Cognóvi quia fáciet Dó- mitus meus à te non est minus judícium ínopis, * et abscónditus. vindictam páuperum. Verumtamen justi confitebuntur nómini tuo;*et habitábunt recti cum vultu tuo. AD COMPLETORIUM. PSALMUS 37. Non est sánitas in carne mea à fácie iræ tuæ; * non est pax óssibus meis à fácie peccatórum meórum. Quóniam iniquitátes meæ supergressæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me. Putruérunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, * à fácie insipiéntiæ meæ. Miser factus sum et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar. Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus ; * et non est sánitas in carne mea. Afflictus sum et humiliátus sum nimis: * rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne desidérium meum; * et gé Cor meum conturbátum est, dereliquit me virtus mea; et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum. Divisio Psalmi 37. A Mici mei,et próximi mei* de adversùm me appropinquavérunt et stetérunt. Et qui juxta me erant, longè stetérunt ; * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam. Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes, * et dolos tota die meditabantur. Ego autem tanquam surdus non audiébam, * et sicut mutus non apériens os suum. * Et factus sum sicut homo non áudiens, et non habens in ore suo redargutió nes. Quóniam in te, Dómine, sperávi: tu exáudies me, Dómine Deus meus. Quia dixi: Nequandò supergaudeant mihi inimíci mei; * et, dùm commoventur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagella parátus sum; * et dolor meus in conspectu meo semper. Quóniam iniquitátem meam annuntiábo; * et cogitábo pro peccáto meo. Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me; *et multiplicáti sunt qui odérunt me iníquè. Qui retribuunt mala pro bonis, detrahébant mihi;* quóniam sequébar bonitá tem. Ne derelinquas me, Dómine; Deus meus, ne discésseris à me: * intende in adjutórium meum, Dómine Deus salútis meæ. PSALMUS 55. Anima fidelis in Deo sperans, nihil ab homine timet. ISERERE mei, Deus, quóMiam conculcavit me homo: tota die impugnans tribulávit me. Conculcavérunt me inimíci mei tota die, * quóniam multi bellantes adversùm me. Ab altitúdine diéi timébo; * ego verò in te sperábo. In Deo laudabo sermónes meos, in Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi caro. crymas meas in conspectu tuo, sicut et in promissióne tua. Tunc convertentur inimíci mei retrorsùm * in quacumque die invocávero te. Ecce cognovi, * quóniam Deus meus es. * In Deo laudábo verbum : in Dómino laudábo sermónem. non In Deo sperávi : * timébo quid fáciat mihi homo. In me sunt, Deus, vota tua; * quæ reddam laudatiónes tibi; Quóniam eripuisti ánimam meam de morte et pedes meos de lapsu; * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium. SABBATO. AD OFFICIUM NOCT. Tota die verba mea exe-nus; morti traditus resurcrabantur: adversùm me rectionem suam petit et imomnes cogitatiónes eórum petrat. in malum. Inhabitábunt, et abscondent : * ipsi calcaneum meum observábunt. Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: * in ira pópulos confringes. Deus, vitam meam annuntiávi tibi : * posuisti lá B EATUS qui intélligit super egénum et páuperem; in die mala liberábit eum Dóminus. * Dóminus conservet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra,* et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus. Dóminus opem ferat illi Inimíci mei dixérunt mala mihi: * Quandò moriétur, et períbit nomen ejus? Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: *cor ejus congregávit iniquitátem sibi. et Egrediebátur foràs, loquebátur in idipsum. Adversùm me susurrábant omnes inimíci mei: * adversùm me cogitábant mala mihi. Verbum iniquum constituérunt adversùm me: numquid qui dormit, non adjíciet ut resurgat? Etenim homo pacis meæ, in quo sperávi, qui edébat panes meos,* magnificávit super me supplantatiónem. Tu autem, Dómine, miserére meî, et resúscita me; et retríbuam eis. * In hoc cognovi quóniam voluisti me,quóniam non gaudébit inimícus meus super me. Me autem propter innocéntiam suscepisti, * et confirmasti me in conspectu tuo in æternum. Benedictus Dóminus Deus Israël à século, et usque in séculum: fiat, * fiat.. * Qui confídunt in virtúte sua, et in multitúdine divitiárum suárum gloriantur. Frater non rédimit, rédimet homo: non dabit Deo placatiónem suam, et prétium redemptiónis ánimæ suæ, Et laborábit in æternum, et vivet adhuc in finem,: non vidébit intéritum, cùm víderit sapientes morientes. Simul insípiens et stultus períbunt, * et relinquent aliénis divítias suas. Et sepulcra eórum domus illórum in æternum'; tabernácula eórum, in progénie et progénie: * vocavérunt nómina sua in terris suis. Et homo, cùm in honóre esset, non intellexit: * comparátus est jumentis insipiéntibus, et símilis factus est illis. Hæc via illórum scándalum ipsis;* et pósteà in ore suo complacébunt. Sicut oves in inferno pósiti sunt: * mors depascet eos. Et dominabuntur eórum justi in matutino; * et auxíJium eórum veterascet in inferno à glória eórum. Verumtamen Deus rédimet ánimam meam de manu ínferi,* cùm accéperit me. Divisio Psalmi 48. E timúeris cùm dives Nfactus fuerit homo,* et cùm multiplicáta fúerit glória domûs ejus. Quóniam, cùm interíerit, non sumet ómnia; * nequè descendet cum eo glória ejus. Quia ánima ejus in vita ipsíus benedicétur:* confitébitur tibi, cùm beneféceris ei. Introíbit usquè in progénies patrum suórum; et usquè in æternum non vidébit lumen. Homo, cùm in honóre esset, non intellexit:* comparátus est jumentis insipiéntibus, et símilis factus est illis. IN II. NOCTURNO. PSALMUS 61. Frustrà oppugnatur, qui Deo subjectus, in ejus tutela manet. N ONNE Deo subjecta erit ánima mea?* ab ipso enim salutáre meum. Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus,: * susceptor meus, non movébor ámpliùs. Quousquè irrúitis in hóminem? *interficitis universi vos tanquàm paríeti inclináto, et macéria depulsæ? Verumtamen prétium meum cogitavérunt repéllere; cucurri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant. Verumtamen Deo subjecta esto, ánima mea; * quóniam ab ipso patiéntia mea. * Quia ipse Deus meus, et Salvátor meus; adjútor meus, non emigrábo. In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei; et spes mea in Deo est. Speráte in eo, omnis congregátiopópuli; effúndite ccram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in æternum. Verumtamen vani fílii hóminum, mendácès fílii hóminum in statéris, * ut decípiant ipsi de vanitáte in idipsum. Nolíte sperare in iniquitáte, et rapínas nolíte con- XAUDI, Deus, oratiónem meam, * EX mam meam. Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo. Et annuntiavérunt ópera Dei; * et facta ejus intellexérunt. Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo; * et laudabuntur omnes recti corde. PSALMUS 74. Frustrà extollunt se iniqui: Deus judex est. ONFITEBIMUR tibi, Deus, confitébimur, et invocábimus nomen tuum : * narrábimus mirabília tua. cùm déprecor: Ca Protexisti me à conventu malignántium, * à multitúdine operántium iniquitátem ; Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: intendérunt arcum, rem ámaram, ut sagittent in occultis immaculátum. Súbitò sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam. Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt : Quis vidébit eos? Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutantes scrutínio. Accédet homo ad cor altum, et exaltábitur Deus. * Sagittæ parvulorum factæ sunt plaga eórum ;* et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum. Cùm accépero tempus, * ego justítias judicábo. Liquefacta est terra, et omnes qui hábitant in ea: * ego confirmávi columnas ejus. Dixiiníquis: Nolíte iníquè ágere; et delinquéntibus : Nolíte exaltáre cornu. Nolíte extóllere in altum cornu vestrum ; * nolíte loqui adversùs Deum iniquitátem : Quia neque ab oriente, neque ab occidente, * neque à desertis móntibus. Quóniam Deus judex est: * hunc humíliat, et hunc exaltat. Quia calix in manu Dómini vini meri plenus mixto; * et inclinávit ex hoc in hoc. Verumtamen fæx ejus non est exinanila: * bibent om |