Juliusz Słowacki: jego życie i dzieła w stósunku do współczesnéj epoki, Tom 3Nakł. księg. Gubrynowicza i Schmidta, 1881 |
Z wnętrza książki
Wyniki 1 - 5 z 23
Strona 3
... - czéj sama się do nich przyswoiła i rozpłynęła w lu- dności , którą napotkała w tych okolicach , niż żeby ją była miała w sposób gwałtowny wyprzeć albo wytępić . - Nasz poeta w tym punkcie zupełnie odstąpił od wyobrażeń 1 * 3.
... - czéj sama się do nich przyswoiła i rozpłynęła w lu- dności , którą napotkała w tych okolicach , niż żeby ją była miała w sposób gwałtowny wyprzeć albo wytępić . - Nasz poeta w tym punkcie zupełnie odstąpił od wyobrażeń 1 * 3.
Strona 31
... przyjdą kiedyś . " 2 Kto konając we mnie uwierzy , Skona spokojny . -- Ja go zemszczę lepiej od ognia i wojny , Lepiej niż sto tysięcy wroga , Lepiej od Boga ! " Jak tę zapowiedź przyszłości zamierzał autor rozwieść i uiścić w 31.
... przyjdą kiedyś . " 2 Kto konając we mnie uwierzy , Skona spokojny . -- Ja go zemszczę lepiej od ognia i wojny , Lepiej niż sto tysięcy wroga , Lepiej od Boga ! " Jak tę zapowiedź przyszłości zamierzał autor rozwieść i uiścić w 31.
Strona 53
... całéj téj Towia- nizmu historyi , mającém rzetelne pozory cudowno- ści , daleko więcej okazuje ostatecznie w Towiań- skim wprawnego psychologa , niż cudotwórcę . Po- jechali obydwaj , on i Mickiewicz , do choréj ; 53.
... całéj téj Towia- nizmu historyi , mającém rzetelne pozory cudowno- ści , daleko więcej okazuje ostatecznie w Towiań- skim wprawnego psychologa , niż cudotwórcę . Po- jechali obydwaj , on i Mickiewicz , do choréj ; 53.
Strona 57
... niż kiedykolwiek . „ Ja , co dawniej lubiłem samotne wieczory ( donosił w ciągu pierwszej połowy roku 1842 ) , teraz już sam wysiedzieć nie mogę . Nuda mię ogarnia nie wystarczam sobie wieczorami , jak dawniej , kiedy w świeczce mojéj ...
... niż kiedykolwiek . „ Ja , co dawniej lubiłem samotne wieczory ( donosił w ciągu pierwszej połowy roku 1842 ) , teraz już sam wysiedzieć nie mogę . Nuda mię ogarnia nie wystarczam sobie wieczorami , jak dawniej , kiedy w świeczce mojéj ...
Strona 58
... niż byłem ; ale jestem zupełnie weselszy . Jakby po walce z ludźmi odbytéj , używam pewnej spokojności i to mi się w uśmiechu maluje . Muszę Ci także wy- znać , że może tracę więcej , niżby należało . Ale cóż robić ? " itd . W tymże ...
... niż byłem ; ale jestem zupełnie weselszy . Jakby po walce z ludźmi odbytéj , używam pewnej spokojności i to mi się w uśmiechu maluje . Muszę Ci także wy- znać , że może tracę więcej , niżby należało . Ale cóż robić ? " itd . W tymże ...
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
18 marca albo autora ażeby bowiem całe cały choć chwili ciała Cię czém człowiek Derwida duch ducha duchem duchów duchy dzieła Hera Iszym jakby jakie jednakże jednéj jéj jeżeli JULIUSZ SŁOWACKI Juliusza Juliusza Słowackiego kiedyś kilka Korfu Król-Duch Króla-Ducha Ksiądz Marek któréj Lilla Lilla Weneda Lilli listu ludzi Małecki matki mego miał Mickiewicza mię moich mógł myśl myśli naprzykład narodu niczém niego niéj okoliczności Ostendzie Otóż Otranto owego owéj Owoż Paryżu Patras pieśni pieśń pisał poematu poeta poety poezyi pomiędzy pomysł potém powieść prze rapsodu rapsodzie Romania rzeczy Salomei saméj Sen Srebrny Salomei siebie słowa Słowacki Słowackiego sobą Strofa strony swoje swojém swoję świata tedy téj tém wszystkiém teraz Towiański Towiańskiego ustępy Weneda Wenedów wiem wiersz więcej właśnie Wojciech Stattler wprawdzie wszy wszystkie wszystkiego wtedy względem zatém zawsze znowu zupełnie żeby życia życie żywota
Popularne fragmenty
Strona 243 - Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi . Iść?... taką obojętność, jak ja, mieć dla świata? Być sternikiem duchami napełnionej łodzi, I tak cicho odlecieć — jak duch, gdy odlata? Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna, Co mi żywemu na nic... tylko czoło zdobi ; Lecz po śmierci Was będzie gniotła niewidzialna, Aż Was, zjadacze chleba — w aniołów przerobi.
Strona 242 - Lecz zaklinam — niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!...
Strona 242 - Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica Ani dla 'mojej lutni, ani dla imienia: — Imię moje tak przeszło jako błyskawica I będzie jak dźwięk pusty trwać przez pokolenia. Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie. Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode; A póki okręt walczył — siedziałem na maszcie, A gdy tonął — z okrętem poszedłem pod wodę...
Strona 116 - Na skałach Oceanowych postawiłeś mię Boże , abym przypomniał wiekowe dzieje ducha mojego; a jam się nagle uczuł w przeszłości Nieśmiertelnym , Synem Bożym , stwórcą widzialności i jednym z tych, którzy Ci miłość dobrowolną oddają na złotych słońc i gwiazd girlandach.
Strona 215 - Oczy moje łez pełne. Serce odpowiedzialne przed Bogiem. Mękę wielką czuję. - Co chciałem, stało się. Pola przyległe pełne są ruchu. Przy ogniskach nabożne pieśni śpiewają. Ofiarują się. Ciała kładą za ducha nieśmiertelność. Boży czas zaczynają".
Strona 230 - We wszystkim, chcąc wyjść z biedy, trzeba drogę odmienić, trzeba formę wziąć nową. Lecz trzeba to uczynić prędko i energicznie, nie tracąc czasu na zatrzymywaniu rzeczy, które od nas odlatują w przepaść. A pańszczyzna i królowanie szlachty polskiej jest jedną z takich rajskich róż, które już Ewa Polska na wieki utraciła. A że powinna była to utracić, to świadczy mała miłość, którą sobie u ludu zyskała.
Strona 157 - Postanowiłem niebiosa zatrwożyć, Uderzyć w niebo tak jak w tarczę z miedzi. Zbrodniami przedrzeć błękit i otworzyć, I kolumnami praw, na których siedzi Anioł żywota, zatrząść tak z posady, Aż się pokaże Bóg w niebiosach — blady...
Strona 61 - Otóż dokompletowałem siebie czynem, to jest, spotkawszy mego przeciwnika na wyższem stanowisku podniesionego ku prawdzie prawdziwej Bożej — już nie w jezuityzmie — podałem mu rękę — i teraz jesteśmy razem — jesteśmy ja i on i jeszcze trzeci ... równie zajęci sercami naszych braci, równie pomagający duchem i życiem, ile go który ma w sobie . . . Życie takie podobne jest do życia Aniołów, i nieraz ozłocone uśmiechem są twarze nasze, a prawie zawsze serca spokojne.
Strona 184 - O zgon Polski ich pytałem , Ja urodzon po jej zgonie. Za co życie, w życia chwili Z taką pychą roztrwonili , Że potomkom nie zostało Ni potęgi ni puścizny. Jedno w zamian ich ojczyzny Rozebrane kraju ciało? Co ich wichrem takim gnało Po dziejowej czasu fali , Że tak dbając o nas mało. Krew nam , iw tej krwi — śmierć — dali...
Strona 274 - ... kiedym je pisał. Teatralny koturn włożyłem na stopy moje, abym, dziecięciem jeszcze będąc, wzrostu sobie przymnożył. Pokazałem się więc po raz pierwszy jako artysta ludziom, którzy bynajmniej o artystostwie nie myśleli... ważną i okropną tragedyą rzeczywistą zajęci. Pierwszemi dwoma tomami zgubiłem się na cały czas życia mego i teraz muszę bez echa śpiewać, choć śpiewam inaczej...