*

mea non cuftodierint; Vifitabo in virga iniquitátes eórum, & in verbéribus peccáta eóru. Mifericordiam autem meam non difpérgam ab neque nocébo in

*

eo, veritáte mea.

Neque profanabo teftaméntum meum, quæ procédunt de lábiis meis non fáciam írrita. Altera Divifio Pfalmi 88.

S Emel jurávi in fancto meo, fi David méntiar: * Semen ejus in

ætérnum manébit.

Avertífti adjutórium * & non es

ab

gládii ejus, auxiliátus ei in bello. Deftruxisti eum emundatióne, * & fedem ejus in terram collisíti. Minoráfti dies témporis ejus; perfudifti eum confufióne.

*

exultábunt totâ die in juftitia tua exaltabún

tur.

. Ténebræ non obfcurabúntur à te, Dómine;

R. Et nox ficut dies illuminábitur. Pfal. 138. Pater nofter, &c.

AD LAUDES. Ant. 4. Audi. PSALMUS. 80. Fefa piè celebranda: hinc Dei favor. Xultáte Deo adjutóri nestro: * Jubiláte Deo Jacob. Súmite pfalmum, & date tympanum; * pfaltérium jucúndum cum cithara :

E

Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die folemnitátis veftræ :

Quia præceptum in Ifraël eft, * & judícium Deo Jacob:

nis.

Et dimifi eos fecúndùm defidéria cordis eórum ;* ibunt in adinventiónibus fuis.

Si pópulus meus audiffet me; * Ifraël fi in viis meis ambuláffet:

*

guam, quam non nóverat,

audívit :

Divértit ab onéribus

dorfum ejus;

*

manus

Inimíci Dómini mentiti funt ei, * & erit tempus eórum in fæcula.

Et cibávit eos ex ádi

tra, melle faturávit eos. Ant. Audi, pópulus meus, & contestábor te F

ego

tuus.

Ant. 1. Parátum.

107.

PSALMUS Oratio Ecclefia, Dei auxilium adversùs impios

P

pofcentis. Arátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo & pfallam in glória mea. Exurge, glória mea; exúrge, pfaltérium & císhara: exurgam dilúculo. Confitebor tibi in pópulis, Dómine, * & pfalTam tibi in natiónibus. Quia magna eft fuper cælos mifericórdia tua, * & ufque ad nubes véritas

-сиа.

*

Exaltáre fuper coelos, Deus, & fuper omnem serram glória tua.

Ut liberéntur dilécti

tui, * falvum fac déxterâ tuâ, & exáudi me. Ant. Parátum cor men, Deus; exúrgam diluculo: Lorfitébor tibi, Dómine. Ant. 6. Dómine. Divifio Pfalmi 107.

mei.

Juda rex meus: * Moab lebes fpei meæ.

3

*

In Idumæam exténdam calceaméntum meum : mihi alienígena amíci façti funt.

Quis dedúcet me in civitátem munítam ? *quis dedúcet me ufque in Iðumæam?

Nonne tu, Deus, qui repulifti nos? * & non exibis, Deus, in virtútibus noftris ?

Da nobis auxílium de tribulatióne; * quia vana falus hóminis.

In Deo faciémus virtútem: * & ipfe ad nihilum dedúcet inimícos noftros.

Ant. Dómine, vana falus hóminis: in Deo fa ciémus virtútem.

Ant. 8. Deus. IN FERIIS. CANTICUM ANNE. 1. Reg. 2.

Xultávit cor meum is

E Dómino, & exal

*

tátum eft cornu meum in

Dilatátum eft os meum

Meus eft Gálaad, &

*

*

alius extrà te: & non eft fortis ficut Deus nofter. Nolite multiplicáre loqui fublimia, gloriántes: recédant vétera de ore veftro;

*

Quia Deus fcientiárum, Dóminus eft, & ipfi præparántur cogitatiónes. Arcus fórtium fuperá tus eft; * & infirmi accincti funt róbore. Repléti priùs, pro pámibus fe locavérunt; * & famélici faturáti funt. Donec ftérilis péperit plurimos;* & quæ multos habébat filios, infirináta eft. Dóminus mortificat, & vivificat; * dedúcit ad ínferos, & redúcit. Dóminus páuperem facit, & ditat humiliat

Dóminum formidábunt adversárii ejus; * & fuper ipfos in cœlis tonábit. Dóminus judicábit fines terræ, & dabit impérium regi fuo, & fublimábit cornu Chrifti fui.

*

Ant. Deus fcientiarum, Dóminus eft, & ipfi præ parántur cogitationes.

IN FESTIS.
CANTICU M.
A. Paral.

B

29.

Enedictus es, Dómine, Deus Ifraël patris noftri * ab ætérne in ætérnum.

Tua eft, Dómine, magnificéntia, & potentia, & glória, atque viêtória; * & tibi laus.

Cuneta enim quæ in coelo funt & in terra, tua funt:

Tuum, Dómine, re& tu es fuper

*

gnum,
omnes príncipes.

Tuæ divitiæ, & tua
* tu dominá-

eft glória:

In manu tua virtus &

ris omnium.

*

rum fervábit, & impii in ténebris conticéfcent; quia non in fortitúdine fua roborábitur vir.

nofter, confitémur tibi, * & laudámus nomen tuu

Dóminus.

PSALMUS 147.

Capitulum. 1. Petr. 2. Os genus eléctun regále facerdótiun

gens fancta, pópulus a quifitiónis: ut virtútes a nuntiétis ejus, qui de t

mirábile lumen fuum.

Deum tuum, Sion.

*

*

feras portárum tuárum; benedixit filiis tuis in te. Qui pófuit fines tuos pacem, & ádipe fruménti sátiat te. Qui emittit elóquium fuum terræ, velociter currit fermo ejus. Qui dat nivem ficut la nam * nébulam ficut cinerem fpargit.

*

Mittit cryftallum fuam ficut buccéllas; * ante fáciem frigoris ejus quis fuftinébit? Emittet verbum fuum & liquefáciet ea; flabit fpiritus ejus, & fluent

num tuórum illúminat. R. Et intellectum da párvulis. Pf. 118. Ad Benedictus.

Ant. 3. Tu, puer, Pro phéta Altiffimi vocáberis ad dandam fciéntiám fa lútis plebi ejus. Luc. 1. Preces, fi dicenda fint, u infrà poft Completor. Sab Oratio conveniens.

AD PRIMA M. Ant. 3. Illúminet. PSALMUS 66. Deus in toto orbe cognof cendus. Eus mifereátur

D

noftri, & benedícat nobis; * illúminet vultu fuum fuper nos, & mifereátur nostri :

Ut cognofcámus in terra viam tuam, * in omnibus géntibus falutáre tua.

Confiteántur tibi póp... li, Deus; * confiteantur tibi pópuli omnes.

Læténtur & exúltent gentes: quóniam júdicas