rimus. Nemo ígitur socórdia tórpeat, nemo sæculáribus rebus suspensum ánimum hábeat, cum jam ad prædicándum sacerdótes intráverint. Non enim parva huic rei imminet pœna. Equidem millies pótius malim in domum alicujus vestrum ingréssus destitui quam hic prædicans non audíri. Hoc mihi moléstius esset quam illud: quandoquidem magis própria hæc est quam illa. R. Orántibus in loco isto Dimitte peccáta pópuli tui, Deus, et osténde eis viam bonam, per quam ámbulent, et da glóriam in loco isto. V. Quiregis Israel, inténde; qui deducis velut ovem Joseph, qui sedes super Chérubim. Dimitte peccáta. LECTIO V. NAM hic magnæ illæ nostræ opes pósitæ sunt, hic spes nostra omnis. Quid enim hoc loco non magnum est et admirándum ? Nam hæc mensa longe pretiosior est atque jucundior, et lucérna hæc quam illa, ut norunt qui cum fide óleo perúncti, a morte liberáti sunt. Arca étiam hæc multo mélior magisque necessária. Non enim vestes, sed misericórdiam inclúsam cóntinet; quamvis pauci sunt, qui eam possideant. Hic et léctulus est valde illo præstantior, divinárum enim Scripturárum réquies quovis lecto suávior est. R. Oh! quam metuéndus est locus iste, vere non est hic áliud, nisi domus Dei, et porta cœli. . Hæc est domus Dómini firmiter ædificáta, bene fundáta est supra firmam petram. Vere non est. LECTIO VI. Er quidem si concórdia nullam aliam domum præter perfécte servarétur a nobis, hanc haberémus. Hoc autem quod dixi, non esse durum, testántur illa tria millia et quinque millia hóminum, quibus et domus una, et mensa una, et ánima una erat. Multitúdinis enim credéntium, inquit, unum erat cor et ánima una. Sed quia longe ab illórum virtúte ábsumus, et per domos disjuncti sumus, saltem quando huc convenimus, id omni stúdio faciámus. Nam etsi in áliis rebus pauperes et inopes sumus, hoc loco saltem cum huc ad vos intrámus, cum charitáte nos suscipite : cumque Pax vobis dico et cum spíritu tuo, non voce solum, sed ánimo quoque respondéte. R. Mane surgens Jacob erigébat lápidem in titulum, fundens óleum désuper, vo * tum vovit Dómino : Vere locus iste sanctus est, et ego nesciébam. . Cumque evigilásset Ja-* cob de somno, ait. Vere locus iste. Vere locus iste. IN TERTIO NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam. LECTIO VII. IN illo témpore, Ingréssus Jesus perambulábat Jéricho. Et ecce vir nómine Zachæus; et hic princeps erat publicanórum, et ipse dives. Et réliqua. De Homilía venerabilis Bedæ Presbyteri. [Paulo post prædicta.] Er cum vidérent omnes, murmurábant, dicéntes quod ad hóminem peccatórem divertísset. Maniféstum est Judæos semper géntium odisse salutem. Scriptum est enim: Sequénti vero sabbato pene univérsa civitas convénit audire verbum Dómini. Vidéntes autem turbas Judæi, repléti sunt zelo, et contradicébant iis quæ a Paulo dicebántur. Et álibi fidéles étiam fratres advérsus Apostolórum príncipem disceptábant, dicentes: Quare introísti ad viros præpútium habéntes, et man¬ ducásti cum illis? tiónis vocábitur, dicit Dominus; in ea omnis qui petit áccipit, et qui quærit invenit, Et pulsánti aperiétur. . Pétite, et accipiétis; quærite, et inveniétis. Et pulsánti aperiétur. LECTIO VIII. STANS autem Zachæus dixit ad Dóminum: Ecce dimidium bonórum meórum, Dómine, do pauperibus: et si quid áliquem defraudavi, reddo quádruplum. Alas calumniantibus hóminem peccatórem, ipse Zachæus stans, id est in ea quam cœperat fidei veritáte persistens, non solum se ex peccatóre convérsum, sed étiam inter perfectos probat esse conversátum. Dicente enim Dómino: Si vis perfectus esse, vade, vende ómnia quæ habes, et da pauperibus: quisquis ante conversiónem innocenter vixit, ómnia convérsus potest dare pauperibus. R. Lápides pretiósi omnes muri tui: * Et turres Jerúsa lem gemmis ædificabuntur. . Portæ Jerúsalem ex sapphiro et smaragdo ædificabúntur, et ex lápide pretioso omnis circuitus muri ejus. Et turres Jerúsalem. Et turres Jerúsalem. Ar qui áliqua fraude sus R. Domus mea domus ora- tulit, primo hæc juxta legem 止 réddere, deinde quod sibi | remánserit, debet dare paupéribus. Ac sic et ipse, quia sibi nil rétinet, ómnia sua dispérgit, dat paupéribus, justítia ejus manet in sæculum sæculi. Et hæc est sápiens illa stultitia, quam de sycómoro publicánus quasi fructum vitæ légerat : rapta vidélicet réddere, própria relínquere, visibília contémnere, pro invisibilibus étiam mori desideráre, seipsum abnegáre, et ejus qui nec nóque cum véstibus sanctis sacráti, et Levitæ tractábant, ferébant, erigébant, et deponébant; in ipsis institutiónibus, quæ jubente Dómino conscríptæ sunt per Móysen, in lege Dómini reperitur. R. Orántibus in loco isto * Dimítte peccáta pópuli tui, Deus, et osténde eis viam bonam per quam ámbulent, et da glóriam in loco isto. R. Quiregis Israel, inténde; qui deducis velut ovem Jo dum videátur Dómini ves-seph, qui sedes super Ché tígia sequi concupiscere. IN OCTAVA (DUPLEX.) LECTIO IV. [De Consecrat. dist. 1, cap. 2] TABERNACULUM Móysen, Dómino præcipiénte, fecisse et sacrásse, cum mensa et altári ejus, et céteris vasis et utensilibus ad divinum cultum expléndum, légimus: et non solum divínis précibus ea sacrásse, sed étiam sancti ólei unctióne, Dómino jubénte, perlinisse nóvimus. Quáliter autem hæc facta sint, et quomodo ipsa sacra non álii quam sacerdótes sacra unctióne delibúti, Domi rubim. Dimitte peccáta. LECTIO V. QUALITER ergo David regum piíssimus amplificáverit cultum Dei, et templum Dómino ædificáre voluerit, sed propter multum sánguinem quem effúderat prohibitus est, et ipse collégerat expénsas Sálomon quoque filius ejus, idípsum quod ipse fácere optáverat, jubénte et auxiliánte Deo, perfécit, et templum cum altári, et réliqua ad divinum cultum peragéndum consecrávit, in libro Regum légitur. Fecit ergo Salomon in témpore illo festivitátem célebrem, et omnis Israel cum eo, multitúdo magna ab intróitu Emath usque ad rivum Ægypti, coram Dómino Deo nostro septem diébus et septem diébus, id est quatuordecim diébus, pópulos. R. Oh! quam metuendus est locus iste, * Vere non est hic áliud, nisi domus Dei, et porta cœli. cum réliquis pópulis cám et in die octáva dimisit dem festivitátem celebratúrus venit, sicut scriptum est Facta sunt encænia in Jerosolymis, et hiems erat, et ambulábat Jesus in templo in pórticu Salomónis. Quod autem octo diébus encænia sint celebránda, in libro Regum peracta dedicatióne templi reperiétis. *. Hæc est domus Dómini firmiter ædificáta, bene fundáta est supra firmam petram. Vere non est. LECTIO VI. [De Consecrat. dist. 1, cap. 17.] SOLEMNITATES dedicatiónum Ecclesiárum et sacerdótum, per singulos annos solémniter sunt celebrándæ, ipso Dómino exémplum dante, qui ad festum dedicatiónis templi, ómnibus id faciéndi dans formam, R. Mane surgens Jacober gébat lápidem in titulum, fundens óleum désuper, votum vovit Dómino: Vere locus iste sanctus est, et ego nesciébam. . Cumque evigilásset Jacob de somno, ait. Vere locus iste. Glória Patri. Vere locus iste, BEATE MARIE IN SABBATO. Profer lumen cæcis, Monstrate esse matrem, Virgo singuláris, Vitam præsta puram, . Diffúsa est grátia in lábiis tuis. R. Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum. Ad Magnificat, Antiphona. Regína cœli, lætáre. Allelúia. Quia quem meruísti portáre. Allelúia. Resurréxit, sicut dixit. Allelúia. Ora pro nobis Deum. Allelúia. h |