erdo deserô brunnônô béderô uualtan.“ dô lættun sê ærist asckim scrîtan, scarpên scurim, dat in dêm sciltim stônt. đô sôptun tô samane, hevuuun harmlicco unti im irô lintûn luttilo uuurtun 5 gipuigan miti uuâbnum staimbort chlubun, DAS WESSOBRUNNER GEBET. Wessobrunner Handschrift zu München. Nach einer Abschrift Massmanns.Litt. Gesch. § 24, 9. 10 u. § 25. S. 45 fgg. Enti cot heilac, cot almahtico, dû himil 10 enti erda gauuorahtôs, enti dû mannun sô manac coot forgåpi, forgip mir in dînô ganâdâ rehta galaupa enti côtan uuilleon, uuîstom enti spâhida, enti craft tiuflun za uuidarstantanne enti arc za piuuîsanne enti 15 dinan uuilleon za gauurchanne. 20 25 5. HS. ni ti oder miti uuambnum; miti uuâbnum Lesung und Besserung Schmellers, Heliand 2, 78 a. 125 a. 9-15. Übereinstimmend mit diesem prosaischen Theile folgendes Gebet einer Regensburger Handschrift e. 821 in Massmanns Abschwærungs-, Glaubens-, Beicht- und Betformeln S. 171. Truhtin god, thu mir hilp, indiforgip mir gauuitzi indi guodan galaupun, thina minna indi rehtan uuilleon, heili indi gasunti indi thina guodun huldi. id est. domine deus, tu mihi adiuua, et perdona mihi sapientiam et bonam credulitatem tuam, dilectionem et bonam uoluntatem, sanitatem et prosperitatem et bonam gratiam tuam. AUS AMMONIUS EVANGELIENHARMONIE. Ausgabe Schmellers: Ammonii Alexandrini, quæ et Tatiani dicitur, Harmonia evangeliorum, Vienna 1841. Litt. Gesch. § 33, 4. S. 68. Cap. XCVII. Evang. Lucæ XV, 11–32. XCVII, 1. Ait autem „Homo quidam habuit duos Quad tho Sum man habeta zuuene suni. Quad tho der jungoro fon then themo fater ,,fater, gib mir teil thero éhti, thiu mir gibure." her tho teilta thia éht. Nalles 5 after manegen tagon gisamonoten allen ther jungoro sun elilentes fuor in verra lantscaf, inti thar ziuuarf sina éht lebento virnlustigo. Inti after thiu her iz al forlós, uuard hungar strengi in thero lantscefi. 10 her bigonda tho armen. Inti gieng inti zuo clebeta einemo thero burgliuto thero lantscefi. inti santa inan in sin thorf, thaz her fuotriti suuin. Inti girdinota gifullen sina uuamba fon siliquis, theo thiu suuin azzun, inti nioman imo ni gab. Her tho in sih giuuorban quad „vvuo manege asnera mines fater ginuht habent brotes! ih foruuirdu hier hungere. Arstantu inti faru zi minemo fater inti quidu imo „fater, 15 et misit illum in villam suam, ut pasceret pater ad servos suos „cito proferte stolam primam et induite illum, et date ih suntota in himil inti fora thir. Inti ni bin ju 20 uuirdig ginennit uuesan thin sun: tuo mih so einan fon thinen asnerin."" Inti arstantanti quam zi sinemo fater. mittiu thanne noh ferro uuas, gisah inan sin fater, inti miltida giruorit uuard, inti ingegin louffenti fiel ubar sinan hals inti custa inan. Tho quad imo der sun „fater, ih suntota in himil inti fora thir: ju ni bin uuirdig ginemnit uuesan thin sun." Tho quad ther fater zi sinen scalcon „sliumo bringet thaz erira giuuati inti giuuatet inan, inti gebet annulum in manum eius et calceamenta in 30 fingirin in sina hant inti giscuohiu in pedes eius. Et adducite vitulum saginatum et oc fuozi. Inti leitet gifuotrit calb inti ar 10 slahet. inti ezzemes inti goumumes. Uuanta theser min sun tót uuas, inti arqueketa; foruuard, inti funtan uuard." bigondun tho goumon. Uuas sin sun altero in achre, inti mittiu tho quam 5 inti nalichota themo huse, gihorta gistimmi sang inti chor. Inti gruozta einan fon then scalcon inti frageta, uuaz thiu uuarin. Ther tho quad imo „thin bruoder quam, inti arsluog thin fater gifuotrit calb, bithiu inan heilan intfieng." Unuuerdota her thaz inti ni uuolta ingangan. sin fater uzgangenti bigonda tho fragen inan. Her tho antuurtenti quad sinemo fater „senu, so manigiu jar theonon thir inti neo in altre thin bibot ni ubargieng, inti neo in altre ni gabi mir zikin, thaz, ih mit minen friunton goumti. Ouh after thiu theser thin sun, ther dar fraz alla sina heht mit huoron, quam, arsluogi imo gifuotrit calb." Her tho quad imo „kind, thu bis simblun mit mir, inti alliu miniu thiniu sint. Goumon inti gifehan thir gilampf, uuanta theser thin bruoder tót uuas, inti arqueketa; foruuard, inti funtan uuard."" cidite. et manducemus et epulemur. Quia hic filius meus mortuus erat, et revixit; perierat, et inventus est." et cœperunt epulari. 6. Erat autem filius eius senior in agro, et cum veniret et appropinquaret domui, audivit symphoniam et chorum. Et vocavit unum de servis et interrogavit, quid hæc essent. Isque dixit illi frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit." Indignatus est autem et nolebat introire. pater ergo illius egressus cœpit rogare illum. 7. At ille respondens dixit patri suo „ecce, tot annis servio tibi et nunquam mandatum tuum præterivi, et nunquam dedisti mihi hædum, ut cum amicis meis epula- 15 rer. Sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum." 8. At ipse dixit illi fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt. Epulari autem et gaudere 20 oportebat, quia frater tuus hic mortuus erat, et revixit; perierat, et inventus est.““ SCHWUR DER KOENIGE UND DER VÖLKER Nithardi historiarum lib. III cap. V, ed. Pertz, Monumenta Germania historica 2, Ergo XVI kalend. marcii Lodhuwicus et Karolus in civitate, quæ olim Argentaria vocabatur, nunc autem Strâzburg vulgo di- 25 citur, convenerunt, et sacramenta, quæ subter notata sunt, Lodhuwicus romana, Karolus vero teudisca lingua juraverunt. Ac sic ante sacramentum circumfusam plebem alter teudisca, alter romana lingua alloquuti sunt. Lodhuwicus autem, qui maior natu, prior exorsus sic cœpit: „Quotiens Lodharius me et hunc fratrem meum" u. s. f. Cumque Karolus hæc eadem verba romana lingua perorasset, Lodhu 15. mit fehlt bei Schmeller. ricus, quoniam maior natu erat, prior hæc deinde se servaturum testatus est. Pro deo amur et pro christian poblo et nostro commun salvament, dist di en avant, in quant deus savir et podir me dunat, si salvarai eo cist meon fradre Karlo et in adiudha et in cadhuna cosa, si cum om per dreit son fradra salvar dist, in o quid il mi altresi fazet, et ab Ludher nul plaid numquam prindrai, qui meon vol cist meon fradre Karle in damno sit. Quod cum Lodhuvicus explesset, Karolus teadisca lingua sic hæc eadem verba testatus est. thing ne gegangu, thê mînan willon imo ce scadhen werdhên. Sacramentum autem, quod utrorumque populus quique propria lingua testatus est, 5 romana lingua sic se habet. 10 In godes minna ind in thes christiânes 15 folches ind unser bêdherô gehaltnissi, fon thesemo dage frammordes, sô fram sô mir got gewizci indi mahd furgibit, sô haldih tesan minan bruodher, sôsô man mit rehtû sinan bruodher scal, in thiû thaz er mig sô 20 sama duo, indi mit Ludheren in nohheiniu Si Lodhuvigs sagrament, quæ son fradre Karlo jurat, conservat, et Karlus meos sendra de sua part non los tanit, si io returnar non lint pois, ne io ne neuls, cui eo returnar int pois, in nulla aiudha contra Lodhuwig nun li iv er. Teudisca autem lingua. Oba Karl then eid, then er sînemo bruodher Ludhuwige gesuor, geleistit, indi Ludhuwîg mîn hêrro, then er imo gesuor, forbrihchit, ob ih inan es irwenden ne mag, noh ih noh therô nohhein, then ih es irwenden mag, widhar Karle imo ce follustî ne wirdhu. Quibus peractis Lodhuwicus Renotenus per Spiram et Karolus juxta Wasagum per Wizzûnburg Warmatiam iter direxit. VOM JÜNGSTEN TAGE. Von Schmeller unter dem Namen Muspilli herausgegeben, München 1832.-Litt. Gesch. § 29. |