Obrazy na stronie
PDF
ePub

ut præfertur, ex tunc tu, priores, monachi, fratres, et persone prædicti ordinis, secundum illam vota principalia religionis hujusmodi emittere, profiteri et vivere teneamini.

ediderit; tuque propterea vivendi normam in ea, ut A quam regulam hujusmodi tradideris, publicaveris, præfertur traditam, pro statutis dumtaxat ejusdem ordinis, et non regulam hactenus susceperis, sed stabili potius fundamento pro institutione regulæ cjusdem Sancti provide per te suscepto, ex diversis epistolis et tractatibus per dictum S. flieronymum editis, et per Ecclesiam approbatis, nonnulla veram religionis doctrinam, vitamque monachalem, quam idem Sanctus cum suis monachis et fratribus in ejus vita in communi, quo ad ea quæ principalia sunt status, et vitæ monachalis, per multa et usque ad obitus sui tempora observavit, et aliquos alios observare monuit, continentia extraxeris, compilaveris, et velut in unum corpus sub certis titulis reduxeris, sub quibus tu, et plerique alii monachi et fratres dicti ordinis, Altissimo concedente, vobis B 8. Et nihilominus ne hujusmodi regula per te etiam super hoc apostolici favoris suffragante præsidio, de cætero degere, et permanere, ac illa in regulam suscipere proponitis et etiam affectatis.

4. Pro parte tua nobis fuit humiliter supplicatum, ut per te extracta, et compilata, in modum vivendi, el formam regulæ hujusmodi, tibi et successoribus tuis præpositis, ac omnibus, et singulis prioribus, monachis, fratribus, et personis dicti ordinis præsentibus, et futuris, qui in illo vivere, et Altissimo famulari voluerint in locum dictæ regulæ S. Augustini suscipiendi, ac dictum ordinem S. Hieronymi profitendi potestatem, ac licentiam concedere de benignitate apos:o'ica dignaremur.

5. Nos igitur hujuscemodi regularem et monachalem observantiam dicti S. Hieronymi laudabilem, et in vita ejus per ipsum observatam merito laudantes, et approbantes, illamque in Dei Ecclesia in ordinem monachalem attolli, et observari intensis desideriis affectantes, necnon pio et sincero tuæ devotionis proposito grato concurrentes assensu, hujuscemodi quoque supplicationibus inclinati, discretioni tuæ doctrinam, et instituta monachalia ejusdem S. Hieronymi, prout per te Domino inspirante ex eisdem epistolis, et tractatibus, ut præmittitur, non mutatis sententiis extracts, compilata et reducta sunt, loco regulæ S. Augustini et statutorum in epistola contentorum, hujusmodi in regulam monachalem ordinis monachorum Eremitarum dicti S. Hieronymi, enjas tu ipse professus existis, illamque vitam in ordinem hujusmodi suscipiendi, ac ipsam regulam ejusdem Sancti, prioribus, monachis, fratribus, et personis prædictis sub ea vivere cupientibus.

6. Quos etiam, ac te a dictæ regular S. Augustini, et statutorum per te juxta dictam epistolam Tepescens susceptorum, licet auctoritate sedis apostolicæ confirmatorum, observantia, ex tunc penitus absolutos esse volumus, et decernimus per præsentes, etiam sub modis, et formis in dictis litteris expressis, tibi etiam quo ad hoc suffragari, et alias in suo robore permanere volumus observandam tradendi, et publicandi, plenam et liberam auctoritate apostolica tenore præsentium, concedimus facultatem, voJentes, et auctoritate præfata atatuentes, quod post

C

7. Vosque et mores vestros tam eidem regula, quam etiam illius doctrinæ, et institutis in quadam epistola per sanctum Eusebium discipulum ejusdem sancti Hieronymi ad Damasum episcopum Portuensem et Theodorum Romanum senatorem, de vita et doctrina religionis, ac obitu, et miraculis ipsius sancti Hieronymi destinata contentis, necnon per eumdem S. Hieronymum dum in extremis ageret suis monachis pro observantia regulari, et vitæ integritate, sanctimoniaque relietis, conformare debeatis.

suscipienda, et aliis monachis tradenda cuiquam nimium gravis appareat, aut onerosa, volumus, et eadem tibi auctoritate concedimus, quod priores, monachi, fratres, et persone prædictæ, aut illi ex eis, qui regulam hujusmodi susceperint, illam, aut institata, et doctrinam in epistola ejusdem sancti Eusebii, vel aliqua contenta in eisdem quandoque humana fragilitate, aut infirmitate causante, seu alias tam exacte prout traditur in eisdem observare nequiverint, non propterea mortalis peccati vinculo sint ligati, sed per suos superiores corporali dumtaxat œna, qua congruit procedatur, eisque pro excessu, et transgressione, ac pro modo culpæ injungi valeat poenitentia salutaris, quam humiliter suscipere et adimplere teneantur.

9. Quodque tu, et successores tui præpositi dicti ordinis monachorum illos ex prioribus, monachis et fratribus prædictis qui ordinem ipsum jam sub dicta regula S. Augustini, professi sunt, ac propter infirmitatem hujusmodi, seu quavis alia de causa ad observandum hujusmodi regulam S. Hieronymi se impotentes senserint, aut alias eam acceptare noluerint, ut sub illis, regula, observantia, et obedientia reguJaribus, sub quibus eos ta hactenus rexisti, et gubernasti, etiam de cætero regere, et guberna e, ipsique in illis remanere, et Altissimo famulari.

40. Cum eis quoque, ac etiam illis, qui secundum ipsam regulam S. Hieronymi, et ut præfertur in posterum pro tempore profitebuntur, casu aliquo de præmissis, aut alia rationali'i causa, de qua til i, seu illis videbitur, subsistente, super singulis in eadem regula B. Hieronymi contentis, auctoritate prædicta, per vos, vel akos dispensare, aut alias eorum animarum saluti, prout expediens fuerit, consulere et etiam providere valeatis, super quibus tibi et successoribus ipsis etiam plenam, et liberam harum serie concedimus facultatem.

11. Decernimus insuper auctoritate prædicta, quod hujusmodi regula postquam për te tradita, et publicata fuerit, ut præfertur, robur obtineat perpetuæ firmitatis, et ab omnibus, qui secundum eam vota corum principalia sponte profiteri voluerint, juxta illius continentiam et effectum inviolabiliter

observetur. Non obstantibus præmissis, ac Consti- A et approbantes, illamque in Dei Ecclesia in orditutionibus Apostolicis, nec non omnibus iis, quæ in die is litteris non obstare voluimus, cæterisque contrari's quibuscumque.

12. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam nostræ constitutionis, statuti, voluntatis, et concessionis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis antem hoc attentare præsumpserit, indignationem omnipotentis Dei, et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus se noverit incursurum. Datum Romæ apud sanctos apostolos, idibus Martii, pontificatus nostri anno duodecimo.

EJUSDEM MARTINI VP. M. BULLA ALTERA.

Martinus episcopus servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriam.

1. Et si pro cunctorum Christi fidelium super quibus curam apostolatus officii gerimus statu salubriter dirigendo, et ampliando libenter adhibeamus sollicitudinis nostræ partes: illos tamen affectuosiori studio prosequimur charitatis, qui, mundanis abject's illecebris, in humilitatis spiritu sedulo virtutum Domino famulantur. Unde ea que pro illorum sub vera religionis observantia stabiliendo proposito provide emanasse comperimus, ut firma illibataque permaneant libenter apostolico munimine roboramus.

nem monachalem attolli, et observari intensis desideriis affectantes, eidem Lupo doctrinam, et instituta monachalia ejusdem S. Hieronymi ex eisdem epistolis, et tractatibus, prout per ipsum Lupum extracta, compilata, et reducta fuerant loco regulæ S. Augustini in regulain monachalem ordinis monachorum eremitarum dicti S. Hieronymi, et ejus. dem S. vitam præfatam in ordinem hujuscen.odi suscipiendi, ac ipsam regulam dicti sancti prioribus, monachis, fratribus, et personis prædictis sub ea vivere cupientibus, quos etiam ac per ipsum Lupum postquam secundum eamdem regulam vota sua principalia emisissent a dictæ regulæ sancti Augustini observantia ex tunc penitus absolutos esse volumus, Bet decrevimus observandam tradendi, et publicandi plenam, et liberam per alias nostras litteras, quas earum tenore præsentibus haberi volumus pro expressis, concessimus facultatem, ac per easdem litteras voluimus, quod postquam idem Lupus regulam hujusmodi tradidisset, publicasset, ut præfertur, ex tunc ipse, ac priores, monachi, fratres, ac personæ prædicti ordinis secundum illam vota sua principalia religionis hujusmodi emittere, profiteri, et vivere teneren ur, ipsaque regula sic tradita et publicata robur obtinet perpetuæ firmitatis.

3. Cum autem sicut exhibita nobis nuper pro parte ejusdem Lupi petitio continebat, licet ipse postmodum ad salutarem dicti ordinis monachalis institutionem, ejusque soliditatem, et incrementum provide intendens, præfatam vitam dicti sancti Hieronymi monachalem in ordinem hujusmodi, ejusque doctrinam, et instituta monachalia, prout ex epistolis, et tractat.bus prædictis per ipsum Lupum extracta, compilata, et reducia fuerunt, ut præfer tur, dictarum litterarum vigore loco dictæ regulæ sancti Augustini in regulam ordinis monachorum Eremitarum assumpserit, et erexerit, atque susceperit, ipsamque regulam prioribus, monachis, fratribus, et personis ordinis hujusmodi sub ea vivere cupientibus juxta illius continentiam inviolabiliter observandam tradiderit, publicaverit, ac observari decreverit, ipsique priores, mon chi, et fratres vota sua principalia secundum regulam hujusmodi in manibus dicti Lupi professi fuerint, illaque de crtero

2. Nuper siquidem pro parte dilecti filii Lupi de Ometo, ordinis monachorum Eremitarum S. Ilieronymi generalis præpositi nobis exposito, quod dudum ipse, et plerique alii professores ordinis ejus- C dem sancti Hieronymi sub regula sancti Augustini tunc vivente zelo devotionis accensi ob frugem vite melioris, arctius et perfectius quam regula dictaret hujusmodi, et in vero statu monachali, quem ipse sanetus Hieronymus cum suis monachis, et fratribus professum fui-se, et in communi observasse perbibetur, vivere, et ut nomen gerebant ejusdem sancti, sic ejus vitam, regulam, et opera desiderabant imitari. Idcirco ad hujusmodi ordinis stabile potius fandamentum, pro institutione regulæ monacho un eremitarum ordinis dicti sancti Hieronymi ex diversis epistolis, et tractatibus per dictum sanctum Hieronymum editis, et per Ecclesiam approbatis, nonnulla veram religionis doctrinam, vitamque monachalem, quam idem sanctus cum suis monachis, D utentes secundum eam regantur, et gubernentur, ac

et fratribus in ejus vita in communi quoad ea, quæ principalia sunt status, et vitæ monachalis per multa, et usque ad sui obitus tempora observavit, et aliquos alios observare monuit, continentia Lupus ipse extraxerat, compilaverat, et velut in unum corpus sub certis titulis reduxerat, sub quibus ipse, et plerique alii monachi, et fratres dicti ordinis ex tunc in antea degere, et permanere, ac illa in regulam suscipere proponebant, et affectabant. Nos igitur hujusmodi propositum condignum, et rationi con-onum recensentes, hujusmodi regularem, monachalem observantiam per ipsum sanctum lieronymum in vita ejus observatam merito laudantes,

et

ipsa in regulam eorum tamquam veram doctrinam monachalem sancti flieronymi laudantes, et approbantes acceptarunt, et secundum eam, etiam monasteria ejusdem ordinis monachorum regunt, et gubernant.

4. Idem tamen Lupus assumptionem, erectionem, susceptionem, traditionem, publicationem, et decretum, aliaque præmissa ex certis causis dubitat viribus non posse subsistere : pro parte dicti Lupi nobis fuit humiliter supplicatum ut assumptioni, erectioni, susceptioni, traditioni, et publicationi, ac aliis præmissis pro illorum subsistentia firmiori

robur apostolicæ confirmationis adjicere de benigni- A nandas conscientias professorum hujus ordinis, et tate apostolica dignaremur.

5. Nos igitur qui religionis propagationem, et divini cultus augmentum nostris vigere temporibus intensis desideriis affectamus, hujusmodi supplicationibus inclinati, assumptionem, erectionem, susceptionem, traditionem, et publicationem, et alia præmissa, ipsamque regulam, prout inferius describetur, ac omnia, et singula in ea contenta, ac inde secuta, rata habentes, et grata, ex auctoritate apostolica ex nostra certa scientia confirmamus, et præsentis scripti patrocinio communimus, supplentes omnes defectus, si qui forsan intervenerint in eisdem.

6. Statuentes nihilominus, et etiam ordinantes, quod de cætero Lupus ipse, ejusque successores B præpositi, generales, priores, monachi, fratres, et professores, ac conventus, et monasteria dicti ordinis monachorum Eremitarum S. Hieronymi, quæ nunc sunt, et erunt in posterum, profiteantur vota sua tria principalia religionis, ac etiam regantur, et gubernentur per dictum Lupum, ejusque successores præpositos, ac vivere teneantur secundum regulam hujusmodi, ejusque continentiam, et effectum, ac ipsius susceptionem, traditionem, et publicationem præfatas, aliaque instituta ordinis hujusmodi regularia.

7. Volumus insuper, atque concedimus ad sere

pro ip-orum majori quiete animorum, quod si qui professorum hujusmodi dictam regulam, seu aliqua de contentis in ea, humana fragilitate, aut infirmitale causante, seu alias tam exacte, prout traditur in eisdem, non observaverint, non propterea mortalis peccati vinculo sint ligati, sed per suos superiores pro eorum, et transgressione, ac modo culpæ injungi valeat pœnitentia salutaris, quam suscipere el adimplere teneantur. Non obstantibus apostolicis, ac prædicti, et aliorum quorumcumque ordinum, statutis, et consuetudinibus, etiam juramento, confirmatione apostolica, vel quacumque firmitate alia roboratis, cæterisque contrariis quibuscumque.

8. Tenor vero Regulæ hujusmodi de verbo ad verbum sequitur, et est talis : Fratres charissimi, non queo quem mente concepi ore proferre sermonem, etc.; in fine vero ejusdem subditur.

9. Nalli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostræ confirmationis, communitionis, supplicationis, statuti, ordinationis, voluntatis, et concessionis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare præsumpserit, indignationem omnipotentis Dei, et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus se noverit incursurum. Dat. Romæ apud Sanctos Apostolos sexto idus Julii, pontificatus nostri anno decimo tertio.

REGULA MONACHARUM.

Indigna prorsus, quæ Hieronymo affigeretur, doctis probisque hominibus visa est. Sane neque est, in quo

:

consarcinatoris diligentiam laudes.
PROCEMIUM.

lantibus in via Dei; in qua tot latent adversa, quot momenta sunt temporum! Exposcit vestra pietas, ut depicta sibi pericula, et fomenta remedii proclivus semper ad malum a primordio juventutis rationalis et animalis animus cernens gradiatur per tota. O prudens consilium, ut pro voce scripturam: et pro faciliter transeunti, diu mansurum commutet! O justa et sancta exhortatio, et perdigna exauditionis beneficio!

Tepescens in membris proclivum corpus ad ter- C promptus est, præsumptuose et non timide amburam ex qua exiit, jamque rugosa fronte senem et naturæ pene portentum vester, prædilectæ in Domino filiæ, et Dominæ Christi virgines sacratissimæ, Eustochium et reliquæ, ad Agni novas nuptias, sub obedientiæ, pudicitiæ, paupertatis, et religionis in domo Domini adunate proposito, nimium sollicitat piæ devotionis in charitatis affectu, ut tremulenta manus suæ parumper vetustatis oblita, Deo vivendi, non mundo spiritui, non carni: et quod arduum est, non sibi ipsi, normam et regulam, ex Christi et apostolorum vita collectam ex sanctorum etiam patrum anachoretarum, quos per septem annos eremorum antra circumiens, non sine admiratione et informatione reperi, observationis et imitationis digno commendandam præconio, in præsenti libel- D men semper charitatis ardor, ne parcatur labori, lo edoceat officio calami, paratas mentes ad bonum, veluti lingua jamdudum solebat voce non mortua. O felix affectio, o desiderium in Domino commendandum ut quæ deficiente, per senium et communem ætatis finem lingua doctoris, de casu timetis, qui

Sed, prædilectæ filiæ, et si justum et sanctum est, quod petitis a patre : patris tamen negat ætas, prohibet insufficientia, licet ingerat charitas. Stupent oculi palpitantes in tenebris, horret naturæ phrenesi inconstans manus peragere juvenilia. Hortatur ta

unde tantus colligitur fructus : quem non putarem in vobis carpere, quæ Scripturis de Domini voluntate melius estis edoctæ, ut blandimenti aliquid fatear, licet veritatis, nisi ad alias succedentes per tempora informandum traheretur tantus hic labor.

charitatis obsequia. Sed certe si fratres aut sorores simul in unum non habitent non jam bonum, sed malum est. Nihil bonum divisum.

Vincat igitur duellum hoc charitas : quæ ipsum in- A bus auxiliantur, sibi invicem administrant pietatis et vincibilem vicit, ut immortalis moreretur pro nobis. Verum frustra bæc speratur victoria in tanta impossibilitate naturæ, nisi devotæ orationes filiarum adsint quibus Deus paruit in tantum ab antiquo, ut etiam eum pœniteret eorum quæ primitus minando spoponderat, quamvis pœnitere non possit.

CAPUT PRIMUM.

De Charitate et Unitate servanda. Quis autem in monasterio constitutis sororibus primus sit arripiendus modus Deo vivendi et regula, ipse solus Christus hujus propositi inceptor et doctor, in unius responsione instruit universos: Si vis, inquit idem magister hæc petenti, ad vitam ingredi, serva mandata. Quod si forte quæratur quæ sint, illico B sic percunctanti exposuit: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde, mente, et viribus tuis, et plus quam teipsum: et proximum tuum sicut teipsum (Matth. v, 45). In his duobus præceptis pendet quidquid est legis, quidquid etiam prophetæ et sancti viri perscrutati sunt.

Et attendite sollicite, quæso, charissimæ, quæ ingredi non solum totis affectibus cupitis ad vitam, quæ vere vita est (nam viventibus in mundo vita non est, sed mors), sed jam Dei auxilio estis iter ingressæ, quod sine præceptis charitatis non ingreditur quisquam ad Deo vivendum. Propter hoc enim apostolus Paulus non gloriatur in linguis angelorum et hominum, non in cognitione mysteriorum Dei, non in spiritu prophetiæ, non in asperitatibus carnis, non etiam in eleemosynarum operibus, quam- C quam ad omnia pietas valeat, dummodo charitas non desit.

Hæc itaque sola reddit hominem Deo viventem, hæc religiosos, hæc monachos facit: sine hac monasteria sunt tartara, habitatores sunt dæmones. Cum hac vero sunt paradisus in terris: et in eis degentes sunt angeli. Ideoque, mihi dilectæ filiæ, licet longa vos macerent jejunia, abjecta et nigra vestis deformet, longa officiorum et operum texatur series: si intus desit charitas, ad infimum nondum religionis gradum perventum est. Propterea, charissimæ, hic incipiendum est iter, ad apostolicæ perfectionis apicem.

Si vero relativa est charitas, et ad unum non potest proprie dilectio fraterna dici: idcirco est necesse quod plures sint, qui se mutuo ex charitate diligant, ut dicatur juxta prophetam : Bonum et jucundum est habitare fratres in unum (Psal. cxxxII, 1). Quod satis approbat Sapientia dicens: Frater qui simul juvatur a fratre, quasi civitas firma (Prov. XVIII, 19). Et iterum: Si fuerint duo simul, fovebunt se mutuo : sed si unus gradiatur et cadat, væ soli, quoniam sublevantem non habet (Eccles. iv, 10). Propterea solitariorum vita quam satis expertus sum, periculosissima est et ardua : et si bona et quampluries Deo vicina, non tamen æque secura est, ut simul habitantium in vinculo dilectionis et charitatis affectu. Qui sibi invicem per tentamenta deficientiPATROL. XXX.

D

Omne etiam secundum philosophos in tantum habet bonitatis, in quantum unitatis attinens suæ naturæ. Quod si singulum unum in tota mundi machina per se creatum est bonum: non tamen est optimum, nisi cæteris nexum. Propterea in exordio mundi vidit Deus, quod cuncta quæ fecerat, erant valde bona. Idcirco, charissimæ, in apostolica vita vobis de sæculo adunatis per corpora, sit cor unum, et anima una in Domino, velut de apostolis et de ipsis apostolicis viris in Actibus eorum legitur: Multitudinis enim credentium erat cor unum et anima una in Domino. Nulla vita pro certo est deterior, quam simul degere corpore et non mente. Et vere infelices sunt, quibus non inest una, sed diversa voluntas.

Sit itaque vobis semper unus affectus, una voluntas, una fraternitas, una proportio morum, una jucunditas, una tristitia: ne quod alteræ placet, displiceat altera: quo gaudet altera, tristetur et altera. Et sic habere poteritis religionis propositum, si unanimes in domo Dei habitetis. Hæc vera vita Dei, non diaboli vere monasterium, non infernus: vere vita religiosa, non diabolica.

CAPUT II.'

De non habendo aliquid proprium.

Ante mentis vestræ oculos semper evangelicum illud appareat stolidissimi viri illius exemplum : qui ædificium suum quod summopere fecerat, ingruentibus fluminibus, flantibus ventis, et imbribus inun dantibus pluviarum, totum amisit in casura: quoníam ædificatum erat in sabulo. Nec mirum, charissimæ ; firmum enim quid aut stabile, in mobili diu manere non potest. Ædificat fatuus ille in sabulo, qui in vita apostolica et religionis proposito appetit temporales divitias. Hic attendite, filiæ, diligenter: hic periculum omne est, hic interitus, hic mors

æterna.

Qui jam renuntiaverunt omnibus quæ possident: qui, relictis omnibus quæ habebant in sæculo, ad Christum imitandum pauperculum, qui ubi caput reclinet, non habet, concurrentes ex voto, sub juramenti pollicitatione promiserunt, nihil temporale, nihil terrenum præter Christum solum, non solum possidere, sed nec etiam appetere, quæ jam dimiserunt, lenere vel quærere debent. Hinc Christus apostolis non portare sacculum, neque peram, neque as in zonis mandat: ut ex hoc intelligant eorum vitæ sectatores, quod nihil proprium in monasteriis licet habere. Certe non tunicam, nisi quæ ex necessitate portatur: non caligam, nec aliud minimum quodque.

Verum et si Christus et apostoli aliqua quæ sibi dabuntur, propter necessitatem tenebant, nulli singulorum licebat aliquid ex his contingere tamquam suum sed pessimus ille proditor atque latro, fe

13

gulis mensibus, aut hebdomadis sive diebus paratæ sint, tam de his quæ proveniunt, quam de his quæ expenduntur in capitulo coram abbatissa et conventu sororum sigillatim reddere rationem. Quod fiat saltem semel in mense, ne et ipsæ apud sorores furti sint suspectæ et eis ex negligentia, male exsequendi materia detur.

rens loculos, omnia portabat in eis veluti totius con- A sic, quibus hie pietatis injunctus est labor, ut singregationis communia: et minister communis, singulorum necessitatibus providebat. Et ex hoc edocti apostoli et fideles post Christi ascensionem nihil omnino suum esse dicebant: sed erant illis omnia communia: et singulis dividebatur prout unicuique opus erat. Sic et vos, charissimæ filiæ, et si liceat habere aliquid temporale, ut victum et tegumentum, quæ duo plene sufficiunt Christiano: nihil horum alicujus sit vestrum, sed commune quodcumque etiam minimis puellulis quibusque distribuatur ut decet.

CAPUT III.

De eligendo sorores ad recipiendum et administrandum bona monasterii.

Itaque obtestor vos omnes et singulas coram Deo et Christo Jesu, qui judicaturus est omnes, ut aurum et argentum, atque cito transiens pecunia, nulla cor vestrum ratione seducat: ut nitatur aliqua vestrum cum Anania et Sapphira mentiri Spiritui sancto, quem nihil latet: retinendo apud se aliquid quantumcumque minimum temporale, ultra ea quæ ex necessitate portantur: nec tamen hoc, nisi de licentia abbatissæ.

Semper eorum mortis judicium terribile vos terreat. Nam legitur quod ex eorum morte, factus est timor magnus in universa Ecclesia : et omnes qui audierunt, timuerunt. Nudus Jesus nudas quærit amicas et sponsas. Quod si ipsum sequi temporale aliquid appetens seu desiderans forte volueris, onerata gravedine nudum sequi non poteris. Hinc beati pauperes dicuntur spiritu: ut ex hoc sciatur quod non sufficit cuncta temporalia in mundo relinquendo ad monasterii paupertatem accedere, si mens misera appetit quæ reliquit. Magis enim contemplantur oculi Domini affectum quam censum. Melius est enim in sæculo cum cæteris divitibus, divitiis insistere, quam in monasterio pauper ipsas appetere.

CAPUT IV.

De Communitate et Humanitate servanda.

Sic, sic, Dei sponse, sponsum Jesum astringite mentibus mundis a terrenorum contagione : quoniam secum in habitatione nihil patitur esse terrenum. Sic, sic, apostolicæ feminæ, projicite peras et B sacculos ut neque marsupia ex latere pendeant, neque opus sit clavibus: ut jam ex ipsis monstretur exteriorum indiciis, quod nihil habetur intrinsecum præter Jesum: quod nihil est clausum, quod est deditum usibus omnium. Vestimenta duplicia sunt ex Evangelio prohibita vobis: ut discatis ea solum habere, quæ naturæ tantum subveniant et non quæ nutriant tineas. Si qua vero supersunt, uno claudantur in loco ut ex his quæcumque soror eget, indui possit.

C

:

Nulla umquam in vestibus pretiositas, nulla melioritas, alteram dominam, alteram ancillam ostentet sed in omnibus æqualitas existat, quæ uni sponso nuptæ, communi voto professæ sunt. Non quærat, obsecro, filia regis filiæ militis præeminere pompis terrenis, in Christi et apostolorum consortio. Non enim Petro vili piscatori Bartholomæus nobilis anteponitur a Christo immo piscatori totius mundi monarchiæ traditur principatus. Dignitatibus carnis spiritualis vita non eget et carnis arrhas Christus in suo non quærit conjugio. In sæculo nubant paribus filia regum, filiæ militum præeminentias quærant et honores. In monasterio vero oblitæ populi sui et domus suæ, in Domino solum gloriam quærant et exsultent, quod de majori præcipitio mentis sunt ad vitam apostolicam sumptæ.

Propter quod admoneo vos, filiæ, ut quæcumque officia vobis domus a matre monasterii imposita, libenti animo expleatis: Hilarem enim datorem diligit Deus (II Cor. 1x, 7). Nec verecundentur in vilibus

Propter quod volo, hortor, et moneo vos, charissimæ, ut hæc perpetuo in vestro nionasterio observatio maneat: quod nulla scilicet omnino tangere, aut aliqualiter retinere audeat per horam censum, aut obolum, aut aliquid quantumcumque minimum, quamquam a matre aut sorore mittatur. Eligantur aut juxta apostolorum ritum communi voto abbatissæ D nobiles, nec illa recusent, sed audiant sapientem: et cæterarum singulis annis: aut si decens videbitur et utile, confirmentur duæ aut plures ex sororibus, boni testimonii, plenæ Spiritu sancto et sapientia : quibus injungatur hoc opus, ut quoscumque proventus tam domus quam singularum sororum recipiant, et ex his sororibus necessaria fideliter administrent. Caveant quoque ne aut ex parcitate murmur, aut ex abundantia tumor in sororibus habeat locum: sed juxta apostolorum vitam, non plus cuiquam aut minus tribuatur: juxta quod exigit necessitas, non voluntas, tribuatur : ut non jam altera sit egens, altera abundans: sed unaquæque ex provisione condecenti moveatur ad Dei laudem. Provideant insuper

Quanto major es, humilia te in omnibus. Audiant et Christum quid apostolis de hujusmodi pompis in ultima cœna humana mente disceptantibus definiverit: Reges gentium dominantur eorum et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur. Vos autem non sic: sed qui major est in vobis, fiat sicut minor : et qui præcessor est, sicut ministrator (Luc. xx11, 25). Veram ne doctoris doctrina, ex contraria operatione vilescat: statim subinfert ex similitudine quadara cum interrogatione concludens: Nam quis major est: qui recumbit, an qui ministrat? Nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestri sum, sicut qui ministrat (Ibid., 27). Erubescat siquidem stercus vilissimum, el vapor

« PoprzedniaDalej »