2 Maxima longe frequentia occurrit s. Bonaventurae Legenda maior, quam ideo แ per antonomasiam Legendam 5 vocat; v. gr. infra, p. 11 1. 10, 13, 21, 22, 23, 40; p. 12 ss.; p. 29 ss., p. 66, etc., etc. Paucae certe numerantur paginae, de ipso s. Francisco tractantes, in quibus nec citatio nec allusio ad narrata in Legenda maiori habeatur. Paginas vel locos sescentos hic enumerare inutile ergo nobis est visum; 10 cf. AF IV, 5 ss. 14, 35 ss., etc. etc.; infra, p. 11 ss. P. 19 1. 29 ss. expresse notatur narrationem de puero in ollam cadentem in caque ebullitum non legi" in loco authentico tamen hoc, ait," scriptum in pluribus locis repperi. Sed de nullo praefatorum dominus frater Bonaventura in Legenda maiori 15 facit mentionem, et quid fuerit in causa ignoro, cum tamen de primo dictus fr. Bernardus de Blesa facit mentionem et secundum de scriptura publica notarii repperi Florentiae transcriptum,. AF IV, 483 1. 29 scribit de eodem miraculo: "Et quia b. Franciscus sua praedicatione exhibuit 20 miraculum quoddam singularissimum, quia non repperi locum in superioribus, ipsum non posui, quod tamen hic insero, ut sicut de isto, sic et de multis aliis factis etsi non scriptis, deberet praesumi „. P. 471 de mortuis a s. Francisco resuscitatis agens scribit: "Verum quaedam quae 25 Dominus frater Bonaventura in ultima parte Maioris Legendae luculenter depromit, hic inseram cum aliis quae repperi, sed breviter et succincte,. — P. 181 1. 25 dicit prophetata a s. Francisco in Leg. mai. c. 14 n. 5 de tribulationibus Ordinis a s. Bonaventura non aperte declarari. P. 278 1. 20 scribit: 30 "Et quia non aliter tangit dicta pars [Legendae maioris] hoc 3 1 Citationes factae sunt iuxta editionem huius Collegii: S. Bonaventurae, Opera omnia, VIII, 504-64; separatim: Seraphici Doctoris S. Bonaventurae Legendae duae de vita S. Francisci Seraphici, Ad Claras Aquas 1898, 1-217. Cf. AF IV, p. XIV. 2 Agitur enim ibi praeterea de « filio unico [non de fratre, p. 49 1. 46; uti omnes editiones et codices habent] cuiusdam militis in flumine submerso, atque de quodam Interamne a muro ca denti oppresso. 3 Apud AF II 678 1. 16-25. Cf. infra, p. 19 nota 7. insigne miraculum, Antiqua Legenda hoc refert in hunc modum „. — P. 359 1. 7: “ Haec frater Bonaventura. Et quia succincte multa tangit et in brevi, pro evidentia praefatorum notanduin est etc. i Legenda etiam minori1 S. Bonaventurae usus est fr. Bar- 5 tholomaeus de Rinonico, eamque aliquando aperte allegavit in altero hoc volumine; infra, p. 111 1. 38: " dicitur in Legenda parva,; p. 209 1. 5: "in V parte Minoris Legendae „; p. 408 1. 6: "Dom. fr. Bonaventura de Balneoregio card. asserit in Legenda minori, que legitur in ecclesia „. Alibi 10 eam adhibet, quin citet; cf. tabulam fontium, infra 1. XLI, 1. 6-7. Legendae fratris Thomae Celanensis 2. ni Etiam hoc in volumine aliquoties, licet rarius quam in priore, cf. ibi, p. XIII, allegatur expresse Legenda fr. Thomae, 15 quae Legenda item est Legenda II Celanensis. Infra, p. 143 1. 3: " dicit Legenda fratris Thomae „; p. 160 l. 5: “Idipsum ponit fr. Thomas in sua Legenda; p. 436 1. 13: "prout recitat fr. Thomas in sua Legenda P. 327 1. 28 legitur: "de quo fr. Thomas in Legenda b. Francisci antiqua • 20 quae citatio refertur ad II Cel. I, 12 n. 18. P. 161 I. 11 citat: "ut dicit Legenda trium sociorum et fratris Thomae Qui locus a lin. 12-23 (usque: " augebit,) desumptus est ex Leg. 3 soc., c. 15 n. 36; reliqua vero pars legitur quidem apud I Cel. XI n. 27, sed magis verbotenus convenit cum 25 Libro de Laudibus fr. Bernardi de Bessa, AF III, 668 l. 9-11. Quod in nota 1. c. animadvertendum fuisset, non secus ac AF IV, 350, ubi idem occurrit textus. Ex hoc textu ergo inferri nequit contra AF IV, p. XIII nota 5, Pisanum revera usum fuisse Legenda I Celanensis, cuius partes quaedam ha- 30 bebantur in Leg. antiqua, de qua p. XXXIX. Cf. AF IV, p. XV. - P. 161 nota 8, item corrigas: delendo: "in nota; sed est 1 Edita: Opera omnia cit., VIII, 565-79; seorsim, ed. cit. 212-70. Hoc in volumine citavimus editionem: S. Francisci Assisiensis Vita et miracula additis opusculis liturgicis auctore Fr. Thomae de Celano ed. P. Ed. Alenconiensis, O. F. M. Cap. Romae 1906, inter parentheses antiquas divisiones Legendae II inserentes ubique. De ea cf. AFH 1, 627-30. potius I Cel. I c. 13 n. 33 ", quia in Leg. mai. c. 3 n. 9, in textu res reapse sic legitur. Alibi quoque saepius in notis allegavimus Legendam primam fr. Thomae de Celano, quin dixerimus Pisanum 5 hanc legendam usurpasse; notatum fuit tantummodo pro legentium commodo rem relatam iam haberi in legenda illa omnium primigena s. Francisci. Cf. Tabulam fontium, infra, p. XL, 1. 22 sqq. Sic v. gr. infra 427 nota 4, visio illa fr. Eliae circa mortem S. Francisci futuram narratur quoque 10 apud Actus, c. 18 n. 6-8. Quae IV, 468, tanquam e I Cel. c. 29 n. 83 hausta recte indicantur, immediate ex Legenda antiqua promanant; cf. ib. XV. AF IV, 370 n. 1 allegatus est I Cel. c. 9 n. 21, sed res legitur quoque ap. 3 Soc. c. 8 n. 25; cf. n. 27 circa 2 annos. Cf. et Leg. Mai, c. 3 n. 1. AF IV, 371 nota 1, citatus est I Cel. c. 13 n. 33, sed visio ista arboris incurvatae desumpta est revera ex Leg. mai. c. 3 n. 9, uti paulo superius (p. XXXVII, 1. 31 sqq.) adnotavimus. 15 Ibid. 80 nota 3, citatur I Cel. c. 2. n. 5, sed verba illa desumpta sunt ex Leg. Mai. c. 1 n. 3 (et Leg. min. I, lect. 3). 20 Ibid. 343 nota 1, citatur I Cel. II, c. 5, n. 100, sed verbotenus sumptus est locus ex 3 soc. c. 16 n. 67. Ibidem not. 5, remittitur lector ad Legendam chori fr. Thomae Celan., ap. Ed. Alencon., 1. c. 444 (sic legas pro 414), sed locus magis convenit cum 3 Soc. c. 18 n. 72; quem locum Pisanus aperte ad 25 rem eamdem citat infra, p. 444. 30 Thomae Celanensis Tractatum de miraculis b. Francisci1 Pisanus cognovisse videtur; cf. infra, 471-2, p. 480-497. Cf. et infra Tabulam fontium, p. XL, 1. 29 sq. Legenda trium sociorum 2. Saepius ista expresse a Pisano allegatur in altero hoc volumine: p. 100 1. 14: “ Ut enim Legenda pandit trium sociorum et alibi similia; cf. tabulam fontium, p. XLI, 1. 8 sqq. Demum p. 444 1. 7 sq. legitur citatio illa iam celebris, innuens 1 Ed. Alenconiensis, 1. c. 341 sqq. 2 Cf. AF IV, p. XIV. Edita ap. Acta SS oct. II, 549 sqq. Vita S. Francisci' de Assisio ab... eius sociis scripta, [ed. St. Rinaldi], Pisani 1831; Legenda s. Francisci... quae dicitur Legenda trium sociorum, Romae 1880. S. Francisci Legenda trium sociorum, ed. Faloci, Fulginiae 1898. Pisanum Legendam trium sociorum traditionalem, prae manibus habuisse: "prout in Legenda trium sociorum in fine habebetur scil. c. 18 n. 72. In volumine hoc altero omnia a Pisano citata tanquam e Leg. 3 soc. desumpta, in ea revera leguntur. ทา In volumine quoque priore expresse Leg. 3 soc. saepius citavit Pisanus; cf. infra p. XLI, 1. 8-10; v. gr. 621 1. 35: “in Leg. 3 soc. in diversis capitulis Speculum Perfectionis. 5 Semel tantum, in libro III, Pisanus Speculum perfectio- 10 nis citavit, quanquam sub titulo: "in Legenda Antiqua, in capitulo de zelo ipsius ad religionem, p. 361 1. 13. In libro II citatio expressa nullibi occurrit, sed eo pluries in libro I: 583 1. 21; 585 1. 5; 587 1. 31: tanquam "Speculum perfectionis, indicatis quoque capitulis seu partibus ipsius; tum p. 119 15 1. 35, 606 1. 24; 607 1. 26; 611 1. 12; 612 1. 9; 614 1. 12; 616 1. 4; 617 1. 33; 618 1. 12; 619 1. 4, 11 et 19; 623 1. 33; 624 1. 31; 627 1. 30, 37; 628 1. 17; 629 1. 3, 14; 630 1. 22 ss.; 631 1. 2, 12; licet hic Legenda antiqua vocitetur. Legenda antiqua 2. Plures locos ex ea se hausisse profitetur Pisanus, sed neque isti ullatenus sufficiunt ad cognitionem certam huius legendae efformandam, quae adhuc desideratur; AF IV, p. XIVVIII. Loci vero Legendae antiquae clare tributi, leguntur prae 1 Speculum Perfectionis seu S. Francisci Assisiensis Legenda antiquissima, ed. P. Sabatier Paris 1898. Speculum Perfectionis (Redactio 1) ed. Leon. Lemmens, O. F. M., Ad Cl. Aquas 1901, ap. Documenta ant. franciscana, II, 1-86. Sabatier, L'Incipit et le premier chapitre du Speculum Perfectionis, ap. Opuscules de critique historique, II, Paris 1910, 333 sqq. Cf. AFH IV, 630-1. De ea cf. AF IV, p. XV sqq. P. Sabatier, op. c. p. CLII sqq., CLXXVI ss.; Idem, Actus, p. L-LII; Idem, S. Francisci Legendae Veteris fragmenta quaedam, ap. Opuscules, I, Paris 19011903, 63 sqq. 71; Idem, Description du MS franciscain de Liegnitz, ibid. 1, 33 ss. Little, A. G., Description du MS. Canonic. Miscell. 525 de la Bibl. Bodleienne à Oxford, ibid. 1, 251. Sabatier, Description du Speculum vitae, ibid. 1, 299 ss., 323 ss., 359 ss. Katona, L., Description, du MS. franciscain de Budapest, ibid. II, 1904, 97 ss. Cf. Lemmens, Doc. ant. franc., II, 87-90; Kruitwagen, Bonav., O. F. M., ap. AFH I, 300 ss. et Fierens, Les origines du Speculum Perfectionis, Louvain 1907; cf. AFH III, 341 ss. Minocchi, S., La Leggenda antica. Nuova fonte biografica di S. Francesco d'Assisi, tratta da un codice Vaticano [Cappon. 207], Firenze 1905; partim ed. Faloci, ap. Misc. Franc., VIII, 1901, 81-148. 20 sertim in Speculo perfectionis, (scil. in illo quod edidit cl. P. Sabatier), in Actibus S. Francisci, in Leg. II Celanensis, in Leggenda antica; alii loci etiam in Chronica XXIV Generalium leguntur; alios demum locos nullibi invenire potui5 mus in scriptis Pisano certe antiquioribus. Neque ergo his in libris Legenda antiqua a Pisano usurpata correspondet compilationi, quae incipit Fac secundum exemplar, in qua plura, a Pisano relata tanquam ex Leg. antiqua desumpta, minime leguntur. Quoad singula cf. tabulam fontium, p. XLI, 1. 15 sqq. Infra p. 102 1. 5. Pisanus ait: "prout eius clamat Legenda tam antiqua quam nova „. Ea vero ad quae sic alludit Pisanus, in omni S. Francisci Legenda narrantur, non secus ac alia quoque quae p. 323 1. 31 innuit: "Unde Legenda tam antiqua quam nova ostendit clare 10 ་ ་ 15 Quibus breviter de aliquibus fontibus franciscanis de novo1 explanatis, earumdem tabulam hic brevi facilique conspetu colligimus. S. P. Francisci Opuscula varia 2: IV 6 130s. 351 595-629, V 172 253 256-62 329. Regula II: IV 373-425 601ss., V 98, 104, 109, 112 ss. 116 130 133 136s. 175 196s. Testamentum: IV 6 597ss., V 109 163 196 247 254 289 359-60 377 431. 6 805 204 285 317 3437 350 370 371 10 468 11 480 494, V 13 15s. 20 79 88 401s. 134 160 161 12 173 176 13 1904 196 197 1 309 325 16 25 359 371 394 409 427 17 430s. 441 442 18 484ss. 30 110s. 118 121ss. 143ss. 159ss. 179 203s. 474 477 520 582 589 591s. 603 608 610 109-16 120ss. 130 134ss. 160 169-81 191-6 Idem, Legenda II: IV 34 36s. 53 57ss. 70 98s. 251 286 290 343 371 382 386 389 396 420 427s. 612 620 631, V II 14s. 17 55s. 84 86 102 105 107 224 251 256 277 279 281 292 307ss. 326s. 359 409ss. 436. Idem, Tractatus de miraculis: IV 295 439 474 480 484 510 515, V 11 15s. 18s. 122 139 469 181 211 225 19 371 394 411 430 469 471s. 480. Ad normam dictorum AF IV, p. XIII-XIV. Opuscula S. Patris Francisci Assisiensis, Ad Cl. Aquas 1904. Cf AF IV, p. XIII. 13 3 Ubi in locis citatis alii iam fontes allegati sunt, hic nihil in notis adducimus. 8 Item p. XXXVIII 1. 28. 12 P. XXXVIII I. 18. a Bernardo de Bessa, AF II, 672. etiam 3 soc. c. 13 n. 55. 15 Ad quod legitur etiam Leg. mai. c. 14 n. 4. fr. Eliae, de qua p. XXXVIII 1. 8 sqq. ratum p. 14 1. 40s. et 489 1. 13-5. |