Obrazy na stronie
PDF
ePub

. bl. 111 b

nititur, immo blandiendo nocere". Huius eciam Galieno hec fuit sentencia, ut scribit Hieronimus contra Iovinianum .II.': athletas quorum vita et ars sagina est non posse diu vivere, nec sanos esse animasque eorum nimio sanguine et adipibus involutas 2 nichil tenue, nichil celeste, sed semper de carnibus et ructu ac ventris ingluvie cogitare".

Cap. CXXVII. Trogus.

Trogus Pompeius, historiographus, philosophus, nacione hispanus, claruit Rome tempore Antoni(n)i Pii imperatoris.

Hic tocius orbis historias a tempore Nini regis assiriorum usque ad monarchiam Cesaris Augusti latino sermone composuit per libros .XLIIII. quorum epitoma et abbreviacionem fecit Justinus eius discipulus.

Cap. CXXVIII. * Justinus.

Justinus, philosophus, discipulus Trogi Pompei, qui et libros eius abbreviavit. Antoni(n)o Pio quendam librum de religione christiana compositum tradidit et benignum eum christianis fecit, ut ait frater Martinus in sua cronica"

Cap. CXXIX. Porphirius.

Porphirius philosophus Athenis claruit tempore Gordiani imperatoris.

Hic scripsit librum de isagogis ad categorias Aristotilis.

Cap. CXXX. Claudianus.

Claudianus poeta claruit Rome tempore Theodosii senioris. Hic scripsit duos libros metricos scil. Claudianum minorem et maiorem in quibus multa proverbia utilia ordinavit'.

Cap. CXXXI. Simachus.

Simachus, patricius, philosophus claruit Rome tempore Anastasii imperatoris. Hic sua prudencia rempublicam illustravit.

1 libro .II. CRLNA DGB Spec. hist. u. doctr. V, 155. 2 ebenso Spec. hist. u. doctr.; quasi luto involutas Hieron. 3 Hic Antonio Pio HADGB. 4 In diesen von Vincenz von Beauvais aus der chronik des

Cap. CXXIV. Trogo Pompeo.

Trogo Pompeo, estoriografo, fue de la nacion de Espanna, (y) florecio en tienpo del enperador Antoni(n)o Pio.

Aqueste conpuso en largo sermon las estorias de todo el mundo deste el tienpo de Nino, rrey de los asirianos, fasta el monarca Cesar y dividiolas en quarenta y quatro libros. La epitoma es a saber abreviacion de los libros, la conpuso Justino, su discipulo.

Cap. CXXV. Porfirio.

Porfirio, filosofo, atenes, florescio en tienpo del enperador Gordiano.

Aqueste escrivio el libro de las ysagogas a3 las categorias de Aristotiles.

4

1 epitonja h. 2 que h.

Deo gracias.

3 y h. 4 latengoricas h.

Hieronymus (Justinus philosophus Antonino Pio bis tradidit«) und aus Hugo de sancto Victore (»et benignum « bis fecit «) zusammengeschriebenen, aber von jenem auf den letzteren allein zurückgeführten, dann von Martinus Minorita widerholten satz hat Burley das »discipulus bis >abbreviavit fälschlich eingeschoben. 5 Diese angabe beruht auf dem Spec. histor.

a Boc. de Oro, s. 354, a. b Vinc. Bell. Spec. hist. XI, 92; doctr. V, 96 u. 155: Hieron. c. Jovin., lib. II, (cap. XI, Migne, bd. 23, sp. 300 B), Galeni Adhort. ad artes addisc., c. XI (Opera, bd. I, s. 27). J. de Hoveden, Spec. laicor., de abstinencia, bl. 3 b. Mit ausnahme der beiden sätze dieses kapitel übersetzt im Mer des Hist., Sixiesme aage, chap. XX, De Helius, surnommé Adrian, XVe empereur, bd. II, bl. 28 b, nach der CRLNDfassung. c Vinc. Bell. Spec. hist. XI, 94. Martin a. a. o., sp. 1574. d Vinc. Bell. a. a. o.: Hugo (a sancto Victore, Excerptionum prior., lib. VII, cap. III, Migne, bd. 177, 1854, s. 248 D); Hieron. epist. LXX, 4, Migne, bd. 22, sp. 667; Chron., Migne, Ser. gr., bd. 19, sp. 559 fg.: Justinus philosophus. e Martinus a. a. o.: Justinus Philosophus. f Vgl. Vinc. Bell. Spec. hist. XVIII, 101. g a. a. o. XXII, 14: Sigibertus. (Sigeberti Gemblacensis Chronica, 407: Inter quos (blasphemantes) precipue Simmachus orator furebat, qui etiam scriptis epistolis agebat de idolatria et de repetenda ara Victoriae, Migne, bd. 160, 1854; sp. 73 B).

1

Hic scripsit librum epistolarum de quo pauca notabilia hic ponuntur. Omnis ostentacio non caret suspicione mendacii quia quicquid assumitur proprium non putatur". Mollis est animus diligentis et ad omnem sensum doloris arguitur; si negligencius tractes marescit ut rosa, si durius contineas 2 liquescit ut lilium. Semper natura gaudet equalibus et fabl. 112 miliare sibi est omne quod simile est°. *Natura rerum est ut qui balbuciunt plus loquantur, affectant enim copiam sermonis pudore defectus. Pro optimis viris quisquis intervenerit non magis illorum videtur iuvare commodum quam suum commendare iudicium. Minus est alienam sententiam spernere quam a propria discrepare. Illa vestis decenter induitur que

*

3

1 Ebenso Spec. hist.; tractas CRLNADGB.

2 teneas Spec. hist.

3 ebenso Spec. hist. u. doctr.; simile sibi CRLNADGB. 4 intervenit CRLNADGB Spec. hist.

*

a Vinc. Bell. Spec. hist. XXII, 14. b a. a. o. c a. a. o.; Spec. doctr. VI, 38: Hugo a sancto Victore, (Eruditionis didascalicae lib. I, c. II, Migne, bd. 176, 1854, sp. 742 A: Pythagoricum namque dogma erat, >> similia similibus comprehendi«, ut scilicet anima rationalis, nisi ex omnibus composita foret, nullatenus omnia comprehendere posset, secundum dicit quidam:

Terram terreno comprendimus, aethera flammis,
Humorem liquido, nostro spirabile flatu.

Spec. mor. I, III, CIV. Sed omne animal diligit sibi simile, ut dicitur
in Ecclesiastico XIII, (19 fg.). Sentent. falso inter Publil. recept. 292:
Plerumque similem ducit ad similem Deus. Cic., de seneet., III, 7. Hom.
Odyss. XVII, 218: ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον. Aristot.
Ethica Nicom. VIII, 1, 6: Εμπεδοκλῆς· τὸ γὰρ ὅμοιον τοῦ ὁμοίου ἐφίεσθαι.
Galeni ad Pisonem de Theriaca liber, c. III, Opera XIV, s. 225. Boc.
de Oro, s. 84, b: Sed. Fiore di Virtù, s. 27: Fra Tommaso dice u. s. w.
Costo, Fuggilozio, s. 377: secondo quello antico e filosofico proverbio:
Ogni simile il suo simile appetisce. Guicciardini, Detti, bl. 71 b, L'hore,
bl. 176 b: Pari con pari bene sta e dura. Agricola, Fünfhundert sprich-
wörter, nr. 156 fg., 155: Schlim schlem querit sibi similem. Eyering,
Proverb. copia, bd. II, s. 116, 120, 123, 562, 673. J. v. Düringsfeld,
Sprichwörter, bd. I, nr. 601. Espinosa, Dialogo, bl. 102 a: Cada bubo-
nero alaba sus agujas, (Sbarbi, bd. II, s. 272); Tal para tal, Pedro para
Juana u. a. m. Democrit. ridens gibt verschiedene anekdoten unter
dem titel: Par pari est, s. 8, 17 (vgl. 216), 24, 52, 154 u. 170. d Vinc.
Bell. Spec. hist. XXII, 14; doctr. V, 170. e Vinc. Bell. Spec. hist. a.
a. o. f a. a. o.

non trahit pulverem nec in terram demissa calcatur. In re aperta piget esse prolixum, in arduis autem rebus multum valet diligencia longior. Omnis affectio impaciens est eciam iuste et legitime tardidatis. Patriam defectu alimentorum laborantem periculosum est inhabitare, crudele et impium deserere.

toris.

Cap. CXXXII. Priscianus.

Priscianus grammaticus claruit tempore Justiniani impera

[ocr errors]

Hic scripsit Juliano consuli1 volumen maius de partibus oracionis. Scripsit eciam volumen minus de construccionibus et aliud minimum de accentibus. Item scripsit librum de naturalibus questionibus quem direxit ad Cosdroe regem persarum. Eius est illa sentencia 3: Nichil in humanis adinvencionibus ex omni parte perfectum .

4 f

Liber de vita et moribus philosophorum impressus per me Conradum de Homborch, admissus autem ac approbatus ab alma universitate coloniensi, desinit feliciter.

3 in maiore vo4 In CRLNADGB folgt

1 consuli ac patricio CRLNADGB Spec. hist. 2 In CRLNADGB Spec. hist. folgt hier: et hec omnia de grammatica. lumine folgt hier in CRLNADGB Spec. hist. hier: esse credo. Patet eciam, eos errare, qui dicunt eum fuisse tempore Iuliani apostate, qui fuit antea longo tempore. Sed scripsit Iuliano consuli ac patricio, sicut legitur in titulo ipsius libri, eine fast auch in den worten übereinstimmende, ähnliche bemerkung im Spec. hist. XXII, 50.

*

b a. a. o.; Spec. doctr. V, 94; Vinc. Bell. Spec. hist. a. a. o.; e Vinc. Bell. Spec.

a Vinc. Bell. Spec. hist. XXII, 14. VI, 57: Symachus in epistolis suis. c doctr. V, 94. d Vinc. Bell. Spec. hist. a. a. o. hist. XXII, 50. f Vinc. Bell. a. a. o.: Prisciani libri ubique patent, cuius est illa sententia in maiori volumine; Spec. doct. VII, 14: Tullius in libro de amic. (XXI, 79): Et quidem omnia preclara (rara); nec quicquam difficilius est quam reperire, quod sit omni ex parte in suo genere perfectum.

2

Nachwort.

Obwohl Walter Burley, von dessen » Liber de vita et moribus philosophorum« wir in diesem bande einen widerabdruck besorgt haben, für die geschichte der philosophie nicht ohne bedeutung ist, auch seiner zeit als Doctor planus et perspicuus hoch berühmt war, sind dennoch nur spärliche nachrichten über sein leben bis jetzt bekannt geworden. Ausser stande, sie durch selbständige studien zu ergänzen, müssen wir uns darauf beschränken, das bereits aufgefundene und oft nachgeschriebene noch einmal zu widerholen, beziehungsweise in das gehörige licht zu stellen.

Wie aus einer von Burley selbst gemachten bemerkung 3 geschlossen werden kann, wurde er 1275 in England geboren. Seine jugendjahre fielen somit in die glanzperiode des Duns Scotus. Kein wunder daher, dass er sich dem »Doctor subtilis nicht nur in Oxford anschloss, sondern auch seinem lehrer, als dieser sich nach Paris begab, dorthin folgte.

1 J. Bruckeri historia critica philosophiae, Lipsiae, bd. III, 1766, s. 856. Geist der speculativen philosophie von D. Tiedemann, Marburg, 5 bd., 1796, s. 215 bis 227. W. G. Tennemann, Geschichte der philosophie, Leipzig, bd. VIII, 1810, s. 906 bis 908. Fr. Überwegs grundriss der geschichte der philos., 6 aufl., Berlin, bd. II, 1881, s. 243. 2 G. Cave, Scriptor. eccles. historia literaria. Appendix, H. Wharton et R. Gerii, Oxonii 1743, s. 35. 3 Quandam expositionem [sc. in librum Perihermenias, uti constat ex Ms. Lambeth 143] finiisse se scribit anno Christi 1337, aetatis suae anno 62. Scriptorum illustrium majoris Brytanniae Catalogus. Autore J. Bales. Basileae, bd. I, 1557, s. 412. Bibliotheca Britann. Hibern. auctore Th. Tannero. Londini 1748, s. 142,"

anm. n.

« PoprzedniaDalej »