vena est, qui nuper venit ad fidem, ut sunt Neophiti. Mercenarius autem est,qui pro terrenis tantum lucris laborat, & nulla in futuro præmia requirit. Hi sane non sunt digni comedere in mensa Domini, hoc est,accipere Corpus Christi (1). Ibi auditur Mariæ tympanum ; et David cum cantoribus citharam percutit. Laus Dei in tympano (2), & choro præcipitur ; in tympano namque sicca, et percussa pelle resonant in choro autem vocis societate concordant. Quisquis itaque corpus affligit, sed concordiam deserit, Dominum quidem laudat in tympano, fed non laudat in choro. Tympanum fit ex corio mortui animalis, et ligno: & nos de nobismetipsis tympanum facere debemus, ponentes mortificationem carnis super lignum fidei Passionis Christi. Cithara de ligno fit, et tres habet chordas, et nos in fortitudine religiosæ vitæ tres chordas, Fidei, Spei, et Charitatis habere debemus. In cithara cantat qui corda tumentia placat. Tibia longe sonat; et nos vocem prædicationis, et bonæ operationis longe emittere debemus. Ipse namque Sponsus (1) Hoc, si ad Neophitos referatur, de illis non est intelligendum, qui initiati Baptismate sunt, fidemque ex animo susceperunt. Hi namque digni profecto sunt, qui corpus Christi comedant. (2) Psal. CL. 4. epulantes hortatur, ut comedant, et bibant; et inebrientur, dicens in Cantico amoris(1): Comedite amici mei, et bibite, et inebriamini charissimi. Comedite scilicet, faciendo præcepta mea, et bibite, scilicet integra charitate me amplectendo, et inebriamini, scilicet virtutes bonorum retractando. Torporem mentis discutite, et ad amorem æternorum accensi, temporales poenas non sentietis. Comedit, nec satiatur, qui epulas Scripturarum didicit, et justorum exempla novit, nec tamen vitam correxit. Bibit, et non inebriatur, qui præcepta vitæ lætabundus audit, sed adimplendo piger manet. Beati sunt, qui sic in tali mensa comedunt, et bibunt, et inebriantur, quoniam ipsos Dominus vocat, dicens (2): Venite Benedicti Patris mei, percipite regnum, quod vobis paratum est ab origine mundi. Post talem refectionem cubat Sponsus (3) cum Sponsa, hoc est, Christus cum Ecclesia in meridie, hoc est in splendore Majestatis, ubi plenum, et indeficiens lumen est, et tenebræ nullæ ; ubi cælestis, et perpetua gloria est, quam Sanctis suis præparavit Dominus noster Jesus Christus. (1) Cant. v. 1. Comedite amici, et inebriamini charissmi. (2) Matth. xxv. 34. XXXV. DE ALTARE Altare (1) Prophetæ esse dicuntur, per quos Apostolorum fermo confirmatur. Quod vero quadratum est, significat,quod homo ex quatuor virtutibus debet constare; quadratus scilicet Prudentia, Justitia, Fortitudine, Temperantia. Scimus enim,quod quadratum in quacumque parte cadat, firmiter jacebit. Ad Prudentiam pertinet nullum bonum præponere Domino, vel æquare; Ad Justitiam pertinet subditum esse Domino; Ad Fortitudinem pertinet Domino fortissime hærere; Ad Temperantiam pertinet nulla re noxia delectari. XXXVI. DE EODEM Per Altare etiam possumus intelligere Crucem Christi; & ipse Christus ante Crucem se viriliter egit, patiendo omnia, quæ de eo fuerunt scripta. (1) De partibus Templorum, de quibus Anonymus noster hoc, et proximis Numeris agit, consulantur, si libet, Cardinalis Bona rerum Liturgicarum lib. 1. cap.xx. §.1. et seqq. et Ro bertus Sala in nott. 'et observationibus ad eumdem, Cabassutius in Dissertatio ne de Veterum Ecclesiarum situ, partibus, et stru ctura, et alii. XXXVII. DE EODEM Altare etiam significat electos Ecclesiæ, igne Divini amoris succensos, qui digne per Altare figurantur, quia spiritualia in eis sacrificia celebrantur. XXXVIII. DE EODEM Altare significat Ecclesiam, de de qua fumus compunctionis ad Dominum dirigitur. Vel Altare significat Christum, super quem nos imponimus animas, ut ad Patrem deferat, sicut in Altare aliquis ponit Sacrificium. Altare etiam multipliciter spargitur; Est enim Altare Fidei; unde Psalmista (1): Passer invenit sibi domum, & Turtur nidum, ubi reponat pullos suos. Super hæc Altaria offerri debent bona opera. Est Altare mentis; unde Dominus ait (2): Altare de terra facietis mihi, super quod offerri debet charitas. Est & Corporis Christi, ut illud (3): Habemus Al tare Crucis,de quo edere non habent potestatem, qui foris sunt. Est & vitæ æternæ, ubi debent offerri perpetuæ laudes, scilicet vituli labiorum nostrorum; unde Psalmista (1): Imponent super Altare tuum vitulos (2) . XXXIX. DE THRONO EPISCOPALI Sedes Episcopalis, quæ Thronus dicitur, est sedes judiciariæ potestatis ; & significat Thronum Dei. Est enim Thronus Dei anima justi. Deus enim, non super elementum sed in corde hominis sedet. Unde dicit Salomon (3): Et Thronus Filii eft æqualitas cum Patre. Ut in Apocalypsi (4) Qui vicerit, faciam eum sedere mecum in throno meo; sicut et ego vici, & sedi in throno Patris mei. Est et Thronus judiciariæ potestatis, ut illud (5): Sedebitis et vos super sedes duodecim, judicantes duodecim tribus Ifrael. Vel Thronus eft Ecclesia, quæ est sedes Dei Patris. Vel Thronus est Caro Christi, quæ est Sedes Divi |