te Spes et albo rara Fides colit veste domos inimica linquis, at volgus infidum et meretrix retro ferre iugum pariter dolosi : serves iturum Caesarem in ultimos partibus Oceanoque rubro. heu heu, cicatricum et sceleris pudet fratrumque. quid nos dura refugimus aetas? quid intactum nefasti liquimus? unde manum iuventus metu deorum continuit? quibus incude diffingas retusum in XXXVI. Et ture et fidibus iuvat placare et vituli sanguine debito custodes Numidae deos, qui nunc Hesperia sospes ab ultima caris multa sodalibus, nulli plura tamen dividit oscula quam dulci Lamiae, memor actae non alio rege puertiae mutataeque simul togae. Cressa ne careat pulcra dies nota neu promptae modus amphorae neu morem in Salium sit requies pedum neu multi Damalis meri Bassum Threicia vincat amystide neu desint epulis rosae neu vivax apium neu breve lilium. omnes in Damalin putris deponent oculos nec Damalis novo divelletur adultero lascivis hederis ambitiosior. XXXVII. Nunc est bibendum, nunc pede libero pulsanda tellus; nunc Saliaribus ornare pulvinar deorum tempus erat dapibus, sodales. antehac nefas depromere Caecubum cellis avitis, dum Capitolio regina dementis ruinas, funus et imperio parabat contaminato cum grege turpium morbo virorum quidlibet inpotens sperare fortunaque dulci ebria. sed minuit furorem vix una sospes navis ab ignibus mentemque lymphatam Mareotico redegit in veros timores Caesar ab Italia volantem 15 5 20 25 30 remis adurgens, accipiter velut mollis columbas aut leporem citus venator in campis nivalis Haemoniae, daret ut catenis fatale monstrum. quae generosius ausa et iacentem visere regiam tractare serpentes, ut atrum deliberata morte ferocior; privata deduci superbo, non humilis mulier, triumpho. XXXVIII. Persicos odi, puer, adparatus, displicent nexae philyra coronae, mitte sectari, rosa quo locorum sera moretur. simplici myrto nihil adlabores sedulus curo: neque te ministrum dedecet myrtus neque me sub arta vite bibentem. CARMIN VM LIBER ALTER. I. Motum ex Metello consule civicum bellique causas et vitia et modos ludumque Fortunae gravisque principum amicitias et arma nondum expiatis uncta cruoribus, periculosae plenum opus aleae, tractas et incedis per ignis suppositos cineri doloso. paulum severae musa tragoediae insigne maestis praesidium reis iam nunc minaci murmure cornuom terret equos equitumque voltus. audire magnos iam videor duces, praeter atrocem animum Catonis. 5 10 15 20 Iuno et deorum quisquis amicior rettulit inferias Iugurthae. quis non Latino sanguine pinguior qui gurges aut quae flumina lugubris quae caret ora cruore nostro? sed ne relictis, Musa procax, iocis quaere modos leviore plectro. II. Nullus argento color est avaris vivet extento Proculeius aevo, latius regnes avidum domando crescit indulgens sibi dirus hydrops |