Dominus Jesus Christus carne tantummodo passus est. quidem credendum est, et omnimodis , quia Dominus noster Jesus Christus Filius passionem crucis tantummodo arnem sustinuit, deitate autem impassit, ut apostolica docet auctoritas, et atrum luculentissime doctrina ostendit. his qui divinitatem passibilem dicunt. qui aiunt quia Redemptor noster Jesus Dei Filius passionem crucis secundum tinuit, quoniam impium est et catholicis secrabile, anathema sint. is qui dicunt quia in baptismate originale iculum non omnibus dimittatur. enim qui dicunt quod hi qui sacrosancti matis, credentes in Patrem, et Fitumque Spiritum, renascuntur, non iginali abluantur delicto, anathema sit. "uta concilii beatissimi Leonis IV papæ inviolata permaneant. Pallium novo archiepiscopo mittit, ad quem Aelia NICOLAUS episcopus, servus servorum Dei, reverendissimo et sanctissimo ADONI Viennensi confratri nostro archiepiscopo. Sanctioni et institutioni canonicæ obtemperantes, vestræ dilectionis apices destinare curastis; quibus cordi apostolico lætitiam dedimus, licet eisdem perlectis, moerore affecti fuerimus, eo quod quatuor synodos observantes, quintam, et sextam prætermiseritis. Nam in petitione pallii vobis annuimus. VeBrumtamen istiusmodi occasione nacta, non fuerat postulatio vestra implenda, nisi recensita intentione directæ scripturæ cognovissemus vos per omnia tenere velle quod sancta dogmatizat Ecclesia. Ideoque volumus, pariterque sanctitatem vestram rogamus, ut sub omni celeritate dirigatis qualiter vos de ipsis quinta et sexta synodis sentiatis. Gratia sancti Spiritus adhortante atque adjuvante, in mense Martio pro diversis Ecclesiæ utilitatibus synodum Romæ cefebravimus. Ubi etiam quædam capitula statuimus, ipsaque vestræ sanctitati custodienda, sen confratribus vestris archiepiscopis per vos transmittenda direximus, et suffraganeis vestris, ut hoc instruatis, observare hortamur. m qui a præsenti statuto concilio sacra telectionem Romani pontificis nullus contradicere præsumat. cerdotibus b. seu primatibus, nobilibus, clero ejus sanctæ Romanæ Ecclesiæ Romani pontificis contradicere præsump in concilio beatissimi Stephanie napæ I, anathema sit. is qui episcopum percutere præsumpserint. tem qui episcopum percutere, verberare præsumpserint, ut anathematis subjalo, sancimus, et inviolabili promulga nus. oncilium ab Holstenio editum rursus in ionem intulit Labbeus tom. IV. s eo tempore spectaret electio Romani nimadverte. is c. 8, dist. 53, decretum Stephani IV alii quintum appellant, refert, ubi staatio adhibenda in posterum foret in eleani pontificis. Atqui Baronius, Binius, s, Natalis Alexander, aliique catholici, hoc et imposturam putarunt hominum entium auctoritati imperatorum, quo vebant bella inter sacerdotium et impea Pagius in Crit. Baron. ad an. 897 Tetum esse decretum illud contendit, non hani IV, qui anno 817 vivere desiit, sed De divortio inter Lotharium regem et uxorem ejus Theutbergam, satisfaciens consultis Adonis. [Apud Mansi, ibid.] NICOLAUS episcopus, servus servorum Dei, reverendissimo et sanctissimo confratri nostro About archiepiscopo. Quia sanctitatis vestræ pro statu sanctæ Dei Ecclesiæ ferventius invigilare constantiam cernimus, et contra delinquentium, imo prævaricatorum et sanctarum legum violatorum, mores et actus per zelum rectitudinis vos erectos consideramus, omnipotenti Deo gratias agimus, et vestram sanctitatem, ut in talibus illo adjuvante proficiat, ea auctoritate, quæ nobis per beatum Petrum principem apostoloD ganda famosam hujusmodi controversiam dirimere posse videntur. En ut Nicolaus I, de electione Romani pontificis agens, ac turbas in ea exoriri solitas eliminare cupiens, confirmat et observandum decernit quidquid in concilio beatissimi Stephani papa statutum est. Ergo decretum Stephani, procul dubio IV, eam in rem præcesserat. Hoc autem vix aliud esse potuerit quam quod Gratiano laudatur; cui tamen si velis aliquid superadditum a subsecutis pontificibus non repugnabo. In concilio quoque Romano, habito sub Lamberto imperatore, atque adeo anno 904, ut putavit Baronius, et post enni Labbeus tom. IX Cone., sed quidem anno 898, roboratur an,iqua consuetudo observata in electione pontificis. Si antiqua tunc erat consuetudo, ergo ad tempora usque Stephani IV nis verbo nova et velera rum de manibus vestris statis. Forsitan benignisentis Dei clementia a prognabitur, et infra gremium dio atque labore recepti, rcedis lucrum recipere metempus, ut ascendatis ex pro domo Israel murum, Domini. Et post alia. De caeatitudo consulere studuit, B ostolica sollicitudo curavit nes. Jimissa uxore, quam leg.xerit, quia nomen malum absque decreto generalis n accipere contra auctoriilla superstite, pro uxore us nos apostolica auctorigelicam sanctionem omnino oris copulam eis qui talia , habere concedimus, neque ntiam tribuimus. a nesciente sponso corrumte facta maritali more cum NICOLAUS episcopus, servus servorum Dei, LOTHARIO regi (a pro synodo). Regalis excellentia vestra nuper apostolatui nostro direxit, ut pro perficienda synodo missos e latere nostro dirigere dignaremur: quod nos, et ante litterarum vestrarum preces, et postmodum facere desiderio ardenti cogitavimus. Sed quia multi sanctarum ecclesiarum Dei utilitatibus hactenus fuimus occupati, tam celeriter ut volebamus eos destinare nequivimus. Nunc autem, Domino nostro Jesu Christo favente, legatos sanctæ nostræ cui Deo auctore deservimus Ecclesiæ, duos reverentissimos erit; si postmodum inter- C [edit. Tom. addit et sanctissimos] episcopos, Rha erjecto utrinque] tempore rius ab alio corruptam, dicere, quasi ista non fuerit To ea tenere. Nec hoc conimo nuptiarum fœdere conpus per aliquod temporis ortium faciant. Sed quod 5 corruptæ percipiendo vomodum intercepto tempore -luntarie, inviti custodiant, modo se abstineant. ecclesiis datas, et a fidelicipibus sibi indultas invaretinere præsumunt, auommunicandi et anathemaem rebus, quæ semel Deo sunt, et postea sub occapum á quibusdam invadune diripiuntur] sancimus, ut d resecandam tam præsumscendum utrum illius sit ræsumptio. Quod si princiitio, ipse sit princeps pro us si autem invasoris dee ad emendationem excomcoercendus. Et post alia. Ravennatem sciatis pa Ꭰ doaldum sanctæ Portuensis Ecclesiæ, et Joannem sanctae Ficolensis [edit. Rom., Fundensis] Ecclesiæ, deliciosos nostros, quorum adventu atque præsentia Dei sacerdotum synodus congregetur, transmittimus, sicut nostris vobis jampridem direximus litteris, quibus magnitudini vestræ intimatum est, binos episcopos de regno Ludovici regis patrui vestri, et Caroli regis fratris vestri, ad ipsam synodum convenire debere. Nunc autem volumus, atque litteris nostris directis jubemus, similiter duos de regno Caroli gloriosi regis patrui vestri ibidem sine aliqua ambiguitate adesse. Quas sane litteras nobilitati vestræ dirigentes, petimus ut eas ipsi Carolo regi de præsenti per vestrum fidelem hominem transmittatis : quatenus et duo regni ejus episcopi, ut diximus, ad præfatam synodum, quæ auxiliante Domino congreganda est, cum nostris pariter legatis valeant convenire. Quos sane apostolatus nostri legatos excellentia vestra digno honore suscipiat, et familiaritatis eis locum concedat, ut Domino auxiliante, cum ad nos fuerint reversi, digna nobis de parte vestra nuntiantes, maximas Deo gratias referre, et apostolicæ vos benedictionis munere ditare possimus, congaudentes sane in vestræ humilitatis devotione fideli. Dextera vos superne majestatis illæsos conservare per tempora longa dignetur. Data 1x Kalendas Decembris, indictione x1. D CAROLUM CALVUM REGEM. (Anno 862.) s regno episcopi ad synodum Metis cogendam proficiscantur. [Apud Mansi, ibid.] iscopus, servus servorum Dei, CAROLO sancta atque præcipua, cui Dominici in Franciam destinare nequimus. Et quoniam eccle- XX. AD EPISCOPOS GALLIE ET GERMANIÆ. (Anno 862.) Ut ad synodum Metensem cum legatis accedant, ubi- [Apud Mansi, ibid.] NICOLAUS episcopus, servus servorum Dei, omnibus archiepiscopis per Galliam et Germaniam constitutis [pro synodo]. Incognitum vobis esse non credimus, qualiter pro duabus feminis Lotharii regis, Ecclesiæ Dei facies illiciti connubii nævo aspersa sit, vel qualiter una repulsa idem rex alteram sibi sceleratissime copulaverit. Quarum prior Theutberga nomine, pro sui repudio acriter dolens, per emissam legationem super hoc negotio sedis nostræ expetivit judicium. Ex qua re unius partis causam sine altera judicare, canonicum fore minime duximus. Statuimus ergo fraternitatem vestram Metis collectam, pariter cum legatis nostris ejusdem Lotharii causam audire, et canonice communi sententia definire. Itaque juxta statutum nostrum, cum duos alias in partes fratres nostros destinaremus episcopos, accidit ad nostram notitiam pervenire, quod Lotharius, legitima et prima repulsa muliere, secundam sibi ascivit conjugem, neque sedis nostræ petitum ac promissum judicium exspectans neque canonico judicio uspiam succumbens. Qua ex re quid aliud datur intelligi, nisi quia ubi plurimorum judicium prævenit, ibi suo judicio prævaricatorem se indicavit? Et ideo egatis nostris subduxerit, tisfactionem repedare mipræsentialiter ad synodum tisfacturus, et a scelere m de cætero excommunidiu in hoc permanserit, a faciemus exsortem. XI. IC METENSI RESIDENTES. o 862.) raminent ac definian', conad se mittant. ansi, ibid.] vus servorum Dei, omnibus copis confratribus nostris. › residentibus quod Metis li tunc debitus honor immnibus, quæ ab illis sub debent, trutinam miseriudinis tenere conspicimus, retenti, aut quorumcunque etiam numerosis pecuniis, nibus a tramite justitiæ ermutantur. Sed quantum Scutiendo cura conceditur, marum acceptione ad sui o rectitudinis procul dubio mores illius apostolicæ sens Unusquisque propriam dum suum laborem (I Cor. multarum ecclesiasticarum et fidei soliditatem populi noster apostolicus animus e quarumdam feminarum e scilicet atque Waldradæ, dam referentium, quia paendum commoverat, relatio aliquo violentiæ morbo per Dominicus, ad medelam rdore charitatis ferventius pe Theutberga multis vicilacrymosis litteris studuit ffatu flebili puram se quo It, atque insontem. Ad quod retionem, sicut jam vestram apostolicos apices commeolico vos hortamine adesse pontificii nostri latere vedicam illic celebrationem, te, cum fraternitate vestra editis conciliorum mendis C habentes, personas principum, et terrores, qui ad tempus insurgunt, et in tempore finiuntur, con temnentes, quid in his justius, quidve veracius cum fatis missis nostris invenire valueritis, horum consensu definire et statuere procul dubio studea tis, caventes hoc quod per prophetam dicitur: Væ his qui dicunt bonum malum, et malum bonum : qui ponunt tenebras lucem, et lucem tenebras : qui dicunt. dulce amarum, et amarum dulce (Isa. v). Nam et evangelica inter cætera, quæ nos ad bene vivendum B instruit, sententia admonet dicens: Nolite judicare secundum faciem, sed justum judicium judicate (Joan. 1x). Psalmista quoque ait: Si vere utique justitiam loquimini, justa judicate, filii hominum (Psal. LV). Igitur cum multa sint, quibus vestram fraternitatem, non oblivionis aut ignorantiæ causa de vobis judicantes, sed charitatis studium amplectentes, commonere possimus hæc ideo sufficere credimus, quia ad plura vos et evangelicæ, atque apostolicæ, propheticæque lectionis dogmata in talibus memoria transcendere non dubitamus. Tantum est, ut cum æquitatis justitia in præsenti examinatione, sine aliquo dolo vel invidiæ macula, sicut præfati sumus, quia Deo præsente assistitis, proximorum causas, cum jam dictis missis nostris, ita juste et irreprehensibiliter cum Dei timore definire satagatis, ut illorum omnibus vestræque sanctitatis consensus atque judicium æquitate fulgere videatur. Nam si vos vel illos in aliquam partem, pro cujuscunque favore, a canonicis et sanctorum Patrum institutionibus, quod non optamus, declinare perspexerimus, arguere non dubitamus. Si vero aliarum ecclesiasticarum utilitatum in eodem concilio res acciderint, digno examine pertractantes eas cum Dei timore definire satagite. Si autem aliqua in eo fuerit contentio orta, in qua diffinitionis ponere nequiveritis fortasse censuram, nostro eam judicio reservare sancimus. Statuimus autem, ut cuncta quæ in eodem concilio peracta fuerint ac definita, nostro præsulatui gestorum serie incunctanter significetis: ut si ea, justitiæ pulchritudine, probabilique sanctione definita perspexerimus, Deo omnipotenti gratias referamus: si vero injustitiæ, quod nomumus, et contrarietatis fuerint acta intentione, ea renovare summopere jubeamus. Missos quidem nostri pontificii, ut in prima epistola vestræ dilectioni significavimus, pro quibusdam ecclesiasticis utilitatibus, quibus fuimus occupati, destinare nequivimus. En Christo juvante, strenuitatis pollentes scientia atque doctrina, reverentissimos nunc dirigere missos decrevimus, Rhadoaldum scilicet atque Joannem episcopos, deliciosos et consiliarios nostros, qui Rom. epistolarum Pontificiarum an. 1591: quod D regiminis culmine perornavit, vestræ rda rectitulinis et justitia claritate decoret, ut in omnibus vestris actibus amini plenitudine rutilare. Data ix mbris, indictione x1. XXII. CAROLUM CALVUM REGEM. [Anno 862.] ino parcat, qui filiam ejus rapueral, et iscopus, servus servorum Dei, CAROLO majori [pro Balduino]. gratiam fargia mini, ut vestræ amplitudinis fretus benignitate consistat, maneatque inter cæteros vobis fideles securus. Cui sane ideo vestræ sublimitatis gratiam ut tribuatis deposcimus, non solum quia pio amore omnibus, qui aliquo fuerint sceleris contagio maculati, hujus apostolicae sedis opem, atque misericordiam, et præsidium postulantibus, humilique devotione quærentibus, pro qualitate facti subvenire debemus: verun etiam metuentes ne propter iram indignationemque vestram ipse Balduinus impiis Northiannis, et inimicis Ecclesiæ se sanctæ conjungat, et in populo Dei, quem, prudenti consilio menteque sollicita, salvum et incolumem regere et gubernare debetis, aliquod Bingerat periculum, et scandali fomitem, qui fidelium cœtus depopuletur, immittat; et ob hoc animæ vestræ, quod absit, contingat discrimen. Dextera vos superne protegat majestatis, et ab omnibus semper adversitatibus illæsos custodire dignetur. Data IX Kalendas Decembris, indictio XXIII. AD HERMENTRUDEM REGINAM. (Anno 862.) Intercedit pro Balduino, qui ad opem implorandam [Apud Mansi, ibid.] etioso Christi Dei nostri cruore Eccle- NICOLAUS episcopus, servus servorum Dei, HER- Fidelium universitas gentium ex variis mundi mosis mœstisque precibus lugubriter se obtulit, et |