O matre pulchra filia pulchrior, Quem criminosis cumque voles modum Pones iambis, sive flamma
Sive mari libet Hadriano.
Non Dindymene, non adytis quatit Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber aeque, non acuta Sic geminant Corybantes aera, Tristes ut irae, quas neque Noricus Deterret ensis nec mare naufragum, Nec saevus ignis nec tremendo Juppiter ipse ruens tumultu. Fertur Prometheus, addere principi Limo coactus particulam undique Desectam, et insani leonis"
Vim stomacho apposuisse nostro.
Irae Thyesten exitio gravi Stravere, et altis urbibus ultimae Stetere causae cur perirent
Funditus imprimeretque muris Hostile aratrum exercitus insolens. Compesce mentem: me quoque pectoris Temptavit in dulci juventa
Fervor et in celeres iambos
Misit furentem; nunc ego mitibus Mutare quaero tristia, dum mihi Fias recantatis amica
Opprobriis animumque reddas.
Velox amoenum saepe Lucretilem Mutat Lycaeo Faunus, et igneam Defendit aestatem capellis Usque meis pluviosque ventos.
3 flammam 7 Dindymene San
Impune tutum per nemus arbutos Quaerunt latentis et thyma deviae Olentis uxores mariti,
Nec viridis metuunt colubras Nec Martialis Haediliae lupos, Utcumque dulci, Tyndari, fistula Valles et Usticae cubantis Levia personuere saxa.
Di me tuentur, dis pietas mea Et musa cordi est. Hinc tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu;
Hic in reducta valle Caniculae Vitabis aestus, et fide Teïa
Dices laborantīs in uno Penelopen vitreamque Circen; Hic innocentis pocula Lesbii Duces sub umbra, nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus Proelia, nec metues protervum Suspecta Cyrum, ne male dispari Incontinentis iniciat manus,
Et scindat haerentem coronam Crinibus inmeritamque vestem.
Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem Circa mite solum Tiburis et moenia Catili : Siccis omnia nam dura deus proposuit, neque Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.
Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat? 5 Quis non te potius, Bacche pater, teque, decens Venus? At ne quis modici transiliat munera Liberi, Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero Debellata, monet Sithoniis non levis Euhius,
Cum fas atque nefas exiguo fine libidinum Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu, Invitum quatiam, nec variis obsita frondibus Sub divum rapiam. Saeva tene cum Berecyntio Cornu tympana, quae subsequitur caecus Amor sui, Et tollens vacuum plus nimio Gloria verticem, Arcanique Fides prodiga, perlucidior vitro.
Mater saeva Cupidinum
Thebanaeque jubet me Semelae puer
Et lasciva Licentia
Finitis animum reddere amoribus.
Urit me Glycerae nitor,
Splendentis Pario marmore purius; Urit grata protervitas
Et voltus nimium lubricus aspici. In me tota ruens Venus
Cyprum deseruit, nec patitur Scythas Et versis animosum equis
Parthum dicere nec quae nihil attinet. Hic vivum mihi caespitem, hic
Verbenas, pueri, ponite, turaque
Bimi cum patera meri: Mactata veniet lenior hostia.
Vile potabis modicis Sabinum
Cantharis, Graeca quod ego ipse testa.
Conditum levi, datus in theatro
Cum tibi plausus,
Care Maecenas eques, ut paterni Fluminis ripae simul et jocosa Redderet laudes tibi Vaticani Montis imago.
Caecubum et prelo domitam Caleno Tu bibes uvam: mea nec Falernae Temperant vites neque Formiani Pocula colles.
Dianam tenerae dicite virgines, Intonsum, pueri, dicite Cynthium, Latonamque supremo
Dilectam penitus Jovi.
Vos laetam fluviis et nemorum coma,
Quaecumque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi
Šilvis aut viridis Gragi;
Vos Tempe totidem tollite laudibus Natalemque, mares, Delon Apollinis, Insignemque pharetra
Fraternaque umerum lyra.
Hic bellum lacrimosum, hic miseram famem
Pestemque a populo et principe Caesare in
Persas atque Britannos
Vestra motus aget prece.
Quale portentum neque militaris Daunias latis alit aesculetis, Nec Jubae tellus generat, leonum Arida nutrix.
Pone me pigris ubi nulla campis Arbor aestiva recreatur aura,
Quod latus mundi nebulae malusque Juppiter urget,
Pone sub curru nimium propinqui Solis, in terra domibus negata : Dulce ridentem Lalagen amabo, Dulce loquentem.
Vitas inuleo me similis, Chloë, Quaerenti pavidam montibus aviis Matrem non sine vano
Aurarum et silüae metu:
Nam seu mobilibus veris inhorruit Adventus foliis, seu virides rubum Dimovere lacertae,
Et corde et genibus tremit. Atqui non ego te, tigris ut aspera Gaetulusve leo, frangere persequor: Tandem desine matrem Tempestiva sequi viro.
Quis desiderio sit pudor aut modus Tam cari capitis? Praecipe lugubris Cantus, Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit.
Ergo Quintilium perpetuus sopor Urget? cui Pudor et Justitiae soror Incorrupta Fides, nudaque Veritas
Quando ullum inveniet parem?
1 vitat 1 hinnuleo 5, 6 vepris inhorruit ad ventos (ventum)*
« PoprzedniaDalej » |