de penuria sua omnia, quæ habuit, misit totum victum ▲ bus post tribulationem illam sol contenebrabitur, et suum. Divites qui sunt, nisi qui proferunt de thesauro cordis sui nova et vetera? quæ sunt incerta et occulta sapientiæ utriusque Testamenti. Paupercula vero quæ est, nisi et ego, et similes mei: qui mitto, quod possum, et desidero, quod non possum vobis explanare? Non quantum (ut audistis), sed ex quanto considerat Deus. Unusquisque quadrantem potest offerre. Hæc est torta panis in Levitico, quæ est voluntas prompta. Quæ cur quadrans dicitur? Quia ex tribus consistit, cogitatu, verbo, ac facto. Quod dicit totum victum suum misit. Tota enim voluptas corporis in vietu consistit. Unde dicitur : Totus labor hominis in ore suo est. CAPUT XIII. luna non dabit splendorem suum, et stellæ cæli erunt decidentes, et virtutes, quæ in cœlis sunt, movebuntur. Et tunc videbunt filium hominis venientem in nubibus cum virtute multa, et gloria. Et tunc mittet angelos suos, et congregabit electos suos a quatuor ventis, a summo terræ usque ad summum cœli. A ficu autem discite parabolam: Cum jam ramus ejus tener fuerit, et nata fuerint folia, cognoscitis, quia in proximo sit æstas. Sic et vos, cum videritis hæc fieri, scitote, quod in proximo sit in ostiis. Amen dico vobis, quoniam non transibit generatio hæc, donec omnia ista fiant. Enumerat discipulis cladem novissimi temporis, id est, destructionem templi, cum plebe et littera sua. De qua lapis super lapidem non relinqueB tur, id est, testimonia prophetarum super eos, in quos Judæi retorquebant ea, ut est in Apostolum, in Esdram, in Zorobabel, in Machabæos. Quæ enumerat, omnia speranda sunt, potius quam tractanda. Pseudochristi, et pseudoprophetæ, gens super gentem, et regnum super regnum terræ motus, vapu latio prædicantium prædicatio Evangelii usque ad fines terræ, ut ante judicium clamet Ecclesia: A finibus terræ ad te clamavi, Domine. Domestici in domesticos surgentes, abominatio in templo, fuga in montes, ut non descendat ad ima, qui ascendit ad alta. Orate ut hieme non fiat fuga vestra, vel sabbato, id est, ne finiantur fructus vestri operis, cum fine temporis. Hieme enim finitur fructus, sabbato vero tempus. Tribulatio ingens, et dies breves propter electos: ne malitia hujus temporis mutet in Et cum egrederetur de templo, ait illi unus ex discipulis suis Magister, aspice quales lapides, et quales structure! Et respondens Jesus ait illi: Vides has omnes magnas ædificationes: Non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur. Et cum sederet in monte Olivarum, contra templum, interrogabant eum separatim Petrus, et Jacobus, et Joannes, et Andreas: Dic nobis quando ista fient, et quando hæc omnia incipient consummari? Et respondens Jesus, cœpit dicere illis: Videte ne quis vos seducat. Multi enim venient in nomine meo dicentes, quia ego sum: et multos seducent. Cum audieritis autem bella, et opiniones bellorum, ne timueritis: oportet enim hæc fieri, sed nondum finis. Exsurget enim gens super gentem, et regnum super regnum, et erunt terræ motus per loca, et fames. C Initium dolorum hæc. Videte autem vosmetipsos. Tradent enim vos in conciliis, et synagogis vapulabitis, et ante præsides et reges stabilis propter me in testimonium illis. Et in omnes gentes primum oportet prædicari Evangelium. Et cum duxerint vos tradentes, nolite præcogitare, quid loquamini : sed quod datum vobis fuerit in illa hora, id loquamini. Non enim estis vos loquentes, sed Spiritus sanctus. Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium, et consurgent filii in parentes, et morte afficient eos. Et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem sustinuerit in finem, hic salvus erit. Cum autem videritis abominationem desolationis stantem ubi non debet: qui legit, intelligat. Tunc qui in Judæa sunt, fugiant in montes, et qui super tectum, non descendat in domum: nec introeat, ut tollat quid de domo sua. Et qui in agro erit, non revertatur retro tollere vestimentum suum. Væ autem prægnantibus, et nutrientibus in illis diebus. Orate vero, ut hieme non fiat. Erunt enim dies illi tribulationis tales, quales non fuerunt ab initio creaturæ, quam condidit Deus, usque nunc, neque fient. Et nisi breviasset Dominus dies, non fuisset salva omnis caro. Sed propter electos quos elegit, breviavit dies. Et tunc si quis vabis dixerit: Ecce hic est Christus, ecce illic, ne credideritis. Exsurgent enim pseudochristi et pseudoprophetæ, et dabunt signa et portenta, ad seducendos (si fieri potest) etiam electos. Vos ergo videte, ecce prædixi vobis omnia. Sed in illis die D tellectum eorum! Sicut de Noe dicitur. Post hæc sol contenebrabitur ad gelida corda ut hieme: et luna non splendebit serena tempestate dissensionum et stelle erunt decidentes lumine, quando pene deerit semen Abrahæ, cui assimilate sunt stellæ et virtutes quæ sunt in cœlis movebuntur ad iram vindictae : quando mittentur a filio hominis veniente in nubibus cœli cum virtute: qui prius sicut pluvia in vellus Gedeon descendit, cum humilitate. Et congregabit electos a quatuor ventis, ut triticum ventilatum de area totius terræ. Fici parabola hæc est prophetia. Folia nata, verba sunt præsentia æstas vero proxima, dies est judicii : in quo unaquæque arbor manifestabit, quæ intus habuit, an aridum ad comburendum, an viride ad plantandum, in Edem cum ligno vitæ cujus folia in salutem gentium, id est, verba quibus dicitur: Venite, benedicti patris mei, et reliqua. Sequitur : Cælum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt. De die autem illa, vel hora nemo scil, neque angeli in cœlo, neque filius, nisi pater. Videte. Quid est, quod dicit, neque filius? de quo dicitur : Pater major me est, id est, corpus ejus in terra positum, quod est Ecclesia. Vigilate, et orate; nescitis enim quando tempus sit. Sicut homo qui peregre profectus reliquit domum suam, et dedit servis suis potestatem cujusque operis : et janitori præcepit ut vigilet. Vigilate ergo, nescitis natum est. Recumbente ipso, id est, humiliante, ut eum tangeret fides peccatricis quæ de pedibus ascendit ad caput, et ad pedes a capite descendit per fidem id est, ad Christum et ad membra ejus. enim quando dominus domus veniat: sero, an media A frangitur ad caput, ex quo omne corpus compaginocte, an galli cantu, an mane ne cum venerit repente, inveniat vos dormientes. Vigilia opus est mentis, ante mortem corporis. Homo peregre proficiscens, corpus est Christi in cœlum elevatum: relinquens domum suam, quæ est Ecclesia. Dans servis suis potestatem uniuscujusque operis, id est, octo talenta, juxta Matthæum, vel decem mnas, juxta Lucam. Et janitori præcipit, ut vigilet, id est, ei qui prædicat, cui dicitur: Si non annuntiaveris iniquo iniquitatem suam, sanguinem suum de manu tua requiram. Vigilate ergo, et reliqua. Sero, an media nocte, quando sunt occisa Ægyptiorum primogenita ne inveniat vos dormientes. Nam qui dormit, non corpora vera, sed phantasmata intendit, et vacuus vigilat de his, quæ viderat. Sic ni- B mirum sunt, quos mundi amor rapit in vita, deserit post vitam, quod somniabant pro certo. Sequitur : Quod autem vobis dico, omnibus dico: Vigilate. Hoc sive concludit sermonem, ut commune omnium præceptum novissimi per primos audiant! CAPUT XIV. Erat autem Pascha et azyma post biduum. Nunc aspergamus librum nostrum sanguine, et limina domorum, et funem coccineum circumdemus domui orationis nostræ, et coccum in manu nostra, ut Sara ligemus ut vaccam rufam in valle occisam enarrare possimus. Pascha, transitus interpretatur: Phase vero immolatio. In immolatione agni et transitu populi per mare, vel per Ægyptum, præfiguratur passio Christi, et redemptio populi de inferno, quando nos post biduum visitat, id est, plenissima luna ætate Christi perfecta, ut nec cum aliqua parte tenebrosa, carnes agni immaculati, qui tollit peccata mundi in una domo, quæ est una electa matris suæ Ecclesia catholica: calciati charitate, et armati virtute comedamus, dicentes: Etenim pascha nostrum immolatus est Christus. C Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos et dicentes: Ut quid perditio ista unguenti facta est? Poterat enim unguentum istud venundari plus quam trecentis denariis, et dari pauperibus. Et fremebant in eam. Jesus autem dixit: Sinite eam quid illi molesti estis? Per synecdochen dicitur unus pro multis, et multi pro uno. Dicentes intra se Ut quid perditio hæc unguenti? Perditus de salute perditionem invenit, et in ficu fructifera mortis laqueum nanciscitur. Trecentis denariis po terat venundari unguentum, et dari pauperibus. Sub prætextu avaritiæ, mysterium loquitur fidei. Etenim nostra fides trecentis emitur denariis, id est, decem sensibus per corpus et animam et spiritum triplicatis, ut et nos sicut Gedeon trecentorum virorum numerum assumentes, Allophylorum castra, pauperes spiritu fractis lagunenfis nostris cum tubis et lucernis destruamus, et ut Abraham cum trecentis viris, spolia ad vesperum dividamus. Sequitur : Bonum opus operata est in me; semper enim paùperes habetis vobiscum, et cum volueritis, potestis illis benefacere me autem non semper habebitis. Quod habuit, hæc fecit. Qui credit in Deum, reputatur ei in opus justitiæ. Aliud est enim credere ei, aliud credere in eum, id est, totum ejicere te in illum. Quod habuit, hæc fecit. Non aliunde speremus, quod in nobis habemus. Prævenit ungere corpus meum in sepulturam. Amen dico vobis, ubicumque prædicatum fuerit Evangelium istud in universo mundo, et quod fecit hæc, narrabitur in memoriam ejus. Et Judas Iscariotis, unus de duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis. Qui audientes, gavisi sunt : et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quærebat, quomodo eum opportune traderet. Et primo die azymorum, quando pascha immolabant, dicunt ei discipuli : Quo vis eamus, et paremus tibi comedere pascha? Et mittit duos ex discipulis suis, et dicit eis: Ite in ciberet : venit mulier habens alabastrum unguenti nardivitatem, et occurret vobis homo lagenam aquæ bajuspicati pretiosi, et fracto alabastro, effudit super caput lans, sequimini eum : et quocumque introierit, dicite ejus. A principibus egressa est iniquitas in Babylone. D domino domus : quia magister dicit: Ubi est refectio Occiso etenim capite, totum corpus enerve eflici Et quærebant summi sacerdotes et scribæ, quomodo eum dolo tenerent, et occiderent: dicebant autem : Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo. Et cum esset Bethaniæ in domo Sin:onis leprosi, et recum tur. Unde miseri faciunt, quod capita moliuntur. Vitant diem festum, quod convenit illis. Non est enim festivitas his qui vitam et misericordiam perdiderunt. Venit Jesus Bethaniam. Hinnulus cervorum semper ad lectum suum redit, id est, filius obediens patri usque ad mortem, obedientiam a nobis petit. Simon leprosus, mundum infidelem primo, et postea fidelem significat. Mulier cum alabastro, Ecclesiasticam fidem, quæ dicit: Nardus mea dedit odorem suum. Pistica nardus dicitur, id est, mystica et pretiosa. Domus impleta odore, cœlum et terra est. Fractum alabastrum, carnale est desiderium: quod mea, ubi pascha cum discipulis meis manducem? Et ipse vobis demonstrabit cœnaculum grande stratum, et illic parate nobis. Et abierunt discipuli ejus, et venerunt in civitatem, et invenerunt sicut dixerat illis, et paraverunt pascha. Id est, antequam veniret is, qui excluderet. Judas Iscariotis, unus de duodecim. Unus numero, non unus merito: unus nomine, non unus numine unus corpore, non unus animo. Unde sponsus ad sponsam canit: Vulnerasti cor meum, soror mea sponsa, in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui. Oculus et crinis, sapientiæ est virtus quoniam Judæ cum cæteris dicitur: Vobis datum est nosse mysterium regni : et dedi vobis po quod menta esse. Accepit Jesus panem, et benedicens Et accepto calice gratias agens, dedit eis. Gratia, non meritis salvati sumus a Deo. Et biberunt ex illo omnes. Et ait illis: Hic est san guis meus novi Testamenti, qui pro multis effundetur: testatem, et reliqua. Abiit ad principes: Postquam A utero materno, melius est non esse, quam ad torexiit, Satanas in eum intravit. Hic nox nocti indicat scientiam. Unumquodque animal ad simile sibi jungitur. Maria currit ad apostolos, ut dies diei eruclet verbum Et Judas ad Judæos, ut nox nocti indicet scientiam. Promittunt pecuniam, amittunt vitam; quam ipse recepit, cum vitam amisit. Quærebat opportunitatem. Opportunitas doli numquam invenitur, ut non vindicetur hic aut illic. Promittit se tradere, ut magister ejus diabolus ante dicebat: Tibi dabo potestatem hanc universam. Et primo die azymorum, quæ cum amaritudine manducantur : azyma nobis est redemptio nostra, amaritudo vero, passio Domini. Dicunt discipuli: Quo vis eamus? Ut cum voluntate Dei dirigamus gressus nostros. Dominus indicat cum quo manducet pascha: et more suo B Amen dico vobis, quod jam. Ebrietas felix, satietas mittit duos, quod supra exposuimus. Et dicit: Ite in civitatem, et reliqua. Civitas, est Ecclesia, quæ muro fidei cingitur. Homo occurrens, populus primitivus est. Amphora aquæ lex litteræ est. Sequi mini eum, qui ducit in altum, ubi est refectio Christi? Unde Raab exploratoribus mandat, ut non irent per ima, sed per excelsa pergerent. Coenaculum grande Ecclesia magna est : in qua narratur nomen Domini, strala varietate virtutum et linguarum, ut est illud : Circumamicta varietate in qua paratur Domino pascha. Dominus domus, Petrus apostolus est. Cui Dominus domum suam credidit, ut sit una fides sub uno pastore. salutaris quæ quanto copiosius sumitur, tanto majorem sobrietatem mentibus donare dignatur. Et Judas bibit, sed non saturatur, nec sitim exstinguit ignis æterni, quia indigne sumit mysteria Christi. Hic macula in luna ostenditur : quæ numquam deletur. Luna Ecclesiæ merito comparatur, quæ non habet splendorem sed a sole certis modis suscipit lumen, id est, a Christo, qui permanet in æternum. Sunt enim in Ecclesia quos sacrificium nullum emundat, sed eos cogitatio insipiens perducit ad culpas qui se conosæ crudelitatis [Fort. credulitatis] fetoribus miscuerunt. Sanguis enim novi Testamenti, qui pro multis effundetur, non omnes emendat. Non bibam de genimine vitis, usque in illum diem cum illud bibam novum in regno Dei. Hic mutat tantum sacrificium, sed non mutat tempus: ut nos numquam cœnam Domini, ante quartam decimam lunam faciamus. Qui facit in quarta decima resurrectionem in undecima luna cœnam Domini facit: quod numquam inventum est, nec in veteri Testamento, nec in novo. Vespere autem facto, venit cum duodecim, et discumbentibus eis, et manducantibus, ait Jesus: Amen dico C vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui manducat mecum. At illi cœperunt contristari, et dicere ei sigillatim: Numquid ego? Qui uit illis: Unus ex duodecim, qui intingit mecum in catino. El filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo: Væ autem homini illi, per quem filius hominis tradetur. Bonum erat ei si natus non fuisset homo ille. Et manducantibus illis, accepit Jesus panem, et benedicens, fregit, et dedit eis, et ait: Sumite, hoc est corpus meum. Vespera diei, vesperam indicat mundi. Circa undecimam namque horam veniunt novissimi, qui primi denarium vitæ accipiunt æternæ : quia ante crucem Abraham erat in inferno, et post crucem latro in paradiso. Manducantibus autem eis ait: Unus ex vobis me tradet, et qui manducat mecum panem. Quia D Galilæam. In monte Oliveti Jesus tenetur, et inde ad dum falsitas arguitur, nihilominus veritas comprobatur, ut impleretur, quod dicitur: Qui edebat panes meos, magnificabat super me supplantationem. Omnes tanguntur, ut fiat harmonia in cithara : omnes nervi bene suspensi, consona voce respondent Numquid ego sum, Domine? Unus remissus, et pecuniæ amore affectus, dixit: Numquid ego sum, Rabbi? Et dicit illis: Unus de duodecim. Separat lupus seorsum ovem, quam capit. Ovis, quæ de ovili egreditur, lupi patet morsibus. Filius hominis vadit sed væ homini per quem tradetur. Multi bonum, ut Judas, faciunt, sed omnino illis non proficit. Bonum erat ei si non esset natus: intimo latens : Et hymno dicto. Id est, laude Domini: ut est in psalmo et laudabunt Dominum, qui requirunt eum, et manducaverunt eum, et adoraverunt omnes pingues terræ. Exierunt in montem Olivarum. Et ait eis Jesus: Omnes scandalizabimini in me in nocte ista: quia scriptum est: Percutiam pastorem, et dispergentur oves. Sed postquam resurrexero, præcedam vos in cœlos ascendit: ut nos sciamus, quia inde ascendimus ad coelos, unde vigilamus, et oramus, et ligamur, nec repugnamus in terra. Omnes vos scandalum patiemini. Omnes cadunt, sed non omnes jacent. Numquid qui dormit non adjiciet, ut resurgat? Carnale est cadere? sed diabolicum jacere. Scriptum est Percule pastorem. Propheta Zacharias postulat passionem Domini. Pater respondet: Percutiam pastorem, precibus sanctorum infernalium. Filius a patre mittitur et percutitur, id est, incarnatur, patitur. Disperguntur oves, pastore capto: resurrectio promittitur, ut spes non exstinguatur. et Petrus autem ait illi: Etsi omnes scandalizati fue rint, sed non ego. Et ait illi Jesus: Amen dico tibi, ▲ culam. Et respondens Jesus, ait illis: Tamquam ad quia tu hodie in hac nocte. Et avis sine pennis altum volare nititur: sed corpus aggravat animam : ut timore humanæ mortis, timor Domini superetur, vel vincatur. latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me: quotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scripturæ. In tentationem intrat, qui orare negligit. Ter discipuli dormiunt, et ter Dominus orans suscitat. Terna dormitatio, tres mortuos quos Dominus suscitavit significat. Primum, in domo : Secundum, ad sepulcrum : Tertium, de sepulcro. Terna vigilia Domini, tres personas habere nos in orando docet, et de præteritis, et futuris, et de præscntibus veniam rogare. Venit Judas cum gladiis et lignis. Incumbit virtuti sæculi, qui desperat de adjutorio Dei. Dat signum osculi cum veneno doli: sicut Cain obtulit sacrificium subdolum et reprobatum. Unde vinum cum Priusquam bis gallus vocem dederit, ter me es negaturus. At ille amplius loquebatur: Et si oportuerit me commori tibi, non te negabo. Similiter autem, et omnes dicebant. Et veniunt in prædium, cui nomen Gethsemani: Et ait discipulis suis. Gallus cantat, Petrus negat ter. Gallus lucis nuntius quis est, nisi Spiritus sanctus? cujus voce in prophetis, et apostolis nos de terna abnegatione, qua Deum negavimus nosse, voce ancillarum exterriti, excitamur ad amarissimos post lapsum fletus: qui male cogitavimus de Deo, et male locuti sumus ad proximos: et male B aceto in cruce ponunt. Et tenuerunt Jesum. Hic fecimus ad nosmetipsos. Et venit in prædium Gethsemani, id est, vallis pinguedinum : ubi tauri pingues obsederunt eum, et vituli multi circumdede runt eum. Sedete hic donec orem. Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum. Separatur in oratione, qui separatur in passione: quia ille orat, illi dormiunt pinguedine cordis oppressi. Et cœpit pavere et tædere. Et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem : Sustinete hic et vigilute. Et cum processisset paululum, procidit super terram ; et orabat, ut si fieri posset, transiret ab eo hora, et dixit; Abba, Pater. Pavere et tristificari 'docemur ante judicium mortis, qui non possumus per nos dicere nisi per illum: Venit princeps mundi hujus, et in me non habet quidquam. Et dixit: Abba, Pater. Hebraice et Græce loquitur, quia non est distinctio Judæi et Græci. Omnia tibi possibilia sunt, transfer calicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu. Et venit, et invenit eos dormientes, et ait Petro: Simon, dormis, non potuisti una hora vigilare? Usque in finem non cessat nos docere patribus obedire : et voluntatem eorum voluntati nostræ præponere. Invenit eos dormientes. Sicut dormiunt mente, sic et corpore. C Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma. Et iterum abiens, oravit eumdem sermonem dicens. Et reversus denuo invenit eos dormientes. Erant enim oculi eorum gravati, et ignorabant quid responderent D ei. Et venit tertio, et ait illis : Dormite jam, et requiescite. Sufficit. Venit hora, ecce filius hominis tradetur in manus peccatorum. Surgite, eamus. Ecce qui me tradet prope est. Et adhuc eo loquente, venit Judas Iscariotis, unus de duodecim, et cum eo turba multa, cum gladiis et lignis, a summis sacerdotibus et scribis, et senioribus. Dederat autem traditor ejus signum eis, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenele eum, et ducite caule. Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait; Ave, Rabbi, et osculatus est eum. At illi manus injecerunt in Jesum, et tenuerunt eum. Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium, percussil servum summi sacerdotis, et amputavit illi auri adest Joseph vinctus, venditus a fratribus: et ferrum pertransivit animam ejus. Unus educens gladium, amputavit auriculam servi. Prædicatio Petri auditum a Judæis abscidit regni Dei. Tunc discipuli ejus relinquentes eum, omnes fugerunt. Tunc adimpletum est quod dicitur: Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria. Adolescens autem quidam sequebatur eum, amictus sindone super nudo, et tenuerunt eum. At ille rejecta sindone, nudus profugit ab eis. Et adduxerunt Jesum ad summum sacerdotem, et convenerunt omnes sacerdotes et scribæ, et seniores. Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis, et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se. Summi vero sacerdotes, et omne concilium quærebant adversus Jesum testimonium, ut eum morti traderent: nec inveniebant. Multi autem falsum testimonium dicebant adversus eum : et convenientia testimonia non erant. Hoc proprie Marcus. Sicut Joseph, relicto pallio, nudus de manibus impudicæ dominæ effugit. Qui autem vult effugere manus iniquorum, relinquens mente, quæ mundi sunt, fugiat post Jesum. Et convenerunt sacerdotes et scribæ. Tunc fit congregatio taurorum in vaccis populorum. Petrus a longe sequebatur. Vir duplex animo, inconstans est in omnibus viis suis. Timor retrahit, charitas trabit. In atrio cum ministris calefacit se ad ignem. Atrium sacerdotis, est sæcularis circuitus: ministri, dæmonia sunt. Ignis, desiderium carnale, cum quibus qui manet, flere peccata non potest. Summi sacerdotes quærebant falsum testimonium adversus Jesum, mentita est iniquitas sibi: ut regina adversus Joseph et sacerdotes adversus Susannam sed ignis sine materia deficit. Et convenientia testimonia non erant. Quod variatur, incertum habetur. Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes : Quoniam nos audivimus eum dicentem: Ego dissolvam templum hoc manufactum, et post triduum aliud non manufactum ædificabo. Et non erat conveniens testimonium illorum. Et exsurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Jesum, dicens: Non respondes quidquam ad ea quæ tibi ob mus ad cœlos. Hic invenitur mel in ore leonis mortui. Hæc omnia prævidens propheta ait : Quid retribuam Domino pro omnibus, quæ retribuit mihi? jiciuntur ab his? Ille autem tacebat, et nihil respondit. A gimus. Descensione ejus ad inferos, nos ascendiRursum summus sacerdos interrogabat eum, et dicit ei. Moris est hæreticorum, umbram de veritate trahere. Non ille dixit, quod illi dicunt: sed simile verbum de templo corporis sui, quod post triduum resuscitavit. Exsurgens summus sacerdos interrogat Jesum Ille autem tacebat. Ipse Deus er Salvator noster, qui mundo salutem contulit, et humano generi sua pietate subvenit: sicut ovis ad occisionem sine voce ducitur et obmutuit et siluit a bonis. Taciturnitas Christi apologiam Adæ absolvit. : Tu es Christus Filius Dei benedicti? Quem exspectabant de longe, in prope non vident. Sicut Isaac caligantibus oculis, Jacob sub manibus non agnoscit, sed longe de eo futura canit. Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis, et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait: Et tu cum Jesu Nazareno eras? At ille negavit, dicens: Neque scio, neque novi, quid dicas. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit. Rursum autem cum vidisset illum an cilla, cœpit dicere circumstantibus: quia hic ex illis est. At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro: Vere, ex illis es: nam et Galilæus es. Ille autem cœpit anathematizare, et jurare, quia nescio hominem istum, quem dicitis; et sla Jesus autem dixit illi: Ego sum. Ut inexcusabiles B tim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus sint. Et videbitis filium hominis. Sacerdos interrogat filium Dei, Jesus autem respondit filium hominis : ut hic intelligamus Dei filium eumdem esse et filium hominis et ne quaternitatem faciamus in Trinitate, sed homo in Deo, et Deus in homine necesse sit. Sedentem a dextris virtutis, id est, in vita regnantem sempiterna, et virtute divina. Et venientem cum nubibus cœli. In nube ascendit, cum nube veniet, id est, in corpore suo solo, quod sumpsit a virgine ascendit: et cum multiformi Ecclesia, quæ est corpus ipsius, et plenitudo ejus, ad judicium venturus est: sicut dicit secundum Matthæum Cum autem venerit filius hominis, et omnes angeli cum eo, et reliqua. verbi quod dixerat ei Jesus; priusquam gallus cantet bis, ter me negabis: et cœpit flere. Petrus sine spiritu, voci ancilla cessit: cum spiritu, nec principibus, nec regibus cedit. Prima ancilla, titubatio est : secunda, consensio tertius vir, actus est. flæc et trina negatio, quam abluit per fletus verbi Christi recordatio. Tunc nobis gallus cantat, quando prædicator quisque per pœnitentiam corda nostra ad compunctionem excitat. Tunc incipimus flere, quando ignimur intus per scintillam scientiæ : et foras eximus extra quod fuimus. CAPUT XV. Et confestim, mane consilium facientes summi saCcerdotes cum senioribus et scribis, et universo concilio: Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua, ait: Quid adhuc desideramus testes: audistis blasphemiam. Quid vobis videtur ? Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis. Et cœperunt quidam conspuere in eum, et velare faciem ejus, et colaphis eum cædere et dicere ei: Prophetiza. Et ministri alapis eum cœdebant. Hoc est ephod: in quo habebant honorem, Judæi amiserunt. Hic adest Samuel scisso pallio de manibus Saul in regno. Milites gentiles non scindunt tunicam Christi: sacerdotes vero scindunt dignitatem sacerdotii sui. Et condemnat eum reum esse mortis. Quo reatu suo, reatum nostrum solveret: et velamine faciei suæ, velamen cordium nostrorum auferret, et sputaminibus susceptis, faciem animæ nostræ lavaret: et colaphis, quibus in D caput percussus est, caput humani generis (quod est Adam) sanaret. Et alapis quibus expalmatus est, maxina laus ejus, nostris manibus et labiis plauderet unde, Omnes gentes plaudite manibus. Et cruce sua, cruciatum nostrum solveret : et morte sua, mortem nostram necaret: cum forma serpentis serpentem necat, quia serpente de virga facto alii absorbentur serpentes. Unde per prophetam ipse dicit: Ero mors tua, o mors, et morsus tuus, o inferne. Opprobria ejus nostrum abstulere opprobrium. Vincula ejus nos liberos fecerunt. Corona spinea capitis ejus, diadema regni adepti sumns. Valacribus ejus sumus sanati. Sepultura ejus resur vincientes Jesum, duxerunt, et tradiderunt Pilato. El Vultis dimittam vobis regem Judæorum? Sciebat |