420 adsentatores iubet ad lucrum ire poeta

'dives agris, dives positis in faenore nummis.' si vero est, unctum qui recte ponere possit et spondere levi pro paupere et eripere artis litibus inplicitum, mirabor, si sciet inter425 noscere mendacem verumque beatus amicum. tu seu donaris seu quid donare voles cui, nolito ad versus tibi factos ducere plenum laetitiae; clamabit enim 'pulchre, bene, recte,' pallescet super his, etiam stillabit amicis 480 ex oculis rorem, saliet, tundet pede terram. ut qui conducti plorant in funere dicunt et faciunt prope plura dolentibus ex animo, sic derisor vero plus laudatore movetur.

reges dicuntur multis urgere culillis

435 et torquere mero, quem perspexisse laborant
an sit amicitia dignus; si carmina condes,
numquam te fallent animi sub volpe latentes.
Quintilio siquid recitares, corrige, sodes,
hoc' aiebat et hoc.' melius te posse negares
440 bis terque expertum frustra: delere iubebat
et male tornatos incudi reddere versus.

si defendere delictum quam vertere malles, nullum ultra verbum aut operam insumebat inanem, quin sine rivali teque et tua solus amares. 445 vir bonus et prudens versus reprendet inertis, culpabit duros, incomptis adlinet atrum transverso calamo signum, ambitiosa recidet ornamenta, parum claris lucem dare coget, arguet ambigue dictum, mutanda notabit, 450 fiet Aristarchus nec dicet 'cur ego amicum offendam in nugis?' hae nugae seria ducent in mala derisum semel exceptumque sinistre. ut mala quem scabies aut morbus regius urget aut fanaticus error et iracunda Diana, 456 vesanum tetigisse timent fugiuntque poetam

qui sapiunt; agitant pueri incautique sequontur.

hic, dum sublimis versus ructatur et errat,
si veluti merulis intentus decidit auceps
in puteum foveamve, licet 'succurrite' longum
clamet 'io cives,' non sit qui tollere curet.
si curet quis opem ferre et demittere funem:
'qui scis, an prudens huc se deiecerit atque
servari nolit?' dicam Siculique poetae

460

narrabo interitum. 'deus inmortalis haberi dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam 465 insiluit. sit ius liceatque perire poetis: invitum qui servat, idem facit occidenti.

nec semel hoc fecit, nec si retractus erit, iam fiet homo et ponet famosae mortis amorem. nec satis adparet, cur versus factitet; utrum minxerit in patrios cineres an triste bidental moverit incestus: certe furit ac velut ursus, obiectos caveae valuit si frangere clatros, indoctum doctumque fugat recitator acerbus; quem vero arripuit, tenet occiditque legendo, non missura cutem nisi plena cruoris hirudo'

470

475