VII) ib. 1V, 4, 7: ἐπιχειρεῖτον ἄνδρε δύω, (ed. Castalionis, teste Schneidero.

tores).

δύο ceteri edi

VIII) ib. V, 4, 19: τῷ δύω στρατηγὼ yádevour (HSt. Thiem. Weisk. Schneid. δύο solus Weise in ed. stereot.)

IX) id. de rep. Lac. XV, 5: dwxe de nai συσκήνους δύω ἑκατέρω προςελέσθαι (Weisk. Thiem, Schneid. Weise.dio 1 cod Lipsiensis a Schneidero allatus; praeterea funt., et, quem omisit Schneiderus, HSt., probante Heindorfio.)

ἐπορεύθησαν στα

X) id. Anab. IV, 6, 5: Exogenoαv otαGuovs duw (Weise in ed. stereot. δύο omnes alii: HSt. Weisk. Thiem. Poppo. Dindorf.)

XI) Demosth. in Euerg. p. 1158, lin. 21: χιλίας μὲν καὶ ἑκατὸν δραχμὰς καὶ τρεῖς καὶ δύω οβολὼ τὴν ἐπωβελίαν (R. Tauchn. δύο ta

cite B.)

XII) Isocrat. ad Demonic. p. 6, 2. HSt. (B. §. 23, 1. 2): διὰ δύω προφάσεις (Tauchn. -- δύο Β, nulla alius lectionis mentione facta; tutus nulla quidem, quam ipse afferat, codicis auctoritate, at, si nulla alia, Mediolanensis certe, teste Fisch. ad Well. II, p. 156.) #

XIII) Isae. de Nicostrat. her. p. 71: лudn ἐπειδὴ τω δύω ταλάντω ἑξάκις ἤλθετον (R. Tauchn. cum 3

Horum locorum alios aliis codicum auctoritate longe tutiores, aliquot vel paene, vel prorsus, ut videtur, destitutos, in aprico est. Editionum auctoritates in universum non magni aestimandae. Quare hi ab iis vix differunt, ubi libri editi dów non praebent, manu scripti praebent. Nam etiam ejusmodi loci apud eosdem scriptores frequentes. Sunt hi:

1) Plat. Rep. II, p. 360, b: el ovv dva volovra Saxtvhía yevoio9nv. 3. codd. Beck. (de 12) et quarδακτυλίω γενοίσθην. tus a Schneidero allatus (v. praef. ad Remp. vol. II, p. VIIII) Monacensis B*), cui tantum tribuit Beckerus, ut haud raro unum omnibus praeferret, hic tamen parum accurate inspexit.

2) ib. III, p, 391, c:

xew Ev avtu vooημate δύω ἐναντίω ἀλλήλοιν, 1 cod. (νοσήματε 9 codd. Β.

1 cod. νοσήματα,

6 codd.)

-

vulgo νοσήματά τε, et sic

3) ib. p. 411, e: ἐπὶ δὴ δύο ὄντε τούτω, ὡς ἔοικε, δύω τέχνα θεὸν ἔγωγ ̓ ἂν φαίην δεδωκέναι, 3 codd. Sch. (de 26) (perperam B. varietatem codicis Vindob. B duw ad prius dúo retulit, teste Schneidero ad hunc locum).

4) ib. IV, p. 439, e: Tauta μiv Toívvv ταῦτα μὲν τοίνυν ἡμῖν ὡρίσθω εἴδη εἶναι — 1 cod.

δύω

*) Quem ipse omisit, ubi de hac re agit, ib. V, p.

5) ib. V, p. 475, Svw auta ɛival, 2 codd.

6) ib. VI, p. 509, d:

(B. et Sch.)

e:

ἐναντίον καλὸν αἰσχρῷ,

(St. et Sch.) *)

Sów auto tiva, I cod. δύω αὐτῷ εἶναι,

7) ib. ΙΧ, p. 572, a: ἡσυχάσας μὲν τὰ δύω côn, 3 codd. (Schneid, 2 tantum a Beckero alτὰ δύο είδη Stobaeus).

lati.

Alii codd. d.

8, 9, 10) id. Symp. p. 180, d: nei de dúo ἐστὸν, δύω ἀνάγκη καὶ Ἔρωτε εἶναι (1 cod.). πᾶς δ ̓ οὐ dów Tù dɛά; (2 codd. de 17). Sic B., aliter Schneiderus ad Remp. V, p. 472, a, rem refert, loco primo et tertio δύω scriptum: ἐπεὶ δὲ δὴ δύω ἐστόν, et δύω τώ θεά,

11) id. Phaedr. p. 253, c: innoμógpw pèr dów Tive edn, 3 codd. Stallb. de 15.

12) id. Apol. p. 20, a:

Svo vite, 2 codd..

13) id. Gorg. p. 481, d: Svoir Exάtegos, 1 cod. B. (de 14)

ἐστὸν γὰρ αὐτῷ

ἐρῶντε δίω ὄντε

14) id. Hipp. maj. p. 301, d: Để gào quên ἀλλὰ δύω, οὕτως 1 cod. (B.)

15) id. Phaedon, p. 60, b: ἡμμένω (συνημμένω St.) Sów byte 1 cod. B. de 15, (pro vulgato δύ ντε).

*) Hunc et praeterea focos 7 et 11 omisit Schneide

rus 1. 1.

16) id. Soph. p. 223, d: nɛgì đów natýμɑte, 1 cod. B. de 13.

τώ

17) ib. p. 254, d: xai μyv tú ye dów (neutr.) φαμὲν αὐτοῖν ἀμίκτω πρὸς ἀλλήλω, 8 codd. B., Schneid. (St. unus; alter autuv et äλ

ληλα).

18) id. Phil. p. 53, d: ἐστὸν δή τινε δύω, Tò de, 8 codd. B. de 13. (St. 1

τὸ μὲν

de 6).

19) id. Hipparch. p. 228, e: lotòv dè dźw τὠπιγράμματε (St. B., vulgo τοἐπιγράμματα) 12 codd. B. (dvo soli duo, neque ii optimi codices Beckeri, Barberinus et Palat. B, et tertius Schneideri, Lobcovicianus.)

20) ib. p. 265, a: δύω τινὲ καθορᾶν ὁδώ, 1 cod. Schneid. (v. ad Remp.

21) id. Polit. p. 269, e:

vourte, 8 codd. B. de 13,

V, p. 472, a)

Sów TIVE DEW
δύω τινὲ

φρο

et nonus (Lob.) insu

per a Schneidero 1. 1. patefactus.

22) id. Tim. p. 31, 6: δύω δὲ μόνω καλῶς ξυνίστασθαι, τρίτον δὲ — 3 codd; et 2 Flo dè

rentini duw (testibus Stallb. et Schneid.; duo secundum Beckerum). Insuper duo Parisini et Lob. int. vers. (teste Schneid. 1. 1.)

23) Xen. Cyr. V, 4, 41: To de Sów poovolw τὼ δύω φρουρίω φοβῶν cod. Bodl. (teste Fischero ad Well. II, p. 157).

24) ib. VII, 1, 24: τρεῖς φάλαγγες -, ἡ μὲν μία τὼ δὲ δύω cod. Palaeocom. (eodem teste).

Et fortasse plures loci Xenophontis, editoribus silentibus.

25) Isocrat. Helen. laud. 1 (p. 208, a.

B.

§. 1, 4): οὐδὲ δύω λόγω περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων avtεleiv, 1 cod. Beckeri de 5.

Quid igitur?

Est apud Platonem vocabulum nostrum (firma tantum exempla numeramus *), sed etiam Demodoci duo) semel et sexagies et trecenties. Quem inter numerum sex et viginti locis libri formam dów praebent. Quam paucis, inquis. At ita computemus. Septies et quinquagies (comprehensis non tantum iis locis, ubi necessario, sed iis etiam, ubí probabiliter,) apud Platonem vocabulum hoc pro duali habendum est: quem inter numerum quatuor et viginti locis libri formam duw

bent. Nonne hoc jam est aliquid? Et porro. Quater et trecenties legitur, ubi pro duali non est

1

*) Sunt enim aliquot, ubi non omnes libri duo exhibent, sed e. c. inter duo et diò fluctuant, utî Parm. p. 143, a, I cod. B. duo pro do habet, et Tim. p. 57, d. diò đỷ ŝvμμiyviueva B. et St, ex omnibus codd. praeter unum ediderunt, sed,,miro errore (St. inquit) vett. editt. dua d. §.,“ in quibus HSt.