in ore ipsórum : * molas leónum confringet Dóminus. Ad nihilum devénient tanquam aqua decurrens : * intendit arcum suum, donec infirmentur.

Sicut cera quæ fluit, auferentur: * supercécidit ignis, et non vidérunt solem. Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum ; * sicut viventes, sic in ira absorbet eos.

Lætábitur justus, cùm víderit vindictam : * manus suas lavabit in sánguine peccatóris.

Et dicet homo: Si útiquè est fructus justo,* útiquè est Deus júdicans eos in terra. AD SEXTAM. PSALMUS 101. Ecclesia, inter hujus mundi adversa, spes in Dei Verbo per quod omnia facta sunt. ÓMINE, exaudi oratiónem meam; et clamor meus ad te véniat. Non avertas fáciem tuam à me in quacumque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam.

D

*

A voce gémitûs mei * adhæsit os meum carni meæ.

Símilis factus sum pelicáno solitúdinis : * factus sum sicut nycticorax in domicílio.

Vigilávi,* et factus sum sicut passer solitárius in tecto.

Tota die exprobrábant mihi inimíci mei; * et qui laudábant me, adversùm me jurábant.

Quiacínerem tanquam panem manducábam, et potum meum cum fletu miscébam,

A fácie iræ et indignatiónis tuæ; quia élevans allisisti me.

Dies mei sicut umbra declinavérunt; * et ego sicut foenum árui.

Tu autem, Dómine, in æternum pérmanes; * et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem. Divisio Psalmi 101. U exurgens miseréberis T's Sion * quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus;

Quóniam placuérunt servis tuis lápides ejus, * et terræ ejus miserebuntur.

Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, * et omnes reges terræ glóriam tuam ;

Sion, * et vidébitur in glória

sua.

Respexit in oratiónem humílium, et non sprevit precem eórum.

Scribantur hæc in generatióne áltera : *et pópulus qui creábitur, laudabit Dóminum ;

Quia prospexit de excelso sancto suo Dóminus de cœlo in terram aspexit;

*

Ut audiret gémitus compeditórum, ut solveret fílios interemptórum ;

Ut annuntient in Sion nomen Dómini, * et laudem ejus in Jerúsalem,

ut

In conveniendo pópulos in unum, et reges, sérviant Dómino.

Respondit ei in via virtútis suæ: * Paucitátem diérum meórum núntia mihi. Ne révoces me in dimídio diérum meórum : * in generatiónem et generatiónem anni tui.

EUS, Deus meus, réspice in me quarè me dereliquisti ? longè à salúte mea verba delictórum meórum.

Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies; * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.

Tu autem in sancto hábitas,laus Israël.

*

In te speravérunt patres nostri; speravérunt, et liberasti eos.

Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.

Ego autem sum vermis, et non homo;* opprobrium hóminum, et abjéctio plebis.

Omnes videntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.

Sperávit in Dómino, erípiat eum; salvum fáciat eum, quóniam vult eum.

Quóniam tu es qui extraxisti me de ventre; * spes mea ab ubéribus matris meæ.

In te projectus sum ex útero de ventre matris meæ Deus meus es tu.

:

Factum est cor meum tanquam cera liquescens in médio ventris mei.

Aruit tanquam testa virtus mea et lingua mea adhæsit faucibus meis; * et in púlverem mortis deduxisti me.

Quóniam circumdedérunt me canes multi; * concílium malignantium obsédit me. Fodérunt manus meas et pedes meos; * dinumeravérunt ómnia ossa mea. Ipsi verò consideravérunt et inspexérunt me: divisérunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam misérunt sortem.

Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum à me:*ad defensiónem meam conspice.

Erue à frámea, Deus, ánimam meam, * et de manu canis únicam meam.

Salva me ex ore leónis,

et à córnibus unicórnium humilitátem meam.

Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudabo te.

Altera divisio Psalmi 21.

Qur timétis Dóminum, lau

dáte eum; universum semen Jacob, glorificáte eum : tímeat eum omne semen Israël.

Quóniam non sprevit, neque despexit deprecatiónem páuperis; nec avertit fáciem suam à me: * et cùm clamárem ad eum, exaudívit me.

Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspectu timéntium eum.

Edent pauperes, et saturabuntur; et laudábunt Dóminum qui requírunt eum :

vivent corda eórum in séculum séculi.

Reminiscentur et convertentur ad Dóminum universi fines terræ et adorábunt in conspectu ejus universæ famíliæ géntium.

Quóniam Dómini est regnum, * et ipse dominábitur géntium.

Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.

Et ánima mea illi vivet; * et semen meum sérvietipsi. Annuntiábitur Dómino ge

ficátus es; * mirabília ópera

RIPE me, Dómine, ab hó

quo éripe me.

Qui cogitavérunt iniquitátes in corde:* tota die constituébant prælia. Acuérunt linguas suas sicut serpentis *venénum

áspidum sub lábiis eórum. Custódi me, Dómine, de manu peccatóris, et ab hominibus iniquis éripe me.

Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos : *abscondérunt superbi láqueum mihi.

Et funes extendérunt in láqueum: * juxtà iter scándalum posuérunt mihi.

Dixi Dómino: Deus meus es tu; * exaudi, Dómine vocem deprecatiónis meæ. Divisio Psalmi 139. ÓMINE, Dómine, virtus * obum

D salutis meæ,

brasti super caput meum in die belli.

Ne tradas me, Dómine, à desidério meo peccatóri : * cogitavérunt contra me; ne derelinquas me, ne fortè exaltentur.

Caput circúitus eórum; + labor labiórum ipsórum opériet eos.

*

Cadent super eos carbónes: in ignem dejícies eos; in misériis non subsistent.

Vir linguósus non dirigétur in terra: * virum injustum mala cápient in intéritu. Verna. 8