Friderici Ritschelii Opuscula philologica: Ad litteras latinas spectantia

Przednia okładka
B.G. Teubner, 1877

Z wnętrza książki

Inne wydania - Wyświetl wszystko

Kluczowe wyrazy i wyrażenia

Popularne fragmenty

Strona 623 - Musae, vivet, dum robora tellus, dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas. at qui non audit Musas, qui vendit amorem, Idaeae currus ille sequatur Opis et tercentenas erroribus expleat urbes 70 et secet ad Phrygios vilia membra modos. blanditiis volt esse locum Venus ipsa : querelis supplicibus, miseris fletibus illa favet.
Strona 201 - Nam quod isti dicunt malevoli, homines nobiles Hunc ad iu tare assidueque una scribere ; Quod illi maledictum vehemens esse existumant, Eam laudem hie ducit maxumam, quom illis placet Qui vobis univorsis et populo placent, Quorum opera in bello, in otio, in negotio Suo quisque tempore usus est sine superbia.
Strona 632 - ... nunc rationem videtis esse talem ut equitum centuriae cum sex suffragiis et prima classis addita centuria, quae ad summum usum urbis fabris tignariis est data...
Strona 622 - Quos male habet multa callidus arte puer. Gloria cuique sua est; me, qui spernentur, amantes Consultent: cunctis ianua nostra patet. Tempus erit, cum me Veneris praecepta ferentem Deducat iuvenum sedula turba senem.
Strona 809 - Fuere ea tempestate, qui dicerent Catilinam, oratione habita, cum ad jusjurandum popularis sceleris sui adigeret, humani corporis sanguinem vino permixtum in pateris circumtulisse : inde cum post exsecrationem omnes degustavissent, sicuti in sollemnibus sacris fieri consuevit, aperuisse consilium suum, [atque eo dictitare fecisse,] quo inter se fidi magis forent, alius alii tanti facinoris conscii.
Strona 598 - Motum ex Metello consule civicum bellique causas et vitia et modos ludumque Fortunae gravisque principum amicitias et arma nondum expiatis uncta cruoribus, periculosae plenum opus aleae, tractas, et incedis per ignis suppositos cineri doloso.
Strona 589 - Non humilis curvis purgatur vinea rastris, Non glebam prono convellit vomere taurus, Non falx attenuat frondatorum arboris umbram, Squalida desertis rubigo infertur aratris. Ipsius at sedes, quacumque opulenta recessit.
Strona 18 - Wenn es bei Cicero im Orator 18, 57 heisst: 'est autem etiam in dicendo quidam cantus obscurior, non hie e Phrygia et Caria rhetorum epilogus paene canticum, sed ille' usw, was Quintilian XI, 3, 58 mit 'rhetoras paene cantare in epilogis' wiedergibt; oder wenn letzterer selbst ebend.
Strona 148 - Lelio): qua re cum sit quaedam certa vox Romani generis urbisque propria, in qua nihil offendi, nihil displicere, nihil animadverti possit, nihil sonare aut olere peregrinum, hanc sequamur neque solum rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus.
Strona 41 - In canticis autem una tantum débet esse persona, aut, si duae fuerint, ita esse debent ut ex occulto una audiat nee conloquatur sed secum, si opus fuerit, uerba facial.

Informacje bibliograficzne