stinentiæ in hac vita toleratur, quafi in læva portatur, donec in dextera, hoc est, in æternitate requies habeatur. Hic Ordo ab Apostolis est celebratus, quando, ut legitur in Actibus Apostolorum (1), septem viros plenos Spiritu Sancto ad hoc officium elegerunt; & oratione præmiffa, manus eis imposuerunt. Unde consuetudo inolevit, ut in omni Matrice Ecclesia septem Diacones circa Christi Aram, quasi septem columnæ assistant. Hi sunt septem Angeli tuba canentes in Apocalypsi(2), qui quales esse debeant, Apostolus docet, Timotheo (3) scribens. Hi cum ordinantur, solus Episcopus eis manus imponit, quia ad ministerium applicantur. Ponit eis Orarium, hoc est, Stolam super lævum humerum,ut per hoc intelligant, se accepisse jugum Domini suave, atque (4) ad sinistram pertinentia Divino timori subjiciant. Accipiunt & textum Evangelii, ut intelligant, se esse præcones Evangelii Christi. Hoc officio usus est Christus, quando post coenam Sacramentum Carnis, & Sanguinis Discipu lis dispensavit; & quando Apostolos dormientes ad orationem incitavit dicens(5): Vigilate, &orate, ut non intretis in tentationem. Per Moysen præcipitur (6), ut Levitæ radant (1) Act. Ap.cap.vi.ver.3. (4) Cod. que. omnes pilos carnis suæ; Levita enim Adfumptus vocatur. Pili etenim carnis sunt veteris vitæ cogitationes, quas fic a mente incidimus, ut de amissione earum nullo dolore fatigemur. Oportet ergo Levitas omnes pilos carnis suæ radere, quia qui in obsequiis Divinis adsumitur,debet ante Dei oculos a cunctis carnis cogitationibus mundus apparere, ne illicitas cogitationes mens perferat, & pulchram animæ speciem, quasi pilis fructificantibus, deformem reddat. CVI. DE PRESBYTERIS Septimus est Ordo Presbyterorum.Presbyter vero, ut Isidorus (1), græcé; latine interpretatur Senior: Non pro ætate, vel decrepita senectute, sed propter honorem, & dignitatem, quam accipiunt, Præsbyteri nominantur; qui morum prudentia, & maturitate conversationis præcellere debent in populo, sicut scriptum est (2): Senectus venerabilis, non diuturna, nec in numero annorum computata; cani etenim sunt sensus hominis, & ætas fenectutis vita immaculata. Ideo (1) S.Isidorus lib. I. de Divinis Off. cap.vil.de Presbyteris pag. 599. sic ait:,, » Presbyteri autem inter " pretantur seniores, quia دو seniores ætate Græci ,, Presbyteros vocant.,, (2) Sap. IV. 8. Senectus enim venerabilis est,non diuturna, neque annorum etc. autem & Presbyteri Sacerdotes vocantur, quia Sacrum dant, qui licet Sacerdotes (1) Pontificatus tamen apicem non habent, sicut Episcopi;quia nec Chrismate frontem signant, nec Paraclitum dant; quod solis deberi Episcopis lectio Actuum Apostolorum (2) demonstrat; Unde & apud veteres iidem Episcopi, & Presbyteri fuerunt (3), quia illud " وو " », te Episcopo baptizant, ,, Chrismate baptizatos un,, gere licet, sed quod ab Episcopo fuerit consecra,, tum; non tamen frontem ex eodem oleo signare, quod solis jubetur Epis,, copis, cum tradunt Spiritum Paracletum. Verba vero dicere non possum, ne magis prodere videar, quam ad consultationem respondere.,, (2) Act. Ap. cap.vIII. (3) Nimirum vocabulorum appellatione quandoquidem quiEpiscopi erant, Presbyteri appellabantur Etenim errant vehementer novi Hæretici, qui ex institutione divina Episcopos esse Presbyteris superiores negant; contra quos extat Canon Concilii Tridentini Sess.xxxIII. de Sacramen (1) Innocentius Papa I. Epist. ad Decentium Eugubinum §.111.anno CCCCXVI. Collect. Concill. Tom.111. col.4. inquit,, De consignandis vero infantibus ,, manifestum est, non ab ,, alio, quam ab Episcopo ,, fieri licere. Nam Pres,,byteri,licet sint Sacerdo,, tes, Pontificatus apicem,, ,, non habent. Hæc autem » Pontificibus solis deberi, ,, ut vel consignare,velPa,, racletum Spiritum San" ctum tradant, non solum " consuetudo Ecclesiastica » demonstrat, verum et ,, illa lectio Actuum Apo,, stolorum, quæ asserit, ,, Petrum, et Joannem es,,se directos, qui fam baptizatis traderent Spiri,, tum Sanctum . Nam Nam ,, Presbyteris, seu extra دو دو دو دو Episcopum, seu præsen. to Ordinis num.7. his ver nomen est dignitatis, non ætatis . Sacerdos nomen habet compofitum ex græco, & latino, quia est Sacrum dans, five Sacer dux. Sicut enim Rex a regendo, ita Sacerdos a sacrificando dictus est: Consecrat enim, & fanctificat. Antistes Sacerdos dictus eft ab eo quod ante ftat; primus eft enim in ordine Ecclesiæ. Ad Presbyterum autem pertinet Sacramentum Corporis, & Sanguinis Domini in Altare Dei conficere, orationes dicere, et dona Dei benedicere. Qui cum ordinantur, unguntur eis manus, ut intelligant,fe accepiffe gratiam confecrandi ; & charitatis opera debere ad omnes extendere. Quicquid enim per manus Sacerdotis agitur exterius, totum Spiritus Sanctus operatur interius. Accipit & ftolam, quæ tenet utrumque latus, quia debet effe munitus armis justitiæ contra profpera, & adversa. Accipit Calicem cum vino, & Patenam cum hoftiis, ut per hoc fciat, fe accepiffe poteftatem placabiles Deo hoftias offerendi. Hic Ordo a filiis Aaron initium fumpfit; summos enim Pontifices, & minores Sacerdotes inftituit Dominus per Moyfen, qui qui ex præcepto Dei (1) Aaron in Summum Pontificem, filios vero ejus unxit in minores Sacerdotes. Chriftus quoque duodecim elegit difcipulos (2) prius, quos & Apostolos vocavit; quorum vicem gerunt in Ecclesia majores, scilicet Pontifices; deinde alios septuaginta duos difcipulos (3) designavit, quorum vicem in Ecclesia Presbyteri. Unus autem inter Apoftolos Princeps extitit, scilicet Petrus, cujus vicarius, & fucceffor eft Summus Pontifex ; unde dicitur Apostolicus, qui & Papa vocatur, scilicet Pater Patrum. Hoc autem officio ufus eft Chriftus, cum seipfum in ara Crucis obtulit, hoc eft, Sacerdos, & Hoftia; & quando poft cœnam panem, & vinum in Corpus suum, & Sanguinem commutavit. Chriftus enim dicitur Sacerdos propter unctionem, unde Psalmifta (4) Propterea unxit te Deus, Deus tuus oleo lætitiæ præ consortibus tuis; et propter oblationem, unde illud (5): Oblatus est, quia ipse voluit; et propter interceffionem, unde in Epiftola ad Hebræos (6): Accedens per semetipsum ad Dominum; semper vivens ad in (1) Exod. XXVIII. (2) Lucæ vi. 13. N (6) Hebr. vil. 25. Onde et salvare in perpetuum potest accedentes per semetipsum ad Deum. |