CURSUS COMPLETUS SIVE BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA, OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM QUI AB EVO APOSTOLICO AD INNOCENTII III TEMPORA FLORUERUNT; RECUSIO CHRONOLOGICA OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICÆ TRADITIONIS PER DUODECIM PRIORA JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS, DISSERTATIONIBUS, COMMENTARIIS LECTIONIBUSQUE VARIANTIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA; INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS, SIVE AUCTORES ALICUJUS MOMENTI SUBSEQUENTIBUS, DONATA; CAPITULIS INTRA IPSUM Textum rite DISPOSITIS, NECNON ET TITULIS SINGULARUM PAGINARUM MARGINEM SUPERIOREM DISTINGUENTibus subjecTAMQUE MATERIAM SIGNIFICANTIBUS, ADORNATA; OPERIBUS CUM DUBIIS TUM APOCRYPHIS, ALIQUA VERO AUCTORITATE IN ORDINE AD TRADITIONEM ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA; DUOBUS INDICIBUS GENERALIBUS LOCUPLETATA ALTERO SCILICET RERUM, QUO CONSULTO, QUIDQUID ET IN QUIBUS OPERUM SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBRORUM EDITIO ACCURATISSIMA, CÆterisque omnIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR: CHARACTERUM NITIDITAS SERIES SECUNDA, IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ LATINÆ Accurante J.-P. Migne, BIBLIOTHECA LERI UNIVERSE, SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICA RAMOS editore. PATROLOGIE TOMUS XCII. TOMUS TERTIUS. VENEUNT 6 VOLUMINA 42 FRANCIS GALLICIS. PARISIIS, APUD EDITOREM, IN VIA DICTA D'AMBOISE, PROPE PORTAM VULGO D'ENFER NOMINATAM, SEU PETIT-MONTROUGE. 1850 ANGLOSAXONIS PRESBYTERI OPERA OMNIA EX TRIBUS PRÆCIPUIS EDITIONIBUS INTER SE COLLATIS, NEMPE COLONIENSI, DUABUSQUE IN ANGLIA STUDIO DOCTISSIMORUM VIRORUM SMITH ET GILES, NON SINE INGENTI LITTERATORUM PLAUSU IN LUCEM VULGATIS, NOVISSIME AD PRÆLUM REVOCATA, MELIORI ORDINE DIGESTA, VARIIS MONUMENTIS AUCTA, ET, QUOD MAXIMUM ACCURANTE J.-P. MIGNE, BIBLIOTHECE CLERI UNIVERSE, SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICE RAMOS EDITORK. TOMUS TERTIUS. VENEUNT 6 VOLUMINA 42 FRANCIS GALLICIS. PARISIIS, APUD EDITOREM, IN VIA DICTA D'AMBOISE, PROPE PORTAM VULGO D'ENFER NOMINATAM, --- 1830 Liber generationis. Mos etenim est Scripturarum sacrarum disputationis volumini nomen imponere, sicut Genesis dicitur eo quod incipit de natura et conditione rerum disputare; et ideo Matthæus istud nomen indidit Evangelio suo, qui in principio genealogiam humanitatis Christi memoravit, licet in sequentibus doctrinæ et miraculorum fecerit mentio nem. A cernentem; sive definiens, quia Ecclesia in fide Christi fortiter persistere statuit, ut Apostolus: Certus sum, inquit, quod neque mors, neque vita, neque angelus, neque principatus, neque alia aliqua creatura poterit nos separare a charitate Dei, quæ est in Christo Jesu Domino nostro (Rom. vii, 38). Jesu Christi. Jesus enim proprium nomen est assumptæ carnis, quod Latine Salvator intrepretatur : Christus nomen est dignitatis, quod Latine unclus dicitur. In veteri etenim lege sacerdotes et reges ungebantur, et iste merito unctus dicitur, qui verus sacerdos est, semetipsum offerens pro peccatis nostris, et rex omnium regum, in cujus nomine omne B genu flectitur, et qui, Psalmista teste, oleo sancti Spiritus unctus est præ consortibus suis. Filii David, filii Abraham. Quæritur cur David ante Abraham nominaverit, vel cur istos tantummodo tot patribus intermissis; sed, ut Hieronymus ait, ordo præposterus est, sed necessario commutatus, alioquin Abraham nominato, ac deinde David, necesse habuit Abraham iterum nominare, ut ejus filium David esse monstraret. Et notandum quod hos ideo nominavit quia his Christus fuit ex eorum semine nasci promissus. Abrate namque ita: In semime tuo benedicentur omnes familiæ terræ (Gen. XII), quod semen Christus est; David vero ita: De fructu ventris tui ponam super sedem meam (P.al. cxxx1, 11). Judas autem genuit Phares et Zara de Thamar. Quæritur cur Thamar et Raab alienigenas et peccatrices tantummodo nominaverit in genealogia Chisti. Sed respondendum est ideo hoc fecisse evangelistam, ut ostenderet Christum non solum Judæorum sed et gentium salvatorem. Thamar interpretatur amaritudo sive palma, et signilicat Ecclesiam, quæ fuit amara in peccatis, sed obdulcata est propter gratiam Christi; cui etiam palmæ vocabulum convenire videtur, ob certaminum victoriam et coronam cœlestium præmiorum. Raab interpretatur latitudo, quæ etiam Ecclesiam convenienter significare videtur, dilatatam per totum mundum, sicut scriptum est: Dilata locum tentorii tui, et pelles tabernaculorum tuorum extendere ne parcas (Isa. Liv, 2). Ruth interpretatur videns, significat Ecclesiam puritate mentis Deum PATROL. XCII. C David autem rex genuit Salomonem, ex ea quæ fuit Uria. Quæritur cur nomen Uria poneret tacito nomine Beersabæ. Sed respondendum est quia Uriæ nomen quasi justi viri posuit: Beersabæ vero tacuit ob scelus immanissimum adulterii et homicidii quod perpetratum est propter eam. Joram autem genuit Oziam. De Juram autem Ochoziam natum legimus, qui genuit Joas, cui successit filius ejus Amasias, et post hunc Azarias, qui et Ozias: sed propterea trium regum nomina in genealogia Salvatoris omittuntur, quia Joram se miscuit impiissimæ genti Jezabel, et ut juxta præfinitionem ejus tres tessaresce decades fierent. Josias genuit Jechoniam, et fratres ejus in transmi→ gratione Babylonis. Quod Hieronymus vitio scriptorum inter Græcos et Latinos confusum esse narravit, et patrem qui in Hebræo Joachim nominatus est, non in Chaldæam ductum, sed defunctum in terra sua, et filium Joachim de captivitate redientem, Salathiei genuisse perhibebat. Augustinus vero causa hoc mysterii factum esse narravit, ut Jechonias qui interpretatur præparatio Dei, bis numeratus est: in fine prioris, et in capite sequentis catalogi poneretur, lapidem angularem Christum designans, in quo præparavit Deus Pater duos populos quasi parietes in unam jungere domum. Jacob autem genuit Joseph. Interrogari solet quo. modo Matthaus Joseph Jacob patrem habere dixerit, Lucas vero lleli nar. averit. Sed respondendum est quod isti Jacob et Heli fratres erant, habentes diversis temporibus ex diverso venientes genere, qui avi Joseph esse videntur, ex una eademque uxore Esai, nomine Mathan, qui per Salomonem genus ducit, filium habuit Jacob et Mathat, qui per Nathan genus ducit ex eadem tribu, sed non eodem genere, eo defuncto, filium accepit Heli: et sic Jacob et leli diverso genere patrum fratres sunt uterini, quorum alter, id est Jacob, defuncti fratris Heli accipiens uxorem, genuit Joseph secundum naturam suam; secundum vero præceptum legis, fratris filium. Virum Mariæ. Id est, ministrum Maria: non tibi 1 |