in sexta hora peccavit; et in sexta hora Dominus venit ad puteum (1), hoc est, hoc est, in sexta seculi ætate venit in mundum. Computatur una hora una ætas ab Adam usque ad Noe; secunda a Noe usque ad Abraham; tertia ab Abraham usque in David; quarta a David usque ad transmigrationem Babyloniæ; quinta a transmigratione Babyloniæ usque ad Baptismum Joannis; inde sexta nunc agitur. Sexto enim mense Virgini annuntiari (2), ac sexto die, sextaque hora voluit crucifigi. CLXI. UBI DOMINUS CRUCIFIXUS EST Locus, in quo Dominus noster crucifixus (1) Joan. IV. 6. (2) Ne quis putet, Anonymum nostrum errasse, dum scripsit, sexto mense Virgini annuntiatum fuisse Dominum, animadvertat, apud Hebræos duplicem esse annum, civilem, et sacrum. Sacer incipit a mense Nisan, qui nostro respondet Martio; primusque mensis vernalis est: in ordine tamen mensium enunciatur septimus, vel octavus; septimus in annis Communibus, idest, duodecim lunatio num; Octavus in Embolismalibus, nempe tredecim lunationum,ubi mensis, qui eum præcedit, 198 Adar videlicet, ad bisextilis diei modum explicatur. Annus autemCivilis incipit a mensen Tisri, qui nostro respondet Septembri. His positis, Auctor noster sextum dicit mensem (exclusive) civilis anni communis; vel etiam (inclusive) a vigesima quinta die Septembris incipiendo. est, Calvariæ appellatus est, ideoquod ibi sit antiqui hominis calvaria condita (1); ut secundus Adam, et Sanguis Christi de cruce stillans primi Adam, et jacentis propagatoris peccata dilueret ; et tunc sermo ille Apostoli compleretur (2): Exurge qui dormis, et exurgea mortuis, et illuminabit te Christus. Vel dicamus, esse loca extra urbes posita, in quibus truncantur capita damnatorum ; & calvariæ, hoc est, decollatorum sumpsere nomen, & non sepulcrum primi hominis, sed locum significant decollatorum. Adam vero sepultus juxta Hebron, et Harbe; ut in (3) Jesu filii (4) Nave volumine (5) legimus. Adam, sicut Beatus Hieronymus (6) tradidit, homo, sive terrenus, sive terra rubra interpretatur; ex terra enim facta est caro, & humus hominis faciendi materies fuit. (1) Vide testimonia Veterum Patrum, quæ ad hanc opinionem confirmandam affert cl. Serryus vindicat. Melchioris Cani cap. v. (2) Ephes. v. 14. Surge qui dormis etc. (3) Supplevimus ut. (4) Cod. mendose filium. (5) Josue cap.xiv.ver.15. Nomen Hebron ante voca batur Cariath Arbe: Adam maximus ibi inter Enacim situs est. (6) Vide Græca Fragmenta libri Nominum Hebraicorum, ipsorumque interpretationes in Append.ad T.11I. Opp. S. Hieronymi Fragment. 1. verbo Adam col. 537. seq. CLXII. DE SABBATO SANCTO (1) In Sabbato Sancto novus ignis ex petra excussus benedicitur. Deinde a Diacono cereus benedicitur, non a Sacerdote, vel Episcopo, etiamsi præsentes sint, quia Christus resurgens, se primo mulieribus manifestavit; et per eas, quæ sunt debilioris sexus (2), gloriam sua resurrectionis discipulis suis nuntiavit. Quod ideo Dominus fecit, quia sicut mortis nuntius per mulierem in mundum intravit, ita oportuit, vel voluit, quod nuntius reparationis nostræ per mulierem mundo nuntiaretur. Ubi enim dicitur: Suscipe, Sancte Pater, incensi hujus sacrificium,ponantur in cereo grana incensi in modum Crucis. Crux namque de incenso facta in cereo repræsentat vespertinum Sacrificium Legis, quod immolationem Christi in ara Crucis factam in vespere mundi præfiguravit; & quod in ejus passione sit completum. Annus incarnationis Domini in cereo notatur, quia Christus annus est, & plenus dierum. Ideo Christus annus, quia sicut in anno dierum habetur plenitudo,et fructuum, ita in Christo sunt, & est plenitudo omnium bonorum. Indictio quoque et Epacta in cereo scribuntur ; quoniam actiones hominum, & successiones temporum per Dei dispositionem ordinantur (i). Rursus, cum dicitur: Rutilans ignis accendit, accenditur cereus ; & significat, quod omnes fideles igne Sancti Spiritus illuminan (1) Hic idem mos adhuc in Belgio vigebat post annum MCCLXXXVIII. Ut enim testatur Auctor, qui historiam prælii Woerigani a Joanne I. Lotharingiæ, Brabantiæ Duce anno мCCXXVIII. commissi ex veteri Germanico scripto latinis versibus expressit in Opere, cui titulus: Pralium Woeriganum in Præfatione ad Lectorem Edit. Bruxelle per Ericium Puteanum anno MDCXLI. apud Godefridum Schoevartium: " In choro... Templi (S. Gudile) tabella ad Cereum Paschale » appendi solita fuit, in qua دو " دو دو aliquot memorabilium re. ,, rum anni proponebantur. Pascha enim juxta, sed jam Patrum nostrorum ,, ævo abrogatum usum, anni initium erat. Post ,, annum igitur a Nativitate Domini, Creationis Pontificis, Constructionis Ba,, silicæ, et similium, annus a Victoria Woerigana speciatim in illa designaba,, tur; ut mirum sit, tam splendidam Brabantiæ virtutis gloriam ita hodie antiquitatis tenebris ob nubilatam, ut plurimos etiam indigenas tam illustria patriæ suæ decora lateant. دو دو وو دو دو وو tur. De hoc igne ait Dominus (1): Ignem veni mittere in terram, & quid volo nisi ut ardeat? Hoc igne Dominus Jesus semper nos incendit, ut illuminemur in sensibus, ne flagremus in vitiis. Cereo namque benedicto, legantur Lectiones sine annuntiatione tituli, quia frustra auctores lectionum, cives cælestis Jerusalem,cum in civibus suis,hoc est,Neophitis nostris proferuntur, quia sunt sine intellectu (2). Lecto In(3) principio, dicat Sacerdos. Orationem Deus, qui mirabiliter, et non dicat Dominus vobiscum, sed Oremus; deinde Lectionem Noe (4) vero, Orationem Deus incommutabilis ; Deinde Lectionem Tentavit (5) Deus Abraham, Collectam Deus fidelium Pater; Lectionem Factum (6) est in vigilia, Tractum Cantemus Domino Collectam Deus, cujus antiqua; deinde Lectionem Hæc (7) est hæreditas servorum Domini, Collectam Omnipotens Sempiterne Deus, multiplica; Lectionem Audi (8) Israel mandata vitæ, Collectam Deus, qui Ecclesiam tuam semper; Lectionem (9) Facta (10) est super me manus Do (1) Lucæ x1 1.49. (2) Clarius hæc explicat Honor.Aug. Gem.An. 1.11I. C.CIII. de Lectionibus Bibl. PP. Tom.xx. fol.1100. (3) Ex Genes.cap.1.ver.1. (4) Ibid. cap.v. 31. (5) Ibid. cap.xxıl. ver.1. (6) Exod. xiv. 24. (8) Baruch. cap.il. ver.9. (9) In Cod.,, Facta est su" per me manus Domini al-. ,, tera Lectio.,, 29 (10) Ezech. xxxvıl, 1. |