Obrazy na stronie
PDF
ePub

debeant paramenta coloris violacei potius, quam coloris nigri? Resp. Arbitrio Superioris Localis. Tertio: An in eodem casu excipiendum sit Altare, in quo habetur expositum Sanctissimum Sacramentum? Resp. Affirmative.

Et ita declaravit S. R. C. 16 sept. 1801. Romana seu Urbis Ecclesiae s. Ignatii.

[ocr errors]

166. Capitulum insignis Ecclesiae Regiae Varsaviensis S. R. C. humillime supplicavit pro declaratione sequentium dubiorum, nempe :

Cum in insigni Ecclesia Varsaviensi quotidie cantetur in Capella Crucifixi Missa votiva de Sanctissima Trinitate cum expositione Sanctissimi in Pixide, ac in aliis etiam Ecclesiis contingat saepius cantare, seu legere Missas votivas, seu de die etiam ante Sanctissimum expositum in Pixide, utrum in his Missis debeat fieri commemoratio de Sanctissimo?

Resp. Commemoratio de Sanctissimo Sacramento in Missis privatis poterit fieri, quando eius expositio fiat ex publica causa.

Item: In dicta Capella Crucifixi durante expositione Sanctissimi in Pixide, an, permittente Rubrica, possint in Ecclesia, vel aliis Capellis celebrari Missae de Requiem?

Resp. Missae de Requiem extra Altare, ubi est expositum Sanctissimum Sacramentum, poterunt celebrari, dummodo tamen oratio coram Sacramento non sit ex publica causa.

:

Item Transeundo circa Sanctissimum expositum in Pixide, uno, an utroque genu ante illud genuflectendum sit?

Resp. Quoad genuflectiones utroque genu sunt faciendae a transeuntibus ante illud, etiamsi fuerit in Pixide patenter expositum.

Item: Cum in Polonia frequenter fiant expositiones Sanctissimi publice in maiori Altari, et praeter Missam solemnem dicantur etiam Missae privatae ad idem Altare maius, et ad Altaria minora durante expositione Sanctissimi, an debeat fieri commemoratio de eodem Sanctissimo Sacramento?

Resp. Poterit fieri commemoratio de Sanctissimo Sacramento durante expositione.

Et ita decrevit, et servari mandavit S. Rit. C. die 7 maii 1746. Varsaviens. ad 9. et 10. modo, quove

167. Interrogata S. R. C. An, quo modo, in Altari fieri debeat benedictio Palmarum ante Missam celebrandam Dominica in Ramis pro repositione Sanctissimi Sacramenti, expleta Oratione 40. Horarum?

Resp. In casu, de quo agitur, si fieri debeat vel deceat ut fiat benedictio Palmarum, haec facienda erit in alio Sacello laterali quo magis fert Ecclesiae structura, distante ab ara maxima in qua Sanctissimum Sacramentum expositum est, servatis omnibus caeremoniis in Missali praescriptis, sed absque Processione. S. R. C. 17 sept. 1822. Dubiorum ad 10.

168. In Ecclesia Regalis Monasterii S. Laurentii Excurialensis consuescunt plerique audire sacras Conciones sedendo in gradibus Altaris maioris, terga vertendo Sanctissimo Sacramento, sit, vel non sit expositum. Et cum hoc videatur maxime absurdum, idcirco quaeritur, an haec consuetudo, sive corruptela debeat tolerari?

Resp. Negative. S. Rit. C. die 29 sept. 1806. In Toletana ad 3.

61

CAPUT V.

De Sepulturis.

169. Regulares possunt Laicis, ( seu Saecularibus) qui degunt intra septa Monasterii, eisque actu inserviunt ministrare Sacramenta Eucharistiae, etiam tempore Paschali, ac extremae Unctionis, nec non sepulturam dare in propria Ecclesia : non tamen iis, qui quidem actu inserviunt, sed degunt extra septa Monasterii. Congr. Conc. iun. 1587. et 25 ian. 1738.

170. Quoad istos vero, qui actu inserviunt, sed degunt extra septa Monasterii, velut etiam si quis hospitalitatis causa, vel spiritualis recessus, aut alio consimili casu infirmatur in aliquo Monasterio, possunt Regulares, quatenus ob repentinam necessitatem non detur spatium petendi licentiam a Parocho, ipsis administrare Viaticum, et extremam Unctionem. Idem dicendum de aegrotantibus extra Claustra Monasterii.

Haec autem differentia est inter infirmos intra Claustra, et extra, quod ad communicandos existentes extra , quatenus tempus adsit, requiritur licentia petita, et obtenta; ad communicandos vero existentes intra Claustra sufficit licentia petita, licet non obtenta, quia cum Parochorum iurisdictio exerceri non valeat in locis Regularibus, et immunibus, omnino irrationabiliter illam denegarent, exponerentque infirmum manifesto periculo immunitum decedendi sine adeo utilibus et necessariis Sacramentis.

[ocr errors]

Nec etiam posset Parochus occasione decessus ingredi in Monasterium, vel Ecclesiam Regularium,

sed privatim efferendus esset defunctus extra ianuam eiusdem Monasterii, vel Ecclesiae, ut ab eodem Parocho ut moris est ad sepulturam deducatur. P. Cavalieri ut infra.

171. Quoad Religiosos proprii Ordinis, qui decedunt extra ipsorum Monasteria, possunt Regulares eosdem communire extremis Sacramentis in quocumque loco detineantur infirmi, absque eo quod impediri valeant a Parochis aut necesse sit eorum licentiam exquirere, quibus propterea etiam inconsultis (ut per Decret. Congreg. Conc. 2 iulii 1620. decisum manet) eorum item cadavera a Regularibus ad proprias Ecclesias deferri posse, etiamsi a Curatis Sacramenta recepissent in necessitatis casu.

Si vero cadavera Religiosorum, qui extra Monasterinm moriuntur, ad ipsum Monasterium commode deferri nequeant, tunc si ipsi Religiosi, vel eorum Prelatus Provincialis, vel Localis sepulchrum elegerint, ibi sepeliantur, secus in sepulchro Ecclesiae Parochialis, in qua mortuus est, vel in Regulari alterius Ordinis, si ibi vitam finivit. Cavalieri ut infra.

172. Quod dictum est de Religiosis Professis, idem dicendum de Novitiis, qui extra Conventum Novitiatus e vita decedunt, quia secundum omnes in favorabilibus perfruuntur cunctis privilegiis, gratiis, et favoribus, perinde ac si Religiosi Professi forent. Cum vero isti proprium velle, et nolle habeant, possent utique ubicumque moriantur sibi eligere sepulturam, sicut et testari. Cavalieri tom. 4. decr. 14. cap. in Ord. 32. et tom. 3. decr. 14. cap. in Ord. 191. et S. C. 14. aug. 1665.

173. An servandum sit Decretum ab Episcopo Fossanensi factum, quod ad funera vocatis non li

ceat expectare Defunctum per vias, vel illius domum petere, sed quod debeant convenire ad Ecclesiam Parochialem, ad quam funus defertur, vel ad Cathedralem, si Cathedralis capitulariter interveniat, consuetudine immemorabili in contrarium non obstante?

Resp Tam Saeculares, quam Regulares etiam exemptos ad funera mortuorum vocatos in Ecclesiam Cathedralem, alias in Parochialem, ad quam funus defertur, convenire debere, et nullo modo permittendum, quod expectent per vias, vel adeant domum defuncti, consuetudine etiam immemorabili in contrarium non obstante. S. R. C. 24 iulii 1645. In Fossanensi ad 1.

174. Sac. Rit. Congregatio respondit ad Episcopum Niciensem: Regulares vocatos ad funus associandum nullo modo expectare debere per vias aut in domo defuncti, sed prius convenire debere ad Ecclesiam Parochialem defuncti, et inde cum Clero dictae Parochiae se conferre ad levandum cadaver, non obstante contrario usu etiam. immemorabili ut etiam resolutum fuit in Fossanensi 21 iulii 1645. S. R. C. hac die 9. aug. 1670. In Niciensi.

175. Expositionis tempore cadavera inferenda non sunt in Ecclesiam, et quando necessitas ea inferri cogeret, tumulari debent privatim, et absque solemnitate ulla, adeoque et sine Missa. Cavalieri tom. 4. decr. 45.

176. An in feria 6. Parasceve, expleta huíus diei officiatura, solemnes exequiae supra cadaver cuius❤ dam Monialis expositum in Ecclesia interiori libere celebrari possint a Sacerdotibus in Ecclesia exte

[ocr errors]
« PoprzedniaDalej »