Eos, Tomy 22-24Nakl. Towarzystwa Filologicznego, 1917 |
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Popularne fragmenty
Strona 79 - Ibitis Aegaeas sine me, Messala, per undas, O utinam memores ipse cohorsque mei : Me tenet ignotis aegrum Phaeacia terris : Abstineas avidas, Mors precor atra, manus.
Strona 95 - Wszytki płacze, wszytki łzy Heraklitowe I lamenty, i skargi Symonidowe, Wszytki troski na świecie, wszytki wzdychania I żale, i frasunki, i rąk łamania...
Strona 52 - Ich denke dein, wenn mir der Sonne Schimmer Vom Meere strahlt; Ich denke dein, wenn sich des Mondes Flimmer In Quellen malt. Ich sehe dich, wenn auf dem fernen Wege Der Staub sich hebt; In tiefer Nacht, wenn auf dem schmalen Stege Der Wandrer bebt. Ich höre dich, wenn dort mit dumpfem Rauschen Die Welle steigt. Im stillen Haine geh ich oft zu lauschen, Wenn alles schweigt.
Strona 16 - Cur unquam plus me, frater, quam frater amasti? et tibi, non debet quod soror esse, fui? 25 Ipsa quoque incalui : qualemque audire solebam, nescio quem sensi corde lepente deum.
Strona 150 - Ut flos in saeptis secretus nascitur hortis, Ignotus pecori, nullo convolsus aratro, Quem mulcent aurae, firmat sol, educat imber, Multi illum pueri, multae optavere puellae: Idem cum tenui carptus defloruit ungui, Nulli illum pueri, nullae optavere puellae...
Strona 93 - My, nieposłuszne, Panie, dzieci Twoje, W szczęśliwe czasy swoje Rzadko Cię wspominamy, Tylko rozkoszy zwykłych używamy. Nie baczym, że to z Twej łaski nam płynie, A także prędko minie, Kiedy po nas wdzięczności Nie uznasz, Panie, za Twe życzliwości.
Strona 25 - Kto idących do koła żołnierzów uważał, wszyscy byli struchleli, jakby Ich porażał ostatni głód; jakby już, opuściwszy skrzydła, samej śmierci czekali, bez chleba, bez żydła: A gdy nazad wracali, rzekłbyś, że z bankietu, pełni ochoty, pełni nowego impetu. Jako pczoły robocze, gdy ich promień jary ciepłego ruszy słońca, po swoje kanary sypią się z ula na świat: tak naszy zagrzani mową Chodkiewiczową, gdyby im poganl dziś pole stawić chcieli, wszystkichby na ranem śniadaniu...
Strona 160 - Non bona dicta : Cum suis vivat valeatque moechis, Quos simul complexa tenet trecentos, Nullum amans vere, sed identidem omnium Ilia rumpens. 20 Nec meum respectet, ut ante, amorem, Qui illius culpa cecidit velut prati Ultimi flos, praetereunte postquam Tactus aratro est.
Strona 78 - At postquam nec te nec vela fugacia vidi, Et quod spectarem, nil nisi pontus erat, Lux quoque tecum abiit, tenebrisque exanguis obortis Succiduo dicor procubuisse genu. Vix socer Iphiclus, vix me grandaevus Acastus, 25 Vix mater gelida maesta refecit aqua.
Strona 117 - Romani, quorum superbiam frustra per obsequium ac modestiam effugeris. raptores orbis, postquam cuncta vastantibus defuere terrae, iam et mare scrutantur : si locuples hostis est, avari, si pauper, ambitiosi, quos non Oriens, non Occidens satiaverit : soli omnium opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt. auferre trucidare rapere falsis nominibus imperium, atque ubi solitudinem faciunt, pacem appellant.