ODE XXV.

AD BACCH V M.

Quo me, Bacche, rapis tui

Plenum? quae nemora, aut quos agor in specus

Velox mente nova? quibus

Antris egregii Caesaris audiar

Aeternum meditans decus

Stellis inserere, et consilio Iovis?

Dicam insigne, recens, adhuc

Indictum ore alio. Non secus in iugis

Exsomnis stupet Evias,

Hebrum prospiciens, et nive candidam

Thracen, ac pede barbaro

Lustratam Rhodopen; ut mihi devio

Ripas, et vacuum nemus

Mirari libet. O Naïadum potens,

Baccharumque valentium

Proceras manibus vertere fraxinos; Nil parvum, aut humili modo,

Nil mortale loquar. Dulce periculum, O Lenaee, sequi Deum

Cingentem viridi tempora pampino.

!

ODE XXVI.

AD VENEREM.

Vixi puellis nuper idoneus,
Et militavi non sine gloria:
Nunc arma, defunctumque bello
Barbiton hic paries habebit,
Laevum marinae qui Veneris latus
Custodit. Hic, hic ponite lucida
Funalia, et vectes, et arcus

Oppositis foribus minaces.

O, quae beatam, Diva, tenes Cyprum, et Memphin carentem Sithonia nive,

Regina, sublimi flagello

Tange Chloën semel arrogantem.

Impios

parrae recinentis omen

Ducat, et praegnans canis, aut ab agro

Rava decurrens lupa Lanuvino,

Fetaque vulpes:
Rumpat et serpens iter institutum,
Si per obliquum similis sagittae
Terruit mannos. Ego cui timebo,
Providus auspex,

Antequam stantes repetat paludes
Imbrium divina avis imminentum,
Oscinem corvum prece suscitabo
Solis ab ortu.

Sis licet felix, ubicumque mavis,
Et memor nostri, Galatea, vivas:
Teque nec laevus vetet ire picus,
Nec vaga cornix.
Sed vides, quanto trepidet tumultu
Pronus Orion. Ego, quid sit ater
Hadriae, novi, sinus; et quid albus

Peccet Iapyx.

Hostium uxores, puerique caecos
Sentiant motus orientis Austri, et
Aequoris nigri fremitum, et trementes
Verbere ripas.

1

Sic et Europe niveum doloso
Credidit tauro latus, et scatentem

Belluis pontum, mediasque fraudes
Palluit audax.

Nuper in pratis studiosa florum, et
Debitae Nymphis opifex coronae,
Nocte sublustri nihil astra praeter
Vidit, et undas.

Quae simul centum tetigit potentem
Oppidis Creten; pater, o relictum
Filiae nomen, pietasque, dixit,
Victa furore!

Vnde? quo veni? Levis una mors est Virginum culpae. Vigilansne ploro Turpe commissum? an vitiis carentem

Ludit imago

Vana, quae porta fugiens eburna
Somnium ducit? meliusne fluctus

Iter per longos fuit, an recentes
Carpere flores?

Si quis infamem mihi nunc iuvencum
Dedat iratae! lacerare ferro, et

Frangere enitar modo multum amati

Cornua monstri.

Impudens liqui patrios Penates;
Impudens Orcum moror! O Deorum

Si quis haec audis, utinam inter errem

Nuda leones!

Antequam turpis macies decentes
Occupet malas, teneraeque succus
Defluat praedae, speciosa quaero
Pascere tigres.

Vilis Europe, pater urget absens:
Quid mori cessas? potes hac ab orno

Pendulum zona bene te sequuta
Laedere collum.

Sive te rupes, et acuta leto
Saxa delectant, age, te procellae
Crede veloci: nisi herile mavis

Carpere pensum,

Regius sanguis, dominaeque tradi
Barbarae pellex. Aderat querenti
Perfidum ridens Venus, et remisso

Filius arcu.

Mox, ubi lusit satis; abstineto,
Dixit, irarum, calidaeque rixae,
Quum tibi invisus laceranda reddet

Cornua taurus.

Vxor invicti Iovis esse nescis.

Mitte singultus: bene ferre magnam Disce fortunam: tua sectus orbis

Nomina ducet.