ODE II.

AD AVGVSTVM.

Iam satis terris nivis atque dirae

Grandinis misit Pater, et rubenti
Dextera sacras iaculatus arces

Terruit Vrbem:

Terruit gentes, grave ne rediret
Seculum Pyrrhae nova monstra questae:
Omne quum Proteus pecus egit altos
Visere montes;

Piscium et summa genus haesit ulmo,
Nota quae sedes fuerat columbis;
Et superiecto pavidae natarunt
Aequore damae.

Vidimus flavum Tiberim, retortis
Litore Etrusco violenter undis,
Ire deiectum monumenta Regis,
Templaque Vestae;

Iliae dum se nimium querenti

Iactat ultorem, vagus et sinistra

Labitur ripa, Iove non probante, uxorius amnis.

Audiet cives acuisse ferrum,

Quo graves Persae melius perirent;

Audiet pugnas, vitio parentum

Rara iuventus.

Quem vocet Divûm populus ruentis
Imperi rebus? prece qua fatigent
Virgines sanctae minus audientem
Carmina Vestam?

Cui dabit partes scelus expiandi
Iuppiter? Tandem venias, precamur,
Nube candentes humeros amictus,
Augur Apollo:

Sive tu mavis, Erycina ridens,
Quam Iocus circumvolat, et Cupido:

Sive neglectum genus, et nepotes
Respicis auctor,

Heu! nimis longo satiate ludo;

Quem iuvat clamor, galeaeque leves, Acer et Mauri peditis cruentum Vultus in hostem:

Sive mutata iuvenem figura

Ales in terris imitaris, almae

Filius Maiae, patiens vocari
Caesaris ultor;

Serus in caelum redeas; diuque
Laetus intersis populo Quirini:
Neve te nostris vitiis iniquum

Ocior aura

Tollat. Hic magnos potius triumphos, Hic ames dici Pater atque Princeps: Neu sinas Medos equitare inultos,

Te duce, Caesar.

Sic

ODE III.

te Diva potens Cypri,

Sic fratres Helenae, lucida sidera, Ventorumque regat pater,

Obstrictis aliis, praeter Iapyga,

Navis, quae tibi creditum

Debes Virgilium; finibus Atticis

Reddas incolumem, precor,

Et serves animae dimidium meae.

Illi robur et aes triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit praecipitem Africum

Decertantem Aquilonibus,

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti;

Quo non arbiter Hadriae

Maior, tollere, seu ponere vult freta.

Quem mortis timuit gradum,

Qui siccis oculis monstra natantia,

Qui vidit mare turgidum, et

Infames scopulos Acroceraunia?

Nequidquam Deus abscidit

Prudens Oceano dissociabili

Terras, si tamen impiae

Non tangenda rates transiliunt vada.

Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum nefas. Audax Iapeti genus

Ignem fraude mala gentibus intulit: Post ignem aetheria domo

Subductum, macies, et nova febrium

Terris incubuit cohors;

Semotique prius tarda necessitas

Leti corripuit gradum.

Expertus vacuum Daedalus aëra

Pennis non homini datis:

Perrupit Acheronta Herculeus labor.

Nil mortalibus arduum est.

Caelum ipsum petimus stultitia; neque

Per nostrum patimur scelus

Iracunda Iovem ponere fulmina.

Solvitur

ODE IV.

AD SEXTIV M.

Polvitur acris hiems grata vice veris, et Favonî;
Trahuntque siccas machinae carinas:

Ac neque iam stabulis gaudet pecus, aut arator igni ;
Nec prata canis albicant pruinis.

Iam Cytherea choros ducit Venus, imminente luna; Iunctaeque Nymphis Gratiae decentes

Alterno terram quatiunt pede; dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terrae quem ferunt solutae.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agnam, sive malit hoedum.

Pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sexti,

Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam.
Iam te premet nox, fabulaeque Manes,

Et domus exilis Plutonia: quo simul mearis,
Nec regna vini sortiere talis,

Nec tenerum Lycidam mirabere, quo calet iuventus
Nunc omnis, et mox virgines tepebunt.