Ant. Cogitatio hóminis confitébitur tibi; & relíquia cogitatiónis diem feftum agent tibi. Pf. 75. Dixérunt: Veníte, & folus Altíffimus in omni difperdámus eos de gente ; * terra. & non memorétur nomen. Ifrael ultrà. Quóniam cogitavérunt ananímiter: * fimul adver sùm te teftamentum difpofuérunt tabernácula Idumæórum & Ifmahelítæ, Moab, & Agaréni, Gebal, & Ammon, & Amalec; * alienígena cum habitántibus Tyrum. ? Etenim Affur venit cum illis; facti funt in adjutórium filiis Lot. Fac illis ficut Mádian, & Sífaræ, ficut Jabin in torrente Ciffon.. Difperiérunt in Endor; * facti funt ut ftercus terræ. Pone príncipes eórum ficut Oreb, & Zeb, * & Zébee, & Sálmana; Omnes príncipes eórum,* qui dixérunt: Hæreditate poffideamus fanctuáriú Dei. Divifio Pfalmi 82. DE Eus meus, pone illos ut rotam, *& ficut ftípulam ante fáciem venti. Sicut ignis qui combúrit fylvam, & ficut flamma combúrens montes; Ita perfequéris illos in tempeftate tua, * & in ira tua turbábis eos. Imple fácies eórum ignomínia; * & quærent nomen tuum, Dómine. Erubefcant & conturbentur in féculum féculi; * & confundantur, & péreant: Et cognofcant quia nomen tibi, Dóminus * tu . Confiteantur tibi, Dómine, ómnia ópera tua; R. Et fancti tui benedícant tibi. Pf. 144. Pater noster. . Sacerd. Repleátur os meum laude, ut cantem glóriam tuam, R. Totâ die magnitúdinem tuam. PS. 70. AD LAUDES. Ant. 4. d. Pérfice. Pfalmus 16. Xaudi, Dómine, juftítiam meam : * tende deprecatiónem E meam. in A refifténtibus déxteræ Pfalmus 56. taa cuftodi me, * ut pupil- Miferere mei, Deus, lam óculi. miferére mei; * quóniam in te confídit ánimą. mea. Et in umbra alárum tuárum fperabo, donec tránfeat iniquitas. Clamábo ad Deum altiffimum, Deum qui benefé cit mihi. Mifit de cœlo, & liberávit me: * dedit in oppróbrium conculcantes me. Mifit Deus mifericórdiam fuam & veritátem fuam ; * & erípuit ánimam meam de médio catulórum leónum : dormívi conturbátus. Filii hóminum, dentes córum arma & fagittæ ; * & lingua córum gládius acútus. Exaltáre fuper cœlos, Deus; & in omnem terram glória tua. Láqueum paravérunt pédibus meis; * & incurvavé runt ánimam meam. Fodérunt ante faciem meam foveam; * & incidérunt in eam. Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum : * cantábo, & pfalmum dicam. Exurge, glória mea; exurge, pfaltérium & cítha ra: * exurgam dilúculo. Confitebor tibi in pópulis, Dómine: * & pfalmum dicam tibi in géntibus; Quóniam magnificáta eft ufque ad coelos mifericórdia tua, * & ufque ad nubes vóritas tua. , Exaltáre fuper cœlos lórum * juxta númerum ADeus ; * & fuper omnem liórum Ifrael. serram glória tua. Ant. Parátum cor meum, Deus, parátum cor meam : cantábo, & pfalmum dicam. Ant. 5.a. Date magnificéntiam. In Feriis, Canticum Moyfi. Deut. 32. Pars autem Dómini pópu lus ejus : * Jacob funículus hæreditatis ejus. Invénit eum in terra deferta, in loco horróris, & vaftæ folitúdinis. Circumduxit eum, & dócuit,& cuftodívit quafi Audite, coeli, quæ lo- pupillam óculi fui. quor: * áudiat terra verba oris mei. * Quafi imber fuper herbam, & quafi ftillæ fuper grámina. Quia nomen Dómini invocábo : * date magnificéntiam Deo noftro. Dei perfecta funt ópera & omnes viæ ejus judícia: * Deus fidélis, & abfque ulla iniquitáte, juftus & rectus. Peccavérunt ei, & non filii ejus in fórdibus ; generátio prava atque perverfa, * Sicut áquila provocans ad volandum pullos fuos, & fuper eos vólitans, Expandit alas fuas, & affumpfit eum, atque portávit in húmeris fuis. Dóminus folus dux ejus fuit; & non erat cum eo Deus aliénus: * Novi recentefque venérùnt, quos non coluérunt patres eórum. Deum qui te génuit dereliquifti, & oblitus es Dómini creatóris tui. Vidit Dóminus, & ad iracundiam concitátus eft; * quia provocavérunt eum filii fui, & filiæ. Et ait: Abfcondam faciem meam ab eis, & confiderábo novíffima eórum ; Generátio enim perverfa eft, * & infidéles filii. Ipfi me provocavérunt in co qui non erat Deus, * & irritavérunt in vanitatibus fuis; Et ego provocábo eos in co qui non eft pópulus, * & in gente ftulta irritábo illos. Ignis fuccenfus eft in furóre meo, * & ardébit ufque ad inferni novíssima; Devorabitque terram cum gérmine fuo, & móntium fundamenta combúret. Congregábo fuper eos mala; & fagittas meas complébo in eis. Confumentur fame, * & devorábunt eos aves morfu amaríffimo. Dentes beftiarum immittam in eos; * cuin furóre trahentium fuper terram atque ferpéntium. * , Foris vaftábit eos gládius, & intùs pavor, juvenem fimul ac virginem', lactentem cum hómine fene. Dixi: Ubinam funt ? * ceffare fáciam ex homínibus inemóriam eórum. Sed propter iram ini micórum díftuli,* ne forte fuperbirent hoftes có rum, Et dicerent: Manus noftra excelfa, & non Dóminus, * fecit hæc ómnia. Gens abfque consílio eft, & fine prudéntia : * útinam faperent, & intelligerent, ac novíffima providerent! * Quómodo perfequátur unus mille, & duo fugent decem millia ? Nonne ideo quia Deus fuus véndidit cos, * & Dóminus conclufit illos? Non enim eft Deus nofter ut dii eórum; * & inimíci noftri funt júdices. De vínea Sodomórum vínea eórum, * & de fuburbánis Gomorrhæ. Uva eórum, uva fellis, * & botri amaríffimi. Fel dracónum vinum córùm, & venénum áfpidum infanábile. Nonne hæc cóndita funt apud me, * & fignáta in thefauris meis? Mea cft últio, & ego retríbuam in témpore, * ut labátur pes eórum. Juxta eft dies perditiónis, & adeffe feftinant témpora. Judicábit Dóminus pópulum fuum, * & in fervis fuis miferébitur. Vidébit quòd infirmáta fit manus, & claufi quaque defecérunt, refiduíque confumpti funt. Et dicet: Ubi funt dii Górum, in quibus habébant fidúciam? * De quorum victimis comedébant ádipes, & bibébant vinum libaminum. Surgant & opitulentur vobis,& in neceffitáte vos prótegant. Vidéte quod ego fim folus, & non fit álius Deus præter me. Ego occídam, & ego vívere fáciam; percútiam, & ego fanábo : & non eft qui de manu mea poffit erúere. Levábo ad cœlum manum meam, & dicam : * Vivo ego in æternum. Si acuero ut fulgur gladium meum, * & arripuerit Judícium manus mea, Reddam ultiónem hóftibus meis; & his qui odéJunt me, retribuam. Inebriabo fagittas meas fanguine,& gladius meus devorabit carnes, De cruóre occifórum * novum : * exaltáte, & invocáte nomen ejus. Dóminus cónterens bella: * Dóminus nomen eft illi. Qui pofuit caftra fua in médio pópuli fui, * ut eríperet nos de manu ómnium inimicórum noftrórum. Venit Affur ex móntibus ab Aquilóne in multitúdine fortitúdinis fuæ: Cujus multitúdo obturávit torrentes, * & equi córum cooperuérunt valles. Dixit fe incenfurum fines meos, * & júvenés meos occifúrum gládio, Infantes meos dare in prædam, * & vírgines in captivitátem. Dóminus autem omnípotens nócuit eum, & trádidit eum in manus féminæ, * & confódit eum.] Ant. 2. D. Laudáte Dó minum. & de captivitáte, nudáti ini- nes gentes: micórum capitis. Laudáte, gentes, pópufum ejus;quia fanguinem fervórum fuórum ulcifcétur. Et vindictam retribuet in hoftes eórum, & propitius erit terræ pópuli fui. * Ant. Date magnificéntiam Deo noftro: Dei perfecta funt ópera. [In Feftis, Canticum. Ncípite Dómino in tympanis : cantate Dómino in cymbalis. Modulámini illi pfalmum Pfalmus 116. Audate Dóminum, om* laudáte cuin, omnes pópuli; Quóniam confirmáta eft fuper nos mifericórdia ejus,* & véritas Dómini manet in æternum. Ant. Laudáte Dóminum, omnes pópuli; quóniam confirmáta eft fuper nos inifericórdia ejus. Capitulum. Coloff. 1. On ceffamus pro vobis orantes, & poftulantes ut implcamini agnitióne voluntátis Dei, in omni fapiéntia & intellectu |