ad vitam degendam neceffariis cùm non caruiffet, egregie pugnando vitam patria profuderat, relitis liberis bene inftitutis & probatis. Tum verò Creefo & agreftis & infanus Solon eft vifus, qui beatitudinem non auro neque argento metiretur, & privati hominis vitam atque obitum tantæ opulentiæ tantoque imperio præferret. Interrogavit tamen eum denuo, an poft Tellum iftum cogno ceret aliquem alium fe ipfo beatiorem? Beatiores profectò fuiffe, refpondit Solon, Cleobin & Bitonem; fraterna inter fe amicità & fingulari in matrem pietate infignes viros: qui morantibus bobus, à quibus eorum genitrix ad Junonis delubrum trahi deberet, jugum plauftri ipfi fubierant, & facris peractis epulati non furrexerant poftridie: fed vitam cum morte fine ullo dolore commutaverant. Quid ergo, inquit jam irâ incenfus Creefus, nullone nos numero inter beatos penis? cui Solon, nec adulari fuftinens, nec iram ultra moveri volens: Nos quidem Græci, inquit, o Lydorum rex, quàm varris cafibus pateat bominum vita, cernentes, nemini licere exiftimamus propter præfentia hentes, bɛna mos tolere: neque felicitatem fufpicinus, que temporis viciffitudin bus obnoxia fit: il'um verò folum "beatum dicimus, cui vitam feliciter abfolvere Dit conce ferunt. Viventis enim adhuc fortune telis propofui bomin's beatitudo, non minus inserta & dubia eft quàm mil tis in acie decertantis victoria ac corona. His dictis, difceffit Solon à rege offenfo magis, quàm emendato. Plut. in Solon. Ultima femper Expectanda dies homini eft, dicique beatus Ante obitum nemo fupremaque funera debet. Juven. Sat. x. ver. 274. CAPUT IV. Corpori indulgendum, non ferviendum. 1. Corpus quia nihil fieri fine illo poteft, magis neceffariam rem crede, quam magnam. Vanus fuggerit voluptates breves, ac, nifi magnâ moderatione temperentur, penitendas. Senec. Ep. 1.3. Fatcor Fateor infitam effe nobis corporis noftri caritatem. Non nego indulgendum illi, ferviendum nego. Muitis enim ferviet, qui pro illo nimiùm timet, qui að illud omnia refert. Honeftum ei vile eft, cui corpus nimis carum eft. Agatur ejus cura: ita tamen, ut, cùm exiget ratio, dignitas, fides, in ignem mittatur. Ep. 14. Major fum, inquiebat Seneca, & ad majora genitus, quàm ut mancipium fim mei corporis; quod equidem non aliter aspició, quàm vinculum, & pondus, & pœnam. Nunquam me caro ifta compellet ad metum, nunquam ad indignam bono fimulationem: nunquam in honorem hujus corpufculi mentiar. Contemptus corporis fui certa libertas eft. Ep. 65. Sapiens corporis, velut oneris neceffarii, non amator, fed procurator eft: nec fe illi, cui imperare debet, fubjicit. Nemo liber eft, qui corpori fervit, Nam multos dominos nimia pro corpore folicitudo nobis imponit. Ep. 92. 2. Memento hanc falubrem vitæ formam tenere, ut corpori tantum indulgeas, quantum bonæ valetudini fatis eft. Duriùs tractandum eft, ne animo malè pareat. Cibus famem fedet, potio fitim extinguat, veftis arceat frigus, domus munimentum fit adversùs infefta corpori. Hæc utrùm è congefto cefpite, an è vario lapide gentis alienæ exftructa fit, nihil intereft. Scito hominem tam bene culmo, quàm auro, tegi. Imò culmus liberos tegit, fub marmore atque auro fervitus habitat. Ep. 8. Ep. 9o. Tutus in mensâ capitur anguftâ cibus: Venenum in auro bibitur. Senec. Thyeft. ver. 453CAPUT V. Cibus & potus defiderio condiuntur. Cicer. 5 Tufc. 97. 1. Magis juvat bibere fitientem, gratior eft efurienti cibus. Fames commendat cibos: nihil contemnit efuriens. Senec. Ep. 78. 119 Darius in fugâ, cùm aquam turbidam & cadaveribus inquinatam bibiffet; negavit unquam fe bibisse Υ jucun ad vitam degendam neceffariis cùm non caruiffet, egregiè pugnando vitam patria profuderat, relitis liberis bene inftitutis & probatis. Tum verò Craefo & agreftis & infanus Solon eft vifus, qui beatitudinem, non auro neque argento metiretur, & privati hominis vitam atque obitum tantæ opulentiæ tantoque imperio præferret. Interrogavit tamen eum denuo, an poft Tellum iftum cogno ceret aliquem alium fe ipfo beatiorem? Beatiores profectò fuiffe, refpondit Solon, Cleobin & Bitonem; fraterna inter fe amicità & fingulari in matrem pietate infignes viros: qui morantibus bobus, â quibus eorum genitrix ad Junonis delubrum trahi deberet, jugum plauftri ipfi fubierant, & facris peractis epulati non furrexerant poftridie: fed vitam cum morte fine ullo dolore commutaverant. Quid ergo, inquit jam irâ incenfus Creefus, nullone nos numero inter beatos peris? cui Solon, nec adulari fuftinens, nec iram ultra moveri volens: Nos quidem Græci, inquit, & Lydorum rex, quàm varris cafibus pateat bominum vita, cernentes, nemini licere exiftimamus propter præfentia bena animos tolere: neque felicitatem fufpicinus, quæ temporis viciffitudin bus obnoxia fit: il'um verò folum "beatum dicimus, cui vitam feliciter abfolvere Dit conce ferunt. Vientis enim 3 adbuc fortune telis propofui bomin's beatitudo, non minus incerta & dubia eft quàm miltis in acie decertantis victoria ac corona. His dictis, difceffit Solon à rege offenfo magis, quàm emendato. Plut. in Solon. Ultima femper Expectanda dies homini eft, dicique beatus Ante obitum nemo fupremaque funéra debet. Juven. Sat. x. ver. 274 CAPUT IV. » Corpori indulgendum, non ferviendum. 1. Corpus quia nihil fieri fine illo poteft, magis neceffariam rem crede, quam magnam. Vanus fuggerit voluptates breves, ac, nifi magnâ moderatione temperentur, penitendas. Senec. Ep. 13. Fateor infitam effe nobis corporis noftri caritatem. Non nego indulgendum illi, ferviendum nego. Multis enim ferviet, qui pro illo nimiùm timet, qui að illud omnia refert. Honeftum ei vile eft, cui corpus nimis carum eft. Agatur ejus cura: ita tamen, ut, cùm exiget ratio, dignitas, fides, in ignem mittatur. Ep. 14. Major fum, inquiebat Seneca, & ad majora genitus, quàm ut mancipium fim mei corporis: quod equidem non aliter afpicio, quàm vinculum, & pondus, & pœnam. Nunquam me caro ifta compellet ad metum, nunquam ad indignam bono fimulationem: nunquam in honorem hujus corpufculi mentiar. Contemptus corporis fui certa libertas eft. Ep. 65. Sapiens corporis, velut oneris neceffarii, non amator, fed procurator eft: nec fe illi, cui imperare debet, fubjicit. Nemo liber eft, qui corpori fervit, Nam multos dominos nimia pro corpore folicitudo nobis imponit. Ep. 92. 2. Memento hanc falubrem vitæ formam tenere, ut corpori tantum indulgeas, quantum bonæ valetudini fatis eft. Duriùs tractandum est, ne animo malè pareat. Cibus famem fedet, potio fitim extinguat, veftis arceat frigus, domus munimentum fit adversùs infefta corpori. Hæc utrùm è congefto cefpite, an è vario lapide gentis alienæ exftructa fit, nihil intereft. Scito hominem tam bene culmo, quàm auro, tegi. Imò culmus liberos tegit, fub marmore atque auro fervitus habitat. Ep. 8. Ep. ço. Tutus in mensâ capitur anguftâ cibus: Venenum in auro bibitur. Senec. Thyeft. ver. 453CAPUT V. Cibus & potus defiderio condiuntur. Cicer. 5 Tufc. 97. 1. Magis juvat bibere fitientem, gratior eft efuri enti cibus. Fames commendat cibos: nihil contemnit efuriens. Senec. Ep. 78. 119 Darius in fugâ, cùm aquam turbidam & cadaveribus inquinatam bibiffet; negavit unquam fe bibisse Υ jucun jucundius: nunquam videlicet fitiens biberat. Nec efuriens Ptolemæus ederat; cui cùm peragranti Ægyptum cibarius in casâ panis datus effet, nihil vifum eft illo pane jucundius. Cicer. 5 Tufc. n. 97. Artaxerxes Mnemon, cùm ficis aridis & pane hordeaceo vefceretur, in fugâ direpto ejus commeatu; Quali, inquit, voluptate hactenus carui! Flut. Apoph, 2. Socratem ferunt, cùm ufque ad vefperum contentiùs laboraret, quæfitumque effet ex co quare id faceret, refpondiffe: Se, ut metus coenaret, abfonare famem, ambuland: cibi enim condimentum effe famen, potionis fitim. Cicer. ibid. z de Fin. n. 92. Cum Dionyfius tyrannus à Lacedaemoniis convivio exceptus effet; negavit fe jure illo nigro, quod cœnæ caput erat, fuiffe delectatum. Tum qu quidam; Minimè mirum, inquit: coud menta enim defuerunt. Que tandem? inquit ille. Labor in venatu, curfus fimes, fitis. Cicer. 5. Tufc. n. 97. Maufoli Cariæ regis foror Ada, patrio regno ab romabend Alexandro donata, arte multâ parari curavit exquifiti faporis cibos & varia bellaria quæ cùm ipfis coquis & cupediariis regi donum mifit, tanquam relatura gratiam bene merenti, fi armorum laboribus fatigatum recrearet Afiatici luxus deliciis. At ille talia munera averfates, reginæ quidem in fe voluntati comiter gratias egit: Caterum coquos ad fe mitti nibil opus fuifle, dixit: cùm duos teng meliores haberet, ques olim à Leen da pedagogo accepiffet, nempe iter antelucaad prandium, prandium ad cœnam. frugale Addiditque, Leonidam folitum fuiffe fuas veftes, & ftragula & arculas perfcrutari, ne fortè mater Olym pias, nimiùm filio puero indulgens, aliquid delicatiois cibi clam abfcondiffet. Pucrifis inflitutionis diu memor fuit Alexander: nam cùm Afiam pervagaretur; qui ad eum arborum rari fructus, pifces, aliique cibi exquifiti afferrentur, eos amicis dividebat, vix unquam fibi quicquam ex his fervans. Plut, in Mex. 2 Curt, fuppl. 1. ii, num CAPUT |