SECTIO PRIMA. SCHEMATA CONSTITUTIONUM, QUAE PERTINENT AD REGULARES. 1. SCHEMA CONSTITUTIONIS DE REGULARIBUS PATRUM EXAMINI PROPOSITUM. Dolendum vehementer est, malorum quorundam hominum nequitiam eo processisse, ut Religiosos ordines tamquam Institutiones jam inveteratas et obsoletas, nostroque aevo neutiquam accommodatas, sed potius noxias temere renunciarent; perinde ac si Evangelica Consilia a Christo Domino ad assequendam perfectionem tradita, quandoque essent societati obfutura: quodque deterius est, hi nunquam desinunt malis quibusque artibus in ipsos Ordines contemptum excitare ac fovere, quo facilius valeant ad eorum destructionem pervenire. Hinc Nos, sacro approbante Concilio, falsas ac malignas hujusmodi insinuationes artesque reprobantes, fideles omnes enixe in Domino exhortamur, ut non modo talibus abduci non patiantur doctrinis atque exemplis; verum etiam ut religiosis familiis tantopere de Ecclesia et de civili societate benemeritis, existimationis, devotionis et amoris signa constanter exhibeant. Insuper inhaerentes vestigiis Nostrorum Praedecessorum omnibus inculcamus Ecclesiarum Praelatis, ut easdem Religiosas familias benevolo diligant affectu, paterna charitate tractent, modis omnibus adjuvent, foveant ac tueantur: omneque potissimum studium conferant ad veram animorum concordiam inter Clerum saecularem et regularem magis constabiliendam ac servandam, ut arctissimo inter se charitatis vinculo obstricti, conjunctis viribus agrum dominicum excolere, et praeliari Christi praelia possint, atque Ecclesiae hostes profligare, qui omni conatu illam (si fieri posset) destruere commoliuntur. Tandem Superiores Ordinum ac Regulares omnes graviter monemus, ut debita reverentia, obsequio et honore Episcopos prosequantur, nihilque eorum juribus detrahant, quin imo adjutricem eis operam in sacri Ministerii officiis obeundis juxta proprium institutum alacriter praestent, vota, quae in professione Deo nuncuparunt, fideliter reddant, regularem observantiam et disciplinam sedulo servent, seque religiosos non habitu tantum sed et virtute ac spiritu, quo sancti eorum Fundatores animati erant, ostendant, ut propriam sanctificationem assequi, et Ecclesiae utilitati, ac populis aedificationi esse possint. 2. SCHEMA CONSTITUTIONIS SUPER VOTO OBEDIENTIAE. Ea potissimum religiosae perfectionis est virtus, ut qui statum regularem amplectuntur, praeter temporalium bonorum renunciationem et castitatis professionem, abnegare semetipsos, ac perpetuum propriae voluntatis holocaustum Deo offerre teneantur. Nil igitur magis ad instaurandam servandamque regularem disciplinam conducit, quam accurata et fidelis religiosae obedientiae observatio; quandoquidem ipsa ceteras virtutes menti inserit, insertasque custodit. 1) Magna quidem paupertas, sed major integritas; horum autem est obedientia maxima si custodiatur illaesa: nam prima rebus, secunda carni, tertia vero menti dominatur et animo. 2) Hinc si obedientiae votum negligatur, Religiosorum corda veluti terra sine aqua arescunt, nec ipsi amplius humilitate, oratione, meditatione delectantur; quin imo religiosae familiae compago disrumpitur. Quapropter sacrosanctae Tridentinae Synodi decretis inhaerentes, quo facilius et securius regularis disciplina ubi collapsa sit instauretur, et constantius ubi conservata est perseveret, omnibus regularibus tam viris, quam mulieribus cujuscumque Religionis, Societatis, Congregationis, et Instituti sint, sacro approbante Concilio, praecipimus, ut ad regulae quam professi sunt praescriptum vitam instituant et componant, praecepta ac vota observent, perfectae praesertim obedientiae animo volenti mancipentur, crucifixum Christum Dominum in 1) S. Gregorius lib. 35. Moral. cap. 10. 2) Joan. XXII. Extravag. „Quorumdam“ I. de verb. signif. tuentes, qui factus obediens usque ad mortem nedum nobis dedit hujus virtutis praeceptum; sed magnum quoque in se ipso, quod imitaremur, reliquit exemplum. Et quoniam omnis potestas a Deo est, regulares omnes in suis superioribus Deum ipsum agnoscant, ac meminerint non solum ordinationi Dei resistere, qui potestati resistit; verum etiam sese peculiari obligatione teneri vi voti, quod in religiosa professione emittenda Deo nuncupant. Quamobrem debita reverentia et amore suos omnes Superiores prosequantur, et quae ipsi juxta regulam injungunt, integre, prompte et humiliter sine ulla excusatione perficiant. Eos insuper hortamur, ut ad assequendam hujus eximiae virtutis perfectionem, quae est quodammodo mater omnium custosque virtutum, 1) toto pectore incumbant; nec non a nequam hujus saeculi spiritu, qui est Crucis Christi, omnisque auctoritatis ac subjectionis inimicus, sibi maxime caveant, seque undique tueantur. Tergiversationi nihilominus eorum, qui causas ad obedientiae jugum excutiendum interserunt, occurrere volentes declaramus atque statuimus, religiosorum recursus, qui fieri solent ad legitimam auctoritatem adversus obedientiae praeceptum a superioribus datum, haudquaquam obediendi obligationem suspendere; nec facile illorum habendam esse rationem, nisi prius religiosi, qui reclamaverint, superiorum mandatis paruerint. Si quis autem ad intercipienda Superiorum mandata confugere ad laicam, vel aliam, quae competens non sit, potestatem attentet, admonitum eum volumus, se graviter contra obedientiae votum facturum. 3. SCHEMA CONSTITUTIONIS SUPER PERFECTA VITA COMMUNI. Regularem observantiam ob id potissimum collabi dignoscitur, quod perfecta vita communis, quam sancti regularium Ordinum Institutores, suum veluti aedificium veteri Ecclesiae disciplinae superextructum voluerunt, et a suis sectatoribus servari mandarunt, penes plures religiosos Ordines in desuetudinem abierit. Ubi enim ab designato a sanctis viris perfectionis tramite deflecti contingat, paulatim a vero eorum 1) S. Aug. de civitate lib. 44. cap. 12. spiritu, et a primaevo instituto cum magna disciplinae jactura desciscitur. Hinc licet ad gravissima removenda mala, quae ex hujusmodi communis vitae defectu promanant, Concilium Tridentinum, 1) Clemens VIII., 2) Urbanus VIII., 3) Innocentius XI.,4) Innocentius XII., 5) aliique Pontifices praedecessores Nostri illam pro viribus instaurari curaverint, nihilominus non ubique eam servari in comperto est. Nos itaque rati nihil magis conferre ad Regularium reformationem reapse promovendam, quam ut in hoc Sacrosancto Oecumenico Concilio vitae perfectae communis obligatio gravissimis verbis denuncietur ac solemni sanctione muniatur, sacro approbante Concilio, quae sequuntur districte statuimus, decernimus, atque mandamus. CAPUT I. Nulla in posterum nova domus religiosa erigatur, vel etiam de jure vel de facto tantum suppressa restituatur sine expressa conditione ac lege in perpetuum servandae vitae perfectae communis, secus erectio, vel restitutio irrita omnino habeatur. Quicumque in futurum professionem emittet, praecepto servandi vitam perfectam communem teneatur; ideoque ei qui admitti ad profitendum in quolibet Ordine, Congregatione, Societate et Instituto regulari postulaverit, priusquam tum domi recipiatur, tum habitu religioso induatur, dictum praeceptum expresse denuncietur, ita ut si huic se subjicere recusaverit, nullo modo in Religionem admittatur. Quilibet autem novitius in actu professionis tam votorum simplicium solemnibus praemittendorum, quam eorumdem votorum solemnium, observantiam perfectae vitae communis, polliceatur: proptereaque in admissionis ac professionis actis peculiaris de praedictorum observantia adnotatio fieri debeat: super quibus omnibus superiorum ad quos spectat conscientia graviter onerata remaneat; ac si ea exequutioni iidem demandare omittant, eo ipso voce activa et passiva privati existant. Insuper infra annum ab absoluto Concilio perfecta vita communis omnino constituatur in domibus novitiatus, professorii, ac studiorum, quatenus in eis introducta adhuc non reperiatur, vel etiam introducta non servetur: idipsum in domibus fiat, in quibus Superiores Generales vel Provinciales resident. Quod si Provinciales domum propriae residentiae non habeant, eam 1) Sess. 25. de regular. cap. 1. 2) Constit.,,Nullus omnino.“ Decret. de regul. apost. et eject. 4) Cum non alias. Decret. incip. Sanctissimus. |