ODE XIX.

HYMNVS IN BACCHVM.

Bacchum in remotis carmina rupibus

Vidi docentem, (credite, posteri)

Nymphasque discentes, et aures Capripedum Satyrorum acutas. Evoe! recenti mens trepidat metu, Plenoque Bacchi pectore turbidum Laetatur: evoe! parce, Liber,

Parce, gravi metuende thyrso! Fas pervicaces est mihi Thyiadas, Vinique fontem, lactis et uberes Cantare rivos, atque truncis Lapsa cavis iterare mella: Fas et beatae coniugis additum. Stellis honorem, tectaque Pentheï Disiecta non leni ruina,

Thracis et exitium Lycurgi.

Tu flectis amnes, tu mare barbarum:
Tu separatis uvidus in iugis

Nodo coerces viperino

Bistonidum sine fraude crines.

Tu, quum parentis regna per arduum Cohors Gigantum scanderet impia, Rhoecum retorsisti leonis

Vnguibus, horribilique mala:

Quamquam choreis aptior, et iocis, Ludoque dictus, non sat idoneus Pugnae ferebaris; sed idem

Pacis eras mediusque belli. Te vidit insons Cerberus aureo Cornu decorum, leniter atterens Caudam; et recedentis trilingui Ore pedes tetigitque crura.

82 Q. HOR. FLACCI CARM. LIB. II. 20.

AD MAECENATEM.

Non usitata, nec tenui ferar

Penna, biformis per liquidum aethera

Vates; neque in terris morabor

Longius; invidiaque maior

Vrbes relinquam. Non ego pauperum

Sanguis parentum, non ego, quem vocas,
Dilecte Maecenas, obibo;

Nec stygia cohibebor unda.
Iam iam residunt cruribus asperae
Pelles; et album mutor in alitem
Superne; nascunturque leves

Per digitos, humerosque plumae.

Iam Daedaleo ocior Icaro

Visam gementis litora Bospori,

Syrtesque Gaetulas, canorus

Ales, Hyperboreosque campos.

Me Colchus, et, qui dissimulat metum
Marsae cohortis, Dacus, et ultimi
Noscent Geloni: me peritus

Discet Iber, Rhodanique potor.

Absint inani funere naeniae,

Luctusque turpes, et querimoniae :
Compesce clamorem, ac sepulcri
Mitte supervacuos honores.

HORATII FLACCI

CARMINVM

LIBER TERTIVS.

ODE I.

Odi profanum vulgus, et arceo:

Favete linguis carmina non prius
Audita Musarum sacerdos

Virginibus, puerisque canto.

Regum timendorum in proprios greges, Reges in ipsos imperium est Iovis, Clari Giganteo triumpho,

Cuncta supercilio moventis.

Est ut viro vir latius ordinet

Arbusta sulcis; hic generosior
Descendat in campum petitor;
Moribus hic meliorque fama
Contendat; illi turba clientium
Sit maior: aequa leges Necessitas
Sortitur insignes, et imos;

Omne capax movet urna nomen.

Districtus ensis cui super impia
Cervice pendet, non Siculae dapes
Dulcem elaborabunt saporem;

Non avium, citharaeque cantus Somnum reducent. Somnus agrestium Lenis virorum non humiles domos Fastidit, umbrosamve ripam,

Non Zephyris agitata Tempe. Desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare,

Nec saevus Arcturi cadentis

Impetus, aut orientis Hoedi:

Non verberatae grandine vineae, Fundusve mendax; arbore nunc aquas Culpante, nunc torrentia agros

Sidera, nunc hiemes iniquas.

Contracta pisces aequora sentiunt,
Iactis in altum molibus: huc frequens
Caementa demittit redemtor

Cum famulis, dominusque terrae

Fastidiosus: sed Timor, et Minae
Scandunt eodem quo dominus; neque

Decedit aerata triremi, et

Post equitem sedet atra Cura. Quod si dolentem nec Phrygius lapis, Nec purpurarum sidere clarior

Delenit usus, nec Falerna

Vitis, Achaemeniumve costum;