr. an. MDCCCLXXIV. Instructis subinde Apostolica auctoritate processibus, tabulis, ut moris est, rite digestis, de gradu virtutum heroico tribus disceptationibus actum est. Ac primum in antepraeparatorio coetu penes cl. m. Cardinalem Miecislaum Ledóchowski Causae Relatorem, habito v Cal. Decem. anno MDCCCXCIV; mox in praeparatorio conventu in aedibus Vaticanis, sexto Cal. April. an. MDCCCCVI; denique in Congregatione universa ibidem apud SSmum D. N. Pium Papam X Idibus Novembr. hoc labente anno, in qua Revñus Cardinalis Dominicus Ferrata vice Card. Miecislai Ledóchowski e vivis erepti in Causae Ponentem suffectus discutiendum proposuit dubium: An cons'et de virtutibus theologalibus fide, spe, caritate in Deum et proximum; itemque de cardinalibus prudentia, iustitia, fortitudine, temperantia earumque adnexis Ven. Servi Dei lanuarii Mariae Sarnelli, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales et Patres Consultores suis quisque suffragiis constare censuerunt. Quibus perpensis, SSmus Dominus supersedendum duxit, hortatusque est adstantes ut caeleste lumen ad rite iudicandum effusis precibus implorarent.

Hodierna vero die, Dominica I Adventus, sacro pientissime, litato in domestico sacello, ad nobiliorem aulam aedis Vaticanae accedens, Rmos Cardinales accersivit Aloisium Tripepi S. RR. Congregationi Pro-Praefectum et Dominicum Ferrata Causae Relatorem, itemque R. P. Alexandrum Verde sanctae fidei Promotorem et me infrascriptum Secretarium, iisque adstantibus solemniter pronunciavit: Constare de virtutibus theologalibus fide, spe, caritate in Deum et proximum, itemque de cardinalibus prudentia, iustitia, fortitudine, temperantia earumque adnexis Ven. Servi Dei Ianuarii Mariae Sar nelli, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Quod Decretum vulgari et in Acta SS. Rituum Congregationis referri iussit, postridie Cal. Dec. anno MDCCCCVI.

L. S.

A. Card. TRIPEPI, Pro-Praefectus.

†D. PANICI, Archiep. Laodicen., Secretarius.

III. BENEVENTANA SEU IANUEN.

Decretum beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei ALOI SII SOLARI, sacerdotis professi e Societate Iesu.

DECRETUM INTRODUCTIONIS CAUSAE.

stre

NTER multiplices curas, labores doloresque terrestris exilii, haud nuos suspicere Christi milites qui ob praeclara merita sempiternam gloriam consecuti sunt, quique de sua salute securi et de nostra