Obrazy na stronie
PDF
ePub

ni generis consolatrix, et pervigilans Regem, quem almo gestavit utero, pro nostrorum sarcinâ deponendâ criminum indefessis precibus intercedit; dignum, quin potius debitum reputamus, ut ecclesias et loca in suo sacratissimo nomine instituta condignis honoribus attollamus, ac remissionum impendiis decoremus. Sed etsi ecclesias et loca omnia singulari devotione complectamur, insignem tamen illam ecclesiam valentinensem in tam celebri, tam famosâ, tamque digna civitate constitutam, dudum nostram, dum minori fungeremur officio, sponsam charissimam, nunc vero filiam prædilectam eo specialiùs nostris gerimus in visceribus charitatis, ac singulari quadam prærogativa, quam cæteris partium illarum ecclesiis ats tollere affectamus, quo ipsam ex qua nostros primitivos adsumpsimus honores, inter eas est dignioris titulo nominis, gloriosa scilicet virginis supradicta, decorata, ac Deo psallentium copiosa multitudine celebrius insignita. Cupientes igitur, et summo desiderio exoptantes ut ecclesia ipsa, quæ admodum notabilis, et insignis, ac magno, miro, et sumptuoso opere constructa, necnon dignitatibus, personatibus, administrationibus, officiis, canonicatibus, et præbendis, aliisque diversis beneficiis ecclesiasticis, ipsius integerrimæ virginis, ejusque unigeniti Dei et Domini ac redemptoris nostri Jesu Christi laudum præconia pie canentibus, viris quoque excellentibus divi narum humanarumque scientiarum ornatu ac doctrinâ pollentibus in copioso numero circumfuncta existit, à Christi fidelibus in debita veneratione habeatur, ac in suis structuris, ædificiis, ornamentis, libris, et paramentis ecclesiasticis, aliisque rebus necessariis decenter, et honorifice conservetur, et manuteneatur, divinus quoque cultus, qui ibidem tam solemniter, et devote die noctuque celebratur, nedum continuetur, verum etiam multiplicetur,

et augeatur, fidelesque ipsi eo libentius devotionis causa ad eandem ecclesiam confluant, ad conservationem, continuationem, et augmentationem prædictas, manus promptius porrigant adjutrices, quo ex hoc ibidem dono cælestis gratiæ uberius conspexerint se refectos: de omnipotentis Dei misericordia, et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus auctoritate confissi, omnibus et singulis utriusque sexus verè pœnitentibus, et confessis, qui in proximo futuro festo assumptionis ejusdem beatæ virginis Mariæ, quocumque die venerit, et successive perpetuis futuris temporibus in eodem festo, quotiens illud die sabbati evenire contigerit;; et si propter bissextum ommisso, dominico die prædic-. tum festum eveniat, ipso die dominico, videlicet à primis: vesperis ejusdem festi usque ad secundas vesperas festivi-, tatis beati Ludovici confessoris, cujus corpus in ipsa eccle-: sia requiescit (quæ festivitas infra octavas festi assumptionis hujusmodi celebrari consuevit), ecclesiam prædictam devotè visitaverint, et ad conservationem, manutentionem, continuationem, et augmentationem supradictas decem solidos monetæ in dicta civitate pro tempore occurrentis, seu eorum valorem, aut plus, prout eorum devotio dictaverit, piè erogaverint, cujuscumque provinciæ, aut nationis fideles Christi ad ecclesiam ipsam propterea accedentes extiterint, plenariam omnium peccatorum suorum remissionem semel in vita, et semel in mortis articulo auctoritate apostolica concedimus per præsentes. Sic tamen quod fideles ipsi de iis de quibus fuerit alteri satisfactio impendenda, per se ipsos, si supra vixerint, vel per hæredes suos, si tunc forte transierint, facere (restitutionem) teneantur. Et ne, quod absit, propter concessionem hu jusmodi fideles ipsi reddantur proclives ad illicita in posterum committenda, volumus quod si ex confidentia remissionis hujusmodi iidem fideles aliqua illicita forsan

256 committerent, quoad ista prædicta remissio nullatenus eis suffragetur. Et nihilominus, ut fideles prædicti remissionis hujusmodi facilius capaces efficiantur, episcopo, vel ejus vicario generali, vel capitulo ipsius ecclesiæ, confes. sores idoneos in ipsa ecclesia deputandi, quibus diebus præmissis omnium fidelium utriusque sexus ad eandem ecclesiam pro hujusmodi remissione adquirenda accedentium, et eisdem confiteri volentium (ut) confessiones audire, et ipsos à quibuscumque eorum peccatis, criminibus, excessibus, et debitis, etiam si talia fuerint propter quæ sedes apostolica ex quavis causâ consulenda esset, diebus ejusmodi absolvere valeant, plenam et liberam auctoritate prædicta, tenore præsentium concedimus facultatem. Datis Romæ apud sanctum Petrum anno Incarnationis Dominicæ 1457, IV idus Septembris, pontificatus nostri anno tertio.

APENDICE DE DOCUMENTOS.

[ocr errors]

DE LAS COSAS MAS NOTABLES.

Alexandro VI. Nació

y

fue bautizado en Xátiva, pág.
213 y sig. Memorias sobre su vida en los primeros

años, 214.

Almoyna. Fue en Valencia casa destinada para la ense-
ñanza de la teología, 102, 104.

D. Alonso V de Aragon. Quánto fomentó en Valencia
las buenas letras, III, 112.

Alvaro de Villaescusa. Traduxo al castellano la carta de
rabi Samuel á Isach, 141.

D. fr. Andres de Albalat, obispo de Valencia, fundó
una cátedra de gramática, 95.

D. fr. Andres Balaguer. Su juicio sobre el trage de los ·
obispos regulares, 143.

Angel Custodio. Tiénenle las personas y las ciudades y
reynos, 9. Quan antiguo es su culto en la Iglesia, 8.
Quan singular es la fiesta de los ángeles tutelares de
los reynos, 8. Su fiesta en Valencia, 1 y sig. Ritos
de esta solemnidad, 2, 157 y sig. Su orígen, 3, 157
y sig.

Santa Anglina. Si fué compañera de santa Ursula, 48,
49, 70. Dónde se venera su cuerpo, ibid.

S. Antonio Abad. Explicacion de los símbolos con que le
pintan, 38, 39.

Besante. Valor de esta moneda en el siglo XIII, 93.
Beuter. Emendado, 136, 137.

Bivar. Impugnado, 34.

Cáliz de la cena. Si se venèra en Valencia, 40 y sig. Su
descripcion, 41, 42. Cómo vino al relicario de la ca-

[blocks in formation]

tedral, 61, 62. Quién instituyó en ella su fiesta, 42.
Calvino. Muestras de su ignorancia y de su impiedad, 89
y sig.

Campanas. Quándo se introduxo su uso en la Iglesia, 153

y sig. Quál se tocaba en las grandes fiestas, 171. Des-
cripcion de la del convento del Puig, y conjeturas so-
bre su existencia, 146 y sig. Inscripciones de algunas
antiguas de Valencia, 151, 152.

Canto triste. Exemplos de él en las rogativas por calami-
dades públicas, 21.

Caton. Si son suyos los dísticos que corren con su nom-
bre, 187.

Centenar de la ploma. Qué era, 207.

Ceremonial. Exposicion de lo que previene en órden al
trage de los obispos regulares, 227 y sig.

S. Christóbal M. Quan temerariamente niegan su exîsten-
cia algunos sectarios, 33 y sig. Varias opiniones sobre
su vida y martirio, ibid. Juicio de sus actas, 34. Si fué
gigante, 35, 36. Si pasaba caminantes por algun rio,
32, 33. Si llevó en hombros á Christo, ibid. Muela su-
ya que se veneraba en la catedral de Valencia, 46, 47,
67. Colmillo que se guarda como suyo en el conven-
to de Predicadores, 47, 68. Otras reliquias de este
santo, 68, 69. Antigüedad de su culto en España, 69
y sig. Templos dedicados con su advocacion, ibid.
Códices. Con qué franqueza deben publicarse los útiles á
la religion y á las buenas letras, 50.

Comemoracion de los difuntos. Quándo se instituyó, 165.
Constantino Magno. Si introduxo el uso de las campa-
nas en la Iglesia católica, 154.

Constantinopla. Quándo comenzáron á usarse en ella las

campanas, 155.*

Convento de s. Christóbal de Valencia. Su antigüedad, 23.

« PoprzedniaDalej »