Obrazy na stronie
PDF
ePub

antes que yo, apenas se divisan en ella las palabras siguientes: anno a Nativitate Domini M.CCC.LXIII. mensis marcii re

verendus in Christo pater D. Anthonius de Colello bone memorie Episcopus Maioric... Lo demas, que son dos ó tres lineas, se perdió para siempre, por no haber querido gastar en un letrero de piedra, parte de lo mucho que gastarian en tantas pinturas.

[ocr errors]

Para mayor certificacion de que este Obispo murió el año, 1365 puedo citar una escritura de debitorio que he visto en un libro comun de la curia episcopal del año 1364. En él el Obispo sucesor decia á 19. de abril de 1365, que desde la muerte de su antecesor basta aquel dia solo habian pasado dos fies: tas de la Natividad del Señor, es á saber, la de 1364 y 1365. Y es de notar que entonces contaban los años rigorosamente a Nativita te, comenzándolo el mismo dia de esa fiesta. Y así estas dos fiestas de Navidad que dice el Obispo sucesor, corresponden a nuestros años 1563 y 1364. Por donde queda claro que el Obispo Colell murió dentro del año de 1363 y antes del dia de la Natividad. Ya en el epitafio vimos que expresa el mes de marzo: y en él debió morir, pues en el libro de Cabreos de los beneficios viejos se hallat

[ocr errors]

escritura de 21 de febrero de 1563, con que dotó un aniversario y el beneficio del altar de San Vicente M., cuya institucion tenia mandada en el testamento que hizo á 14 de mismo mes y año, como dice la misma escritura.

ཆ་

No debo dejar de insinuar aquí lo que con mas extension se dirá en los correos siguientes, y es que en su tiempo se escribió la Consueta de tempore de esta iglesia, como consla, entre otros lugares, de la rúbrica que pone en el Miércoles Santo sobre las candelas que debe repartir al clero el Custos sacristiæ; en lo cual dice que confirmó la costumbre antigua D. Antonius, Episcopus Maioric. qui nunc ipsi eccl. præsidet.

Pero descansemos por hoy hasta otro correo, en el cual quedará bien recompensada la escasez de documentos que hasta ahora hemos padecido. Porque ya desde esta época comienzan las Actas capitulares, libros de fábrica, registros de la curia episcopal, y continuan hasta nuestros dias, aunque con algunas interrupciones. Palma 20 de marzo de 1814.

DE DOCUMENTOS.

I.

Libertates insula Minoricarum, concessæ a Jacobo Rege, anno MCCCI. (Vid. pag. 4.)

Ex autogr. in arch. cur. servat.

Cum ad excellentiam regiæ magestatis pertineat suis subditis libertates, inmunitates et privilegia concedere, necnon consuetudines bonas et observantias approbatas inviolabili→ ter observare, et subiectorum suorum invigilare commodis; idcirco Nos Jacobus Dei gratia Rex Maioricarum, Comes Rossilionis et Ceritaniæ et Dominus Montis Pessulani, attendentes quod per bonos usus et consuetudines, franquitates et inmunitates populi melius reguntur, et insulam nostramı Minoricarum de Sarracenorum manibus cœlesti prissione ereclam de novo populaverimus, per nos et successores nostros presentes et futuros statuimus, damus et concedimus vobis Sanctio Garcerii de Verga, filio militis, Berengario de Villari et Dominico de Torrentibus, sindicis universitatis ho¬ minum et feminarum habitantium et habitandorum in futu➡ rum, et dictæ universitati, ac universis et singulis hominibus præsentibus et futuris degentibus in villa Ciutadellæ et Castro de Mahon, et in tota insula Minoricarum, quod sitis franqui in toto regno nostro, et per totas terras nostras quas possidemus, vel in antea largiente Domino possidebimus et adquiremus per terram et per mare ab omni leuda, pedati→ co, portatico, mensuratico et penso et ribatico, et ab omni questia, colta, forcia et demanda, prestito, oste et cavalcata, et corum redemptione, nisi pro defensione et tuitione regni Maioricarum, et insularum eidem adiacentium quoties opus

fuerit. Salvo quod

sula Minoricarum,atis penam et mensuraticam in in

ordinavimus et in civitate Maioricarum, sicut habitatores insulæ extra civitatem solvere consueverunt, et in aliis locis nostris et dominationis nostræ, prout homines Maioricarum s solvant el solve solvere consueverunt. Ilem concedimus vobis et vestris et perpetuo statuimus quod numquam naufragium aliquod sit in partibus dictæ insulæ.

Item concedimus vobis et vestris, et perpetuo statuimus quod quicumque traxerit cultellum vel ensem contra alium minando vel irascendo, donet curiæ nostræ sexaginta solidos, vel perdat manum.

Item concedimus vobis et vestris, et perpetuo statuimus quod quilibet possit furem furántem res capere, quam eitius possit, illum debeat tradere curia puniendum, sic quod si fur vel latro fuit servus, debeat puniri corporaliter prout iustum fuerit arbitrio iudicis; ita quod dominus eius nullatenus teneatur pro eo emendam aliquam facere, nec eam dare pro noxia, nisi culpabilis dominus inde existeret.

Item concedimus vobis et vestris, et perpetuo statuimus, quod nullus de adulterio puniatur in rebus vel persona, ni→ si mulier velvir proponat querimoniam de violentia vel for→ eia sibi facta; violentiam aulem fieri viro vel mulieri diiudicari volumus secundum legitimas sanctiones...”

Item concedimus vobis et vestris, et perpetuo statuimus, quod omnia maleficia quæ fient inter habitatores insula Minoricarum possint probi homines pacificare et deffinire, an◄ tequam clamor vel firmamentum fiat in curia; hoc excepto quod in gravibus criminibus euria possit assumere vindiclam, et pænam imponere malefactoribus, non obstante def-finitione vel pace facta per probos homines inter partes, propter hoc ne malefacta remaneant impunita.

Item concedimus vobis et vestris, et perpetuo statuimus, quod auctor et reus firment ius in querimonis suis, et qui subeubuerit solvat decimam partem rei petitæ, satisfacto lamen primitus conquerenti. Non tamen intelligimus pro fir→ mis seu querimonis bonorum inmobilium debere aliquid dari pró decima seu calonia.

Ilem concedimus vobis et vestris, et perpetuo statuimus, quod pro prædicta decima curiæ non pignorentur lectus, arma, arca, vestes rei vel actoris, vel rei conventi... jo Item concedimus vobis et vestris, et perpetuo statuimus,

« PoprzedniaDalej »