PASCHALIS II GELASII II, CALIXTI II ROMANORUM PONTIFICUM EPISTOLÆ ET PRIVILEGIA ACCEDUNT CONONIS S. R. E. CARDINALIS, RADULFI REMENSIS, RADULFI CANTUARIENSIS, ARCHIEPISCOPORUM; GUILLELMI DE CAMPELLIS CATALAUNENSIS, THEOGERI METENSIS, ERNULFI ROFFENSIS, MARBODI REDONENSIS EPISCOPORUM; PLÁCIDI INCERTE SEDIS EPISCOPI; ARNALDI S. PETRI VIVI SENONENSIS ABBATIS, PONTII ABBATIS S. RUFI, GREGORII PRESBYTERI ROMANI, PETRI DE HONESTIS, CLERICÍ RAVENNATIS, HUGONIS DE SANCTA MARIA FLORIACENSIS MONACHI, LAURENTII VERONENSIS, THEOBALDI STAMPENSIS, LAMBERTI AUDOMARENSIS, HUGONIS DE CLERIIS, JOANNIS CONSTANTIENSIS, ANONYMI METENSIS. OPUSCULA, DIPLOMATA, EPISTOLÆ ACCURANTE J.-P. MIGNE Bibliothecæ Cleri Universæ.... SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICÆ, RAMOS, EDITORE TOMUS UNICUS PARISIIS APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES, IN VIA DICTA : AVENUE DU MAINE, 208. of M Bindery APR G 63 ANNO DOMINI MCXVIII PASCHALIS II PONTIFEX ROMANUS NOTITIA EX BULLARIO (Tom. II, pag. 141) deliguntur papæ (ait Pandulphus Pisanus) alter post alterum et unus quidem eodem, alter vero post cv electionis suæ diem a fidelibus captus, qui Albertus vocabatur, apud S. Laurentium retrudi; et qui Theodoricus, apud S. Trinitatem in Cava eremeticam vitam addiscere, Patrum judicio adjudicati sunt. Eligitur et tertius Maginulphus nomine (qui archipresbyter antea fuerat, et Silvestri IV nomen accepit). Hic quia necromantiæ fabulis simplicem populum, illos maxime, qui conscientia scelerum, vel ambitu futuri successus ad eum refugium fecerant, allicuerat, gravem in Ecclesiam calcem impressit. Sed dum auguriis fisus, pontificium adipisci nititur, quod ex diabolo dari non potuit, divinis destitutus auxiliis merito amisit;et sacerdotium quod sine Deo arripuit, tenere non locuit misero: amisit et urbem, ut exsul gravi inopia miseriisque afflictus (corrosa ut aiunt, lingua) vitam cum crimine finiret. » Paschalis II, natione Tuscus, patria Bledonus, A bus infelicibus. « Post mortem Guiberti duo statim antea Rainerius, seu Ragingerius, monachus Cluniacensis et abbas monasterii Sanctorum Laurentii et Stephani extra muros, presbyter cardinalis tituli S. Clementis, electus est in Romanum pontificem die 13 Augusti 1099 ac postridie hujus diei consecratus. Sedit in pontificatu annos VIII, menses v, dies vit (1), imperantibus in Oriente Alexio Comneno, in Occidente duobus Henricis III et IV. Obiit die 21 (2) Januarii, anno Domini 1118, et sepultus est in patriarchio Lateranensi. Vacavit sedes dies 11 (3). Schisma vicesimum quartum in ecclesia triplex. Primo, vel altero a Paschalis PP. electione anno, Guibertus antipapa, quem Clementem tertium appellatum diximus, de loco ad locum fugiens, tandem infelix cum fuga diem clausit extremum. At non proinde restituta Ecclesiæ tranquillitas. Henrici enim (III) opera (ait Baronius) tres post Guibertum sunt subrogati sibi invicem succedentes pseudopontifices, Albertus, Theodoricus et Maginulphus, arescentibus suo ipsorum ortu maledictionis palmiti (1) Sic legitur in quarto ex Critic. Baron. præfixis catalogis, in sexto legitur dies 1x, inclusis extremis, in septimo d es vin, inclusa obitus die; in oclavo menses VI, scriptoris incuria, dies VII. (2) Baronius Paschalis PP. obitum refert ad diem 18 mensis hujus, e usque pontificatus dies iv tantum adlit supra annos xvin, mens. v, Pandulphi B Pisan innixas auctoritate, qui Paschalem carnis debitum solvisse scribit xv Kalendas Februarii : sed cum aucicre Pandulpho eadem sedes vacaverit diebus tritus, Gerasus verc successor electus fuerit die 25 Januarii, prout ostendemus, legendum videtur xn Kalendus Februarii. (3) Prout habet octavus ex laudatis Catalogis. NOTITIA EX CONCILIIS. (MANSI tom. XX, pag. 977.) Paschalis in Tuscia, patre Crescentio et matre C monasterii Sanctorum Stephani et Laurentii, consiAlsatia natus, antea Rainerius appellatus, ex abbate lio et hortatu prædecessoris sui Urbani, communi 123412 PATROL. CLXIII. B et ad resignandum imperium omniaque ejusdem totius cleri populique applausu, invitus pontificatum A tum apud Bingam cepisset, in carcerem detrusisset, adeptus est anno Domini 109.), ipsis Idibus Augusti, Henrico quarto et quinto imperatoribus. Sedit, prout alicui religioso in schedula, partim pura partim scabrosa, auctore Dodechino, relevatum erat, annos oclodecim, menses quinque et dies novem. Sub Ilugone abbate Cluniacensis monasterii vitam mo. nasticam excoluit, et a Gregorio Vil cardinalis presbyter tituli Sancti Clementis creatus fuit. Initio pontificatus, obiit Romæ in arce Sancti Angeli Guibertus antipapa, Clemens tertius nominatus, qui per annos viginti et unum perniciosissimo schismate Ecclesiam sub tribus pontificibus antecessoribus inquietarat. Sepultus est Ravennæ, ubi post quinque annos cadaver illius exhumatum, in cineres redactum fuit auctoritate concilii Moguntini, quo decretum fuerat ut episcopi, Henricianæ hæreseos propugnatores, sedibus suis deponerentur, si viverent; sepulcris extraherentur et concremarentur, si mortui essent. Defuncto pseudopontifice Clemente tertio contra Paschalem a schismaticis cardinalibus brevi tempore tres antipapæ et pseudopontifices, Albertus Attellanus, Theodo-ricus Romanus, et Silvester quartus, sedi apostolicæ successive obtruduntur, Primum, dum ad Urbem vexandam incaute accederet, milites Paschalis interceperunt, et post quatuor menses sedis suæ, pontificatu abdicatum, in monasterium Sancti Laurentii relegarunt. Secundus per Campaniam incautius vagans a præsidio pontificio captus, schisma Guibertinum abjuravit, ingressusque monasterium Sanctæ Trinitatis, vitam ibidem solita- C riam peregit, dum sedem apostolicam tribus mensibus violenter et tyrannice invasisset. Tertium omnibus bonis exutum, ideoque magno animi dolore languentem, citissime sustulit e medio Deus optimus, atque ita dein sanctam Ecclesiam diuturno schismate turbatam pace et concordia donavit. Philippum Francorum regem, pellicem subintroductam didrittere polentem; venelli Pictavion sis decreto excommunicati mandavit, eoque modo ad pœnitentiam eumdem absoluugidnigge petendam induxit..Ecclesiarum investiibrada regibus diversorum regnorum.in. Anglia, Francia et Germania usurpatas, persantun Artselmum, triennaIi exsilio propterea relegatum, Ivonem aliosque strenuos ecclesiasticæ libertatis et immunitatis de- D demum perfidiam illam imperatorem peregisse, tensores, et contra utrumque Ilearicum IV et V patrem et filium sacrilegii hæredem, usque ad sui incarcerationem acerrime propugnavit. Nam Henricum imperatorem tertium, et quartum ejus nominis Germaniæ regem patrem, propter Simoniacam labem aliaque crimina, de quibus infra in concilio Lateranensi, excommunicavit, regni et imperii insignibus et ornamentis privavit. Subrogatus est patri communi procerum consensu filius Henricus, ejus noininis rex Germaniæ quintus, Romano pontifici et Ecclesiæ] Dei que infestus. Nam cum justo Dei judicio patrem excommunica quando pontifex electionem eorum episcoporum, quos ante imperator elegerat rogatus confirmare nollet. Abbati Urspergensi ejusque sectatoribus scriptoribus quanta fides in his enarrandis adhiberi debeat, supra enarravi. Papa aliquandiu capto, induit Viterbiensis, et detento, imperator a civibus revocatur, et episcoporum investituras, id est annulum et baculum, a papa recipiens, ipsum papam et cives Romanos muneribus reconciliare curavit, et a papa coronatus, favorem et nomen imperiale sortitur anno ab Incarnatione Domini millesimo centesimo undecimo, anno vero regni |