*

PSALMUS 52.
Impii frustrà sibi dicunt
Deum non esse. Christi ad-
ventus postulatur.

D

IXIT insípiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt et abominábiles facti sunt in iniquitátibus: non est qui fáciat bonum.

Mei autem penè moti sunt pedes, penè effúsi sunt gressus mei;

Quia zelávi super iníquos, pacem peccatórum videns. Quia non est respectus morti eórum, * et firmamentum in plaga eórum.

In labóre hóminum non sunt, et cum hominibus

Deus de cœlo prospexit non flagellabuntur. super filios hóminum, * ut

Ideò ténuit eos supérbia:

vídeat si est intélligens, autoperti sunt iniquitáte et requírens Deum.

Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.

Nonne scient omnes qui operantur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam ut cibum panis?

Deum non invocavérunt: * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.

Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui hominibus placent: * confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos.

Quis dabit ex Sion salutáre Israël? cùm convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exultábit Jacob, et lætábitur Israël.

PSALMUS 72.

Dùm improbi in hac vita videntur felices, probi, quòd sua quemque maneant præmia, consolatione levantur.

impietáte sua.

Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum : * transiérunt in affectum cordis.

Cogitavérunt et locúti sunt nequítiam ; * iniquitátem in excelso locúti sunt.

*

Posuérunt in cœlum os suum, et lingua eórum transívit in terra.

Ideò convertétur pópulus meus hic; et dies pleni invenientur in eis.

Et dixérunt : Quomodò scit Deus, et si est sciéntia in Excelso?

Ecce ipsi peccatóres, et abundantes in século, * obtinuérunt divítias.

Et dixi: Ergo sine causa justificávi cor meum, * et lavi inter innocentes manus meas;

UAM bonus Israël Deus*
his qui recto sunt corde!! *

Qhis

Et fui flagellátus tota die, * et castigátio mea in matutínis.

Si dicébam: Narrabo sic: ecce natiónem filiórum

Quómodò facti sunt in de diligens, æterna fiducialiter solatiónem !* súbitò defecé-expectat præmia.

Defécit caro mea, et cor meum; * Deus cordis mei, et pars mea, Deus, in æter-am de morte, * óculos meos

delis et, universæ Ecclesiæ | pertransisset ánima nostra aquam intolerábilem. EVAVI óculos meos in Benedictus Dóminus,* qui Lmontes, unde véniet non dedit nos in captiónem

auxílium mihi.

*

Auxílium meum à Dómino, qui fecit cœlum et terram. Non det in commotiónem pedem tuum,* neque dormítet qui custódit te.

Ecce non dormitábit neque dórmiet,* qui custódit Israël.

Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua* super manum déxteram tuam.

déntibus eórum.

Anima nostra sicut passer

erepta est de láqueo venántium.

Láqueus contrítus est, et nos liberáti sumus. Adjutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cœlum et terram.

PSALMUS 125.

In Deo exultant fideles, quia magnificè cum eis egit. [N convertendo Dóminus captivitátem Sion, * facti

Per diem sol non uret te, * neque luna per noctem. Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat áni-sumus sicut consoláti. mam tuam Dóminus.

Tunc replétum est gáudio nostrum, * et lingua nostra exultatióne.

Dóminus custódiat intrói-os tum tuum et éxitum tuum, ex hoc nunc, et usque in séculum.

PSALMUS 123.

Tunc dicent inter gentes: * Magnificávit Dóminus fácere cum eis.

Magnificávit Dóminus fáEcclesiæ à periculis erep-cere nobiscum: * facti su

to gratiarum actio.

quia Dóminus erat

mus lætantes.
Converte, Dómine, cap-

Nin nobis, dicat nunc Is-tivitátem nostram,

raël; nisi quia Dóminus erat in nobis.

torrens in austro.

sicut

Qui séminant in lacrymis, in exultatióne metent. Euntes ibant et flebant,* mittentes sémina sua.

:

PSALMUS 6.

Fidelium inter mundi hu

lone, anima fidelis coram
Deo gemit.
Sillic sédimus, * et flévi-
mus, cùm recordarémur
Sion.

UPER flúmina Babylónis, jus calamitates gemitus et

Insalícibus in médio ejus,* suspéndimus órgana nostra ; Quia illic interrogavérunt nos, qui captívos duxérunt nos, * verba cantiónum ;

*

Et qui abduxérunt nos: Hymnum cantáte nobis de cánticis Sion. Quómodò cantábimus cánticum Dómini aliéna?

in terra

Si oblitus fúero tuî, Jerú* oblivioni detur

salem, déxtera mea.

fiducia.

D

ÓMINE, ne in furore tuo árguas me,* neque in ira tua corrípias me. Miserére mei, Dómine; quóniam infirmus sum: sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.

Et ánima mea turbáta est valdè: * sed tu, Dómine, úsquequò?

Convertére, Dómine, et éripe ánimam meam :* salvum me fac propter misericórdiam tuam;

Quóniam non est in morte, qui memor sit tuî: * in Adhæreat lingua mea fáu- inferno autem quis confitécibus meis, si non memí-bitur tibi?

nero tuî;

Laborávi in gémitu meo, Si non proposúero Jerú- lavábo per síngulas noctes salem * in princípio lætitiæ | lectum meum :

lácrymis

PSALMUS 7.

Christi pro nobis patientis oratio. Adjutorium nostrum à Domino.

OMINE Deus meus, in te

à Dómino, * qui salvos facit
rectos corde.

Divisio Psalmi 7.
EUS judex justus, fortis

Det patiens,* numquid

Dsperávi
ex ómnibus persequéntibus
me, et libera me;

*salvum me fac | iráscitur per síngulos dies?

Nequando rápiat ut leo ánimam meam,* dum non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat. Dómine Deus meus, si feci si est iniquitas in

istud; mánibus meis;

Si réddidi retribuentibus mihi mala, * décidam méritò ab inimicis meis inánis. Persequátur inimícus ánimam meam, et comprehendat, et conculcet in terra vitam meam, * et glóriam meam in pulverem dedúcat.

Exurge, Dómine, in ira tua; * et exaltáre in finibus inimicórum meórum.

Et exurge, Dómine Deus meus, in præcepto quod mandasti.

Et synagóga populorum circúmdabit te; * et propter hane in altum regrédere. Dóminus júdicat populos: * júdica me, Dómine, secundúm justítiam meam, et secundùm innocéntiam meam super me.

Consumétur nequítia peccatórum;* et díriges justum, scrutans corda et renes Deus.

Justum adjutórium meum

Nisi conversi fuéritis, gládium suum vibrábit; * arcum suum retendit, et parávit illum;

Et in eo parávit vasa mortis: sagittas suas ardéntibus effécit.

Ecce partúriit injustítiam: * concépit dolorem, et péperit iniquitátem.

Lacum apéruit, et effódit eum; et incidit in fóveam quam fecit.

Convertétur dolor ejus in caput ejus; * et in vérticem ipsíus iniquitas ejus descendet.

Confitébor Dómino secundùm justítiam ejus, * et psallam nómini Dómini altíssimi.

FERIA TERTIA. AD OFFICIUM NOCT. IN I. NOCTURNO.

PSALMUS 14. Dilectio proximi viam salutis aperit.

D

ÓMINE, quis habitábit in tabernáculo tuo, * aut quis requiescet in mon

te sancto tuo?

Qui ingréditur sine mácula,* et operátur justítiam; Qui loquitur veritátem in