[CAP. I.]—Oratio ad Sanctum Cuthbertum.
O Pater Anglorum, Patrum par Angelicorum,
Tu, Cuthberte sacer, pronis pius hostibus acer!
Te mihi suspiro, te spe, prece, mente, requiro.
Novimus alter erit, tua qui suffragia quærit,
Tristis lætatur, flens ridet, egensque beatur ;
Nunc hilaris moesto, misero miserator adesto.
Sum moestus plane; quod vixi, fugit inane.
Fugit enim dixi, vita nil utile fixi.
Quantum peccavi! flens crimina, post iteravi.
Quæ bona, quæ liqui, nil detestatus iniqui?
O me peccantem! sprevi peccando tonantem:
Quem quotiens sprevi; me de cælis abolevi.
Exosus cœlo, terræ, cur vivus anhelo?
Postponens Christum; delegi mortis abyssum.
In baratri fundum mergit scelus omne profundum.
Horreo peccantem, me dico tanta patrantem.
Non fero me talem, me conspiciens animalem.
Fonte Dei lotus renovabar et unguine fotus,
Splendidus exivi; sed mox sordes repetivi.
Væ michi! peccavi; culpas culpis cumulavi!
Væ michi! quo vadam? novus in me decidit Adam.
Ingemino væ! væ! repeto væ! filius Evæ!
Non tolero memet, nec possum linquere memet.
Tu locus effugii, pater, es, patiaris adiri.
Huc magis ipse cito miseri miserendo venito;
Respice languentem, peccati morte paventem.
Exora Jesum, velit ut me visere læsum: