Quintilio si quid recitares, corrige, sodes,
Hoc, aiebat, et hoc: melius te posse negares,
Bis, terque expertum frustra: delere iubebat,
Et male tornatos incudi reddere versus.

BLIQ?

OTHE

Si defendere delictum, quam vertere, malles;
Nullum ultra verbum, aut operam insumebat inanem,
Quin sine rivali teque, et tua solus amares.
Vir bonus, et prudens versus reprehendet inertes;
Culpabit duros, incomtis adlinet atrum.
Transverso calamo signum, ambitiosa recidet
Ornamenta, parum claris lucem dare coget,
Arguet ambigue dictum, mutanda notabit;
Fiet Aristarchus: non dicet, cur ego amicum
Offendam in nugis? hae nugae seria ducent
In mala derisum semel, exceptumque sinistre.
Vt, mala quem scabies, aut morbus regius urget,
Aut fanaticus error, et iracunda Diana;
Vesanum tetigisse timent, fugiuntque poetam,
Qui sapiunt agitant pueri, incautique sequuntur.
Hic, dum sublimes versus ructatur, et errat,
Si veluti merulis intentus decidit auceps
In puteum, foveamve; licet, succurrite, longum
Clamet, io cives: non sit qui tollere curet.
Si curet quis opem ferre, et demittere funem;
Qui scis, an prudens huc se deiecerit, atque
Servari nolit? dicam: Siculique poetac
Narrabo interitum. Deus immortalis haberi

Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam

Insiluit: sit ius, liceatque perire poetis.

Invitum qui servat, idem facit occidenti.

Nec semel hoc fecit; nec, si retractus erit, iam Fiet homo, et ponet famosae mortis amorem. Nec satis apparet, cur versus factitet: utrum Minxerit in patrios cineres, an triste bidental Moverit incestus: certe furit, ac velut ursus Obiectos caveae valuit si frangere clathros, Indoctum, doctumque fugat recitator acerbus. Quem vero adripuit, tenet, occiditque legendo, Non missura cutem, nisi plena cruoris, hirudo.

FINIS.