Q. HORATII FLACCI CARMINUM LIBER PRIMUS. CARMEN I. AD MAECENATEM. MAECENAS atavis edite regibus, Evitata rotis palmaque nobilis Terrarum dominos evehit ad Deos. 5 10 15 20 Multos castra juvant, et lituo tubae CARMEN II. AD CAESAREM. JAM satis terris nivis atque dirae Terruit gentes, grave ne rediret Piscium et summa genus haesit ulmo, Vidimus flavum Tiberim, retortis Iliae dum se nimium querenti Labitur ripa, Jove non probante, u'xorius amnis. Audiet cives acuisse ferrum, Quo graves Persae melius perirent; Quem vocet Divum populus ruentis Cui dabit partes scelus expiandi Sive tu mavis, Erycina ridens, Heu nimis longo satiate ludo, Sive mutata juvenem figura, Serus in coelum redeas, diuque Ocior aura Tollat. Hic magnos potius triumphos, Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti, Major, tollere seu ponere vult freta. Qui siccis oculis monstra natantia, Non tangenda rates transiliunt vada. Gens humana ruit per vetitum nefas. Ignem fraude mala gentibus intulit. Subductum macies et nova febrium Semotique prius tarda necessitas Leti corripuit gradum. Expertus vacuum Daedalus aëra Perrupit Acheronta Herculeus labor. Coelum ipsum petimus stultitia, neque Per nostrum patimur scelus 35 40 CARMEN IV. AD L. SESTIUM. SOLVITUR acris hiems grata vice veris et Favoni, Ac neque jam stabulis gaudet pecus aut arator igni ; Jam Cytherea choros ducit Venus imminente Luna, 5 Junctaeque Nymphis Gratiae decentes Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas. Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto, Aut flore, terrae quem ferunt solutae. Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis, Pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas Regumque turres. O beate Sesti, 10 Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 Jam te premet nox fabulaeque Manes, Et domus exilis Plutonia; quo simul mearis, Nec regna vini sortiere talis Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus 20 1* |