Panem Angelórum manducávit homo : *cibária misit eis in abundantia. Altera divisio Psalmi 77. TRANS ANSTULIT [Dóminus] Austrum de cœlo; * et induxit in virtúte sua Africum. Et pluit super eos sicut púlverem carnes, * et sicut arénam maris volatilia pennáta. Et cecidérunt in médio castrórum eórum, * círca tabernácula eórum. Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis; et desidérium eórum áttulit eis: ⭑ non sunt fraudáti à desidério suo. Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum, * et ira Dei ascendit super eos. * Et occídit pingues eórum, et electos Israël impedívit. In ómnibus his peccavérunt adhuc,* et non credidérunt in mirabílibus ejus. Et defecérunt in vanitáte dies eórum, * et anni eórum cum festinatióne. Cùm occideret eos, quæré-flúmina eórum, * et imbres bant eum;*et revertebantur, eórum, ne bíberent. et dilúculo veniébant ad Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos; * et ranam, et dispérdidit eos. Et dedit ærúgini fructus eórum, * et labóres eórum locustæ. * Et occídit in grándine víneas eórum, et moros eórum in pruína. Ut trádidit grándini ju- non servavérunt pactum: menta eórum, * et possessiónem eórum igni. Misit in eos iram indignatiónis suæ; * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem, immissiónes per ángelos malos. Viam fecit sémitæ iræ suæ non pepercit à morte animábus eórum, * et ju menta eórum in morte conclúsit. Et percussit omne primogénitum in terra Egypti, *primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham. Divisio Psalmi 77. Et. BSTULIT [Dóminus] sicut oves pópulum suum, et perduxit eos tanquam gregem in deserto. A * Et deduxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare. Et induxit eos in montem sanctificatiónis montem quem acquisívit déxtera ejus. * suæ, * Et ejécit à fácie eórum gentes; et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis. Et habitáre fecit in tabernáculis eórum tribus Israël. Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excelsum; * et testimónia ejus non custodiérunt. Et avertérunt se, et quemádmodùm patres eórum, conversi sunt in arcum pravum. In iram concitavérunt eum in cóllibus suis, * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt. Audívit Deus, et sprevit; * et ad nihilum redégit valdè Israël. Et répulit tabernáculum Silo, * tabernáculum suum, ubi habitávit in hominibus. Et trádidit in captivitátem virtútem eórum, * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci. Et conclúsit in gládio pópulum suum, * et hæreditátem suam sprevit. Júvenes eórum comédit ignis, * et vírgines eórum non sunt lamentátæ. Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt, et viduæ eórum non plorabantur. Altera divisio Psalmi 77. Et. Ego autem in multitúdine misericórdiæ tuæ introíbo in domum tuam : * adorábo ad templum sanctum tuum in timore tuo. Dómine, deduc me in justítia tua : * propter inimícos meos dírige in conspectu tuo viam meam; Quóniam non est in ore eórum véritas: * cor eórum vanum est. Sepulchrum patens est guttur eórum, linguis suis dolósè agébant;*júdica illos, Deus. Décidant à cogitatiónibus suis secundùm multitúdinem impietátum eórum expelle eos;* quóniam irritavérunt te, Dómine. Et lætentur omnes qui sperant in te; in æternum exultábunt, et habitábis in eis: * et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum. Quóniam tu benedíces justo: * Dómine, ut scuto bonæ voluntátis tuæ, coronasti Verba oris ejus iniquitas Tin Sion; et tibi reddéE decet hymnus, Deus et dolus: * nóluit intellígere ut benè ágeret. Iniquitátem meditátus est in cubíli suo: ástitit omni* viæ non bonæ ; * malítiam autem non odívit. Dómine, in cœlo misericórdia tua, * et véritas tua usquè ad nubes. Justitia tua sicut montes Dei: * judícia tua abyssus multa. Hómines et jumenta salvábis, Dómine; * quemádmodùm multiplicasti misericórdiam tuam, Deus. * Fílii autem hóminum in tégmine alárum tuárum sperábunt, inebriabuntur ab ubertáte domûs tuæ ; et torrente voluptátis tuæ potábis tur votum in Jerúsalem. Exaudi oratiónem meam : ad te omnis caro véniet. Verba iniquórum prævaluérunt super nos; * et impietátibus nostris tu propitiáberis. Beátus quem elegisti, et assumpsisti: * inhabitábit in átriis tuis. Replébimur in bonis domûs tuæ: *sanctum est templum tuum, mirábile in æquitáte. Exaudi nos, Deus salutáris noster, * spes ómnium fínium terræ, et in mari longè; Præparans montes in virtúte tua, accinctus poténtia : qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. * Turbabuntur gentes, et timébunt qui hábitant términos à signis tuis: * éxitus matutini et véspere delectábis. Visitasti terram, et inebriasti eam : * multiplicasti locupletáre eam. Flumen Dei replétum est aquis: * parasti cibum illórum, quóniam ita est præparátio ejus. Rivos ejus inébria, multíplica genímina ejus, * in stillicidiis ejus lætábitur gérminans. Benedíces corónæ anni be nignitátis tuæ ; *et campi tui | tremóre confitémini illi; * replebuntur ubertáte. Regemque seculórum exalPinguescent speciósa de- táte in opéribus vestris. serti, et exultatióne colles accingentur. Indúti sunt aríetes óvium, et valles abundábunt frumento: * clamábunt, étenim hymnum dicent. Quandò fit Officium de Feria, dicitur Canticum proprium; in festis verò dicitur sequens. In Festis, CANTICUM. Deus justus et misericors flagellat et salvat in ipso sperandum. : Dómine, in Læternum, et in ómnia sécula regnum tuum. Quóniam tu flagellas, et Ego autem in terra captivitátis meæ confitébor illi; quóniam ostenditmajestátem suam in gentem peccatricem. Convertímini ítaque, peccatóres, et fácite justítiam coram Deo,* credentes quòd fáciat vobiscum misericór→ diam suam. Ego autem, et ánima mea, * in eo lætábimur. Benedícite Dóminum, omnes electi ejus : * ágite dies lætitiæ, et confitémini illi. PSALMUS 146. Laudandus Deus, cui beneplacitum est in eis qui sperant super misericordia ejus. Dóminum, quó salvas; dedúcis ad inferos, Liam bonus est psalmus: et redúcis; * et non est qui effúgiat manum tuam. Confitémini Dómino, filii Israël,* et in conspectú géntium laudáte eum ; Quóniam ideò dispersit * Deo nostro sit jucunda decóraque laudátio. Edificans Jerúsalem Dóminus:* dispersiónis Israélis congregábit. Qui sanat contrítos corde, vos inter gentes quæ ignó-* et álligat contritiónes eórant eum, ut vos enarrétis rum. mirabília ejus, Et faciátis scire eos* quia non est álius Deus omnípotens præter eum. Ipse castigávit nos propter iniquitátes nostras; et ipse salvábit nos propter misericórdiam suam. Aspícite ergo quæ fecit nobiscum, et cum timóre et Qui númerat multitúdinem stellárum, *et ómnibus eis nómina vocat. Magnus Dóminus noster, et magna virtus ejus ; * et sapiéntiæ ejus non est númerus. Suscípiens mansuétos Dóminus: * humílians autem peccatóres usque ad terram. |