Rozprawy i sprawozdania z posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, Tom 38Nakł. Polskiej Akademji Umiejętności, 1904 |
Z wnętrza książki
Wyniki 1 - 5 z 37
Strona 1
... mię zawsze i domagał się wyjaśnienia ów an- tagonizm , który tak rażąco występuje we wzajemnym stosunku dwu największych poetow polskich , w szczególności ze strony Słowa- ckiego . On też , ów antagonizm , jego przyczyny , jego koleje ...
... mię zawsze i domagał się wyjaśnienia ów an- tagonizm , który tak rażąco występuje we wzajemnym stosunku dwu największych poetow polskich , w szczególności ze strony Słowa- ckiego . On też , ów antagonizm , jego przyczyny , jego koleje ...
Strona 5
... mię dławiły , ale nie mogłam ich przytłumić i rozszlochałam się w miejscu ... niech Pan zgadnie ... oto , kiedy Bolesław , książe ka- liski z Władysławem wybrali się na wyprawę pod Gdańsk i w dro- 1 ) W tym samym Liście do Erazma ...
... mię dławiły , ale nie mogłam ich przytłumić i rozszlochałam się w miejscu ... niech Pan zgadnie ... oto , kiedy Bolesław , książe ka- liski z Władysławem wybrali się na wyprawę pod Gdańsk i w dro- 1 ) W tym samym Liście do Erazma ...
Strona 10
... mię kto za ramię trąca , Woła ... ucieka ... kryje się za drzewa , Za kaskadami chowa się i śpiewa 1 ) . Mickiewicz miał także głębokie poczucie przyrody i w nie- tkniętej świeżości przechował wrażenia dzieciństwa , które się tak ...
... mię kto za ramię trąca , Woła ... ucieka ... kryje się za drzewa , Za kaskadami chowa się i śpiewa 1 ) . Mickiewicz miał także głębokie poczucie przyrody i w nie- tkniętej świeżości przechował wrażenia dzieciństwa , które się tak ...
Strona 61
... , jako martwy . I włożył prawą rękę swoją na mię , mówiąc mi : Nie bój się ! Jam jest on pierwszy i ostatni etc. polskiej , albo jeszcze lepiej , że nie chce uznać JULIUSZ SŁOWACKI 61 Boże! ześlij na lud twój wyniszczony bojem ...
... , jako martwy . I włożył prawą rękę swoją na mię , mówiąc mi : Nie bój się ! Jam jest on pierwszy i ostatni etc. polskiej , albo jeszcze lepiej , że nie chce uznać JULIUSZ SŁOWACKI 61 Boże! ześlij na lud twój wyniszczony bojem ...
Strona 63
... mię do niej przywiodło ? Długo myślałem , jaki w dziejach różnych narodów najczystszy jest bohater i z najpiękniejszą duszą . Przy- pomniało mi się , że niegdyś w dzieciństwie , kiedyś mię Mama do uczenia się francuskiego języka ...
... mię do niej przywiodło ? Długo myślałem , jaki w dziejach różnych narodów najczystszy jest bohater i z najpiękniejszą duszą . Przy- pomniało mi się , że niegdyś w dzieciństwie , kiedyś mię Mama do uczenia się francuskiego języka ...
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
álbo Anhellego Anhelli autor Balladyna Balladyny Bécu Beniowskiego Beniowskim Boga chciał choć coś czem czuł czytamy ducha duszy Dziadów dziś emigracyi Euzebiusz Słowacki Fantazy fantazyi iest jakby jakie jeżeli język Juliusz Słowacki Kordyana Krasiński Krasińskiego krytyki Krzemieńca któ którą którego Lambra Lilla Weneda listu Listy Ludwiki Śniadeckiej miał miała Mickie Mickiewicza mię miłości miłość Młoda Polska Możnaby mógł myśl myśli niego niej nieraz nietylko niż Ojciec Zadżumionych Otóż Pana Tadeusza Paryża pieśni pieśń pisał do matki podróży poecie poemacie poemat poematu poeta poetę poetów poety poezyi Słowackiego potem prze Rozprawy Wydz rzeczy sąd serca serce siebie skiego sławy Sło słowa Słowacki słów strony swego swoją swoje Szaman Szwajcaryi Tamże teraz Trzeci Maj uczucia ustęp uwagę używa wacki wackiego Wallenroda Wenedów widział wiemy więcej właśnie wrażenie wszystkie wyobraźni zamiast zapewne zupełnie żeby życia
Popularne fragmenty
Strona 208 - Z Tobą ja gadam, co królujesz w niebie, A razem gościsz w domku mego ducha; Gdy północ wszystko w ciemnościach zagrzebie I czuwa tylko zgryzota i skrucha, Z Tobą ja gadam! Słów nie mam dla Ciebie: Myśl Twoja każdej myśli mej wysłucha; Najdalej władasz i służysz w pobliżu, Król na niebiosach, w sercu mym na krzyżu!
Strona 89 - Idź i czyń! choć serce twoje wyschnie w piersiach twoich — choć zwątpisz o braci twojej .. - choćbyś miał o mnie samym rozpaczać! — Czyń ciągle i bez wytchnienia! A przeżyjesz marnych, szczęśliwych i świetnych, a zmartwychwstaniesz nie ze snu, jako wprzódy było, ale z pracy wieków — i staniesz się wolnym Synem Niebios!
Strona 4 - Jeżeli kiedy w tej mojej krainie, Gdzie po dolinach moja Ikwa płynie, Gdzie góry moje błękitnieją mrokiem, A miasto dzwoni nad szmernym potokiem, Gdzie konwaliją woniące lewady Biegną na skały, pod chaty i sady, — Jeśli tam będziesz, duszo mego łona, Choćby z promieni do ciała wrócona: To nie zapomnisz tej mojej tęsknoty, Która tam stoi jak archanioł złoty, A czasem miasto jak orzeł obleci, I znów na skałach spoczywa i świeci.
Strona 60 - Boże! zeszlij na lud twój, wyniszczony bojem, Sen cichy, sen przespany, z pociech jasnym zdrojem; Niechaj widmo rozpaczy we śnie go nie dręczy. Rozwieś nad nim kotarę z rąbka niebios tęczy, Niech się we łzach nie budzi przed dniem zmartwychwstania...
Strona 47 - Szanuję szkołę religijną, ową wieczerzę pańską polskich poetów, do której zasiedli w Paryżu — sądzę bowiem, że wypływa z przekonania, że nie jest sztucznie natchniętą słowami Fryderyka Schlegla, który w katolickiej religii źródło jedyne 'poezji upatruje.
Strona 37 - Albo drugimi gardzi, albo siebie wini, Minie ziemiankę, z drogi ustąpi bogini, A na obiedwie patrząc żegna się z nadzieją. I serce ma podobne do dawnej świątyni, Spustoszałej niepogód i czasów koleją, Gdzie bóstwo nie chce mieszkać, a ludzie nie śmieją.
Strona 186 - Ktoś to powiedział, że gdyby się słowa Mogły stać nagle indywiduami, Gdyby ojczyzną był język i mowa, Posąg by mój stał, stworzony głoskami, Z napisem: „Patri patriae".
Strona 214 - Ikwo! płyń przez łąk zielonych kobierce! Ty także sławna, że fal twoich gwary Jakoby z Niemnem w olbrzymiej rozterce Gadają. — Tyś zmusiła Niemen stary Wyznać, żem wielki, że w sławę płyniemy... Lecz rzekł: „Niech idzie tam, gdzie my idziemy".
Strona 101 - Rafael; kiedy, pomimo przestróg rozumu, zakocham się z całą passyą serca mojego, owinę moje bóstwo w idealne szaty i nareszcie z rzeczy pospolitej bardzo zrobię sobie romans kończący się łzami, a tak głębokie zostawiający wrażenie, że pamiątki jego wystarczą na zapełnienie marzeniami wszystkich mglistych dni zimowych, które jeszcze trzeba będzie przebyć na ziemi.
Strona 10 - Ja bym to samo powiedział, co one, Bo ja się od nich nauczyłem gadać; Bo tam, gdzie Ikwy srebrne fale płyną, Byłem ja niegdyś, jak Zośka, dzieciną.