Laetus in praesens animus, quod ultra est

Oderit curare, et amara lento

Temperet risu. Nihil est ab omni

Parte beatum.

Abstulit clarum cita mors Achillem;
Longa Tithonum minuit senectus :
Et mihi forsan, tibi quod negarit,
Porriget hora.

Te greges centum, Siculaeque circum
Mugiunt vaccae; tibi tollit hinnitum
Apta quadrigis equa; te bis Afro

Murice tinctae

Vestiunt lanae mihi parva rura, et
Spiritum Graiae tenuem Camenae
Parca non mendax dedit, et malignum
Spernere vulgus.

AD

ODE XVII.

MAECENATEM.

Cur

our me querelis exanimas tuis?

Nec Dis amicum est, nec mihi, te prius

Obire, Maecenas, mearum

Grande decus columenque rerum. Ah! te meae si partem animae rapit Maturior vis, quid moror altera, Nec carus aeque, nec superstes Integer? Ille dies utramque Ducet ruinam. Non ego perfidum Dixi sacramentum: ibimus, ibimus, Vtcumque praecedes, supremum Carpere iter comites parati. Me nec Chimaerae spiritus igneae, Nec, si resurgat, centimanus Gyas Divellet unquam: sic potenti

Iustitiae placitumque Parcis. Seu Libra, seu me Scorpius aspicit Formidolosus, pars violentior

Natalis horae, seu tyrannus

Hesperiae Capricornus undae;

Vtrumque nostrum incredibili modo

Consentit astrum. Te Iovis impio

Tutela Saturno refulgens

Eripuit, voluerisque Fati

Tardavit alas, quum populus frequens Laetum theatris ter crepuit sonum:

Me truncus illapsus cerebro

Sustulerat, nisi Faunus ictum

Dextra levasset, Mercurialium

Custos virorum. Reddere victimas,
Aedemque votivam memento:

Nos humilem feriemus agnam.

ODE XVIII.

Non ebur, neque aureum

Mea renidet in domo lacunar;

Non trabes Hymettiae

Premunt columnas ultima recisas Africa; neque Attali

Ignotus heres regiam occupavi;

Nec Laconicas mihi

Trahunt honestae purpuras clientae: At fides, et ingenî

Benigna vena est; pauperemque dives

Me petit: nihil supra

Deos lacesso; nec potentem amicum

Largiora flagito,

Satis beatus unicis Sabinis.

Truditur dies die,

Novaeque pergunt interire lunae :

Tu secanda marmora

Locas sub ipsum funus; et, sepulcri

Immemor, struis domos;

Marisque Baiis obstrepentis urges Summovere litora,

Parum locuples continente ripa.

Quid, quod usque proximos

Revellis agri terminos, et ultra

Limites clientum

Salis avarus? pellitur paternos In sinu ferens Deos

Et uxor et vir, sordidosque natos.

Nulla certior tamen

Rapacis Orci fine destinata

Aula divitem manet

Herum. Quid ultra tendis?

aequa tellus

Pauperi recluditur,

Regumque pueris: nec satelles Orci

Callidum Promethea

Revexit auro captus. Hic superbum Tantalum, atque Tantali

Genus coercet: hic levare functum Pauperem laboribus

Vocatus, atque non vocatus, audit.