Obrazy na stronie
PDF
ePub

implere solertia; id ante omnia servaturus, ut ca A quoniam libenter assensum tribuit clementia princi

palis, et concilium fieri intra Africam universale decrevit utriusque partis (Addendum videtur episcopis) juxta poscentibus, huic me disputationi principe loco judicem voluit residere. Unde cunctos per Africam tam Catholicæ quam Donatianæ partis episcopos hujus edicti tenore commoneo, ut intra tempus lege præscriptum, id est intra quatuor menses, qui dies intra diem kalendaruni Juniarum sine dubio concludetur, ad civitatem splendidam Carthaginensem concilii faciendi gratia convenire non differant, ne eam partem de merito propriæ fidei appareat judicasse (f. dubitasse), quam defuisse constiterit. Universos etiam cunctarum provinciarum curatores, magistratus et ordinis viros, necnon et actores, procuratores, vel

quæ circa Catholicam legem vel olim ordinavit antiquitas, vel parentum nostrorum auctoritas religiosa constituit, vel nostra serenitas roboravit, novella subreptione (In Cod. Theod. superstitione) submota integra et inviolata custodias (In Cod. Theod. custodiri præcipimus). Ut sane adminicula competentia actibus tuis deesse non possint, viros spectabiles proconsulem atque vicarium serenitas nostra commonuit, ut si propriarum dignitatum statum cupiunt retinere, si apparitionem suam extrema declinare supplicia, tam ex propriis officiis, quam ex omnium judicum apparitione, abunde necessarios faciant deputari. Erit jam sollicitudinis tuæ, si quid ulla cognoveris arte differri, missis relationibus indicare, ut negligentes puniat digna correctio. Omnia sane B seniores singulorum locorum, pari admonitione conque vel in unum episcopis congregatis disputatio completa firmaverit, vel desistentibus forte statuerit circa contumaces lata sententia, te referre conveniet; ut quid ad confirmandam Catholicam fidem præceptio nostra profecerit, celerius possimus agnoscere. Et divina manu. Vale, Marcelline carissime nobis. Data pridie Idus Octobris Ravennæ. Varane V. C. Consule (Consulatus ex Cod. Theod. adjectus).

5. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Recitata venerabilis lex gestis præsentibus inscratur, cujus definitio evidenter apparuit, unde nunc edictorum meorum per ordinem forma recitetur (Aug. Brevic. Collat. 1 diei, c. 2).

Martialis exceptor recitavit, Quid clementissimus princeps dominus noster Ilonorius pro catholicæ fi- C dei confirmatione decreverit, antelatorum apicum tenore monstratur: legationem siquidem venerabilium episcoporum libenter accipiens Africam suo devolam semper imperio vario religionum genere diutius inquietari decolorarique non passus est: studio namque pacis et fidei tantorum dissidia populorum ex antiqua persuasione venientia veritatis voluit manifestatione sedari, ut quos sedare principalibus a se sanctionibus prorogatis ac trahi ad unam fidei sententiain non posse pervidit, habita utrarumque partium disceptatione revocaret. Cunctos etenim tam Catholicæ quam Donatianæ partis episcopos in unum voluit congregari, ut lectis ab utraque parte peritioribus viris, certæ fidei veritate discussa, superstitionem ratio manifesta convincat: quatenus quicquid D illud est quod pro suis partibus æstimat unusquisque posse competere, proferatur in medium, et sic germanæ,

vel sero, fidei lux clarescat. Consona siquidem utriusque partis petitio ad hanc principem sententiam provocavit. Nam sicut a Catholicis nuper collatio postulata est; sic ante brevissimum tempus Donatistarum episcopos in judicio illustrium potestatum collationem postulasse non dubium est. Et

(6) Ecclesiam sibi primitus, etc. Id concessum Donatistis a Marcellino sine jussu imperatoris scribit August. in Brev. Coll. diei 1, c. 2. In eo edicto Basilicas sine jussione imperatoris reddidit Donatistis qui se pollicerentur esse venturos, ut eo modo eos ad conferendum etiam beneficiis invitaret. Testimonio Aug.

venio, sub propriæ existimationis dignitatis reatu salutisque periculo, quatenus in civitatibus locisque in quibus consistunt utriusque partis episcopos convenire, vel sub gestorum confectione, vel sub cujuslibet scripturæ documento exstante, festinent: ita ut si ipso in tempore in civitatibus non potuerint inveniri, per rura etiam perquisitis tam imperialis præcepti forma, quam tenor hujus innotescat edicti, quatenus intra hos quatuor menses ordinum relatione cognoscam, singularum partium voluntatem. Illud etiam scire Donatian partis episcopos volo, si quis eorum affuturum se esse responderit, Ecclesiam sibi primitus cum omni jure suo quæ forte a Catholicis juxta præceptum imperiale retinetur, sine aliqua dilatione per viros ordinis mox tradendam (6). Si vero omnes vel singuli in locis suis positi se adfuturos esse responderint, et Ecclesias et ea loca quæ eorum fuisse vel eos tenuisse constiterit, per supradictorum ordinum instantiam eorum juri dominioque reddenda, ut reformato iisdem primitus statu, disputationis inchoetur initium. Et quoniam tanti mihi negotii summam committere voluit augustissimus princeps, illud me quoque fateor libenter accipere, ut si de mea persona aliquid cunctationis affertur, alium mecum judicem quem ipsi delegerint Donatianæ partis et fidei, vel superioris vel similis dignitatis residere non abnuam. Sive autem cum alio sive solus in hoc negotio judicaturus interero, nihil aliud me, nisi quod allegationes partium examinatæ potuerint demonstrare et quod veri invenerit fides, per admirabile mysterium Trinitatis, per Incarnationis dominicæ sacramentum, et per salutem supramemoratorum principum judicaturum me esse promitto. Nec illam sane partem potui reticere, quatenus noverint sive pro Donatistis, sive pro Catholicis fuerit lata sententia, in nullo se Donatista. rum episcopos aliquam molestiam esse passuros, sed liberos, et ab omni injuriæ genere alienos ad proastipulatur etiam ipse Marcellinus in edicto dato adversus Donatistas post collationem. Ecclesias quas eis humanitate mea absque imperiali præcepto usque ad diem sententiæ constat indultas, Catholicis tradere sine ulla dilatione festinent. BALUZIUS.

pria 248 redituros: quod me et per tremendum A intelligant interesse, ut si qui ex disputantibus utrinjudicii diem, et per sacramenta superius memorata, ita facturum esse polliceor. Omnes autem qui ad singulas provincias fuerant destinati, noverint in nullo se quemquam deinceps Donatistarum aliqu tenus convenire debere: vel aliquam iisdem superioris executionis molestiam generare, ni malunt pro contemptu recentioris præcepti subjacere vindictæ. Erit autem omnibus Donatianæ partis hominibus, de eorum qui missi sunt concussionibus et deprædationibus, si quas forte admissas esse noverunt, liberum conqueri, ut in eos probata criminum qualitate, ultio digna procedat. Et alia manu. Proponatur.

6. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Lectum edictum gestis præsentibus adhærebit, quo constat me evidentius obtulisse, ut si placeret B electus a vestra parte mecum alius cognitor resideret: qui si præsto est, introire dignetur.

7. Petilianus episcopus dixit. Non decet nos cognitorem eligere alterum, qui non petivimus primum. Et alia manu. Recognovi.

8. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Evidentissime præceptionis augustæ tenore declaratum est collationem non cognitorem fuisse postulatum, et arbitrio suo meæ mediocritatis judicium delegisse cui necesse est me omnibus modis inservire, cum et sanctitatem vestram ideo convenisse manifestum sit, ut satisfieret imperialibus constitutis.

:

[blocks in formation]

10. Martialis exceptor recitavit. Magnitudo hujusce negotii, quod de veritatis ac religionis agnitione suscipitur, etiamsi parum momenti sui libraretur examine, convenerat tamen ipsa disceptantium gravitate atque auctoritate pensari. Nulli enim habetur ambiguum, quanti sit ponderis causa, quæ inter episcoporum est discutienda personas. Sed cum mihi cognitionem disceptationis hujusce crediderit augusta dignatio, eisque judicem dederit, quibus D inferiorem me esse, pro tanti nominis veneratione cognosco, fidei sollicitudinis meæ hac consideratione prospexi, ut de meo vellem judicio judicari. Hujus igitur auctoritate propositi omnes utriusque partis episcopos censui commonendos, ut ante cognoscant, non amplius quam septenos ambarum episcopos pártium mutuæ inter se disceptationis habituros esse colloquium, quos in officium disputandi ṣuarum partium subrogarit electio: siquidem certum deligi ex partibus numerum præceperit imperialis auctoritas. Aderunt alii quoque septeni, delecti judicio suæ cujusque partis episcopi: qui servata primitus per omne colloquium moderatione silentii, ad hoc se tantum

que septenis conferre consilium cum suorum quoque voluerit, cum eodem illic secedat in partem, atque ibi communicata patienter ratione tractandi, proprium revertatur ad locum, fidem servaturus officii, ut alter, cui id necesse est, tacendo audienda commendet; alter cui id munus est, loquendo suscepta confirmet. Erit autem collationi aptissimus locus Thermarum Gargilianarum, in quem die kalendarum Juniarum eosdem episcopos solos qui designati sunt oporteat convenire. Ex quo illud profecto perspicuum est, eo nullum penitus populi fieri debere conventum, quo nec ipsos universos confluere sinatur episcopos. Nam cum patientia disputandi quæ soli amica silentio est, omnem catervatim agminis strepitum perhorrescat, nihil interest, utrum eam congestio populorum, an episcoporum turba præpediat. Igitur episcopi memorati soli in prædictum locum tempusque conveniant: ita tamen ut reliqui omnes utriusque partis episcopi ante diem qui prædestinatus examini est, ratum se habituros quicquid a septenis utrinque coepiscopis suis fuerit actitatum, epistolis ad meam dicationem currentibus utrinque designent. Quibus epistolis tamen etiam testimonium omnes apud me propriæ subscriptionis adjungant. Equissimum namque est, ut eorum universa collatio rata futura promittatur ab omnibus, qui eliguntur ab omnibus. Nullus ergo vel laicus, vel episcopus ultra numerum præstitutum in illum tranquillissimum concilii locum contra prohibitum moliatur accedere, quin potius etiam plebes suas pia quietis ac modestix commonitione conveniant, hoc per Ecclesias proprias ante tractantes, quatenus a die disputationis ac loco omnis se multitudo contineat, ut religioso patientiæ magisterio delinitum Christianæ paci populum parent. Non solum enim episcopi, verum etiam rationabilis in hanc sententiam populus consentit, disputantibus supradictis et ubi major occupatio mentium defixa consistit, de veritate quærentibus, nihil turbidum, nihil tumultuosum nihil denique intempestivum debere prorsus obstrepere. Nam ut quod omnium saluti proficiat, fiat postea publicum, debet discutientibus veritatem præstare ante secretum: a me vero ita per omnia promulganda sententia est, ut in publicam dimissa notitiam toto splendida Carthaginis populo judice ponderetur. Ita quippe oculis non solum urbis hujusce, verum etiam universæ provinciæ totus emensæ disputationis ordo pandetur, ut tam prosecutiones disputantium episcoporum quam prosecutionum mearum series subsecuta, digestis in publico voluminibus explicetur. Hæc enim in judice securitas fidei est, ut de se non timeat judicari. Ut igitur in eliciendæ veritatis examen non inserpat aliquatenus calumniosa suspicio, lucemque perspicuam quam mentibus publicis probationum evidentium fides absoluta purgabit, nullis penitus nebulis causatio cujuslibet partis obducat; id etiam contra suspicionum fucos et commenta fallendi necessario provisum. Noverint omnes

episcoporum subscriptione signentur. Sufficit enim illis epistolis universalem (ut ita dixerim) subscriptionem episcoporum omnium cohærere, quibus totum disputationis ordinem conferentium septenorum, ratum se habituros esse promiserint.

11. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Hoc quoque edictum suscipiet corpus actorum. Ne quid autem fidei plenorum videatur deesse gestorum, universa quæ a partibus medio tempore vel scripta sunt, vel intimata judiciis percurrat officium.

non solum oportere, verum etiam expedire servari, A sisse profitebuntur epistolæ, primatium tantummodo scilicet ut interfatibus meis me primitus per omnia subscribente, etiam omnes disputantes episcopi suis in scheda prosecutionibus universi absque ulla prorsus excusatione subscribant. Exigit enim meritum fidei, ut adversus eum qui assertionibus suis perfidum forte subducere tentarit assensum et inficiari quæ dixerit, etiam testimonii sui consistat auctoritas; ubi soli proficit victoria veritati. li autem qui excipiendi funguntur officio præter eos qui dicationi meæ de publicis præstolantur officiis, etiam quaterni de singulis partibus ecclesiastici alternis debebunt adstare notarii: quorum fides ne qua vacillet ambage, quaterni episcopi partium singularum delecti suorum judicio præponantur, ut eosdem exceptores ac notarios, pervigili ac sollicita observatione custo- B omnia ante causam sunt, non de causa, id primum diant, quatenus cum eisdem exceptoribus ac notariis egressi per vices, subinde faciant perspicua digeri descriptione quæ dicta sunt, ut nihilominus adhuc episcopis 249 supradictis in disceptatione versantibus, transeat in apices evidentes profligatæ pars aliqua quæstionis, ut confestim ea cum a septenis episcopis subnexa subscriptione, celerem exspectationi publicæ tribuant notionem. Post primum autem collationis diem, descriptioni subscriptionique gesto

rum,

locum diei subsequentis efficiet procrastinata cognitio, ita ut si quid forte præcedenti collationi supererit, in diem tertium recurrat examen. Omne igitur spatium conferendi vicissim diei unius intercapedo distinguet, quo possint in medio gesta subinde subscribenda describi, memoratorum præsto- C lante custodia, qui hoc fine suum metiantur officium, non ut aliquid dicant, sed ut dicta custodiant. Donec autem emenso exitu quæstionum, omnes expedita veritas enodet ambages, schedas subinde scriptas pariter atque subscriptas, tam mei sigilli quam illorum octo custodum signabit impressio. Maximianistis etiam edicti hujus innotescet auctoritas, qua sibi ab illo concilio intelligant temperandum, quod inter Catholicos Donatistasque distingui (f. discingui, ut tertiæ cognit. c, 149) omnem dijudicarique conflictum clementium principum præceptio religiosa constituit, nec eis opitulari aliquatenus posse, quod sibi Donatistarum nomine blandiuntur, cum a Donastistis dicantur esse damnati. Si quis ex istis quæ adversus omnes multifarie suspicionis insidias provisa solli- D cite, constituta fideliter, ordinata diligenter, tenor hujus propositionis amplectitur, (modo) quolibet observare noluerit, non solum quid de causa sua sentiat confitetur, verum etiam quid moliatur ostendit. Sufficit interim cognitori talis prærogativa justitiæ hujus commonitionis circa universos episcopos fecisse populum sibi plebis Carthaginensis testem, quem mox est habiturus judicem. Superest ut ante concilii diem universum hujusce ordinationis tenorem, utriusque partis episcopi amputata penitus mora missis ad dicationem meam litteris suis impleturos se esse promittant; hoc præcipue maturato, ut eædem quibus ad omnia hujusce edicti se consen

12. Petilianus episcopus dixit. Egisti partes tuas vir nobilis, ut et partibus te justum futurum esse promiseris, et auribus publicis popularem. Sed quia hæc

tuam petimus potestatem, ut is qui me acciri edictis, qui de meis sedibus evocari, qui me laborem itineris pati inquietavit, petita ut voluit proponat, cur meam. desiderarit adesse præsentiam, ut noverim utrum vel quid debeam respondere. Et alia manu. Petilianus episcopus recognovi.

13. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Hæc suo loco et ordine rectius peragentur. Interim quod statui percurrat officium.

14. Romulus exceptor recitavit. Exempluni notariæ Donatistarum. Post consulatum Varanis viri clarissimi octavo kalendas Junias Flavio Marcellino viro clarissimo et spectabili tribuno et notario, Januarius, Primianus et cæteri sincera Christianitatis episcopi et catholicæ veritatis. Notum facimus sinceritati tuæ, nos edicto tuo conventos, ex diversis partibus Africa convolantes, ingressos fuisse Carthaginem xv die kal. Jun. cujus nostri adventus et omnes quos Carthago continet testes sunt, et tua sinceritas non ignorat. Tanta enim vis jurisjurandi tui edicto tuo expressa est, ut exceptis his quos adversæ valetudines corporum in sedibus retinent, aut ægritudo in via comprehendit, nec gravissimos senes annositas, nec prolixi itineris labor potuerit prohibere. Quod cum solum edictum ante causam sufficeret, alterum quoque dignatus es edere, in quo cum multa nos moveant, tum præcipue magnam sollicitudinem facit, quia nos ipsos edicto tuo epistolis nostris adstipulari oportere censuisti, cum hoc nec mos publicus habeat nec judicum consuetudo. Qua de re sinceritatem tuam plurimum exhortamur, ut prioris edicti fide servala, cunctos nos ad te venire præcipias, ut quamprimum de numero nostro constet, quos adversarii paucos esse sæpe mentiti sunt, ut rite omnibus ordinatis quæ nostris partibus competunt, disceptatio subsequatur; ne aut edicta se tuæ sinceritatis impugnent, aut nobis quicquam præjudicet, ut cum om. nes venire præceperis, paucos nunc adesse velle videaris. Hoc enim decet et expedit ut cunctis præsentibus commune negotium pauci loquantur. Hujus Notariæ parem apud nos retinuimus. Et alia manu. Januarianus episcopus subscripsi. Et alia manu. Primianus episcopus subscripsi.

15. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius A causam superflue et ante merita principalis negotii dixit. Alterius quoque partis recitetur epistola.

16. Romulus exceptor recitavit. Honorabili ac dilectissimo filio viro clarissimo et spectabili tribuno et notario Marcellino, Aurelius, Sylvanus, et universi episcopi Catholici. - Edicto spectabilitatis tuæ, etc. Extat apud August. t. 1, col. 487, Ep.128 nostræ edit.

[ocr errors]

supervacua esse noscuntur, neque mihi nostra propositio neque illorum responsio officere potest, cum, salvis omnibus ante causam nunc limen ingressi judicii, quæ sint merita negotii definire valeamus. Et alia manu. Emeritus episcopus recognovi.

21. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Constat de causa nihil penitus mutilatum, cum ea tantum quæ ante scripta vel gesta sunt, præceperim recitari. Unde quoniam certus a partibus numerus constitui debere præceptus est, utrum edicto paritum sit, sicut superius interfatus sum, venerabilitas vestra intimare dignetur.

22. Emeritus episcopus dixit. Admoniti quidem integritatis tuæ edictis, omnia integra et illibata causæ

17. Marcellinus 250 vir clarissimus et spectabilis tribunus et notarius dixit. Quoniam justitia dictante vel fide semel me spopondisse commemini, quidquidcum utriusque partis episcopis gessero in publicam transmissurum me esse notitiam, causa mihi repetendorum nascitur edictorum. Nam cum superioris forma progranimatis ea digesta contineat, quibus ordinata cognitio inoffensum sequatur tramitem judicandi; necessarium esse censueram, quid super eodem pars B servabimus. Hanc causam, si tempus, si dies patitur, utraque sentiret, edicto ab universis episcopis flagitare quid dicationi meæ partim per notoriam, partim per epistolam rescribentes, quid super conditionibus nuper propositis sentiant intimarunt. Cujus vel epistolæ, vel notoriæ quemadmodum se forma contineat, offerendum publicis obtutibus judicavi, ut quid vel præcedentis edicti textus exegerit, vel singularum partium responsione relatum sit, ubi totius populi considerarit agnitio, qualiter se habeat examinantis intentio perspicue possit advertere. Quo indito, idem recitavit.

18. Honorabili ac dilectissimo filio viro clarissimo et spectabili tribuno et notario Marcellino, Aurelius, Silvanus et universi episcopi Catholici.-Multum nos sollicitos reddidit notoria vel litteræ fratrum nostro- C rum, etc. Extat apud S. August., tom. 11, col. 490, Epist. 119 editionis nostræ.

25219. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Evidenter apparuit edicto dicationis mea numero præstito quem ex omnium voluntate susciperent, curam negotii peragendam, quoniam id etiam sacratissimam legem voluisse ejus recitatio patefecit. Et quia Catholicos episcopos ad edicti tenorem consensisse monstratum est, utrum etiam episcopi partis alterius de hac re satisfecerint, vel utrum nunc satisfacere velint, intimare dignentur.

20. Emeritus episcopus dixit. Acta est, ut arbitror, causa et adhuc conflictantium non est statuta persona. Tibi enim, judicum verissime, nihil aliud incumbit quam tenere veritatem. Si enim omnium ne- D gotiorum avertamus instantiam, primo de tempore, de mandato, de persona, de causa, tunc demum ad merita negotii veniendum est. Quod si prætermissis istis, secundum forenses fasces jactantiamque illius controversiæ quam tribunalia sibi vindicant, semper legalis nobis ritus ac sermo servandus est, judica, vir sublimis, in negotio Christiano: quia huic causæ judicat Deus, qui et nostra merita et yeri judicis sententiam æqua ponderans libra ne inyergat, attendit. Edictis enim propositis præsentiæ tuæ quantum ad judicis voluntatem pertinet, nihil temere, nihil incongrue, nihil adversus aliquem videmus esse prolatum quantum ad responsiones nostras, quoniam ante

intimamus. Scimus enim et edicto spectabilitatis tuæ, et sacri tenore rescripti, intra quatuor menses causam debere finiri. Si iste est dies, veniamus ad causam. Non possumus etenim quicquam de meritis disceptare, nisi primo de die fuerit judicatum. Et alia manu. Emeritus episcopus recognovi.

23. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Ex edicto secundo diem cognoscere potuisti, qui dies kal. Juniarum videtur esse constitutus, quoniam hunc esse hodiernum etiam suggestio patefecit officii, et recitatio monstravit edicti. Superest, utrum de ordinando negotio a vestris partibus eligendisque personis satisfactum sit, intimetur. Siquidem in confusa multitudine, certa non possit esse persona, cum hoc constet etiam legibus definitum.

24. Emeritus episcopus dixit. Diem negotii utrum terminus edictalis incluserit, an forma imperialis præcepti, nobilitatis tuæ debet judicio definiri. Et alia manu. Emeritus episcopus recognovi.

25. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Ex edicto dies est constitutus, secundum formam judicii principalis; et quoniam non est in his diutius immorandum, superest ut in electione satisfaciatis cœlestibus constitutis.

26. Emeritus episcopus dixit. Forma præcepti talis est, ut intra quatuor menses causa dicatur. Si secundum hanc formam sublimitatis tuæ edictum est constitutum, superest ut suggerente officio in medium causa mittatur. Et alia manu. Emeritus episcopus recognovi.

27. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Officium ad quæsita respondeat. Nampius Scriba dixit. Secundum diem edicti nobilitatis tux quartus mensis conclusus est, die xiv kal. Junia

rum.

28. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Cum partes Carthaginem utræque venissent, in hunc eas diem consensisse non dubium est. Siquidem nulla super hac parte videatur aut dilatio postulata, aut judicium flagitatum.

29. Petilianus episcopus dixit. Nos ad hanc urbem xv kal. die Juniarum venisse, et notoria nostra signavimus, et omnem non dico Carthaginem, sed

Africam fecimus testem ; qui 'si non adessemus, jam A dixit. Ne quid inordinate fieri videatur, quoniam hoc

et ipsum veritatis regula continetur, et legum dictat auctoritas, prius est ut personarum numerus designetur tunc demum ea quæ partibus competunt, per eos qui firmati fuerint rectius peragentur. Ne hæc inter incertas personas videantur infirma.

33. Emeritus episcopus dixit. Cum omnes qui man. daturi sunt adstare videantur, magisque persona præsentium quam sermo teneatur absentium, quid est quod potest movere judicia, cum statutis omnibus quæ primo ex lege descendunt, quæque initium causæ facere consueverunt, tunc demum ad electionem defensorum secundum edictum sublimitatis tuæ arbitrium veniamus? Et alia manu. Emeritus episcopus

pars adversa sine dubio flagitaret in contumaces di-
cendam esse sententiam, tempusque jam fuisse defi-
nitum, quo nec post venientibus agere quicquam aut
respondere licuisset. Si igitur vir nobilis mediam
semper libram judicii tui suspensam ita tenes ac re-
gis, ut nullam in partem vergat aliquid gratiam illam
qua tibi conditionem atque præceptum imperiali au-
ctoritate cognoscis esse permissum, ut ferre possis in
contumaces sententiam: nunc te judiciali illo motu
illa quæ pura cessura animadvertere oportebit, con-
tra hanc partem te ferre judicium, quæ destitit, quæ
non adfuit, quæ delectata est laboribus meis, quæ in
hoc quoque mihi insultavit, ut diu chorus iste san-
ctissimus senatus cœlestis spectaret judicii tui auctori-
tatem, excubaret pene quotidie, ipsaque Dei, quæ B recognovi.
sacra sunt, sine sollicitudine non gessisset. Feras igitur
quæso judicium, promasque sententiam, non dico
acriorem quam adversum me ferre potueras, sed
quam tibi leges et imperiale præceptum intimant,
quamque præcipiunt. Non enim fas est, ut qui contra
nos posses ferre judicium, nunc contra adversarios
meos sententiam valeas denegare. Et alia manu. Pe-
tilianus episcopus recognovi.

30. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius
dixit. Sanctitatem atque peritiam tuam latere non
credo id imperiali præceptione fuisse constitutum, ut
ea pars quæ trini edicti conventione adesse noluisset,
sententiam contumacis incurreret. Perpensa enim
clementissimus imperator moderatione constituit ut
si longinquitate itineris quarto mense partes ad C
constitutum locum venire minime potuissent, duo-
rum mensium induciæ præstarentur. Quam 253
quidem rem ne alicujus partis querela videretur exi-
stere, videor custodisse. Unde de tempore, quoniam
magis forensis est quam episcopalis objectio, quæ
quidem nec in publico judicio secundum formam im-
perialis præcepti prævalere potuisset, cum partes
utraque observasse sat clareat, sicut superius inter-
fatus sum, utrum electi sint qui peragere possent ex
omnium voluntate negotium, intimare dignamini.

51. Emeritus episcopus dixit. Causæ præscriptio est judicis sermo, servari forensem usum consuetudinemque jurgandi inter episcopos non oportere nuLare illam versutiam legum jurisque controversiam, ubi de fidei statu et de totius sanctitatis discepta- D tione tractatur. Quod quidem castis et bene credulis auribus accipimus, vir spectabilis: sed ne forte in perniciem nostram ista replicentur, jusque transeat ad adversarios iterum confligendi, adseraturque nobis hoc juris præcepto servato in hane formam legis consentire debes, hoc ipsum judiciaria auctoritate defige, episcopalis nos moris regula sanctitati adesse debere, ut non præstigiis juris, neque ligaminibus cujusque facundiæ, sed Testamento novo ac veteri, quod instituit Deus, quod sacravit Dominus Christus, causa possit audiri. Et alia manu. Emeritus episcopus recognovi.

32. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius

34. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Numquam habere potuit certam multitudo personam, cum hoc etiam in publicis actionibus atque corporibus soleat custodiri, ut per ordinatas atque firmatas (personas) omnia peragantur.

55. Emeritus episcopus dixit. Teneo fidem tuam, vir sublimis, nihil mihi de juris lege præscribi, ubi agitur de fide. Et alia manu. Emeritus episcopus recognovi.

36. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Interlocutio mea non jus cessare debere, sed forensem contentionem apertissime definivit. Neque enim possunt aliqua quæ competunt partibus denegari sed si hoc utrarumque partium consensus habet, ut nihil de jure publico, sed omnia Ecclesiasticis regulis, id est novi et veteris Testamenti testimoniis peragantur, pars utraque designet.

37. Petilianus episcopus dixit. Optimus moderator. Et alia manu. Petilianus Episcopus recognovi.

38. Aurelius episcopus Ecclesiæ catholicæ dixit. Quoniam secundum N. T. edictum non omnes nostri collegæ adsunt, illi obtemperantes edicto, et voluntas cunctorum mandato continetur, jube hoc idem mandatum ab officio suscipi et recitari. Et alia manu. Recognovi.

39. Emeritus episcopus dixit. Si jubes, competit causæ per integritatem tuam. Et alia manu. Emeritus episcopus recognovi.

40. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Aliud constat esse quæsitum ut utrum a jure publico recedi velitis et totum divinis legibus agitari, vestris professionibus demonstretis.

41. Aurelius episcopus Ecclesiæ catholicæ Carthaginensis dixit. Inveniet hoc ipsum sublimitas tua cum hoc mandatum fuerit recitatum. Et alia manu. Recognovi.

42. Marcellinus vir clarissimus tribunus et notarius dixit. Et hoc mandato evidentissime continetur, ut omissa juris publici controversia, omnia divinis legibus peragantur.

« PoprzedniaDalej »