ne soluta est. Qua ad coelum ducta, quanto chori psallentium altius ascendebant, tanto cœpit psalmodia lenius audiri, quousque et ejusdem psalmodiæ sonitus, et odoris suavitas elongata finiretur.
1 pene omnium jacebat membrorum officio destituta, A hiberentur cœlestes exsequiæ, sancta illa anima carnec tamen hæc eadem ejus mentem ad impatientiam flagella perduxerant. Nam ipsa ei detrimenta membrorum facta fuerant incrementa virtutum, quia tanto sollicitius ad usum orationis succreverat, quanto et aliud quodlibet agere nequaquam valebat. Nocte ergo quadam eamdem Redemptam, quam præfatus sum, quæ utrasque discipulas suas 2 filiarum loco nutriebat, vocavit dicens: Mater, veni, mater, veni. Quæ mox cum alia ejus discipula surrexit, sicut utrisque referentibus et multis res eadem claruit, et ego quoque eodem tempore agnovi. Cumque noctis medio, lectulo jacentis assisterent, subito cœlitus lux emissa omne illius cellulæ spatium implevit ; et splendor tantæ claritatis emicuit, ut corda assistentium inestimabili pavore perstringeret, atque, ut post â ipsæ referebant, omne in eis corpus obrigesceret, et in subito stupore remanerent. Cœpit namque quasi cujusdam magnæ multitudinis ingredientis sonitus audiri, ostium cellulæ concuti, ac si ingredientium turba premeretur. Atque, ut dicebant, intrantium multitudinem sentiebant, sed nimietate timoris et luminis videre nil poterant, quia earum oculos et pavor depresserat, et ipsa tanti luminis claritas reverberabat. Quam lucem protinus miri odoris est fragrantia subsecuta, ita ut earum animum, quia lux emissa terruerat, odoris suavitas refoveret. Sed cum vim claritatis illius ferre non possent, cœpit eadem Romula assistentem sibi et trementem Redemptam, suorum morum magistram, blanda voce consolari, dicens: noli timere, mater, non morior modo. Cumque hoc illa crebro diceret, paulatim lux quæ fuerat immissa subtracta est, sed is qui subsecutus est odor remansit. Sicque dies secundus et tertius transiit, ut aspersi fragrantia odoris remaneret. Nocte ergo quarta eamdem magistram suam iterum vocavit. Qua veniente 1661 3 viaticum petiit, et accepit. Necdum vero eadem Redempta et alia ejus discipula a lectulo jacentis abscesserant, et ecce subito in platea ante ejusdem cellulæ ostium duo chori psallentium constiterunt, et sicut ipsa se dicebant sexus ex vocibus discrevisse, psalmodiæ cantus dicebant viri, et feminæ respondebant. Cumque ante fores cellulæ ex
1 Al., pene omni jacebat membrorum officio.
2 Ridicule apud Gussanv., silvarum loco, typographico haud dubie lapsu crassissimo, cui tamen in D indice expurgatorio denegatus locus.
Etsi viaticum non semper significet Eucharistiam, quæ ab hac vita profuturis ex Christiano more datur,
12. Hæc ergo quandiu vixit in corpore, quis illam haberet in honore? Indigna cunctis, despecta omnibus videbatur. Quis ad illam accedere, quis illam videre dignaretur? Sed latebat in sterquilinio margarita Dei. Sterquilinium, fratres, hanc ipsam corruptibilitatem corporis appello, sterquilinium abjectionem paupertatis nomino. Assumpta est ergo margarita quæ jacebat in sterquilinio, et posita in cœlestis Regis ornamento, jam inter supernos cives emicat, jam inter ignitos illos lapides æterni diadematis coruscat. O vos qui in hoc mundo divites aut esse creditis, aut estis, conferte, si potestis, falsas divitias vestras veris divitiis Remula. Vos in hujus mundi via omnia amissuri possidetis ; illa nihil quæsivit in itinere, et omnia invenit in perventione. Vos lætam vitam ducitis, tristem mortem timetis; illa tristem vitam pertulit. ad lætam mortem pervenit. Vos ad tempus quæritis obsequium hominum, illa despecta ab hominibus invenit socios choros angelorum. Discite ergo, fratres, temporalia cuncta despicere, discite honorem transeuntem contemnere, æternam gloriam amare. Honorate quos pauperes videtis, et quos foris conspicitis despectos sæculi intus arbitramini amicos Dei. Cum his participamini quod habetis, ut hoc quandoque dignentur vobiscum participari quod habent. Pensate quod ore magistri gentium dicitur: In hoc tempore vestra abundantia illorum inopiam suppleat, ut et illorum abundantia vestræ inopia sit supplementum (II Cor. vIII, 14). Pensate quod ipsa per se Veritas dicit: Quandiu fecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis (Matth. xxv, 45). Ad tribuendum pigri curestis, quando hoc quod jacenti in terra porrigitis sedenti in cœlo datis? Sed hæc omnipotens Deus quæ per me in vestris auribus loquitur, per se in vestris mentibus loquatur, qui vivit et regnat cum Patre in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia sæcula sæculorum Amen.
hic tamen, pro ipsa est accipiendum. De hoc argumento diximus in notis ad Dialogos, lib. iv, cap 15.
Abest a Belvac. sterquilinium, fratres, hanc ipsam corruptibilitatem corporis appello. Legitur tamen in al., præsertim in Corb. Germ. antiquissimo.
Percussus quisque ante rapitur quam ad lamenta A hominibus importunitas solet, judicio veritatis plapœnitentiæ convertatur. Pensate ergo qualis ad conspectum districti judicis 1662 pervenit, cui non vacat flere quod fecit. Habitatores quippe non ex parte subtrahuntur, sed pariter corruunt. Domus vacuæ relinquuntur, filiorum funera parentes aspiciunt, et sui eos ad interitum hæredes præcedunt. Unusquisque ergo nostrum ad pœnitentiæ lamenta confugiat, dum flere ante percussionem vacat. Revocemus ante oculos mentis quidquid errando commisimus, et quod nequiter egimus, flendo puniamus. Præveniamus faciem ejus in confessione (Psal. XCII, 2), et sicut propheta admonet: Levemus corda nostra cum manibus ad Deum (Thren.111,41). Ad Deum quippe corda cum manibus levare, est orationis nostræ studium cum merito bonæ operationis erigere. Dat pro- B fecto, dat tremori nostro fiduciam, qui per prophetam clamat: Nolo mortem peccatoris, sed ut convertatur, et vivat (Ezech. xxxIII, 11). Nullus autem de iniquitatum suarum immanitate desperet. Veternosas namque Ninivitarum culpas triduana pœnitentia abstersit (Jon. 11), et conversus latro vitæ præmia etiam in ipsa sententia suæ mortis emeruit (Luc.xxIII). Mutemus igitur corda, et præsumamus nos jam percepisse quod petimus. Citius ad precem judex flectitur, si a pravitate sua petitor corrigatur. Imminente ergo tantæ animadversionis gladio, nos importunis precibus insistamus. Ea namque quæ ingrata esse
cet, quia pius ac misericors Deus 1663 a se vult veniam precibus exigi, qui quantum meremur, non vult irasci. Hinc etenim per Psalmistam dicitur: Invoca me in die tribulationis tuæ,3 eripiam te, et magnificabis me (Psal. XLIX, 15). Ipse ergo sibi testis est quia invocantibus misereri desiderat, qui monet ut invocetur. Proinde, fratres charissimi, contrito corde, et correctis operibus, crastina die ab ipso feriæ quartæ diluculo, ad litaniam septiformem, juxta distributionem inferius designatam, devota mente cum lacrymis veniamus. Nullus vestrum ad terrena opera in agros exeat, nullus quodlibet negotium agere præsumat, quatenus ad sanctæ genitricis Domini ecclesiam convenientes, qui simul omnes peccavimus, simul omnes mala quæ fecimus deploremus, ut districtus judex dum culpas nostras nos punire considerat, ipse a sententia propositæ damnationis parcat. Litania clericorum exeat ab ecclesia beati Joannis Baptistæ, litania virorum ab ecclesia beati martyris Marcelli, litania monachorum ab ecclesia martyrum Joannis et Pauli, litania ancillarum Dei ab ecclesia beatorum martyrum Cosma et Damiani, litania feminarum conjugatarum ab ecclesia beati primi martyris Stephani, litania viduarum ab ecclesia beati martyris Vitalis, litania pauperum et infantium ab ecclesia beatæ martyris Cæciliæ.
Diaconum., 1. III, de gestis Langob., c. 25. Lege quæ observavimus ad cap. 42, lib. 1, Vitæ sancti Gregorii, auct. Joan. Diacono.
In Excusis legitur post Cæciliæ, facta sunt hæc in basil. sanctæ Sabinæ sub die quarto kal. Sept., indictione 6. Quæ unus habet Colb. Codex. Certe in ind. 6 est manifestus error, hæc enim necessario referenda sunt ad indict. 8. Nota autem indictionis 6 quæ est in Codice Colb., partem Registri Epistolarum continente, aptari non debet sermoni, sed epistolæ subsequenti, quæ est prima omnium ad ind. 6 pertinentium.
INDICES
IN PRECEDENTEM ET HUNC TOMUM.
INDEX IN TRIPLICEM SANCTI GREGORII VITAM.
Numeri hujus Indicis respondent crassioribus insertis in textu triplicis Vitæ, quam habes, lector, initio tomi præ
Abbas. In abbatem eligitur Gregorius, 24. Rogantibus et cogentibus fratribus, 213 S. Gregorii in eligendis dignis abbatibus sollicitudo, 298. Peculiaritati studens abbas non eligatur, ibid. Gregorii tempore multi abbates presbyterali dignitate insignes erant, 66, 247, 257. An abbatibus olim foras egredi prohibitum, 241. Absque abbatis consensu monachi ordinari non poterant, 256. Ad episcopatum tamen vel invito abbate rapi poterant, 257 Abbates lapsi, ad sacerdotale officium
cedentis a col. 41 ad col. 500.
nunquam, ad monasteriorum præfe- cturas correcta vita redire poterant, 257, 303. Abbatibus monita utilissima, 296. Abbatum commendatariorum ori- go prima, 232.
Abbatissæ velari aut benedici nisi sexagenariæ prohibentur, 247. Abstinentia Gregorii qualis fuerit, 24, 25.
Accepti pistoris mors perGregorium in apparitione prædicitur. 180.
Accusatus falso apud Mauricium Gregorius, innocentiam suam modeste exposuit, 162. Accusatorum causas
summa districtione et cautela venti- labat. 140 et seqq.
Adaloaldus filius Agilulfi, 291. Adam. De Adæ anima Joannis CP. error, 239. Adeodatus, Ecclesiæ Ravennatis diaconus, 125, 127, 128.
Adrianus, papa, 118. Carolo, Francorum rege, postulante, duos clericos in cantu erudiendos suscipit, et cantores pro cantu reformando in Galliam mittit, 48.
Adrianus, Thebanus episcopus, injuste depositus suæ redditur sedi, 139,
140. Ejus Ecclesia a Larissæi episcopi jurisdictione subducitur 139. Adrianus, notarius et rector patri- monii, 71.
Adulatio. Ab adulatione quam alie. nus Gregorius, 256.
Aell, vel Alle, Angliæ rex, et allu- sio ad illud nomen, 8, 30, 193. Emiliana, amita Gregorii, Deo sa- crata, 102. Ejus vita et mors, ib d., 103. Emilianus. notarius, quadragintà Gregorii in Evangelium homilias cum sociis excipit, 48.
Ætas acerba, id est immatura ætas, 23, 4.
Afflictio. Quo malis præsentibus du- rius premebatur Gregorius, eo de æ- terna requie certius respirabat, 7, 192. Africana Ecclesia originem ducit a Romana, 280. Africanorum ergo Ro- manos pontifices quæ fuerit reveren- tia, 298.
Ágathosæ virum monachum ipsa renitente factum Gregorius reddi ju- bet, 152, 205, 295.
Agelmundus, primus Langobardo rum rex, 202.
Agilulfus, Langobardorum rex, 165. Regni consors a Theodelinda adscitus Mediolani coronatur, et fit catholicus, 229. Suggerente Theodelinda conjuge ejus, pacem cum Romanis pepigil, 17. Blum recruduit, 234. Perusium ex- pugnat, ibid. Romam tentat, ibid. Pa- cem cum Romanis factam sacramento confirmat, 282. Palavium expugnat, et solo adæquat, 283. S. Columbanum be- nigne excipit, 229. Deusdedit Medio- lanensem episcopum fieri nonvult,138. Agnellus, Fundensis et Terracinen- sis Ecclesiarum episcopus, 93.
Agnelli monachi mors prædicitur, 29 Agnoitarum hæresis, 90. Agnoita cur dicti Themistiani, ibid. Sunt Nes- toriani non Eutychiani, 291. Contra Agnoitas scripsit Eulogius Alexan- drinus, 291. Et Gregorius, ibid., 79. Agricola, Severiani episcopi Ariani fi ius, Pelagi in disseminanda hæ- resi adjutor, 258
S. Aidanus, primus Lindisfarnen- sium episcopus, monasticum vitæ ge- nus in sua Ecclesia instituit, 261, 262. S. Albanus, martyr in Anglia tem- pore Diocletiani, 258.
Alboinus, rex Langobardorum, 202. Ejus erga patrem et uxorem immani- las, 203.
Alcyso, Corcyræ episcopus, 303. S. Aldhelinus, monachus Cantua- riensis, deinde abbas Malmesbu- riensis, 267.
Alexandrina Ecclesia sub S. Marco monasticæ vitæ exemplar et typus,264. Alleluia extra Pentecostes tempora dici ad missas instituit Gregorius, 51. Altaris vox in antiquioribus scrip- toribus usurpata, 273. Altaria plura olim erant intra ejusdem Ecclesiæ septa, etiam apud Græcos, 272. Mos altaria consecrandi adhibitis Sancto- rum reliquiis, 272.
Amandus presbyter, a Surrentinis ad episcopatum electus, 90. Ambitiosi. In eos qui ecclesiasticas dignitates ambiunt, 218.
Amicus. Qualem se erga amicos Gregorius ostenderit, 220. Amicitiæ legum fuit observantissimus, 236. Ejus pro amicis sollicitudo, 291, 292. De amicorum magis, quam de sua salute sollicitus, 294. Amicis suis opem denegat ad obtinenda sæcularia officia, 276. Amicos mœrentes quomo- do consolaretur, 276, 292, Quem in laudandis amicis modum tenuerit, 273. Amicorum vitia non dissimula bat, 292. Amicos ægrotantes ad pœni-
tentiam hortabatur, 294.
Amitæ Gregorii tres. 102, 200. Ami- tæ alterius aut materteræ meminit, 200, 201
Amos Joannis quartus in sede Jero- solymitana successor 220. Moritur,293 Anastasius, patriarcha Antiochenus Sinaitam eum esse plurimi putarunt, 220. Cur Justini imperatoris jussu in exilium pulsus, 138, 220. A Gregorio semper pro legitimo patriarcha habi- tus, 219, 2:0. Cur ad eum sede licet dejectum synodicam epistolam Grego- rius miserit, 219 Gregorio fuit charis simus, 220. Is Gregorii apud Mauri- cium imperat, suggestionibus suæ sedi restituitur, 139 Mortuo Gregorio An- tiocheno. 20. Librum Pastoralis Gre- gorii in Græcum vertit, 171 Ejus zelus adversus Joannis CP, superb am exci- tatur, 250. Non probat tantam pro - cumenici titulo motam controversiam, 250. Cur, 251. Hunc variis persecutio- nibus oppressum Gregorius consola- tur, 278. A quibus tune vexaretur ille patriarcha, 278, 279. Moritur, ibid.
Anastasius junior Anastasio seniori succedit, 279. Novem post annos mar- tyr occumbit, ibid.
Anastasius, Corinthiorum episco- pus, 42.
Anastasium tribunum in Corsicam insulam mitti postulat Gregorius, 277. Anastasius medicus ab ingressu coenobii virginum prohibetur, 257. Anatolius diaconus, Gregorii apo- crisiarius, librum Regulæ Pastoralis imperatori obtulit, 171.
Anatolius, CP. subdiaconus, 150. S. Andreas Apost. Ficulensi epi- scopo mortis horam prædicit, 181. In honorem S. Andreæ monasterium in proprio domate Gregorius ædificat, 24. Vide Monasterium. Brachium S. An- dreæ in hoc monasterio reponit, 213. S. Andreæ reliquiæ ex Achaia Cons- tantino, olim delatæ, 244.
Andreas, Nicopolitanus metropo- lita, 303.
Andreas, Tarentinus episcopus, 104. Mulierem fusuibus cædi jubet, 140. Unde per duos menses a missarum celebratione suspensus, 258.
Andreas, presbyter, 70. Andreas, monachus Græcus, sub Gregorii nomine sermones supposuit, 175, 295.
Andreæ amico suo Gregorius opem ad obtinenda sæcularia officia dene- gat, 276.
Andreas, vir magnificus, 126. Andreæ, viri laici, mors per Gre- gorium in apparitione prædicta, 180. Andreas conductor, ob chartulas de monasterio S. Andreæ raptas quo- modo exceptus, 179.
Androna quid sit, 53, 54. Angelus Gregorio sub habitu nau- fragiapparens, eleemosynam ter acci- pit, 25, 52, 195. Angelus ad Gregori: custodiam missus, 5, 196. Angelus in convivio pauperum sub peregrini spe- cie adest. 52, 195. 196. Ad majores eleemosynas faciendas angeli consor- tio excitatur Gregorius, 52, 196.
Anglia. Christianæ fidei exordia in Anglia, 257. In Diocletiana persecu- tione martyrum sanguine purpuratur, 258. Pelagiana hæresi inficitur, a qua episcoporum Gallorum ope repurga- tur, ibid. Singulari in celebrando Paschale ritu ab aliis Ecclesiis divi- ditur, ibid. Angliæ status initio pon- tificatus Gregorii, 222.
Angli et Saxones e Germania advo- cati Britanniam invadunt, 258. Idolo- latræ erant, ibid.
Angli pueri venales in urbe Roma,
8, 29, 30, 193, 209. Angli forma pul- cherrimi, ibid. Angli quasi Angeli di- cti a Gregorio, 8, 30, 193. Anglorum conversionem procurat Gregorius. 8, 190, 192, 209 Pro illis convertendis facultatem eundi in Angliam obtinet, 8,9, 30, 193, 194, 209. At populi preci- bus ab itinere revocatur, 9, 194, 209, 210. A quo pontifice revocatur, 9, 30. Pontifex factus, Gregorius Anglorum conversionem per quos exequatur, 9, 16, 57, 192, 194, 257 et seqq. Anglo- rum Apostolus dicitur, 10, 186, 190. De illorun conversione in Christo gra- tulatur, 269. Anglorum fana non des- trui, sed dedicari in basilicas jussit, 56, 269 Quomodo barum basilicarum dedicationes celebrari voluerit, ibid. Quanta et qualia de Anglorum conver- sione narret Gregorius, 57, 58. Pueros Anglos emi jubet et Deo in monaste- riis tradi, 61, 257. In Anglos Chris- tianos persecutio desævit, 270.
Annum inchoat Gregorius Turon. a mense Martio, non Januario, 215. Anthemius, subdiaconus, 64, 65, 66, 101,144. Negligentiæ arguitur, 103, 104.
Antiphonarium compilavit Grego- rius, 47, 196. Quod in patriarchio La- teranensi asservabatur, 47.
Antonina,tilia Venantii exmonachi, 230, 294.
Antoninus, subdiaconus ecclesias- tici patrimonii, in Dalmatia rector, 64, 233. Maximo Salonitano exosus, fuga sibi consulit, 242.
Antoninus, defensor, 150.
Antonius, in monasterio S. Grego- rii monachus, dimissis peccatis mori jubetur, 20, 209.
Antonii monachi mors per Gregori- um in apparitione prædicitur, 180, 181. S. Antonomus, episcopus et mar- tyr, 135, 136.
Ápocrisiarius quid sit, 211. Apocri- siarius Constantinopolim a Pelagio mittitur Gregorius, 3, 31, 196, 211. Quo anno,211.Quibus cum sociis, 211. Ministerium illud quomodo impleve- rit, 33, 211. Non ideo monachi propo- situm intermisit, 3, 4, 31, 191, 211. Pro schismate sopiendo apud imperatorem egit, 211. Multorum in eo officio ami- citiam et existimationem est consecu- tus, 213. Filium imperatoris ex sacro fonte suscipii, 5, 36, 188, 213. Quam- diu Constantinopoli remanserit, 213.
Anoosis, demonstratio, proba- tio, specimen, 13.
Apostolicus olim appellabatur sum. mus pontifex, 11, 12, 13, 15.
Apparitio. Apparel Gregorius Atha- nasio, monasterii sui præposito,eique mortem prædicit, 179, 180. Apparet monacho pestilentia laboranti, eum- que sub conditione sanat, 180, 18!. Ei- dem apparet,illiusque fratris sanitatem dato signo promittit, 181, 182. Ursel- lum bubulcum ab diaboli percussio- nibus in apparitione liberat, 182. Fun- dum Barbilianum indicta monachis in apparitione litania a diaboli infestatio- ne liberat, 182, 183. Aliæ ejus appari- tiones, 183, 184, 185. Frequenter in diversis locis apparens, nunc innoxios exhortabatur, nunc obnoxios deterre- bat, 186.
Appellationes. Ad sedem apostoli- cam Honoratus archidiaconus dejec- tus appellat, 233 Causam suscipit ju- dicandam Pelagius papa, et post eum Gregorius, ibid. Paulus, Numidiæ episcopus. Romam appellat, 280. Et Crementius, primas Byzacenus, 288.
Appellationes ad imperatorem, Hadria, episcopus condeinnatus ad imperatorem appellat, 237.
Aquilinus color, 177. Archidiaconus olim in Romana Ec- clesia mortuo pontifici succedebat,210. Penes archidiaconum erat summa bo- norum ecclesiasticorum præfectura, ibid., 233. Archidiaconi munere fungi olim presbyter non poterat, abid In Ecclesia Sa onitana quinquennio ex- pleto archidiaconus ab officio suo re- movebatur, 244. Archidiaconus fuit Gregorius, 210.
Aredius vel Aregius, episcopus Vapincensis, 221, 286. Romam Dal- maticarum usum postulaturus venit, 286. Colitur ab Ecclesia, 85.
Arelate Galliarum mater dicta, 255. Unde in ea urbe primatus ecclesias- ticus initium sumpserit, 255. Arela- tensem primatum divisit Leo Papa I, ibid. Arelati monasterium a Childe- berto rege et Aurelio episcopo funda- tum videtur, 286.
Arianorum basilicam Domino dedi- cat Gregorius, 54 Miracula in hac dedicatione facta, 54. Pueris Ariano- rum provideri jubet Gregorius, 63, 229. Arianos Hispanos ab Ecclesiæ corpore separat, 79. Ariani sub trina mersione baptismum conferebant,228. Ariminensi monasterio privilegium concessum, 237.
Ariulphus, dux Beneventanus et exercitus Autarith, 110, 132, 164. 165. Agrum Romanum invadit,234. Pacem nisi sub suspectis conditionibus spon- dere non vult, 282.
Armenius, Ecclesiæ Anconitanæ visitator, 90.
Arogis, dux Beneventanus pro Langobardis, 296
Arsenium Hortanæ civitatis episco- pum Judaicas pellicias introducere molientem qui habuerit Nicolaus pa- pa, 156.
Artes et Litteræ Romæ sub Gre- gorio refloruerunt, 49.
Artifices olim in urbibus celebriori- bus, in diversa corpora coalescebant,
Astrologiam divinantem nunquam est sectatus Gregorius, 202.
Asyla in ecclesiis, 291. Athalaricus, pro confirmandis sum- mi pontificis et metropolitanorum ele- clionibus, ingentem pecuniæ summam imperat, 216.
Athanasius, presbyter et abbas, ob neglectam in monasterio regularem disciplinam arguitur, 277.
Athanasii, monasteri S. Andrea præpositi, mors prædicitur, 179, 180. Cur ante mortem parietem ardere vi- derit, 180.
Athanasius, presbyter Isaurius, in Ecclesia Constantinopolitana fustibus cæditur, 238. Ejus tam indigne habiti partis suscipit Gregorius, 88, 115, 238. Athanasius et socii de hæresi infamati, oblata fidei confessione ab- solvuntur, 148, 238. Athanasius ille Isaurius dictus, melius dideretur Ly-
et Petrus, 258. Augustini socii de re- ditu cogitantes ac nutantes a Gregorio corroborantur, 55,258. Quo loco sub- stiterint, 252. Augustinus sociis suis abbas præficitur, 55. Eorum per Gal- lias iter describitur,259. Augustini et sociorum in Britanniam adventus, 55 259. Augustini ad regem oratio. 259. Benigne excepti, 55, 259, 260. Quo apparatu Cantuariam ingressi, 260. Eorum miracula, 9, 55, 57, 193, 260. Mira de Augustini ac sociorum signis narrantur, 57, 5. Monetur Augusti- nus ne de miraculis tumeat, 58, 261. Anglorum multi per eos ad fidem con- vertuntur, 49, 55, 260. Ipso natalis Domini lie Anglorum plusquamdecem millia lustralibus aquis unguit, 58, 260. Arelatem venit Augustinus, ut epi-copus consecretur,55,86,260. Non ab Etherio, sed a Virgilio ordinatur, 55, 56, 260. Anglorum conversionem Gregorio significat, et adjutores postu- lat, 55, 260. De multis quæstionibus Gregorium consulit, 56. 260. Huic plurimos verbi ministros, et universa ad cultum Ecclesiæ necessaria cum pallio Gregorius mittit, 55,56,261. Ut ab illo solo episcopi possint ordinari concedit Gregorius, 261. Episcopos duodecim Augustini metropoli sub- jicit Gregorius, 56,261 Qui pallium ab apostolica sede petere debebant,ibid. Quamdiu vixit Augustinus primatum Angliæ obtinuit,261. Quosnam ex suis sociis ad episcopatum provexerit, 86. Monasterium prope Cantuariam cele- bermum exstruit, 26. Monastica vitam in Ecclesia Cantuariensi insti- tuit, 261, 262. Augustini socii omnes erant monachi, 265. An presbyteri Arelatenses Augustino socii missionis fuerint adjuncti, 265. Britones ad Ec- clesiæ Romanæ unitatem frustra invi- tavit Augustinus,269. Moritur Augus- tinus et post obitum colitur, 270.
Augustodunensis Ecclesia privile- gio donatur, 286.
Aunacharius, episcopus Antisiodo- rensis, 212.
Aurelianus seu Aurelius, Arelati episcopus, 286. Monasterii Arelaten- sis fundator dicitur, 286.
Autharis a Langobardis rex eligitur 221. Flavii prænomen assumit, ibid. Theodelindam uxorem duxit, ibid. Brixellum nuper amissum recuperat, bid. Pacem à Francis magno Italiæ detrimento impetrat, ibid. Vetat suo- rum filios in fide catholica baptizari, 229. Prolato Langobardorum imperio moritur, 229.
Avaritia omnium malorum mater,
Bacauda, Formiensis episcopus,91. Baert vox Langobardica, quid signi ficet, 202.
Balteus S. Gregorii in veneratione habitus, 174. In exilitate ejusdem bal- tei Gregorium Benedictinum fuisse dignoscitur. 175.
Bancor.Monasterium hujus nominis duplex in Anglia, 269. Monasterium Bancor in Wallia trecentorni mona-
caonius, 239. Athesis fluvius Veronam mirabili- chorum erat, 270. ter inundat, 35.
Attegiæ quid sint, 184. S. Augustinus Ecclesiæ doctor. Qua- lis fuerit Gregorii in S. Augustinum observantia, 291.
S Augustinus monachus, præposi- tus monasterii S. Andreæ, 258 Cum aliis monachis in Britanniam pro An- glis Saxonibus convertendis a Grego- rio mittitur, 9, 16, 54, 55, 194. Quo anno, 258. Ejus adjutores Laurentius
Baptisarus. Quibus anni temporibus baptismus conferretur, 63, 260. Ra- tione postulante, multi ex Judæis ante Pascha baptizantur, 278. Unicam vel trinam mersionem a catholicis in bap tismo adhiberi permisit Gregorius, 190. Arianis verò trinam mersionem prohibuit, 228 Saluti puerorain bap- tismate Gregorius consulit, 61.
Barbara, filia Venanti exmonachi, 230, 291:
Barbaricini, Sardiniæ incolæ, unde orti, 246. Pro ipsis ad fidem adducen- dis quid fecerit Gregorius, 79, 216. Baronii sententia de Gregorii præ- turæ tempore rejicitur, 203. Hujus de monachatu Gregorii chronologia ever- titur, 204, 205. Error ejusdem in as- signanda serie abbatum monasteri S. Andreæ. 24, 205. Baronii de monas- tico S. Gregorii instituto sententia re- fellitur, 206, 207.
Basilicas SS Petri et Pauli Grego- rius instaurat, ac reditibus et donariis cumulat, 168, 296.
Basilius episcopus, sæcularibus cau- sis intentus, reprehenditur, 101. Batiola quid sit, 71.
Benedictus I quot annos Ecclesiam rexerit, 210.
S. Benedictus Domini famulus, 164. in concilio I Romano monachorum præceptor dictus,206. De S. Benedicti vita frequenter loqui solebat Grego- rius,204. S. Benedicti regulam quanti fecerit, 206. Hujus regulæ verba pas- sim et sententias usurpat, 206, 207. Hanc in synodo confirmavit, et obser- vandam monachis omnibus proposuit, 207. Regulæ monasticæ nomine Re- gula S. Benedicti laudatur, 206, 267. In monasteriis S. Gregorii tum Ro- mano, tum Siculis observabatur, 206. Et in Valeriæ provincia, 207. Hanc et ipse Gregorius observavit, 175, 208. Pro regula S. Benedicti illustre con- cilii testimonium, 207. S. Benedicti nomen in antiquissimis litaniis An- glicanis invocatur,267. Benedictinam regulam in Anglia quis propagarit, 267. Quis in Germania, 268.
Benedictini ab initio fuere Angliæ monachi, 175, 176, 267, 268. S. Benedictus Biscopus regulæ Be- nedictinæ propagator, 28. Benedicti monachi mors prædici- tur, 180, 181.
Benedictus, notarius, defensor, 64. Benenatus, episcopus, 91. Benenatus, detensor Samnitici, 64. Bernardus,episcopus Cremonensis,
Bertha, Chariberti Francorum re- gis filia, Edilberthi uxor, 257. Anglo regi qua lege in matrimonium data, 259. Hujus opera ad Christi fidem Edilberthus adducitur, ibid. Bertha tamquam altera Helena laudatur, 261.
Bibliothecæ Palatinæ ignem a Gre- gorio admotum fuisse, fabula est,202. Bigamus a sacris ordinibus arcen- dus, 501.
Bonifacius IV in synodo monachos a sacris ministeriis non esse arcendos decrevit, 207, 208. Ejusdem pro mo- nachis ecclesiastica munia obeunti- bus decretum et epistola, 266.
Bonifacius, ex diaconis Ecclesiæ Romanæ episcopus consecratus, 86. Bonifacius,ex cardinalibus Ecclesiæ Romanæ, Rhegii episcopus ordinatur, 86.
Bonifacius, chartularius, responsa- lis Gregorii, 158.
Bonifacius, defensor, 91. Bonifacius, notarius Corsicanï pa- trimonii, 64, 162.
Brandeum quid sit, 59. Britannia major, vide Anglia. Britones ad Ecclesiæ Romanæ uni- tatem frustra invitantur, 269. Pervica- ciæ suæ pœnas luunt, ibid Ecclesiæ Romanæ ritus tandem suscipiunt,270.
Brunichildis regina impense a Gre- gorio laudatur,255 An citra adulatio- nem,ibid. Multa ejus in Ecclesiam et regnum merita, ibid. Huic crimina im. pacta a quibusdam conficta creduntur ibid. Legatum ad Gregorium mittit,
301. Ab eo legatum pro concilio in Galliis celebrando postulat, 301. Buxtula vel Buxum quid sit, et ejus usus, 11, 12.
Cæsarii oratorium in Lateranensi palatio, 136
Cæsarius abbas, 277.
Callinicus, Italiæ exarchus, 105, 130, 131, 282. Bellum cum Langobardis redintegrat,et Parinam expugnat,283. Capritanos insulares ad schisma eju- randum compellit, 283.
Callipolitanum castrum juris erat Ecclesiæ Romanæ, 271.
Calumniæ quomodo tolerandæ,294, 295. Calumniam quomodo diluerit Gregorius, 243. Falsæ contra eumdem calumniæ, 252.
Calumniatores gravibus poenis ad- dicend, 144, 295.
Calumniosus clericus, 145. Cama quid sit, 61. Camillus. Furius Camillus Romæ preturam primus gessit, 203.
Campagus calceamenti genus, 128. Campagis uti quibus olim licitum,281 Diaconi Catanenses Campagos usur- pant, 128. 281.
Campana mulier, 76.
Campanianus, magister militum,74. Campanus presbyter accusatus, in monasterio S. Andreæ inclusus, 182. Hujus liberationem in apparitione promittit Gregorius, ibid.
Candidus, episcopus Urbis veteris,
Candidus presbyter, rector patri- monii Gallicani, 61, 64, 100, 154. Candidus, delensor, 64, 69. Canonicorum regularium origo, ad XI sæculum refertur, 264. An canoni- cos regulares instituerit S Gregorius, 263 264, 265. Qui e S. Walarici mo- nasterio ejecti sunt canonici, non re- gulares, sed sæculares erant, 263.Ca- nonicum regularem non magis innuit vila communis quam monachum.264. Si omnes non sunt dicendi canonici qui ad canones vitam moresque con- ponunt,264.Aquisgranenses canonici, aut Chrodegangi regulam sectantes,an essent canonici regulares, ibid. An canonici regulares Augustino Angliam petenti adjutores dati sint, 265. Inter canonicos regulares et sæculares quod- nam discrimen, 264.
Cantica canticorum Gregorius ex- posuit, Trithemio teste, 198.
Cantorum scholam instituit Grego- rius, 47, 197.
Cantuaria. In Ecclesia metropolita- na Cantuariensi, vita conobitica ins- tituta, 261. Ejusdem Ecclesiæ clerici erant monachi, 262. Ab exordio mo- nasterium dicta est, 266. Cantuarien- sium episcoporum series, 270.
Cantum Gregorianum Galli et Ger- mani corruperunt, 47. Pro illo refor- mando cantores in Gallias misit Vi- talianus papa, 48.
Tria capitula, cur Latini primum damnare recusarint, 214, 215. Serius apud Hispanos trium capitulorum damnatio recepta, 228. Cautioni Lau- rentii episcopi pro tribus capitulis damnandis subscribit Gregorius 203. Contra Secundini libellumn, Grego- rius pro trium capitulorum damna- tione scribere rogatur, 284.
Capritana insula in intimo recessu maris Adriatici, 283. Erat Histria provincia, ibid. Capritani schismatici ad Ecclesiæ unitatem redeunt, 283. Captivi.in redimendis captivis lar- gum se præbet Gregorius, 234, 271. Pro ipsis vasa distrahi non solum
permisit, sed præcepit, 271.
Cardiacus color quid sit, 177. Cardinales olim erant in singulis episcopalibus ecclesiis, 88. Unde sic dicti, ibid. Cardinales violenter in pa- rochiis forensibus ordinatos, pristinum in gradum Gregorius revocabat, 88, 89. Cardinales presbyteri a Gregorio quinam in episcopos ordinati, 86. Cardinare quid sit. V. Incardinare. Carolus, Francorum rex, duos cle- ricorum suorum Romam in cantu eru diendos mittit, 18 Romanos cantores ab Adriano papa excipit, 48. Casinense monasterium quo anno eversum, 212.
S. Cassiani monasterium privilegio donatur, 277.
Cassiodorus jacentes in Italia litte- ras excitat, 20.
Castorius, subdiaconus Ecclesiæ Rom., episcopus Ariminensis ordina- tur,86. In hujus locum ob infirmatem alter ordinari permittitur, 276. Gre- gorii pro Castorio abdicanti charitas, 157.
Castorius, magister militum, negli gentiæ in congerendis frumentis apud Mauricium accusatur, 235.
Castorius, notarius et chartularius Ecclesiæ Rom. apud Ravenam, 64,69 126, 130, 131.
Castorius, notarius Histriani patri- monii, 64, 149.
Casula quid sit, 61.
Catellus, monachus, 206, Causas majores ac difficiliores ad se referri jubet Gregorius, 236.Causæ clericorum et episcoporum. V.Clerici Episcori.
Cellularii quinam dicerentur, 238. Ceolfridus abbas, Berredicti Bisco- pi successor, 268.
Cerbonius, Populonii episcopus, 201. Chaganus, Avarum rex, Venetiam provinciam invadit, 291. Chalcedonensis synodus ecume- nici titulum S. Leoni obtulit, 248. Charitatis effectus plurimi,236,280. Charitas Gregorii. Ecclesiæ Romanæ servos libertate donat, 271. Forum qui schisma vel hæresim deserebant sustentationi providebat, 271. Tribus monialium millibus subvenit,272. Pro populis exactionibus oppressis ad Mauriciun scribit, 235. Episcoporum reditus si ad pauperes alendos mini- me sufficerent, ipse quæ sais essent suppeditabat, 271. Vide Eleemosyna, Pauperes. Totus erga animarum lu- cra vacabat,7, 192. Vide Angli, Judæi, Rustici. Quantum in se erat, omnes omnino salvare cupiebat, 105.
Childebertus, Sigeberti et Bruni- childis filius, Austrasiæ rex,222. Bru- nichildis opera e manibus Fredegun- dis eripitur, ac rex renuntiatur, 255. Ejusdem opera Gunthramno hæres in- stituitur, ibid. Quo anno patri occiso successerit, 212. Bellum cum Lango- bardis feliciter gerit, 212. Adhuc ju- nior Alpes trausmeat, pacemque Lan- gobardorum regi petenti concedit, 221.Plurima ab eo fundata monasteria 286.
Chlodesuinda, Clotharii regis filia, Alboinum ad Christianam fidem ad- duxit, 259.
Chosroes, profugus, Mauricii ope regnum recuperat, 221, 240. An Chri- stianam fidem amplexus sit, 240. Erga Christianorum templa munificus,ibid. Chrismatio frontalis presbyteris Sardis prohibetur, et postea permit- titur, 246.
Christianos Judæis subjici non per- misit Gregorius, 153, 154. Quos Chri- stanos a Judæorum servitio vi liberare
non potuit, pecunia redemit, 154. Christi adventus diligendus et op- tandus, 224, 225.
Circumcidi paganorum neminem Gregorius permisit, 155.
Claudius, monachus Gregoriani mo- nasterii et postea abbas Classensis, 207. Homiliarum Gregorii exceptor, 49, 169, 298. Pro captivis redimendis in urbem Fanum mittitur, 241.
Claudius regni Hispaniarum admi- nister quis fuerit, 287.
Clebus, Langobardorum rex, occi- sus, 203.
Clematius, lector, 145. Clementina, patricia, 9.
Clericos Gregorius dilectissimos fi- lios suos nominabat, 160. Clericis sponsiones ab episcopis factas sua auctoritate roborabat, 146. Nulli cle- ricorum ob corporis infirmitatem con- sueta stipendia minui voluit, 145,146. 150. Clerici sacri lapsi sola deposi- tione plectuntur, 289. Irrevocabiliter, 28 Hos in monasteria pauperrima, sed maxime regularia, aliquando re- trudi jussit,229. Clericorum causæ ad episcopos deferri voluit,273,295. Cle- ricos sibi familiares et convictores pul- sis laicis elegit Gregorius, 48. Clericos alterius parochiæ in sua aliquando Ecclesia, aliquando in aliena incardi- nabat, 94 et seqq. Clericos posterius ordinatos, prioribus nunquam prætulit 95. A clericatu curiales et negotiis sæ- cularibus adstrictos prohibuit, 240. Ad clericatum cur multi laici Gregorii tempore anhelarent, 49.224. Hos quo- modo probari voluerit,50,224. Ad cle- ricatum criminibus maculatos perve- nire vetuit, 50. Clericos peregrinos absque episcopi litteris recipi noluit, 229, 272. Clericos a vigiliis et excu- biis urbium non excusavit Gregorius, 280.An clericos ab amplectenda mo- nastica professione prohibuerit Gre- gorius, 247. An a clericatu monachos prohibuerit,247 V. Monachi.Clericosin monasterio conversos, ad suas Eccle- sias redire noluit, 227, 247. Cur cle- ricos ad monasteriorum regimen as- sumi noluerit,65,66 et seqq.,253. Cleri- corum cælibatus, V. Subdiaconus.
Clotharius II, Chilperici filius, Neu- striæ rex, 222.
Clotsindis, Childeberti soror, Recha- redo nubit, 222.
Cloveshoviana synodus regulam S. Benedicti sub regulæ monastica no- mine laudat, 206, 267.
Colonos Ecclesiæ pravis consuetu- dinibus vexari noluit Gregorius, 232. Columba. Sub columbæ specie Spi- ritus sanctus Gregorio scribenda sug- gerebat, 14, 15, 169.
S. Columbanus in Galliis pro Scot- torum ritibus exagitatur, 290. Grego- rium consulit,ibid. Benigne ab Agilufo excipitur, 229. Lobiense monasterium in ditione Agilulfi condidit, 290.
Columbus, episcopus Numidiæ, an primas et sedis apostolicæ vicarius fuerit, 231.
Commiseratio Gregorii erga infir- mos, 157, 158.
Communio eucharistica. Communio- nis dandæ formula, 10. Alia ad hodier- nam magis accedens, ibid. Olim laici et mulieres panem et vinum ad com- munionem offerebant, 10.
Compunctionis duo genera, 276. Comum. Ecclesiæ Comensis clerici de usurpato prædio ab Ecclesia Ro- mana queruntur, 283. Quid respon- derit Gregorius, 284.
Concilia quatuor generalia tamquam quatuor Evangelia venerabatur Gre- gorius,46,47,218. Quintum concilium
« PoprzedniaDalej » |