Obrazy na stronie
PDF
ePub

etc., 953. Perdibilem paupertatem quandoque populari
auræ offerimus, 458. Paupertas ficla damnatur, IV, 473.
Paupertatem Judæi non laudant, 50. Paupertatem justo-
rum magis diligit Deus, quam divitum munera, quæ de
rapinis sunt, ibid. Paupertate homines tentantur, ibid.

Qui pauper est cum Christo, dives est, I, 29. Pauperem
egestas commendabiliorem non facit, si inter sordes et ino-
piam peccata non caveat, 498. Pauperibus dandum, non
locupletibus, non superbis, 599. Res pauperum non est
tribuenda immoderato judicio non pauperibus, 334. Sciat
episcopus quem curæ pauperum præficiat, 264. Nonuulli
pauperibus paululum tribuunt, ut amplius accipiant, ibid.
Non est parum, virum nobilem, potentium in plateis vitare
comitatum, et adhærere pauperibus, 397. Qua utilitas est,
parietes fulgere gemmis, et Christum in paupere fame pe-
riclitari? 524. Pauperes mali et perversi, II, 400. Qui
beati appellentur, ibid. Pauperes sanctorum locorum præ
cæteris adjuvabantur, 399. Pauperum ac divitum acceptio
damuatur, IV, 57. Fenerandum Christo in pauperibus,
946. Periculum est repetere a paupere, qui solvendo non
sit, 687. Pauperum res in suos usus convertere nefas est,
VII, 136. Qui dat pauperi. Deo fenerat, 638. Sancti pau-
peres, quorum meminit Paulus, qui? 577. Inter nobiles et
egenos, nulla distantia in rebus divinis, 68.

532.

Pavi fimus podagræ fervorem mitigat, II,
Pacem quærere non sufficit, nisi inventani fugientemque
omni studio persequamur, I, 941. Pax ficta non auferat,
quod bellum servavit, II, 696. Sæpe perditur in pace, quod
In prælio servabatur, 45. Pax nulla impiis, IV, 683. Pace
impletur, qui contumeliis afficitur, VI, 493. Quam Pacem
miserit in terram Dominus, et quando tulerit? VII, 280.
in Pace quis moriatur, 292. Pax vera, quæ? 24, 611. Pax
inter præcipua Dei dona, 683. Qui Deum non recte quæ-
runt, pacem invenire non possunt, 753.

Peccare hominis est, insidias tendere, diaboli, II, 560.
Quotidie peccamus omnes, et in aliquo labimur, 408. Tam-
diu filii Dei manemus, quamdiu non peccamus, 522. Potest
homo non peccare, si velit, pro tempore, pro loco quamdiu
intentus est animus, 785. Si paululum quis declinaverit,
ant errandum illi est, aut in præceps cadendum, 794. Cor-
ripiendi peccantes a sacerdotibus, 722. Aliud est cogita-
tione, aliud opere peccare, III, 470. Qui peccavit, et fecit
malum, mortuus est; in eo enim quod peccavit, statim
mortuus est, 454. Nec sermone, nec opere peccandum, IV,
700. Facilitas peccandi, et difficultas exeundi a peccatis,
81. Levius malum est aperte peccare, quam simulare et
fingere sanctitatem, 277. Male credit, quicumque peccat,
V, 691. Qui peccat, ex diabolo natus est, 807. Omnis qui
peccat, amat tenebras, 424.

Peccator histrioni in theatralibus scenis comparatur, I,
193. Nec peccator desperet salutem, nec justus de sua
virtute securus sit, 912. Fracto navigio tabulam, per quam
salvari potest, peccator retineat, 1087. Sæpe induratur
cor peccatoris, quia non statim percutitur, et differtur diu
ad pœnam, 1084. Magua ira est, quando peccautibus non
irascitur Deus, 412. Maltitudo peccantium scelus non mi-
nuit, 542, 565. Non insultandum peccantibus, sed condo-
lendum, 579. Aliud est, peccatores a peccato, et iniquitate
desistere; aliud ipsos perire in perpetuum, II, 724. Pec-
cator ignorans contemplationem spiritualem, prohibet a
vera jucunditate cor suum, 402. Ira Dei est in peccatorem,
ut diebus ac noctibus opes congreget, et nequaquam eis
utens, his relinquat qui in conspectu Dei justi sunt, 406,
Quia peccatores non statim arguuntur, atque corripiuntur
putant nequaquam futurum esse judicium, et in scelere
perseveraut, 453.

Peccatorum remedium ex conversatione bona nascitur,
non ex tumenti et superflua dignitate, 470. Quanto serior
vindicta peccantium, tanto justior, IV, 1088. Peregrinum
et alienuin a Deo est, punire peccantes, 583. Spes salutis
eorum in quo posita, 327. Culpas suas referuut in Deum,
757. Puniuntur, ne inultum peccatum cæteris noceat
exemplo, 937. Tormenta adhibentur eis, ut divino igue
purgentur, 148. Interfectio eorum significat iram consum-
matam, 946. Sermo divinus cohortatur peccatores ad pœ-
nitentiam, 409. Per gradus pœnitentiæ de Moabitis fiunt
Israelitæ, 271. In dimidio dierum suorum moriuntur, 471.
Noxium est vivere cum peccatoribus, 93. Non temere in-
dulgentia peccatoribus est pollicenda, V, 649. Tormenta,
et eorum remedia, 269. Unusquisque sibi parat supplicia,
dum non vult errata corrigere? 136. Quid prodest pecca-
toribus, 523. Duo genera peccatorum, 990. Peccatorum
superbia, ibid. Peccatores a Deo separantur et dispergun-
tur, 824. Dignitas peccatoris majorem habet pœnam, 184.
Non liberantur de gehennæ ignibus meritis parentum, 158.
Domini propitiatione salvantur, 529. In peccatoris conver-
sione, quid fit? VI, 690. Victimæ Dei, conversio peccato-
rum est, 65. Peccatores de Ecclesia expelluntur, 48.

Peccatores delicias præteritas vitæ austeritate compen
sent, 180. Nec sufficit flere, et habitum lugentis assumere,
nisi sanctificent jejunium, ibid. Ligat Deus pedes pecca-
torum, ne ab illo fugiant, 126. Patientia Dei eorum salutis
occasio. Quomodo eos percutit ad salutem, 129. Peccato-
rum justa ruina, 254. Cadentibus non insultandum, 454.
Causa redditur, 524.

Peccatum substantiam non habet, I, 564, 622. Mors no-
stra peccatum est, 18. Omne peccatum etiam in verbo
otioso reprehensione dignum est, 422. Peccatum originale,
182, 199. Nullus Christianorum est, qui nolit esse sine
peccato, 1032. Si in cœlo peccatum fuit, quanto magis in
jerra? 898. Ipsi peccati nostri accusatores simus, 608. Li-
berati a peccatis, Christi potentiam probant, 412. Peccati
cessatio, virtutis principium est, 613. Ut peccata germi
naut negligentiam, ita sollicitudo virtutes parit, ibid. Ad
excusandas excusationes in peccatis, quæ prætenduntur,
945. Qui per scelera atque peccata egrediuntur de Eccle-
sia, plangendi sunt, 895. Quoniodo exponuntur hæc verba,
Peccata patrum reddam in filios, 981. Peccata levia, et
gravia, II, 373. Subjacemus peccato, non vitio naturæ, sed
fragilitate, 780. Omnia simul peccata non possunt vitari,
792. Nulla est anima, quæ possit esse sine peccato, 794.
Potest homo esse sine vitio, sed non potest esse absque
peccato, 744. Qui cautus est, potest ad tempus vitare pee-
cata,772. Soli Deo competit esse sine peccato, 745. Potest
Deus hominem servare sine peccato, 720. Superbia est,
peccata propriæ voluntatis referre ad Conditoris injuriam,
775 Peccatum odoris est putidi; virtus spirat unguenta,
III, 305. Propter unum peccatum multæ justitiæ pereunt,
468. Peccatum foetidissimum est, IV, 256. Murus est divi-
dens Deum, et homines, 703. Nimia consuetudine in na-
turam vertitur, 656. Unusquisque peccatis suis venumda-
tur, 575. Pro diversitate peccati, ordo judicii disponitur,
248. Quot habemus peccatorum genera, tot judiciorum
meremur sententias, 308. Deus peccatis nostris non potest
lædi, 894. Omnia nostra peccata patent oculis Dei, 777.
Nihil sic offendit Deum, quam post peccata, erecta cervix,
223. Qui nolunt peccata sua cognoscere, magis provocant
iram Dei, 856. Qui in peccato moritur, Deo perit, et non
subsistit, 774. Nou solvuntur peccata nostra, nisi de manu
Domini receperimus ea, 480. Omnis creatura condolet
super peccatis hominum, 817. Peccata sunt varia, 262.
Levia, et gravia quibus remediis purgantur, 850. Leviora
Javantur, gravia exuruntur, 66. Quamdiu minora sunt,
Deus patienter agit, etc., 235. Non idem est, solvi peccata,
atque dimitt, 480. Quamvis grave sit peccatum, si quis
convertatur, potest sanari, 99. Qui volunt converti, non
suo merito, sed Dei clementia conservantur, 711. Remis-
sio peccatorum, causa est consolationis, 479. Initium salu-
tis est, sua intelligere et flere peccata, 266, 863. Omnia
remedia eorum de templo poscebantur, 988. Excusationes
in peccatis, verba sunt murmurationis, 695. Difficile inve-
nitur, qui non deprimatur vinculis peccati, 694. Unusquis-
que pro qualitate peccati ignem sibi succendit, 584. Quanto
crebrior admonitio, tanto majora contemnentium peccata,
1024. Peccatum mortem sonat, V, 725. Peccata nostra
causa omnium malorum, 55. Quo sensu Deus punit peccata
patrum in tertia et quarta generatione, 199, 224. Peccata
non æqualia, contra quosdam et maxime Stoicos, 99. Pec-
cata levia pro necessitatibus carnis, 551. Mortui peccatis,
quomodo resurgant, V, 436. Peccati et virtutis compara-
tio, 959. Inæqualia peccata, 962. Peccata nostra animis
nostris inscripta, 864. Peccata nostra ex nobis, bonitas no-
stra ex Deo, 865. Peccata diversa, diversis remediis cu-
randa, 867. Peccata quædam sanantur poa et nitro, quædam
spiritu combustionis et poena, 867. Peccata sua duplicia
recipiunt quidam, quidam simplicia, 863. Peccati gradus
quatuor, VI, 228. Regna diaboli, diversa peccata, 647.
Peccatorum pondus gravissimum, 818. Venæ sunt mortis,
153. Nihil dignum quod possit Deo offerri pro peccato, 505.
Pro peccato sanguis proprius digne offertur, ibid. Alia
poscit, quæ dantibus prosit, ut, etc., 506. Secundum ordi-
nem peccatorum fit ordo poenarum, 457. Ad magna pec-
cala, magna est indiguatio, 127, 836. Grande peccatum est
odisse corripientem, maxime si amore corripiat, 292.
Grande peccatum est, non solum facere malum, sed et di-
ligere, 296. Iniquitas et peccatum in quo differant, 89.
Peccatum, mors animæ, VII, 571. Dicitur corruptio ejus-
dem, 684. Nullus est absque peccato parentum, 667.
Supplicia eorum æterna, 644. Sententia quorumdam de
suppliciis peccatorum, ibid. Peccata carnis et mentis, 572.
Peccata bæreticorum, peccata mentis, ibid. Parva peccata,
58. Necessitas dimittendi peccata, 141. Dimissio eorum
donatio dicitur, 738. Excusatio peccatorum damnatur, 66.
Lapsus in peccatum priora fidei opera non perdit, si rever-
tatur ad illam, et ad antiquum studium, 421. Peccata et
delicta in quo differant, 571.

Pectoris cellarium quibus opibus locupletandum est, I,
688. Vulnus pectoris, commemoratione exulceratur, 393.
Pectus thesaurus malarum cogitationum, II, 712.

Pectusculum et brachium victimarum, sacerdotibus se-
paratum, I, 555. Pectusculum de sacrificiis cur sacerdoti-
bus destinatum, IV, 853.

Pecunia in quibus effundenda? I, 701. Non accipienda
aliena pecunia ad distribuendum, 524. Dispensatio pecu-
niæ et cauta distributio vocatur genus infidelitatis, 465.
Quo ostenditur, pecunias esse calcandas, 990, Pecuniæ
ante pedes apostolorum positæ ostendebant avaritiam esse
calcandam, 413. Argentum secundum Græci sermonis am-
biguitatem, potest et pecunia transferri, III, 430. Pecunia
et argentum idem, VII, 207.

Pecuniosi primitus dieti referuntur, qui plura habuerunt
peculia, id est, pecora, III, 430.

Pedes cujus et cur velent Seraphim, I, 51. Pedes apo-
stolorum eur laverit Christus? 512.

Pelagius, novus apostolus, orbi terrarum facienda et non
facienda decernit, 1, 1038. Falsa humilitas ejusdem, ibid.
Minas intentabat Hieronymo, ne scriberet, 1039. Hæresis
Pelagii omnium hæreticorum venena complectitur, 1026.
Doctrina Pelagii, ramusculus est Origenis, 1030. Vicina est
errori Joviniani, ibid. Sola hæresis Pelagii publice erube-
scit loqui, 1058. Ejus silentia profert rabies discipulorum,
ibid. Sententiæ Pelagii inter se repugnant, 1031. Pelagius
hæres Joviniani, II, 772 Pelagius tribuit omni homini,
quod Ariani Dei Filio non concedunt, 716. Oratio Pelagii
plena tumore et superbia, 798. Longe superat arrogan-
Liam orationis Pharisæi, ibid. Hanc impugnat Hieronymus,
ibid. et seq. Pelagius hortatur mulieres, ut habeant scien-
tiam legis, 722. Earum voce et canticis delectatur, ibid.
Pelagius adulatur viduæ, 801. Ei tribuit, quod angeli
non audent usurpare, ibid. Liber Pelagii citatur,
721.

Pelagianorum secta tollebat orationem, jejunium et con-
tinentiam, I, 1035. Pelagiani magnam partem Christiano-
rum excludunt a justitia, II, 721. Pelagiana gratia, ibid.
Pelagiani notantur, IV, 946 et 1014.

Pelliti populi, I, 333.

Pelusianus monachus Antonii, II, 31.

Pelusiacæ religionis pars cæpe, et crepitus ventris, IV,
544. Pelusiaca lens cur a poeta dicta, V, 354.

Pelusiotæ unde dicti, 1, 525.

Pelusium appellatur robur Ægypti, V, 353. Habet por-
tum tutissimum, ibid. Cur a poeta vocatur lens Pelusiaca,
ibid.

Penelopes pudicitia, Homeri carmen est, 1, 311.
Pennæ ventorum, IV, 92.

Pentateuchi auctor Moses, Esdras instaurator creditur,
II, 212.

In Pentecoste non jejunandum, I, 184. Tempus Pente-
costes, tempus lætitiæ et victoriæ, VII, 541.
Πεπληροφορημένον, quid ? VII, 249.

Penuriæ timor, fit occasio infidelitatis, I, 398.
Pepusa ignobilis Phrygiæ vicus, unde Montani patriar-
cha, I, 189.

Percussio Dei non tam pœna est, quam emendatio, IV,
10 et seqq.

Perdicis natura, IV, 961. Perdix animal callidum, V,
782. Perdix animal salax, et impurum, 785. Perdix
symbolum diaboli, ibid. Perdix pullos suos æstu sérvat,
ibid.

Perditionis vocabulum an semper significet abolitionem
in perpetuum, IV, 669.

Perditione sua multi non contenti, volunt plures mortis
habere participes, I, 539.

Perfectio hominis assequi non potest perfectionem Dei,
et Christi, I, 1035. Hæc hominibus sola perfectio, si imper-
fectos se noverint, 1031. Rectius est ambulasse per plana,
quam ad altiora tendentem, in profundum inferni cadere,
92. Quis se infamat, 199. Perfectio non ex natura, sed ex
gratia venit, II, 750. Hæc demonstrat imperfectos esse
qui perfecti videntur, ibid. Via perfectionis juxta aposto-
lum Paulum, 707. Quomodo ad perfectionem divinus sermo
provocat, 713. Vera perfectio reservatur in cœlestibus,
708. Sola perfectio, et vera justitia, Dei tantum virtutibus
coaptanda, ibid. Perfectio non est in via, IV, 845. Perfe-
etio in quo posita, V, 537. Gradus ad perfectionem, qui?
588, 589. Exhortatio ad perfectionem, 577. De duplici per-
fectione loquitur Apostolus, ibid. Ad perfectionem conse-
quendam, quid faciendum, VII, 148, 149.

Rudimenta militiæ perfecte, 1, 796. Perfectum esse
nolle, delinquere est, 34. Perfectus est, qui perfectum et
unum sequitur Deum, II, 756. Perfectissima Deus præce-
pit, 754. Quo sensu immaculatus, perfectus fuit, qui am-
bulabat in lege Domini, 797. Nulla creatura secundum ve-
ram consummatamque justitiam potest esse perfecta, 710.

[ocr errors]

Quod hodie perfectum quis putavit, dum ad meliora ex-
tenditur, cras imperfectum fuisse convincit, 708. Quod a
gehenna liberat, perfectum est, 379. Inter perfectos et
amore consummatos, magister et discipulus æquales sunt,
III, 385. Perfecti et incipientes in Ecclesia, qui? IV, 756.
Perfectum et imperfectum, VI, 215. In potestate nostra
est, utram velimus esse perfecti, VII, 148. Viri perfecti.
qui, 215.

Pergamenarum chartarum nomen unde, I, 18.

Pergamius, sublato S. Antonii corpore, volebat fabricare
martyrium, II, 32.

Pericles, quid fecit, amissis filiis, I, 334.

Perictio mater Platonis, II, 309. Hunc quomodo pro-
creavit, ibid.

Periculis plena sunt omnia, I, 934. Securius est perire
non posse, quam juxta periculum non perisse, 783. In
periculo semper consistimus, IV, 84. Pericula clementia
Dei vitamus, VI, 789. Quorum periculum est commune,
communis esse debet oratio, 398. Perire non licet propria
manu, 402.

Perjurii fœditas, V, 193. Perjurium et furtum quidam
parva putant crimina, sed perperam, VI, 816.
Periosius, quid? VII, 725.

Peripatetici de fonte Aristotelis descendunt, I, 1026
Hos impugnant, qui volunt passiones animi posse exstir
pari, ibid. Peripateticorum et Stoicorum contentio, 1041.
Juxta Peripateticos impossibile est carere passionibus, II,
749. His consentit auctoritas Scripturæ, ibid. Peripatetici,
VII, 737.

Perire et veterascere, quidam pro abolitione accipiunt,
IV, 588.

Peritia juvenilis et senilis multum distant inter se, VI
361.
Permitti hominem sceleribus suis, grandis offensa est,
V, 176.

Perpetuum nihil in humanis rebus, V, 68 et seq.
Persæ ad orientem positi, IV, 568. Ante Cyrum ignobi-
les, 213. Urbes condiderunt Seleuciam, et Ctesiphontem
pro Babylone, 174. Persæ ante Cyrum ignobiles, et nul-
lius fortitudinis, 552. Persæ gens fortissima, V, 309. Un-
guentis utuntur pro balneis, 697. Persarum regnum ri-.
gidum et parcioris victus, 664 et seq. Regnum quot annis
permanserit, 691. Regum series ac successio, 59 et 664
et 691. Reges quatuordecim, 664, 692, 702. Persarum
reges, qui clementes, qui' crudeles, VI, 784. Persa-
rum et Medorum unum post Cyri victoriam regnum
790.

Qui Persecutionem non patiatur, nullus est Christianus,
1, 30. Persecutio commota in Christianos decimo Severi
Pertinacis anno, II, 891 et seq. Quarta post Neronem per-
secutio, 857. Septima persecutio sub Decio, 903. Octava
persecutio sub Valeriano, et Galieno, 907. Sæva persecu-
tio in Christianos, 3. Persecutio magna in Ægypto et The-
baide, 5. Voti tunc erat Christianis gladio percuti pro
Christo, ibid. Persecutio non ad negationem credentium,
sed ad probationem pertinet, et coronam, IV, 208. In tem-
pore persecutionis nemini credendum, 903. Tempore per-
secutionis in quo contidendum, 855. Sancti in persecutione
fame interfecti, 785. Purgamur persecutionibus et angu-
stiis, 905. Persecutiones Ecclesiæ a Nerone, usque ad
Maximinum, 955. Persecutiones Christianorum, IV, 285.
Persecutio fuit in toto orbe sub Diocletiano et Maximiano,
V, 423. Persecutionis tempore multi e Christianis contra
Ecclesiam pugnare compulsi, VI, 897. Persecutio Ecclesiæ
gravissima sub Valeriano, Decio et Maximiano, 549. Per-
secutiones pertulerunt Ecclesiæ Domini a gentilibus, et
ab Arianis bæreticis, 789. Persecutiones non sine Dei vo-
luntate, 408. Persecutio non timenda, VII, 62. Quid fa-
ciendum in persecutione, 61. Persecutionis occasio, fit
Evangelii seminarium, ibid. Minus est Christum negare
in multis tribulationibus, quam ad primam persecutionem
corruere, 90. Multi patiuntur, et non sunt justi, 24.

Persecutoribus blandiendum, I, 630. Persecutores non
timendi, IV, 593. Furor et crudelitas eorum, 283. Super-
bia dissipata, 595. Omne eorum opprobrium pertransibit,
590. Quomodo Dominus liberat suos a persecutoribus, 858.
Persecutores in hoc sæculo a Deo puniti, VI, 923. Perse-
cutores Christianorum multo pejores hæretici, et Judæi,
quam ethnici, 374 et seq. Persecutorum rabies et feritas,
841. Persecutorum supplicia, 826.

Perseus Andromeda liberator, VI, 394.
Persii versus citantur, I, 187, 633.

Persis et Chaldæa gaudent equitatu, IV, 926. Persidis
reges post Cyrum, V, 665, 691.

Personarum mutatio prophetas reddit obscuros, IV, 214
et seq. Personarum mutatio maxime in prophetis difficilem
intellectum facit, 902.

Perturbationum initia vocantur antepassiones, I, 506.

Perturbationes animi regere possumus, amputare non
possumus, 989, Non vacet mens tua variis perturbationi-
bus, 939. Si pectori insederint, deducunt ad maximum
delictum, ibid. Plures inveniuntur extranei a perturbatio.
nibus animi, 110. Sententia Stoicorum et Peripateticorum
de perturbationibus animi, 1041. Perturbationes quatuor,
quibus vexatur genus humanum, II, 746. Duæ præsentis,
et duæ futuri, ibid. Duæ sunt bonorum, duæ malorum, ibid.
Perturbationes animi quatuor, quatuor virtutum arbitrio
gubernandæ, V, 12. Perturbationes quatuor notantur in
homine, VI, 171. Nulla res ita inebriat, ut animi pertur-
batio, 173.

Perversitas numquam potest superare, quod rectum est,
IV, 121.

Perversus, nisi ante corrigatur, non poterit adornari,
III, 394.

Pestilentia indignationem Dei subsequitur, morbos aui-
morum creat, et regiones vastat, IV, 203. Pestilentia sem-
per famem et penuriam sequitur, V, 158. Ob peccata no-
stra nobis immittitur, 55. Pestilentia, 212.

Pestilens homo universa populatur, V, 212.
Petesatus, quid? VI, 825.

In Petra serpentis vestigia non reperiuntur, I, 984. Pe-
træ qui sint? V, 852. Petra in bonam et malam partem
accipitur, IX, 368.

Petra, civitas Arabiæ, cognominata Jactael, a Syris di-
cta Recem, III, 259.

Petrus uxorem suam dimisit, et omnia quæ possidebat,
I, 79%. Trinam negationem, trina confessione delevit, 460,
893. Petrus Dei judicium prophetico spiritu anuuntiat, ut
pœna duorum hominum sit doctrina multorum, 990. Laus
sauctæ humilitatis in Petro, 775. Quantæ fuit auctoritatis,
743. Causa prævaricationis illius, timor fuit Judæorum,
ibid. Bene sensit de abolitione legis Mosaicæ, ibid. Quo-
modo cogebat gentes judaizare, 767. Petrus et Paulus Chri-
stiani exercitus duces, 205. Occisi a Nerone, 409. Locus
ejus sepulturæ, ibid. Cathedra Petri, 585. Cathedra Petri
consulenda, 38. Petrus princeps apostolorum, II, 279. Cur
inter duodecim unus eligitur, 279. Romanæ Ecclesiæ per
viginti quatuor annos præfuit, 661. Non fuit irreprehensi-
bilis, 718. Petrus totius orbis veneratione celebratur, 827.
Romanus episcopus super corpora SS. Petri et Pauli offert
sacrificia, 395. Epistolæ Petri Catholicæ nominantur, 827.
Secunda a plerisque ejus esse negatur, ibid. Disputatio
Petri et Appionis ab Eusebio coarguta, 853. Petrus, et Ja-
cobus columnæ Ecclesiæ, VI, 534. Eorum auctoritas se-
quenda, ibid. Petri infidelitas onus grave, 556. Petrus ar-
dentissimæ fidei erat, VII, 107. Demonstratur effectibus,
ibid. Quare relictus tentationi, ibid. Primus Antiochena
Ecclesiæ episcopus, Romam Sedem transtulit, 409. Petrus
ex Clemente habebat calvitiem in capite, 394 et seq. Fri-
vole defenditur a quibusdam in negatione Christi, 225.
Dictus est juxta quosdam Barjonna, non Barjona, 124. Hunc
Paulus vere increpavit, 755. Indissolubili argumento a B.
Paulo constrictus est, 411. Satanas et Petrus non eadem
sententia condemnantur, 21. Dispensatoria fuit inter Pau-
lum et Petrum contentio, 406 et seq. Id probat Hierony-
mus validis argumentis, 407 et seq. Petrus Antiochiæ pri-
mus episcopus, 262.

Petrus Alexandrinus, I, 44, 954.
Phædonem libidini servientein Socrates in Academiam
transtulit, VI, 5.

Phantasia in sacris num in bonam partem accipiatur,
VI, 651 et 652.

Pharan vicinus locus monti Sina, VI, 637.

Pharao decem plagas, non quasi ab irato Deo, sed quasi
a patre commonente sustinuit, I, 1084. In perversum egit
pœnitentiam, ibid. Per maria sola doceri potuit, timori
habendum eum, cui etiam elementa serviunt, ibid. Pha-
rao apud Ægyptios nomen est regiæ potestatis, IV, 402.
In Tanis domius ejus regis, ibid. Disseruit Hieronymus post
apostolum Paulum de induratione Pharaonis, 757. Pharao
ei Herodes persecutores masculi, 805. Pharaonis etymo-
logia, V, 341.

Phares Judæ filius, quid significat? I, 256.

Pharisæorum zelo Christus crucifixus est, I, 707. Pha-
risæi in quo reponunt meditationem legis, 449. Pharisæi
justitia, perit superbia, 897. Pharisæi cur divisi a Judæis,
II, 197. Nomen a dissidio susceperunt, ibid. Pharisæorum
supercilium, ibid. Pharisæi vocabantur divisi a populo,
VII, 177. Pharisæi et Sadducæi inter se contrarii pari
mente consentiunt ad tentandum Jesum, 180. Scribæ et
Pharisæi pecuniam Templi vertunt in redemptionem men-
dacii, 242. Vitia eorum ad nos transierunt, 183. Pessima
Pharisæorum traditio, 111. Superstitio, 183.
Pharnabasius Alcibiadem interfici jussit, II, 311.
Phasides aves lentis vaporibus cociæ, I, 424.
Phatures Ægypti metropolis, V, 348.

Pheduth, redemptio, I, 64.

Phidonis filiæ, ut virginitatem servarent, in puteum se
præcipitaverunt, II, 307.

Philadelphia olim Amana vocata, VI, 572.

Philemon presbyter Ecclesiæ Romanæ, II, 909. Ad Phi-
lemonem Epistola laudata, VI, 362. Philemon Colossensis
tuit, VI, 749.

Philippi et Andreæ benevolentia, I, 890. Philippi ædi-
culæ, et cubicula quatuor virginum prophetarum, Casa-
reæ videbantur, 696. Quatuor filiarum Philippi pudicitia,
prophetiæ gratiam consecuta est, 978. Philippi filiæ vir-
gines in Cæsarea, II, 301. Prophetasse referuntur, ibid.
Philippus et ejus filiæ ubi dormierunt, 883. Philippum
quidam putant ab angelo fuisse raptum, IV, 754, 755.
Philippi, urbs Macedoniæ, VI, 695.

Philippus imperator primus de regibus Romanis Chri-
stianus fuit, II, 893. A quo tuit occisus, ibid.

Philippus rex Macedonum ab uxore sua expulsus, II,
318, 869.

Philistæi alienigenæ dicuntur, IV, 182. Pro Philisthiim
semper alienigenas interpretati sunt LXX, 35. Philisthiim
alienigenæ dicuntur nomine sibi proprio, VI, 230.

Philisthio mimographus, II, 514.

Philo appellatur Judæus Plato, I, 428. Platonici sermonis
imitator, 120. Philo disertissimus Judæorum, II, 847.
Scripsit de vita Essænorum, 343. Philonis amicitiæ cum
Petro, 847. Philo Judæorum disertissimus dicitur, III, 1.
In libro Hebraicorum Nominum omiserat, ut Judæus no-
mina novi Testamenti, 3.

Philo Carneadis magister de quibus scripsit historiam,
II, 309.

Philo episcopus et confessor visitatur ab Hilarione, II,
30. Ubi exsulabat, ibid.

Philosophia meditatio est mortis, I, 955. Stulta philoso-
phia habens martyres suos, 180. Philosophiae tria genera,
11, 566. Aliæ scientiæ notantur partes ejusdem, ibid. De
philosophia opinio sapientium mundi, VII, 513.

Philosophi quidam oculos sibi effoderunt, I, 456. Au-
rum contempserunt mundi philosophi, 796. Dictum philo-
sophi aurum projiciendo in mare, ibid. Cujusdam philoso-
phi scientia, 266. Philosophus non intelligit, nisi qui scit
dogmatum varietates, 400. Philosophi loca secreta et re-
mota habitaverunt, 540. Nostra congruunt cum philoso-
phis, 335. Philosophi, etsi omni studio veritatem quæsie-
rint, et sapientiam se comprehendere putaverint, ad veri-
tatis lumen pervenire non potuerunt, II, 475. Suorum
dogmatum falsitates conantur asserere varietate ac multi-
plicatione sermonum, 499. Philosophi et oratores sibi
applaudunt, IV, 438. Sapientia philosophorum, et vaticinia
divinorum destructa in adventu Christi, 530. Philosophi
clarissimi habuerunt publice concubinas, 35. Philosophi et
Doctores multi cum suis sententiis notantur, V, 150. Quas
dam eorum sententias non probat Hieronymus, 10, 11. Er-
ror quorumdam, 88. Philosophorum, oratorum et poeta-
rum consuetudo, VI, 224. Vanitas philosophorum, VII,
621. De nonnullis quid legitur, 545. Animales dicuntur,
501.

Philostratus de quo plenissime scripsit, I, 271.
Philumen adjuvit Apellem in doctrina ejus disseminan-
da, I, 1032.

Phinees virtus, zelus, II, 713.

Phocæi trilingues dicti, VII, 425.

Phoenicis Galilææque vastitas, I, 758. Phonices Syriæ
pars, 345.

Phoenicum antiquitates Hieronymus Ægyptius conscri-
psit, III, 126.

Phogor interpretatur ignominia, II, 272. Apud Hebræos
est Priapus, ibid.

Photinus martyr, I, 428. Photinus, VII, 375. Ejus dogīna
refutatum, 385. Photini hæresis unde refellitur, 375. Lo-
cus facit adversus illum, 614.

Adversus Phrygas opus insigne. II, 877. Phrygas timi
dos omnes poetæ lacerant, VII, 416.

Phud, sive Phul Libya, IV, 816 et seq.

Phul rex Assyriorum sub Ozia rege Juda vastare cœpit
decem tribus Israel, IV, 6.

Phutensis regio, quas alias regiones continet, IV, 816.
Phylacteria quid sint, I, 267.

Physon amnis latissimus, 1, 271.

Pierius presbyter, I, 429. Ejus expositio in Epistolam
ad Corinthios, 245. Pierius dictus Origenes junior, II, 915.
Pietas in Deum culmen est virtutum et corona, I, 580.
Sola causa pietatis est, ubi carnis nulla notitia est, II, 815.
Quæ crudelitas, pietas est, 176, 727, 957. Inter cruentos
gladios invenit locum pietas, 960. Pietas in filios, pietate in
Deum superatur, 694.

Pietatis maximum officium, II, 772. Tempus odiendi est
in martyrio, cum pro Christi confessione rigidos nos pie-

[blocks in formation]

Pinnata domus, VI, 262.

Pipi, sive

lectum pro, I, 131.

Pinytus Cnossianorum episcopus, II, 869.
Pipizo, I, 112.

Piratæ redeunt post tergum inviti, II, 37.
Pirene mons, VII, 427.

Piscatio piscium, et piscatio hominum quid differant ?
V, 455.

Piscatores hominum, qui? IV, 954.

Pisces in mare Mortuum illati, statim moriuntur, V, 593.
Piscium genera, quot? 595.

Pisciculi ducuntur pro summis deliciis, I, 323.

Piscina probatica, id est, pecualis, eleganter describi-
tur, III, 182.

Pisonis vitium, I, 413. Pisonum constantia in lamentis,
335.

Pistacia quid, I, 332.

Pituita quid, 1, 231.

Pityus oppidulum ad extremum maris Pontici, I, 343.
Placare nolle, quem offenderis, grandis offensa est,
IV, 855.

Placere non debemus hominibus, sed Deo, I, 537. Plu-
res hoc ipso cupiunt placere, quod placere contemnunt,
110. Placendum est, si fieri potest, Deo pariter et homi-
nibus, VII, 384. Sin autem alteri, Deo magis, quam homi-
nibus placere debemus, ibid. et 383.

Placenta, sive crustulæ, chavonæ dicuntur, IV, 671.
Placentæ, vel crustulæ idolis offerri solitæ, VI, 29.
Plage quatuor mundi, V, 33.

Plagiator, quis? I, 14.

Planctum quo sensu fratres Jerosolymæ fecerunt super
Stephanum, I, 181. Planctus super pœnitentibus dicitur,
891. Qui sunt plangendi, vel non? 892.

Planetæ per septem lucernas in tabernaculo Mosis signi-
ficatæ, I, 360.

Plangendum est in præsentiarum, ut postea saltare va-
leamus, illa saltatione, qua David saltavit ante arcam Tes-
tamenti, II, 409.

Plantationes peccatorum, V, 753.

Plasmatio, quid? VII, 577.

Platonis peregrinationes, I, 270. Opusculum, 335. Po-
litia Platonis, 415. Ejus ætas, 356.

Platonicorum sententia de origine animæ, 948. Plato
prudentissimus philosophorum, II, 789. Ejus sententia de
diversitate ætatis, ibid. Habitavit in villa deserta et pesti-
lenti, quare? 338. Opiniones Platonis, 558. Fragmentum
Platonis mendacium docens, 474. Politia Platonis, 335.
Platonis Protagoram transtulit Tullius, 521. Platonici in
templorum locis, et porticibus versabantur, quare? 336.
Plato vix cognitus, VII, 487. Ejus præceptum, 58. Plato-
nis et philosophorum dogma vulgatum, 94.

Plaustrum triturans, IV, 499 et seq. Plaustra ferrata ad
trituram, VI, 226.

Plausus. Si compositione verborum, vel instinctu dia-
boli, plausus populi excitaverimus, contra conscientiam
nostram scire nos arbitramur, de quo aliis potuimus per-
suadere, III, 411.

Plautus Comicos transtulit, etc, II, 397.
Plebs facile decipi potest, 1, 263.

Plinii lenitas, I, 940. Plinius Secundus de quibus disse-
ruit. II. 352. Plinius Secundus orator et philosophus. Hi-
storie Naturalis scriptor, IV, 637. Plinii liber trigesimus
septimus Nat. Hist. de gemmis disputat, V, 354.

Plumbum metallis adulteratis misceri solituin, ut a ma-
teria separetur aliena, IV, 890.

Pluvia illa optima est, quæ sensim descendit in terram,
I, 289. Pluviarum in Judæa sterilitas, IV, 560. Pluvia in
fine mensis Juuii, et in mense Julio non videtur in Judæa,
VI, 150, 272. Pluvia serotina agris Palæstinæ maxime
necessaria, 371. Pluvia temporanea Christus, 62.

Poa herba, V, 865.

Podagræ medicina, II, 332.

Poderes vestis sacerdotalis, I, 361. Poderes unde dicta,
V, 94.

Poena, vel præmium non est ex præjudicio Dei, sed ex
meritis singulorum IV, 24. Pœnæ æternæ peccatorum
unde nascuntur, 350. Pœna consociat apud inferos, ibid.
Non potest humana fragilitas ferre sententiam de pœnis et
earum mensura, 337. Ordo et utilitas pœnarum et peni-
tentiæ fructus, 758. Timor pœnarum laudatur, 941. Uni-
versa pœna non videre Deum in sua majestate regnantem,
349. Quanto longior est Dei oblivio, tanto major pœna
peccati, 855. Per æs et ferrum magnitudo pœnæ moustra-
tur, 577. Alterius pœnæ est auctor delicti, et alterius qui
ab auctore compulsus est, 255. Supputantur anni pœnarum
decem tribuum Judæ et Moab, 276. Pœnæ pro modo gra-
duum, V, 930. Quidam dicunt pœnas impiorum non esse
perpetuas, 302. Sanctificatio Dei est poena peccantium,
337. Separatio a Christi corpore pœna perpetua est, 142.
Signum misericordiæ, differre poenam peccati, 199. Non
insultandum his, qui Dei judicio pœnis traduntur, 110.
Pœna prædicitur, ut quem pudor non vincit, corrigant
supplicia, VII, 215. Pœnæ perpetuæ peccatorum, 63.

Pieni sermone corrupto quasi Phoeni appellantur,
IV, 1018. Pœnorum lingua Hebrææ linguæ magna ex par-
te confinis, ibid.

Pœnitentia secunda post naufragium est miseris tabula,
I, 985. Mors et vita sibi contraria, copulantur poenitentia,
796. Corona pœnitentiæ texitur de floribus Scripturarum,
899. Exemplum perfectæ pœnitentiæ, 460. Septuagies
septies delinquenti, si convertatur ad pœnitentiam, pecca-
ta donantur, 897. Inter captivitatis mala et naufragia te-
nenda est tabula pœnitentiæ, 899. Numquam est sera pœ-
nitentia, 1092. Nec nobis pœnitentiæ subsidia blandian-
tur, quæ sunt infelicium remedia, 507. Justi vocabulum
non amittit, qui per pœnitentiam semper resurgit, 897.
Totam pœnitentiam peccatoris ostendit Psalmus quinqua-
gesimus, 896. Pœnitentiam nonnulli non recipiunt, 461.
Dum paucorum pœnitentia exspectatur, nutritur quando-
que audacia perditorum, 353. Poenitentes cœlestia re-
plent gaudiis, 890. Poenitentia imitatur baptismum, II,
750. Pœnitentiæ medicina proposita peccantibus, III, 444.
Deus non statim scelus hominum ulciscitur, sed differt
pœnam, dum exspectat poenitentiam, 455. Ad vocem epi-
scopi, sive presbyteri, per pœnitentiam consurgunt pecca-
tores, 489. Omnibus per poenitentiam in integrum restitu-
tis, solus diabolus in suo permanebit errore, 394. Pœni-
tentia laudatur invito Novatiano, IV, 327. Vulnerat, 538.
Sine auxilio Dei non possumus pœnitentiam agere, 1066.
Per pœnitentiam omnis homo etiam impius potest salvari,
V, 395, 397, 398. Provocamur ad pœnitentiam priorum
peccatorum, 540. Anni centum viginti pœnitentiæ consti-
iuti ante diluvium, 679. Pœnitentiæ signa explicantur, VI,
524. Quod facit baptisma, hoc facit poenitentia, 140, 156,
Locus aptus pœnitentiæ, et confessioni, templum est, et
altare, 495. Continentia in operibus pœnitentiæ requiritur
tamquam necessaria, ib. Pœnitentia morti et inferis com-
parata, 282. Scriptura hortatur ad poenitentiam, licet ve-
nia non detur omnibus, 191. Nemo sit securus de pœni-
tentia, 525. Poenitentia nostra Deum mutat, 191. Aliorum
prena, alios ad poenitentiam provocat, 508. Magna insania,
nolle converti, dante Deo locum pœnitentie, 84. Peni-
tentia ad salutem, VII, 171. Poenitentiæ reformatio contra
Novatianos, 467.

Poenitens quanto fœdior est, tanto pulchrior, I, 284.
Regius animus non convenit sub habitu pœnitentis, 43,
Confusio, quid meretur pœnitentibus, II, 574. Ordo pœ-
nitentium, 175. Fletus Ecclesiæ pro pœnitentibus, ib. Pœ-
nitentibus aperiuntur fores Ecclesiæ, 249. Laicus pœnitens
recipitur per manus impositionem, et invocationem Spi-
ritus sancti, 177. Libenter Deus suscipit pœnitentem, III,
462 Deus suscipit pœnitentes, modo revertantur in plora-
tu, IV, 217 et 865. Victoria pœnitentibus conceditur, gra-
tia Domini, 592. Eorum lætitia in quo posita, ib. Sollici-
tudo veri pœnitentis quæ? VI, 505 el 577. Progressus
ejus, 597. Pœnitens gaudens patitur, modo veniam me-
reatur, 657. Intantum Deus recipit pœnitentes, ut vocet
eos populum suum, etc., 200. Eis respondet, 136. Debet
pœnitens multitudinem peccatorum multitudine exæquare
virtutum, 580. Christus quotidie suscitatur in pœnitenti-
bus. VII, 563.

Poete cujusdam versus, I, 261. Poetæ nonnulli natu
grandes, 257. Ethnici poetæ dictum, 505. Poetarum non-
nulla citantur, II, 258. Poetarum fabulæ jactant Virbium
ab Esculapio suscitatum, IV, 352. Fabulæ eorum et licen-
tia in alis ventorum, 92 Poetarum fabulæ, ridicula et per-
tentosa mendacia, VI, 288 Poetæ celebres, 224 Poeta
gentilis furatus est sententiam Amos prophete, 290. Poeta
comicus, VII, 10.

Polemonem Xenocrates ex adolescente turpissimo red-
dit sapientissimum, VI, 5. Polemon, VII, 483.

Polluere nomen Dei quinam dicantur, V, 525.

Polycarpi volumina non transtulit Hieronymus, Į, 434.
Polycarpus auditor Joannis, Smyrnæ Episcopus, II, 857.
Huic commendat Ignatius Antiochensem Ecclesiam, 885.
Polycrates septem propinquos habuit episcopos, II, 883.
Polygamia Veteris Testamenti, I, 417.
Polymita vestis quæ ? I, 292.

Cn. Pompeius de Ponti Gentibus triumphavit, I, 428.
Cn. Pompeius Mutiam habuit uxorem, II, 516. Multas ei
præbet molestias, ib. Edomita Hispania, quid fecit, 390.
Civitas Pompeiopolis dicta, 392. Cu. Pompeius primus Ju-
dæam subegit Romano imperio, V, 599. Qua occasione
cepit Jerusalem, 50. Co. Pompeius primus Judæam cepit
et Templum, VI, 896.

Ponticum mare, I, 913.

Pontifex Christi talis sit, ut qui religioni detrahunt, vitæ
ejus detrahere non audeant, 1, 425. Auctoritate summi
pontificis firmatus, liberius pro Christo et confidentius ora
reserat, 537. Uxores pontificum dicuntur Ecclesiæ, 417.
In pontificis pectore, et corde veritas, et doctrina debent
esse, VI, 31.

Pontificis Vet. Testam. privilegia, I, 357. Pontificis Vet.
Testam. vestes propriæ, 358. Epistola, sive liber de veste
pontificis ab Hieronymo editus, V, 94. Pontificum dualitas
patiente Christo, religionis eorum scissum errorem mon-
strat, 109. Pontificum series post captivitatem Babyloni-
cam secundum Eusebium, 682 et seqq.

Pontia insula, 1, 695. Hanc nobilitavit exsilium Flaviæ
Domitillæ, ib.

M. Popilii Lenæ factum, V, 715.

Populi non semper lacte nutriendi, II, 669. Populus Dei
ex ordine Vitæ intelligendus, IV, 736. Quis populum Dei
dispergit, V, 582. Varii populi notantur, 387.

Populi florem aqua mixtum qui biberit, filios generare
non posse scribitur, VI, 952.

Pori corporis, VII, 114.

Porphyrii malitia, I, 313. Porphyrius scripsit contra
Christianos, cui responderunt Methodius, etc., 427, 745.
Ejus objectio in Dei providentiam, 1036. Qui scripseruat
contra Porphyr., 222. Porphyrius canis rabidus, II, 913.
Ejus malitia, 596. Specialis hostis Christi, 635. Accusat
Christum inconstantiæ, 761. Multa scripsit contra Danie-
lem, ibid. Porphyrii calumnia, qua Evangelistas coargue-
bat, confutatur, III, 507. Porphyrii blasphemia, IV, 623.
Ejus calumnia, 55. Porphyrium arguit Hieronymus, 402.
Porphyrius scripsit contra prophetam Danielem, V, 619.
Ejus impietas, quæ ? ib. Eusebius Cæsariensis, Apollinaris,
et Methodius ei responderunt, ibid. Calumnia retunditur,
670. Refellitur, 634. Porphyrii expositio, 683. Judæorum,
et impii Porphyrii explanatio confutatur, 721. Porphyrius
in quo sceleratus, VII, 371. Apostolos accusat mendacii et
ficti dogmatis, ib. Blasphemavit multa, 184. Huic Eusebius
Casariensis respondit, ib. Objectio Porphyrii, 373. Ca-
lumnia retunditur, 70, Optat Hieronymus impugnare Por-
phyrium, 409. Blasphemat, ibid.

Portia uxor Bruti, II, 313. Sine eo vivere non potuit,
ib. Portia minor quid dixisse narratur ? 313. Æquatur Bru-
to pudicitia, 319.

Portæ mortis peccata, IV,344. Portæ justitiæ, ib. Portæ
singulæ ex propriis causis ducunt origines nominum, V,
675. Porta locus judicii ex more Judaico, et cur? ib. Porta
bonæ ac malæ, VI, 576. Porta piscium que? 684. Duplices
portæ, mortis, et vitæ, 292. Virtutes portæ quæ ? ib. Porta
piscium Jerosolymæ, 684. In portis urbium judicia, 292.

Portio hæc nostra est, præmiumque perpetuum, si hic
pro virtutibus laboremus, III, 402. Pars nostra est, ut in
nostro studio et labore lætemur, 432.

Portuum utilitas, I, 627.

Possessio nostra spiritualis est, I, 116. Possessio in
atriis Domini certa, et secura est, II, 766. Possessionum
emptione naturale est lætari, in venditione lugere, V,
69. Possessio terrena non est hominis rationalis, VI,
616.

Possibilitas ubi aufertur, aufertur et vitium, II, 741.
Possibilia non facere, non est culpa imperantis, sed fra-
gilitas audientis, II, 762. Homini non est possibile quid-
quid voluerit, 720. De Possibili fit contentio inter Diodo-
rum, et Chrysippum, 701.

Quod Possidet unusquisque, plus laudat, I, 207. Non
sunt tua, quæ possides, sed dispensatio tibi credita est,
324. Parva dimisimus, et grandia possidemus, 598. Quid
potentissimis miserrimum est, 344.

Postulatio impudens, quæ ? IV, 853.

Potatio Toù a cur hordeum habuerit adjunctum,
VI, 31.

Potentia omois, ad iram Dei, favillæ et cineri compara-

tur, IV, 246. Præsens Potentia, materia est futurorum
tormentorum, 432. Potentia Dei per parva animalia osten-
sa in Ægypti plagis, VI, 198.

Potestati maguæ ad regendum tradita Ægyptus, V,
342.

Potio cathartica, IV, 1017.

Potio de malis granatis æstus stomachi fugare, et corru-
ptum ventrem sanare dicitur, VI, 905.

Præcepta majorum habeantur pro legibus apostolicis, I,
535. Præceptum pœnam habet, nisi fiat, II, 256. Non de-
bemus tractare, quare Deus unumquidque præceperit, sed
quodcumque videmus esse mandatum, hoc pia mente im-
plere festinemus, III, 451. Præceptum Dei in promissione
juxta litteram, stare non potest, IV, 701. Præcepta alia
dantur ad spirituales, alia ad carneos, VII, 549. Aliud est,
quod juxta imperium præcipitur, aliud quod juxta iudul-
gentiam, ib.

Præceptores quinam eligendi, I, 682.

Præcinentes ad concitandas lacrymas ex more provinciæ
Israel, VI, 298.

Præconium felix, quod nulla totius vitæ sorde macula-
tur, I, 466.

Prædæ certus numerus Deo plerumque consecratus in
Vet. Testamento, VI, 490.

Prædestinationis materia, I, 458, 128. Prædestinationis
notio, VII, 556. In quo differt a proposito? ibid.

Prædicator. Qui tantum eo tempore Dei verbum prædi-
cat, quo populus libenter ausculat, et secunda aspirat aura
rumoris, sator negligens, et iguavus agricola est, III, 482.
Sapientium verba pungunt, non palpant, nec molli manu
attrectant lasciviam; sed errantibus et tardis pœnitentiæ
dolores, et vulnus infligunt, 499. Prædicatores et doctores
falsi, qui ? V, 412. Auditores prædicatorum, 404. Prædica-
tionis dignitas, suscipientis infamia non deturpetur, VII,
59. Rigida vita, et austera prædicatio, vitare debet aulas
regum, etc., 69. Quare piscatores mittuntur ad prædican-
dum? 22.

Pradicandi munus periculosum, V, 752.
Præfectis Urbis magnum jus, I, 679.
Præfectura Urbana, I, 678.

Prægnantes mystice quid? I, 860.

Prælati negligentes timeant, IV, 942. Prælati et pres-
byteri attente legant quæ dicuntur, V, 396.

Prælio navali dimicaturi quid faciunt, II, 39.
Præscientia. Ex præscientia et prædestinatione Dei,
jam ea facta sunt, quæ futura sunt, III, 391. Non tollit li-
berum arbitrium, sed causas ante præcedere innuit, quare
unumquodque sit factum, 455.

Præsentia exempla sunt futurorum, II, 366.
Præsidius diaconus, 1, 634.
Præstigie theatrales, II, 795.

Præsumptio vana, quæ ? I, 550.

Pessimus est præceptor, 720, 994.

Præteritum pro futuro prophetali consuetudine dicitur,
IV, 86. Præteritorum bonorum recordatione mala præsen-
tia mitigari, Epicuri stulta sententia est, 473.

Prætextata uxor Hymetii morte punitur, quare? I, 683.
Ejusdem somnium per ordinem completur, ibid.

Prætextati consulis vita et finis, I, 127. De eo quid
ementita est uxor. 181. Prætextatus consul, homo sacri-
legus, quid ludens solebat dicere pontifici Romano, II,
415.

Pratorum et feni penuria in Palæstina, IV, 342.
Preces sanctorum iræ Dei possunt resistere, IV, 894.
Preces murus pro salute populi opponendus, V, 12. Pre-
cibus Dei ira retinetur, VI, 889.

Presbyteratum fugiens, dignior eo judicatur, I, 357.
Presbyteri officia et virtutes, I, 336. Presbyteri
evo, sed prudentia judicandi, 319. Qui vult exercere offi-
cium presbyteri, vivat in urbibus et castellis, 322. Sermo
presbyteri, Scripturarum lectione conditus sit, 2615. Ro-
niæ ad testimonium diaconi presbyter ordinator, 1084.
Ante Presbyterum sedere non licet monacho, 54. In Ec-
clesia Romæ Presbyteri sedent, stant diaconi, 1084, Pres-
byteri et diaconi mali et sæculares, 112. Unius ex ipsis
mores perversi describuntur, 112.

Presbyteri et episcopi quomodo differunt, IV, 58. Pres-
byteri merito et sapientia, non ætate eligendi, 48. Pres-
byteri machantes in captivitate quinam juxta Hebræos,
1048. Presbyter idem qui episcopus, VII, 694. Ex consue-
tudine Ecclesiæ subjicitur episcopo, 695. Presbyterum
non posse esse digamum, 300. Vide Episcopus, Sacer-
dos.

Pressuræ apud incredulos pœnæ sunt, apud fideles glo-
ria et victoria, VII, 598.

Primi et extremi terræ, qui? V, 782.

Priapus Hebræa lingua dicitur Phogor. Vide Phogor, et
Beelphogor.

« PoprzedniaDalej »