fidelium, ficut poteft fæpius repeti eadem oratio, ita etiam hæc Benedictio.

(c) Si frangantur Agni Dei, feu Cera alba a Pontifice benedictæ, non amittunt Benedictionem, quia hæc cadit fupra materiam, non fupra formam, quæ pro ornatu additur, ut expreffe declaravit Urbanus Papa V. miffis hujusmodi Agnis cereis ad Imperatorem Græcorum.

IV.

Cautela Benedicentis.

Noverit inprimis Sacerdos, quarum rerum Benedictiones ad ipfum, & quæ ad Epifcopum fuo jure pertineant, ne majoris dignitatis munera temere, aut imperite unquam ufurpet propria auctoritate (d).

Attendat præterea, ne quid incaute benedicat, quo ad pravos, aut fuperftitiofos ufus aliquem abufurum effe merito fufpicari poffit, atque ideo, quando res poftulabit, petentis animum, & intentionem diligenter exploret.

Caveat denique, ne Benedictionis caufa ponat aliquid indecens fuper Altare, velut efculenta &c. Sed, quod ejusmodi eft, ponatur fuper menfam, vel in Sacriftia, vel prope Altare ad Cornu Epiftolæ, ubi fieri debent Benedictiones, femper tamen pro ratione eorum, quæ benedicuntur.

(d) Quamvis Benedictiones Sacerdotales communes fint cuilibet Sacerdoti, eas tamen extra proprium diftri&tum exercere fine prævia Parochi licentia impermiffum eft. Videatur fupra decretum Epifcopale huic Benedictionali præfixum,

V.

De Benedicentis veftibus, & aliis Requifitis.

'n omni Benedictione extra Miffam Sacerdos fuperpelliceo, & ftola, vel extra Ecclefiam faltem ftola pro ratione temporis, vel fefti utatur, nifi aliter in Miffali, & hoc Benedictionali notetur (e).

Cum aliquid benedicturus eft, præter candelam ceream accenfam habeat Miniftrum cum vafe aquæ benedicta, afpergillo, & dicto libro Benedictionali, feu Miffali.

Stando femper benedicat, & aperto capite, librum manu tenens, vel fi alius teneat, aut ante fe repofitum habeat, junctis ante pectus manibus, etiam ad orationes, & præfationes, nifi ad crucis notam rem benedicat, formando crucem manu dextra, digitis omnibus conjunctis, & directe extenfis, nec ultra humeros elevatis.

(e) In Benedictionibus, nulli certo tempori, aut fefto, vel Sancto propriis, color albus plerumque adhibetur, nifi Benedictio fit conjuncta cum Exorcifmo, quo cafu congrue adhibetur color violaceus.

In

VI.

Ordo, & Modus benedicendi.

'n omni Benedictione Sacerdos dicit. Adjutorium noftrum in nomine Domini. B. Qui fecit cælum & terram. . Domine exaudi orationem meam. &c. 7. Dominus vobiscum. &c. Oremus. Deinde dicatur Oratio propria, una, vel plures, prout fuo loco notatum fuerit. Subinde plures hæ Orationes inter fe uniuntur, & fine Oremus dicuntur; fubinde ta-

men,

men, & plerumque clauduntur, & fequens cum Oremus inchoatur.

Poftea rem afpergat aqua benedicta, nihil dicendo, & cum afpergillo unam duntaxat crucem ducendo, nifi multitudo rerum benedicendarum trinas poftulet (f); ubi denique notatum fuerit, videlicet in Benedictione folenni, pariter incenfet modo fubfcripto (g).

(f) Hoc fignum crucis non debet fieri per modum circuli, fed in figura quadrangulari dextram in medio furfum porrigendo, inde quafi recta lineam ducendo deorfum, & demum transverfalem extendendo a finiftro ad dextrum latus,

(g) Incenfatio fit per tres cum thuribulo ductus, primum in medio, fecundum à dextra, tertium a finiftra rei verfus eandem rem benedicendam faciendo,

VII.

Inftructio populi de fine & utilitate rerum ad ufum fidelium benedi&tarum, nec non de debita utentium difpofitione, ac legitimo ufu.

Ut fideles non folum dignam de rebus benedictis

concipiant æftimationem, fed etiam falutares ex earum ufu confequantur effectus, de illarum fine, utilitate, debita animi difpofitione, & legitimo ufu diligenter inftrui debent.

Finis itaque generalis, ob quem communiter Ec clefia diverfas res ad ufum fidelium benedicere folet, eft falus populi tam fpiritualis, quam corporalis; hanc præcipue promovere ac confervare intendit præbendo fidelibus tutamen ac remedia adverfus multifarias diaboli, infenfiffimi humano generi hoftis, infidias, queis hic continuo tum animarum,

tum

tum corporum faluti nocere contendit, tentando homines five interne ad peccandum five externe diverfis malis divexando, quam ob caufam ad affiduam vigilantiam graviffimis verbis nos adhortatur Beatus Petrus Apoftolus dicens: Sobrii eftote, & vigilate, quia adverfarius vefter diabolus tanquam leo rugiens circuit, quærens, quem devoret, cui refiflite fortes in fide (h).

Non eft tamen, cur credentes in Chriftum multum formidemus ab infernali inimico; ex una enim parte, quantacunque fit ejus potentia & pertinacia, nec tamen quantum, aut quamdiu vult, tentare nos aut vexare poteft, fed omnis ejus poteftas a Dei nutu & permiffione dependet; ex altera vero parte Dominus ac Salvator nofter JEfus Chriftus, qui in hunc mundum venit, ut diffolveret opera diaboli, & nos ex ejus poteftate eriperet, per crucem & paffionem fuam nobis efficaciffima promeruit & fuppeditavit remedia gratiarum ad refiftendum diaboli tentationibus tam internis, quam externis, omnemque ejus nocendi vim five impediendam, five propulfandam.

Præterea non folum omnes, qui in fe crediderint, in nomine fuo dæmonia ejecturos affirmavit, verum etiam multo ampliorem poteftatem reliquit Sponfæ fuæ Ecclefiæ catholicæ, quam in Apoftolis fundavit; Dedit enim illis Luc. c. 9. virtutem & poteftatem fuper omnia dæmonia, & ut languores curarent, & mifit illos prædicare regnum Dei, & fanare infirmos. Quæ poteftas Ecclefiæ usque ad confummationem duraturæ attributa exiftimanda eft, ficut cætera Chrifti beneficia, quæ talia funt, ut femper ad hominum incolumitatem & falutem tutandam utilia & neceffaria fint, etiam nunc in Ecclefia durare, & ad finem usque duratura fine dubio creduntur.

Qua

Quapropter Ecclefia tanquam folicita Mater falem, aquam, herbas, & res alias multas in ufum hominum Exorcifmis & Orationibus præparat, ut fint ad arcendas dæmonum infidias, ad morbos pellendos, & ad omnia incommoda, quæ hominum incolumitati inimica funt, avertenda efficaces.

Utilitas rerum benedictarum tum ex mox dictis tum ex effectibus fupra §. II. memoratis facile colligitur.

Difpofitio autem ad certius confequendos hos effectus requifita confiftit in eo, ut 1. fideles ab omni peccato faltem gravi fint immunes, huncque in finem pœnitentia, ac feria peccatorum deteftatione fefe præparent; quemadmodum enim ipfa Sacramenta ex fe alias efficacia, non conferunt gratiam ponentibus obicem: ita ordinarie nec a Sacramentalibus, feu rebus benedictis effectum fperare poffunt, qui per peccatum grave diaboli laqueis voluntarie manent irretiti, & divinis beneficiis confequendis fe reddunt indignos.

2. Ut viva fide, & firma fiducia fint præmuniti, ob oculos fibi ponentes infinitam Dei in dictis veracitatem, inexhauribilem quæcunque five faciendi, five concedendi potentiam, & fummam in fervandis fuis promiffis fidelitatem, qua certi reddimur, quod preces Sponfæ fuæ Ecclefiæ in Benedictione ejusmo→ di rerum fufas & adhibitas indubie fit exauditurus, quatenus ea, quæ petuntur, ad falutem noftram conducant (i).

3. Ut in ipfo ufu vel applicatione rerum benedictarum cum Orationibus Ecclefiæ, quæ ejusmodi rebus moraliter inhærent, etiam fuas preces uniant; B

&