& poft hæc ad inferos deducentur. Nemo eft qui femper vivat, & qui hujus rei habeat fidúciam.

R. Vanitátem. 297.

Lectio iij.

Hanc quoque fub fole vidi fapiéntiam, & probávi máximam : civitas parva, & pauci in ea viri. Venit contra eam rex magnus, & vallávit cam, extruxitque munitiónes per gyrum, & perfecta eft obsidio. Inventufque eft in ea vir pauper & fapiens, & liberávit urbem per fapiéntiam fuam,& nullus deinceps recordátus eft hominis illius pauperis. Et dicébam ego meliorem effe fapientiam fortitúdine. Quómodò ergo fapiéntia pauperis contempta eft, & verba ejus non funt audita? Verba fapiéntium audiuntur in filéntio plufquàm clamor principis inter ftultos. Mélior eft fapiéntia quàm arma béllica; & qui in uno peccaverit, multa bona perdet.

R. Nonne Dóminus. 298. FERIA SEXTA.

De libro Ecclefiaftæ.

Lectio j.

Cap. 10. Or fapientis in dextera ejus, & cor ftulti in finiftra illíus. Sed & in

C

via

insipiens fit, omnes ftultos æftimat. Si fpiritus poteftatem habentis afcenderit fuper te, locum tuum ne dimiferis; quia

curátio faciet ceffare peccáta máxima. Eft malum quod vidi fub fole, quafi per errorem egrédiens à facie príncipis: pofitum ftultum in dignitate fublimi, & dívites fedére deor

fum. Vidi fervos in equis, & príncipes ambulantes fuper terram quafi fervos. R. Beatus homo. 296. Lectio ij.

Q

Ui fodit foveam, incidet in cam; & qui diffipat fepem, mordébit eum cóluber. Qui transfert lápides, affligétur in eis; & qui fcindit ligna, vulnerabitur ab eis. Si retúfum fúerit ferrum, & hoc non ut priùs, fed hebetátum fúerit, multo labóre exacuétur ; & poft indúftriam fequétur fapiéntia. Si mórdeat ferpens in liléntio, nihil eò minùs habet qui occulté détrahit. Verba oris fapientis, grátia : & lábia infipientis præcipitábunt cum. Initium verborum ejus ftultitia, & noviffimum oris illius error péffimus. Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante fe fuerit; & quid poft fe futúrum fit, quis ei pó

terit indicare?
B. Vani funt. 296.

& non ad luxúriam. In pigrítiis humiliábitur contignátio, & in infirmitáte mánuum perftillábit domus. In rifum fa

Lectio j.

M

Cap. 11. Itte panem tuй fuper tranfeuntes aquas; quia poft témpora multa invenies illum. Da partem feptem, nec non & octo; quia ignoras quid futúrum fit mali fuper terram. Si replétæ fúerint nubes, imbrem fuper terram effundent. Si cecidcrit lignum ad auftrum, aut ad aquilónem, in quocumque loco ceciderit, ibi erit. Qui obfervat ventum, non féminat: & qui considerat nubes, nunquam metet. Quomodò ignóras quæ fit via fpiritûs, & quâ ratione compingantur offa in ventre prægnantis; fic nefcis ópera Dei qui fabricator eft ómnium. Manè fémina femen tuum, & vefpere ne ceffet manus tua; quia nefcis quid magis oriátur, hoc aut illud: & fi utrumque fimul, mélius erit. Pars Eftiva

[Si fiat de Sabbato, RRR. fumentur è II. Nocturne Dominicæ præcedentis. ] Lectio ij.

Μ

aftli

Cap. 12. Mmento Creatoris tui in diébus juventútis tuæ, antequàm véniat tempus ctiónis,& appropinquent anni, de quibus dicas: Non mihi placent: antequàm tenebrefcat fol, & lumen, & luna, & ftellæ, & revertantur nubes post plúviam; quando commovebuntur cuftodes domûs, & nutabunt viri fortíffimi, & otiófæ erunt molentes in minúto número,& tenebrefcent videntes per foramina ; & claudent óftia in platea, in humilitate vocis molentis, & confurgent ad vocem vólucris, & obfurdefcent omnes filiæ carminis. Excelfa quoque timebunt, & formidabunt in via: floreit amygdalus, impinguábitur loculta, & diffipábitur capparis; quóniam ibit homo in domum æternitatis fuæ, & circuíbunt in platea plangentes. Antequàm rumpátur feniculus argenteus, & recurrat vita aurea, & conteratur hydria fuper fontem, & confringátur rota fuper cifternam, & revertatur pulvis in terram fuam unde erat, & fpiritus redeat ad Deum qui dedit illum.

tiffimus Ecclefiaftes, dócuit pópulum, & enarrávit quæ fécerat ; & inveftigans, compófuit parábolas multas. Quasivit verba utilia, & confcripfit fermones rectiffimos, ac veritáte plenos. Verba fapiéntium ficut ftimuli, & quafi clavi in altum defixi, quæ per magiftrórum consilium data funt à pastóre uno. His amplius, fili mi,ne requíras. Faciendi plures libros nullus eft finis; frequentque meditátio, carnis afflictio eft. Finem loquendi páriter omnes audiamus. Deum time, &

mandáta ejus obferva; hoc eft

enim omnis homo. Et cuncta quæ fiunt, adducet Deus in judicium pro omni erráto, five bonum, five malum illud fit. Ad Magnificat. Ant. 1. D. Per fapiéntiam fanáti funt quicumque placuérunt tibi, Dó mine, à princípio. Sap. 9.

Oratio, ut infrà ad Laudes.

.DOMINICA XI. poft Pentecoften.

D

IN I. NOCTURNO. Incipit liber Sapiéntiæ. Lectio j. Cap. 1. Iligite juftitiam, qui judicátis terram. Sentíte de Dómino in bo nitate, & in fimplicitate cordis quærite illum; quóniam invenitur ab his qui non tentant illum apparet autem eis qui fidem habent in illum. Perverfæ enim cogitatiónes

.

féparant à Deo : probáta autem virtus córripit infipientes; quóniam in malévolam ánimam non introibit fapientia, nec habitábit in córpore fubdito peccátis.

R. Beatus homo qui invénit fapiéntiam: pretiofior eft * Viæ ejus cunctis opibus ; via pulcræ, & omnes fémita illius pacífica. v. Quæ defurfum eft fapiéntia, pudica eft, pacífica, modefta, plena mifericórdia & fructibus bonis ; * Viæ ejus. Prov. 3. Jac. 3. Lectio ij.

Spline effugiet fictum, & auferet fe à cogitatiónibus qua funt fine intellectu, & corripiétur à fuperveniente iniquitáte. Benignus eft enim fpiritus fapiéntiæ, & non liberábit malédicum à labiis fuis; quóniam renum illíus teftis eft Deus, & cordis illíus fcrutator eft verus, & linguæ ejus audítor. Quóniam Spíritus Dómini replévit orbem terrarum ; & hoc quod continet ómnia, fciéntiam habet vocis. Propter hoc qui lóquitur iniqua, non potelt latére, nec prætériet illum corrípiens judícium.

Píritus enim fanctus difci

nes

B. Vani funt omnes hómi

* In quibus non fubeft fcientia Dei; & de his quæ videntur bona, non potuerunt intelligere eum qui est. v. Invifibilia Dei per ea quæ facta funt, intellecta confpiciuntur;

Lectio iij.

N cogitatiónibus enim impii interrogátio erit fermónum autem illíus audítio ad Deum véniet ad correptiónem iniquitátum illius. Quóniam auris zeli audit ómnia, & tumultus murmuratiónum non abfcondétur. Cuftodite ergo vos à murmuratióne quæ nihil prodeft, & à detractióne párcite linguæ, quóniam fermo obfcurus in vacuum non ibit: os autem quod mentitur, óccidit ánimam. Nolíte zeláre mortem in errore vitæ veftræ, neque acquirátis perditiónem in opéribus mánuum veftrárum. Quóniam Deus mortem non fecit, nec lætátur in perditióne vivórum.

R. Finem loquendi páriter omnes audiamus: * Deum ti me, & + Mandáta ejus obferva; hoc eft enim omnis homo. *. Finis præcepti eft caritas de corde puro, & confcientiâ bonâ, & fide non fictâ. * Deum. Glória Patri. † Mandáta ejus. Ecclef. 12. 1. Tim. 1.

IN II. NOCTURNO.
Sermo fancti Auguftini
Epifcopi.
Epift. 120. C. 4.

vita, cum ejus efficimur utcumque partícipes; ita cùm in feipfa fit juftitia, étiam nobis fit juftitia, cùm ei coharendo juftè vivimus: & tantò magis minufve jufti fumus, quantò magis illi minùfve cohærémus. Unde fcriptum eft de unigénito Fílio Dei, cùm fit útique Patris Sapiéntia atque Juftitia, & femper in feipfa fit, quòd factus fit nobis à Deo Sapientia & Juftitia. Eft planè ille fummus Deus vera juftitia, vel ille verus Deus fumma juftitia, quam profectò efurire & fitire ea noftra eft in hac peregrinatione juftitia, & quâ pofteà faturári ea noftra elt in æternitate plena juftitia. Quid eft autem aliud juftitia, cum in nobis eft, vel quælibet virtus quâ rectè fapienterque vivitur quàm interióris hóminis pulcritúdo ? Et certè fecundùm hanc pulcritúdinem, magis quàm fecundùm corpus, facti fumus ad imaginem Dei.

R. Dómine, ne adincrefcant ignorantiæ meæ, & multiplicentur delicta mea, & peccata mea abundent, & incidam in confpectu adverfariorum meórum. * Dómine Pater, & Deus vitæ meæ, ne derelinquas me in cogitátu illórum. v. Hujus cémodi Dómino noftro non férviunt, fed per dulces fermónes & benedictiones fe

dúcunt corda innocéntium. *Dómine. Eccli. 23. Rom. 16. Sermo 159. aliàs 17. de verb. de verb. Apoft. C. 2. 5.& 6.

A

Lectio v. Manda eft juftitia, & in hac juftitia amanda gradus funt proficiéntium. Prius eft ut amóri juftitiæ non præponantur ómnia quæ delectant. Ipfe eft primus gradus. Quid eft quod dixi? Ut inter omnia quæ delectant, plùs te delectet ipfa juftitia: non ut ália non delectent, fed plùs ipfa delectet. Delectant enim quædam naturáliter infirmitátem noftram, ut cibus & potus delectant efurientes atque fitientes; ut nos delectat hæc lux

quæ de cœlo funditur fole exorto. Hæc lícita; fed dele&tant étiam illícita. Juftitia fic delectet, ut vincat étiam lícitas delectatiónes; & ci dele&tatióni quâ licitè delectaris, præpóne juftitiam. Mentem veftram delectet invisibilis, pulcra, cafta, fancta, canóra, dulcis juftitia, ut non ad eam timóre cogámini. Si enim ad cam timóre cogímini, nondum delectat. Peccare non debes, non timóre pœnæ, fed amóre juftitiæ. Quando peccabátis, delectabamini in peccatis veftris. Timor vos adducébat ad peccandum, an fuavitas peccati? Refpondebitis, Suavitas. Ad peccatum fuávitas addúcit, & ad juftitiam timor

impingit? Probáte vos, infpícite vos. Amáte juftitiam quomodò amaftis iniquitátem. Digna eft juftitia quæ vobis impetret ut exhibeatis illi quod exhibuiftis iniquitáti.

à

R. Vanitátem & verba

Lectio vj.

idi. Appende juftitiam & iniquitátem. Tantumne digna eft juftitia, quantùm digna fuit iniquitas? Sic amanda eft ifta quomodò amáta eft illa? Abfit ut fic, fed & útinam vel fic. Ergo plus? Plus omníno. In iniquitate fecútus es voluptatem pro juftitia tólera dolorem. Jam tibi dícitur: Frui me vis? contemne quidquid te áliud delectat, contemne pro me. Ecce contempfifti, parùm eft ut contemnas quidquid te delectabat: contemne quidquid te terrébat, contemne cárceres, contemne víncula, contemne equúleum, contemne tormen ta, contemne mortem. Hæc vicifti, me invenifti. Invénimus forfitan áliquos qui præ