Obrazy na stronie
PDF
ePub

Sancti Gelasii Papæ epistola ad Anastasium Imperatorem nobis objicitur.

Objicitur nobis insignis Gelasii locus in epistola ad Anastasium Augustum, de Acacio Constantinopolitano, qui Synodum Chalcedonensem improbaverat. Eum a Felice III excommunicatum, et in excommunicatione mortuum, cum orthodoxis Episcopis in sacra liturgia memorari optabat Imperator, agebatque cum Gelasio ut id fieri vellet. At negabat Gelasius catholicam fidem pati, ut impiorum nomini communicaretur. Quæ de catholicæ fidei sanctitate præfatus, de Sede sua hæc subdit (1): « Hoc est, quod Sedes apostolica magnopere cavet, ut quia mundo radix est Apostoli gloriosa confessio, nulla rima pravitatis, nulla prorsus contagione maculetur. Nam, si (quod Deus avertat, quod fieri non posse confidimus) tale aliquid proveniret, unde cuiquam resistere auderemus errori? vel unde correctionem errantibus posceremus ? Proinde, si Pietas tua unius civitatis populum negat posse pace componi; quid nos de totius Orbis terrarum sumus universitate facturi, si, quod absit, nostra fuerit perversitate deceptus? Hinc triplex argumentum conficiunt: primum, si in Sede apostolica ulla rima pateret pravitati, officio suo fungi non posset, quæ errori resistere non auderet ; at Sedem apostolicam suo officio fungi posse oportet: oportet ergo in illa nullam pravitati patere rimam. Alterum, sanctus Gelasius fieri non posse confidit ut in Sede apostolica ulla pravitati rima pateat; at si Romanus Pontifex de fide judicando aberraret, rima pateret pravitati: ergo Gelasius id fieri non posse confidit. Tertium, si Romanus Pontifex erraret, totus deciperetur Orbis; at totus Orbis non potest decipi: ergo Romanus Pontifex a vero errare non potest.

Non his moverentur, si id, quod Gelasius hic ageret, cogitare vellent. Id autem agebat ut adversus pravitatem omnem, ne unquam irreperet, summa Sedis apostolicæ cautio omnibus esset cognita; subditque rationem: Alioquin, unde resistere auderemus errori ? vel unde correctionem errantibus poscere

(1) Ep. vin Gelas. ad Anast. Imp. tom. iv Conc. col. 1183.

mus? Quo sensu a Domino dictum est: Vos estis sal terræ; quod si sal evanuerit, aut insulsum fuerit, in quo salietur (1)? Non quasi sal illud insulsum non possit fieri, sed quia, ne id fiat, diligentissime cavendum est. Quo item sensu, omnibus Episcopis Synodus Romana sub Damaso dixit : « Quemadmodum enim poterunt corrigere errata populorum, si ipsos error obsederit (2)? » Quod non eo dictum est ut se infallibiles cogitent, sed ut falli metuant et caveant; atque eo illa spectat a sancto Gelasio prædicata sua et aliorum Romanorum Pontificum summa cautela adversus errorem; ne, si illis irrepserit, alios aut reprehendere non audeant,aut curare non possint.Quo loco si concludis fieri ergo non posse ut errent, pessima argumentatio : ab eo quod fieri non debeat, ad id quod nequeat; aut ab eo quod fieri sine gravi detrimento non possit, ad id quod fieri omnino non possit; concludendumque erat, ne errent Doctores Orbis, omni ope cavendum, non tamen impossibile; imo eo cavendum diligentius, quod impossibile non sit.

Jam illud Gelasii : « Quod Deus avertat, quod fieri non posse confidimus, ut rima ulla errori aut pravæ hæreticorum communioni pateat; profecto pium votum, pia fiducia est, non certa illa fides quæ nunquam falli possit ; neque absolutam impossibilitatem denotat, sed summam difficultatem, spemque maximam, ut vigilantibus, attentis, caventibus, Deus obrepi non sinat.

Cæterum absolute impossibile esse ut hæretici aliquando per fraudes in Ecclesiæ Romanæ communionem obrepant, qua de re hic agebatur, ne ipsi quidem adversarii dixerint; nemoque est qui non videat sub Liberio, sub Honorio, sub reliquis Pontificibus suo loco memoratis, quam ampla pravitati errorique patuerit, non rima, sed janua. Quin etiam illi, qui possibile esse negant ut Romanus Pontifex falsa definiat, possibile fatentur esse ut falsa prædicet, summa etiam contumacia, tantosque aditus errori aperiat ut loco movendus sit, ne error serpat latius: ut, vel ipsis fatentibus, id quod dicit Gelasius, ad piam fiduciam, non ad omnimodam certitudinem referri necesse sit. Quod autem Gelasium movet ille metus,quid Orbi terrarum fieret, si nostra, inquit, quod absit, fuerit præva

(1) Matth. v. 13. Marc. ix. 49.

(2) Syn. Rom. II, sub Damas. Epist. ad Orient. Part. I. Collect. Holst. et tom. Conc. col. 889.

ricatione deceptus; sensit ille quidem id fieri posse, ut, quantum in ipso esset, totus deciperetur Orbis. Quantum enim in ipso est, totum Orbem decipit, qui, docendi Orbis auctoritate pollens, prævaricatur officio. Neque tamen propterea necesse est totum Orbem decipi, cui adversus errorem alia remedia adfutura sint. Sic enim Liberius, sic Honorius, sic alii, quantum in ipsis erat, totum Orbem deceperunt; nec tamen deceptus est Orbis, quem adversus errantes vigilasse ac stetisse legimus. Hæc scripsit ille Gelasius, quo nullus Pontificum de suæ Sedis amplitudine magnificentius dixit.

CAPUT X.

Leonis IX et Gregorii VII loci objiciuntur nobis.

An vero recentioris ævi Pontifices ab antecessorum traditione deflexerint, videamus. Profert scriptor anonymus (1) sancti Leonis IX egregii Pontificis locum, quod pro solius Petri fide, ne deficeret, Dominus rogaverit: Quæ, inquit (2) ► oratio obtinuit quod hactenus fides Petri non defecit, nec defectura creditur, in throno illius, usque in seculum seculi; sed confirmabit corda fratrum,.... sicut usque nunc confirmare non cessavit. Hæc Leo; sed quid contra nos, qui quidem tanto conatu id agimus, ne illa Petri Sedes a vera unquam fide avellenda credatur? Quod autem ea Sedes in fide labascentes confirmare non cesset, id a sancto Agathone depromptum, eodem intelligendum modo: nempe ut id ipsa series, ipsa successio, non ut singuli quique præstiterint. Quin idem scriptor anonymus ibidem impensissime laudat (3) illum sancti Ignatii Patriarchæ Constantinopolitani locum ad Nicolaum I, quo allegata Christi sententia: Tu es Petrus, etc., sic concludit (4): « Et ideo ab olim et prisco tempore, in exortis hæresibus, eradicatores et interemptores malorum zizaniorum MULTI MULTOTIES facti sunt, qui Sanctitatem tuam illic (in Petri scilicet Sede) præcesserunt: » quam epistolam in Concilio octavo lectam et susceptam anonymus refert. Sed advertat ad illa verba: multi multoties, quibus constat communem eum esse Christianorum sensum, quod Romani Pontifices ei officio præpositi tantam rem summa quidem ipsa præstiterint; non ut omnes, nemine excepto, nullis ejus partibus defuerint.

Idem anonymus objicit Gregorii VII locum (5): quod Ec clesia Romana « per beatum Petrum, quasi quodam privilegio, ab ipsis fidei primordiis, a sanctis Patribus omnium mater

(1) Anon. Tract. de Libert., etc., lib. vii, cap. xii, n. 11. (2) Leon. IX Epist. v, ad Petr. Ant. tom. ix Conc. col. 975. (3) Anon. ibid. n. 8.

(4) Ep. Ignat. C. P. ad. Nicol. I, inter act. Conc. VIII, act. ; tom. vii, col. 1009.

(5) Anon. ibid. Greg. VII, lib. vin, Ep. 1, ad Archiep. Syn. tom. x Conc. col.

Ecclesiarum adstruitur, et ita usque in finem habebitur semper; in qua nullus hæreticus præfuisse dignoscitur, nec unquam præficiendum, præsertim Domino promittente, confidimus. Ait enim Dominus Jesus: Ego rogavi pro te, Petre, ut non deficiat fides tua. » Quæ omnino nihil ad rem. Non enim quærimus an Romanus Pontifex possit fieri hæreticus, quod isti posse fieri passim confitentur; sed utrum hæresim definire possit, quod etiam non hæreticum facere posse constat.

Neque enim necesse est, ut sit hæreticus, qui hæretica definiat, cum possit id facere non hæretico et contumace animo; atque ipse Cyprianus rebaptizationis hæresim, ipse non hæreticus, habito Concilio definierit. Jam quorsum id spectat, quod neget Gregorius VII Romanæ Sedi ullum unquam præpositum fuisse hæreticum, nullum item præponendum esse confidat? An eo ut nullus Romanus Pontifex futurus sit unquam hæreticus? Id ne ipsi quidem dixerint. Vel ergo Gregorius VII nimius fuerit, vel pia illa sit ejus fiducia, non certissima fides, non dogma catholicum; quod ipsa verba præferunt, si quis caute attenderit.

Atque hinc liquido patet quam indiligenter in hac quæstione versentur, qui hos locos non satis consideratos lectosque venditant.

« PoprzedniaDalej »