Obrazy na stronie
PDF
ePub

Art. 5. Voulons qu'aucun bachelier, soit séculier ou régulier, ne puisse être dorénavant licencié, tant en théologie qu'en droit canon, ni être reçu docteur qu'après avoir soutenu ladite doctrine dans l'une de ses thèses, dont il fera apparoir à ceux qui ont droit de conférer ces degrés dans les universités.

Art. 6. Exhortons néanmoins, enjoignons à tous les archevêques et évêques de notre royaume, pays, terres et seigneuries de nostre obéissance, d'employer leur autorité pour faire enseigner, dans l'étendue de leurs diocèses, la doctrine contenue dans ladite déclaration faite par lesdits députés du clergé.

Art. 7. Ordonnons aux doyens et syndics des facultés de théologie de tenir la main à l'exécution des présentes, à peine d'en répondre en leur propre et privé nom.

SI DONNONS EN MANDEMENT à nos amés et féaux les gens tenant nos cours de parlement, que ces présentes nos lettres, en forme d'édit, ensemble ladite déclaration du clergé, ils fassent lire, publier et enregistrer aux greffes de nosdites cours, et des bailliages, sénéchaussées et universités de leurs ressorts, chacun en droit soi, et aient à tenir la main à leur observation, sans souffrir qu'il y soit contrevenu directement in indirectement, et à procéder contre les contrevenants en la manière qu'ils le jugeront à propos, suivant l'exigence des cas; car tel est notre plaisir. Et, afin que ce soit chose ferme et stable à toujours, nous avons fait mettre notre scel à cesdites présentes.

Donné à Saint-Germain-en-Laye, etc.

Signé LOUIS.

XXV. Alexandri VIII. literae ad Ludovicum XIV. regem Galliae a. 1691 *).

Carissime in Christo Filii noster salutem etc. Cum in summopere metuendo mortalis huius vitae confinio constituti de reddenda iudici districto, et pulsanti, demandatae nobis in Ecclesia Dei supremae administrationis ratione serio cogitemus, nostrarum esse partium omnino ducimus, irrita, atque inania declarare omnia, quae aliquot ab hinc annis in isto regno Tuo,

*) Hoc monumentum et duo sequentia extant apud P. Desirant Consilium pietatis de non sequendis errantibus. Romae 1720.

sive adversus Ecclesiarum eiusdem Regni, personarumque, et locorum Ecclesiasticorum iura, sive alias adversus Romani Pontificis, Apostolicae Sedis, Ecclesiaeque universae auctoritatem acta, gesta, et respective pronunciata fuerunt, quaeque inde quomodocumque secuta, et secutura sunt, sicuti ex Brevi hac super re edito manifeste apparet. Quia vero nullis concluditur finibus caritas, qua Maiestatem Tuam complexi semper sumus, et complectimur, susceptam a nobis perquam necessariam huiusmodi deliberationem hisce Tibi significamus: Effuso cum paterni cordis affectu etiam atque etiam a Te flagitantes, ut ipsam aequi, bonique habeas, ac ab universis praedicti Regni tui Ordinibus fideliter servari cures. Sane ubi id praestes, quemadmodum a Filio suo primogenito praefata Sedes, et Ecclesia iure merito exspectant, constantem Tibi ab illo, per quem reges regnant, secundorum eventuum faustitatem polliceri procul dubio poteris: dum nos sollicitudinem nostram firma hac in spe non parum levantes Maiestati Tuae Apostolicam Benedictionem amantissime impertimur. Datum Romae etc. (30. Ian. 1691.)

XXVI. Episcoporum et praelatorum Galliae retractatio a. 1692.

Beatissime Pater.

Cum in hoc tandem exultantis Ecclesiae felicitate ingentes Christiani omnes paternae providentiae Sanctitatis vestrae fructus percipiant, facilemque in sinum Clementiae vestrae aditum experiantur; nihil accidere molestius potuit, quam quod eo nunc loco res nostrae sint, ut aditus in Gratiam Sanctitatis vestrae nobis hactenus interclusus videatur. Cuius quidem rei cum eam fuisse rationem perceperimus, quod nos Cleri Gallicani Comitiis anno 1682 Parisiis habitis, interfuerimus; id circo ad pedes Beatitudinis vestrae provoluti profitemur, et declaramus, nos vehementer quidem, et supra id quod dici potest, ex corde dolere de rebus gestis in Comitiis praedictis, quae Sanctitati vestrae eiusque Praedecessoribus summopere displicuerunt. Ac proinde quidquid de istis Comitiis circa Ecclesiasticam potestatem, et Pontificiam auctoritatem decretum censeri potuit, Pro Non Decreto Habemus, et Habendum Esse Declaramus. Quin imo a mente nostra alienum fuisse testamur quidquam decernere, et Ecclesiis praedictis praeiudicium inferre: Prompti insuper in profundissimi obsequii, quod Sanctitati vestrae profi

temur, et demissae reverentiae pignus, ita nos gerere, ut de debita nostra, quam ad extremum vitae spiritum Sanctitati vestrae impensissime praestabimus, obedientiam, et de nostro pro tuendis Ecclesiae iuribus zelo, nihil unquam possit desiderari. His itaque perlectis nostris Litteris speramus, et Sanctitatem vestram humillime obtestamur, ut nos in gratiam benevolentiamque tandem receptos Ecclesiis, ad quas Rex noster Christianissimus nos nominaverit, praeficere non dedignetur. Quo maturius animarum saluti, et Christianae Religioni utilitati, ipsarum Ecclesiarum iuribus, et dignitati, ut sincere Sanctitati vestrae profitemur, studium omne nostrum et curam impendamus. Interim Beatitudini vestrae tamquam B. Petri Apostolorum Principi Successori, Christi Domini Vicario, totiusque militantis Ecclesiae Capiti, veram, et sinceram obedientiam, quam iam promisimus, iterum promittimus, vovemus, et iuramus, ae multos, et felices annos pro bono totius Ecclesiae ex animo pre

camur.

XXVII. Ludovici XIV. regis Galliae declaratio a. 1693.

Papae Sanctissimo Patri Nostro.

Sanctissime Pater! Magnam semper a Sanctitatis vestrae ad Pontificatum exaltatione concepi spem de utilitatibus Ecclesiae, sanctaeque Religionis nostrae incrementis. Cum magno admodum gaudio experior iam inde effectus in omni eo, quod Beatitudo vestrae magnifice, et utiliter in utriusque bonum praestat. Id filialem meum erga Sanctitatem vestram respectum auget. Et quoniam id desidero eidem efficacioribus quantum possum probationibus notum facere, perlibenter Sanctitati vestrae notifico, quod dederim mandata necessaria ut res in meo Edicto diei 22. Martii 1682 circa declarationem a Clero Gallicano factam (quo me conditiones praeteritae adegerant) contentae non observentur. Desiderans, ut non solum Sanctitas vestra de meis sensibus informata sit; verum etiam ut totus mundus singulari aliquo signo cognoscat venerationem, qua magnas, sanctasque eiusdem qualitates prosequor. Non dubito quin Beatitudo vestra quibusvis paterni sui erga me affectus probationibus et demonstrationibus corresponsura sit. Et interim Deum rogo, ut Sanctitatem vestram conservet annis multis, et aeque felicibus ac optat, Sanctissime Pater Versalia 14. Sept. 1693. Vester Devotissime Filius Ludovicus.

XXVIII. Geistliches Reglement*)

auf hohen Befehl und Verordnung des von Gott gegebenen und mit Weisheit ausgezierten Herrn Zaren und Grossfürsten

Peters des ersten

Kaisers von ganz Russland etc. etc. etc.
und mit Bewilligung der ganzen heiligen diri-
girenden Synode der Rechtglaubigen Russischen
Kirche, welche durch Sr. Zarischen Majest. Be-
mühung, mit Einstimmung und Beirath des
geistlichen Standes von ganz Russland, wie auch
des dirigirenden Senats, den 14ten Febr. 1721 in der
Residenz St. Petersburg errichtet worden,
publicirt, und gedruckt

in der St. Petersburgischen Buchdruckerei, 1721,
den 16. Sept.

§. 1.

Von Gottes Gnaden

Wir Peter der erste, Zar und Selbsthalter von ganz
Russland etc. etc. etc.

Indem Wir, unter vielen andern, nach Erforderung der Uns von Gott verliehenen Gewalt, Uns obliegenden Sorgen um die Verbesserung unsrer Nation und andrer uns unterworfenen Länder, auch auf den geistlichen Stand Unsre Augen wenden, und in selbigem viel Unordnung und ein grosses Gebrechen in Verrichtung seines Amtes warnemen: empfinden Wir in Unserm Gewissen eine billige Furcht, dass Wir vielleicht gegen den Höchsten, woferne Wir, nachdem Wir dessen hülfreiche Hand in Einrichtung sowohl des Militär- als Civilstandes so vielfältig gespüret, die Verbesserung des geistlichen Standes versäumen sollten, undankbar scheinen, und ohne Entschuldigung bleiben möchten, wenn der gerechte Richter über eine so grosse Uns anvertraute Verwaltung von Uns Red und Antwort fodern wird.

Derohalben haben Wir, nach dem Beispiel der gottesfürch

*) Editum est prolixum hoc edictum in Haigold's Beylagen zum Neuveränderten Russland. Erster Theil p. 149--260.

[ocr errors]

tigen Regenten, welche vormals sowohl im Alten als Neuen Testamente gelebet, die Sorge wegen besserer Einrichtung des geistlichen Standes unternommen. Und weil Wir hiezu kein besseres Mittel ausfinden können, als eine Collegialregierung; sintemal eine einzelne Person selten von Affecten frei ist und weil diese Würde nicht erbet, selbige um so viel mehr vernachlässiget: so errichten Wir ein geistliches Collegium, das ist, ein geistliches Collegialdirectorium, welches nach beigehendem Reglement alle geistliche Geschäffte in der Kirche von ganz Russland besorgen soll.

Wir befelen demnach allen Unsern getreuen Untertanen, wes Standes sie sein mögen, geistlichen und weltlichen, dasselbe für eine kräftige Regierung zu halten, und von demselben in geistlichen Sachen Urteil, Resolution, und Entscheidung zu begeren, auch mit desselben Ausspruch sich begnügen zu lassen, und dessen Befelen in allem gehorsam zu sein: bei Vermeidung schwerer Strafe, dergleichen denen, so sich andern Collegiis widersetzen oder ungehorsam sind, dictiret ist.

Es lieget aber gedachtem Collegio ob, dieses Reglement künftighin mit neuen Verordnungen vollständiger zu machen, wie solches die Umstände und verschiedene Vorfälle erfodern möchten. Doch soll solches nicht ohne Unsre Bewilligung geschehen.

Zu diesem geistlichen Collegio bestellen Wir folgende Mitglieder: als einen Präsidenten, 2 Vicepräsidenten, 4 Räthe, und 4 Assessoren. Weil auch in dem 7ten und 8tén Punct des ersten Teils dieses Reglements gedacht wird, dass der Präsident dem Gerichte seiner Mitbrüder, nämlich eben desselben Collegii, unterworfen sei, wenn er ein schweres Verbrechen begangen so wollen Wir, dass er auch in dem Collegio nur Eine Stimme von gleicher Giltigkeit, wie die andern, haben solle.

Es sollen aber alle Glieder dieses Collegii bei Antretung ihres Amtes einen Eid bei dem heil. Evangelio, nach nächstfolgender Eidesformul, ablegen. Gegeben in St. Petersburg, den 25. Jan. 1721.

Peter.

Im §. 2. wird die weitläufige Eidesformel der Mitglieder vorgeschrieben. Dann folgt das ausführliche Reglement. Dasselbe zerfällt in drei Theile. Der erste Theil enthält von §. 3. bis 5. die Beschreibung der Ursachen, weswegen ein geistliches

« PoprzedniaDalej »