Obrazy na stronie
PDF
ePub
[ocr errors]

ponitur, sed gratiæ Dei tribuitur, quod in hoc homines prætulerit, d. 42, s. 1.

CAP. V, V. 7. Qui in diebus carnis suæ, etc., passibili, scilicet, Præfat.

Et quidem cum esset filius Dei, exauditus est pro sua reverentia. Vult ostendere, magis ejus reverentiæ quam gratiæ, exauditionis effectum tribuendum, d. 41, s. 2.

v. 8. Didicit ex his, quæ passus est, obedientiam. Non quia denuo virtutem obedientiæ didicerit, sed quia illam novo modo exercuit et expertus est, d. 30, s. 1.

Et consummatus factus est omnibus obtemperantibus sibi causa salutis æternæ. Christus, licet omnium universalis sit redemptor, speciali tamen modo est causa efficax salutis eorum quos sibi facil obedientes, d. 41, s. 2.

CAP. VII, v. 14. In qua Tribu, scilicet, Juda, nihil de sacerdotibus Moyses locutus est. Id est, ad Tribum Juda sacerdotium non pertinuit, d. 1, s. 1. CAP. IX et XI. Mediator novi Testamenti, de Christo exponitur, quia ipse solus perfecto modo hoc munus exercuit, d. 56, s. 3.

CAP. X, V. 5. Ideo ingrediens in mundum dicit: Hostiam et oblationem noluisti, corpus autem adaptasti mihi. Ingressus est Christus in mundum, quando homo factus est, ex quo tempore factus est potens ad redimendum genus humanum, d. 16, s. 1. -V. 12. Christus unam pro peccatis offerens hostiam in sempiternum sedet ad dexteram Dei, de cætero spectans, donec ponatur, etc. Significat, Christum illa oblatione totum negotium suum et meritum consummasse, jam vero solum expectare possessionem el executionem, d. 39, s. 3.

EX EPISTOLA PRIMA PETRI.

CAP. II, v. 5. Et ipsi tanquam lapides vivi superædificamini domus spirituales, sacerdotium sanctum, et infra.

[blocks in formation]

CAP. V, v. 10. Fecisti nos Deo nostro regnum et sacerdotes. Late sumitur vox sacerdotes, prout omnes Dei cultores comprehendit, d. 44, s. 2.

-

v. 12. Dignus est Agnus qui occisus est, accipere virtutem et divinitatem, id est, manifestationem divinitatis, vel, ut ab omnibus cognoscatur, et honoretur tanquam Deus, d. 10, s. 1.

v. 79 Omnes Angeli stabant in circuitu throni, et ceciderunt, et adoraverunt, vera quidem adoratione, quæ in solo interiori actu optime salvatur, d. 51, s. 1.

CAP. XII et XXII. Deum adora. Non recusal Angelus, quia adorari non potuisset, sed ex quadam urbanitate vel reverentia humanitatis assumptæ, d. 52,

s. 1.

CAP. XIX, V. 17. Habet in femore suo scriptum, id est, in humanitate, d. 48, s. 2.

INDEX RERUM

QUE IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR.

A

AARON.

Ab Aarone quomodo sacerdotium incepisse dicatur,
cum ante illum sacerdotes aliqui fuerint, d. 46,

S. 3.
Aaronis sacerdotium non æque Christi repræsentat,

ac repræsentat sacerdotium Melchisedech, d. 4,s. 4.
Abraham meruit, saltem de congruo, ut ex eo Chri-
stus descenderet, d. 10, s. 6.

ACCIDENTIA.

Accidentia assumi non possunt ad unionem hypos-
taticam, d. 14, S. 4.

Accidens separatum, quamvis per se sit, non subsis-
tit, neque assumi potest, ib.
Accidentales formas media humanitate assumpsit
Verbum in sua hypostasi, d. 15, s. 8.

Non tamen immediate secundum hypostasim, ib.
Accidentia habent propriam existentiam accidenta-
lem, ib.

Accidentia assumpta sunt per substantiam tanquam
per medium, d. 17, s. 6.
Accidens neque est medium quod, neque medium
quo, ad assumptionem naturæ, s. 6.
Accidens non est dispositio ad unionem, ib.
Accidens separatum non est capax majoris intensio-
nis, quam inhærens, d. 22, s. 1.

Accidentia humanitatis Christi habent quamdam in-
finitatem; et an omnia sint ita infinita, ac ipsius
virtutes, ib.

Accidentia alicujus subjecti non possunt compre-
hendi, nisi ab eo a quo subjectum comprehendi-
tur, d. 26, s 2.

Acephali hæretici in Christo unam naturam permis-
tione conflatam posuerunt; et unde sic dicti sint,
d. 7, s. 3.

ACTUS, ACTUS DEI, ACTIONES CHRISTI, ACTUS CHRISTI,

AGENS.

Actus Christi non componitur ex actu voluntatis hu-
manæ et divinæ, nec physice, nec moraliter. d. 4,
S. 4.

Asserentes ex tali compositione sumi valorem in ac-
tibus, redarguuntur, ib.

Actus uterque, scilicet voluntatis divinæ et humanæ,
per se habet suam propriam libertatem, ib.
Quamvis daretur unio moralis inter tales actus,
impertinens esset ad valorem infinitum illorum,

ib.

Actiones quomodo dicantur esse suppositorum, ib.
Et singularium, ib.

Actus humani Christi non habent immediatam unio-
nem sd Verbum, ib.

Actiones vel passiones Christi externæ a voluntate
illius imperate non habent infinitum meritum,
nisi per denominationem extrinsecam ab actibus.
voluntatis, ib.

Habebant tamen in se ac formaliter infinitum va-
lorem in ratione satisfactionis, ib.

Actuum Christi dignitas infinita sumenda est ex unio-
ne personali quam habent cum Christo, ib.
Actus valorem physicum habet a principio agendi,
moralem vero ab ipsa persona operante imme-
diate, ib.

Actio Christi, quamvis physice finita sit, est morali-
ter infinita, ib.

Actus valor ad satisfactionem et meritum, est quid
distinctum a reali ipsius bonitate, ib.
Actus tendere potest ad objectum infinitum per ha-
bitudinem realiter finitam, ib.

Actiones Christi, et ejus satisfactionem ea ratione
qua infinitatem habebant, esse sub dominio Dei,
negantes improbantur, s. 6.

Actus procedens a gratia cur possit habere valorem
meriti ad consequendum gratiam et gloriam et
non ad satisfaciendum Deo pro injuria illi facta,

s. 7.

Actus peccatoris, quantumvis bonus et supernatura--
lis, non est per se sufficiens ad expellendam cul-
pam, s. 8.

Actus, ut ex præcise a libero arbitrio, non potest esse
ultima dispositio ad remissionem peccati, ib.
In actu nostro nihil est quod fiat a nobis, ib.
Per actus nos perfectius inhærere Deo quam per ha-
bitus, quomodo sit intelligendum, ib.

Actum eumdem esse satisfactorium et meritorium,
simul non repugnat. s. 9.

Actus hominis justi nullus est, qui de potentia ab-
soluta esse non possit cum veniali culpa habituali,
S. 11.

Actus amoris non habet formalem oppositionem cum
actu peccati venialis. ib.

In actibus divinæ voluntatis, quamvis æternis, quo-
modo sit aliquid prius et posterius, d. 5, c 7.
In re ipsa nullus est ordo prioris et posterioris, sed
in virtute et secundum rationem, ib.
Unde hic ordo sumendus, ib.

Actuum divinæ voluntatis duplex consideratio. ib.
Inter actus creatos et divinos differentia. ob quam
unus et idem actus divinus potest terminari ad
unum vel plura objecta, non vero creatus, s. 2.
Actionem aliquam unire duo extrema tribus modis
intelligi potest, d. 8, s. 1.

Actus idem numero extendi non potest ad plura ob-
jecta per compositionem, et unionem realium par-
tium distinctarum, ib.

Actio vitalis et immanens cur necessario petat esse a
potentia cujus est actus. d. 24, s. 2.
Actus liberi et mysteria gratiæ a nullo homine vel
Angelo naturaliter cognosci possunt, d. 27, s. 1.
Actus liberos existentes Christus cognovit per scien-
tiam infusam, d 5. s 2.

Actus liberi præsentes, quomodo occultari vel reve-
lari possint, ib.

Actio necessario supponit in causa vim agendi, d.
31, s. 6.

Actus secundus essentialiter supponit primum, ib.
Actio, ut actio, dicit transcendentalem habitudinem
ad causam agentem, ib.

Actionis terminus necessario debet præhaberi ali-
quo modo in principio, tam principali, quam in-
strumentali, ib.

Actus supernaturales quoad substantiam dantur, ib.
Actus supernaturales, etiam secundum quod super-
naturales, procedunt a nostris potentiis, ib.
Actus per quid formaliter constituatur in ratione vi-
talis et liberi, ib

Actio, qua gratia fit medio instrumento distincta est
ab actione, quæ est a Deo absque ullo instrumento,
ib.

Actio, quæ per instrumentum a Deo miraculose fit,
diversa est ab ea quam solus Deus facit, non tan-
tum numero. sed etiam specie, ib.
Actionem specificari a principio, in quo sensu sit
verum, ib.

Actiones et passiones Christi omnes fuerunt nobis
salutares, et propter nostrum bonum aliquo modo
factæ, s. 8.

Non est tamen verisimile. omnes illas per se ac
proprie effective concurrere ad productionem gra-
tiæ quæ in nobis fit. ib.

Actio Christi vel passio quæ præteriit, non potest
esse instrumentum actionis supernaturalis, ib.
Actus delectationis seu voluptatis sensibilis in Chri-
sto fuit, ib.

Actus creatus non potest idem ex necessitate termi-
nari ad Deum, libere vero ad proximos, ib.
Actus Christi, prout erant ab illus humana volun-
tate, non cadebant sub meritum ejusdem Christi,
d. 40, s. 2.

Actus hi, quantum ad valorem infinitum quem ba-
bebant ex conjunctione ad verbum, non cadebant
proxime sub merito Christi, ib.

In actu interiori solo reperiri potest malitia adora-
tioni contraria, et qualiter, d. 51, s. 3.
Vide Opera, Meritum, Voluntas.

ADAM.

Adæ peccatum cur pluribus communicetur quam
gratia Christi, d. 4. s. 4.

Adamo peccante, quomodo fieri potuit ut omnes ho-
mines in eo peccaverint, s. 7.

Adæ peccatum infinitum est ratione extensionis et
multiplicationis, ib.

Adæ mysterium incarnationis revelatum est ante
lapsum, sed non ipsius causa, s. 12.

Adam fuit primus vates qui de Christo prophetavit,
ib.

Adam ante peccatum per finem incarnationis gra-
tiam obtinuit, ib.

Adam quomodo mysterium crucis agnoverit, ib.
Adam non fuit præscius sui casus, ib.

Adam non cognovit in particulari omnia quæ Patres
ex ipsius verbis colligunt, ib.

Adæ electio ad gloriam antecessit in Deo permissio-
nem peccati ejus, d. 5. s 2.

Imo et voluntatem dandi gratiam et justitiam in
qua creatus est, ib.

Adæ peccatum fuit occasio passibilitatis et mortalita-
tis in carne Christi, s. 3.

Actus Christi ut viatoris, quo modo fuerint liberi, Adam licet non peccasset, an Deus carnem assume-
d 37, s. 4.

Actus omnes Christi Deus in particulari prædefinivit
absoluta voluntate, ib

Actus suos cum Christus videbat a Deo prædefinitos,
non ideo videbat se teneri ad illos ex præcepto
faciendos. ib.

Actus non præcepti, licet sint a Deo prædefiniti, non
ideo sunt sub obligatione, ib.

Actus efficaces voluntatis in Christo fuerunt perfec-
tissime, d. 38. s. 2.

Actus inefficaces in Christo fuisse demonstratur, ib.
Actus inefficaces in Christi voluntate fuerunt, ut na-
tura est, ib.

Quod quid sit varie explicatur, s. 3.

Actus contrarii non possunt esse simul in eodem, si
vere contrarii sint, ib.

Actus efficaces voluntatis Christi semper fuerunt con-
formes voluntati divinæ, ib.

Actum efficacem non conformem divinæ voluntati,
qualiter Christus habere potuerit, s. 2.

Actu inefficaci voluntas Christi interdum voluit quod
absolute et simpliciter Deus nolebat; semper ta-
men hujusmodi actus erat conformis divinæ vo-
luntati, s. 5.

ret, ib.

Adam si non esset peccaturus, in justitia originali
crearetur, et essent generationes hominum. ib
Adam non peccante, ejus posteri non erant habituri
carnem passibilem, s. 5.

Adæ posteri peccare potuissent in statu innocen-
tiæ, s 6.

Adæ ipsam singularem naturam cur Verbum assu-
mere non debuerit, d. 15, s. 1.

Adam cur non dicendus sit homo cœlestis ratione
suæ productionis. s. 4.

Adæ infusæ fuerunt omnes virtutes ab instanti crea-
tionis, d. 19, s. 2.

Inter Adæ peccatum et Christi gratiam quanta si
differentia, d. 22, s 2.

Adam etiam in statu innocentiæ fuit membrum
Christi, atque adeo Christus illius caput, d. 23, s. 1.
Adæ intellectus inter humanos perfectissimus, ex-
cepto Christi, d. 24, s. 1.

Adam in statu innocentiæ multarum rerum scien-
tiam habuit, quas pro eo statu experiri non potuit,
d. 30, s 2

Adamo infusæ sunt species ad scientiam, et non ad
experientiam, ib.

Inter actus voluntatis Christi quomodo nulla fuerit Adam meruit sibi et suis posteris odium et inimici-
repugnantia, ib.

tiam, d. 39. s. 1.

Actus creatus liber nullus est immutabilis, d. 39, Adæ in statu innocentiæ ex meritis Christi prævisis
S. 2.
data est gratia et justitia, d. 41, s. 2.

Adam filius adoptivus Dei in statu innocentiæ, d. 48,

s. 2.

ADMIRATIO.

Admiratio vere et proprie fuit in Christo, d. 34. s. 3.
Admiratio aliquid in cognitione requirit, et aliquid
in appetitu ponit, ib.

Admirationis varii sunt modi, quot et qui, ib.
Admiratio in Deo locum non habet, ib.
Admirationis qui modi fuerint in Christo. ib.
Admiratio quomodo in appetitu sensitivo locum ha-
bere possit, ib.

ADOPTIO, ADOPTIO DIVINA, ADOPTIVI FILII.

Adoptionis natura et conditiones, d. 48, s. 2.

Adoratio ad Deum terminata actus est religionis, quæ
vero ad homines, aliarum virtutum.
Adoratio est formaliter actus voluntatis, supponens
actum intellectus, bonam, scilicet, existimationem
alterius, ib.

De ratione adorationis non est quod res adorata per-
cipere possit honorem qui ei tribuitur, d. 54,
s. 3.

In adoratione duplex actus distinguendus, unus in-
ternus a voluntate elicitus; alter externus et im-
peratus, cui magis adorationis nomen convenit,
d. 51, s. 2.

Adorationis actus a voluntate eliciti objectum quod
est cultus, objectum vero cui, persona quæ ado-
ratur, ib.

Adoptionis nomen ab humanis ad divina per uni- Totus autem actus adorationis objectum est ipsa per-

vocam convenientiam translatum, ib.

Adoptare alios in filios, qualiter Deo conveniat, ib.
Adoptio Dei nihil aliud quam creature rationalis
justificatio est, ib.

Et quomodo in eo adoptionis conditiones serven-
tur, d 49, s. 4.

Et qualiter adoptionis terminum non transcen-
dat, ib.

Inter humanam et divinam adoptionem quæ notan-
dæ differentiæ, ib.

Adoptio humana per solam extrinsecam acceptionem
fit, secus divina, per quam filius inhærentem ac-
cipit justitiam.

Adoptionem humanam sola relatio rationis conse-
quitur, divinam vero realis et vera, d. 48, s. 2.
Adoptioni accidentale est, quod persona, quæ adop-
tatur, processerit in suo esse reali ab adoptante,
ib.

Ad adoptionem non requiritur adoptantem posse ha-
bere filium naturalem, quem adoptati imitentur,
ib.

Adoptare filios cur non possit Angelus, ib.

Ad adoptionem nec necessaria est convenientia in
natura specifica, nec in personis æqualitas: nec
ordo ad paternam successionem in hæreditate,
ib.

Adoptionis creatura irrationalis est incapax, ib.
Adoptionem divinam sola illa creata persona parti-
cipat, quæ per gratiam justificata est, ib.
Adoptio filiorum Dei, quomodo per Christum data,
ib.

Adoptio circa personam. non circa naturam versa-
tur. d. 49, s 4.

Nos, cum adoptamur, non ad gratiam, sed ad æter-
nam hæreditatem adoptari dicimur. ib.
Adoptio non est unio Verbi cum humanitate. ib.
Et quomodo in hoc ab infusione accidentalis gra-
tiæ differat, ib.

Adoptio omnis divina est gratia ex gratuita benevo-
lentia proveniens, non e converso, ib.
Adoptio non habet locum in homine respectu natu-
ralis beatitudinis, ib.

Vide Filius et Filiatio.

ADORATIO.

Adorationis nomen ad quid significandum imposi-
tum. d. 54, s. 5.

Adoratio qualiter ab honore differat, d. 54, s. 1.
Adoratio est actus honorandi alterum, se illi ut supe-
ríori submittendo, ib.

Adorationis actus quomodo ad justitiam pertineat,
ib.

sona, seu res adorabilis, ib.

Adorationis actus, qualiter ab actu humilitatis diffe-
rat, ib.

Adorationem Dei veram et propriissimam in actu
mere interno et spirituali reperiri posse, ex Scri-
ptura ostenditur, ib.
Ratione probatur, ib.

Adorandi ratio non in quovis adorationis actu di-
recte attingitur. d. 53, s. 3.
Adorationis affectus, qui est actus a voluntate elici-
tus, versari potest circa actus fidei. et spei, alia-
rumque virtutum, ut in materia circa quam, d. 51,
s. 2.

Adoratio et oratio, licet penes rationes formales dif-
ferant, interdum possunt in eadem actione conve-
nire, ib.

Adorationis actus tam intellectus, quam voluntatis,
varii numerantur, ib.

Adoratio exterior semper supponit affectum adorandi,
non vero interiorem adorationem, ib.
Adoratio exterior qualiter interioris reverentiæ si-
gnum, ib

Adorationis materia, circa quam esse potest omnis
actus virtutis, tam internus, quam externus, si in
eo fuerit proportio ad significandam animi sub-
missionem, ib.

Hanc autem proportionem non habent omnes actus
virtutum respectu adorationis stricte sumptæ, bene
tamen cultus Dei in communi, ib.

Adorari directe aliquid quid sit, d 53, s. 3.
Adorationis nomen in rigore tribui potest cultui ho-
minibus exhibito, d. 52, s. 2.

Adoratio vera alicujus necessario referenda est ad
ipsum propria intentione, d. 54, s. 3.

Nec sufficit solus actus externus. s. 4.
Adoratio exterior sola inter homines reperitur, d.

51. s. 3.

Adoratio alia interior, alia exterior, et quid utraque,
ib

Quælibet ex his vera adoratio in sua specie, et una
quandoque perfectior est alia, ib.

Adoratio in latriam, duliam et hyperduliam dividi-
tur, ib.

Adoratio univoce dicitur de latria et dulia, ib.

Sæpe tamen nomen unius ex his speciebus analo-
gice tribuitur alteri, s. 4.

Adorandi ratio et res adorata eadem res esse potest,
d. 52, s. 2.

Adoratio alia absoluta, quæ soli rei intellectuali pro-
pter se datur; alia respectiva. quam adorantur res
inferiores propter alterius rei dignitatem et excel-
lentiam cui conjunguntur, d. 31, s. 4.

[blocks in formation]

Adoratione latriæ, qua tota Trinitas adoratur, adoran-
dus est hic homo Christus in humana ac divina
natura subsistens. d. 53, s. 1.

Adoratur Christus una eademque adoratione qua
Deus, s. 2

Qua simul etiam adoratur ejus humanitas, ib.

Licet non æque principaliter ad illam pertineat,
ac ad ipsam personam, ib.

Adoratio hæc quamvis in materiali objecto differat
ab adoratione Verbi secundum se, essentialiter au-
tem eadem est cum illa, ib.

Christus ut homo præcise, propter dignitatem
quam habet ejus humanitas ex vi unionls, non
adoratur perfecta latria, ib.
Adorari potest Christus propter eximiam sanctitatem
creatam animæ suæ, adorationis hyperduliæ, ib.
Adoratio, quæ debetur Christo qua redemptor, est
ejusdem speciei cum ea quæ humanitati ratione
unionis tribuitur, ib.

Cum adoratur Christus hyperdulia illa, coadoratur
divinitas, s. 3.

Hæc vero, Verbum et humanitas sunt duo objecta
adorabilia, est simpliciter falsa, ib.
Adorationes duas esse, quarum una ad Verbum, alia
ad humanitatem, ut præcisam, terminetur, non est
absolute admittendum, sed cum addito, unam com-
pletam, et aliam incompletam, ib.

Hæc propositio: Humanitas adoratur propter Verbum.
verissima, ib.

Aliqua sanctorum Patrum de hac re testimonia ex-
ponuntur, ib.

Adoranda esset humanitas hyperdulia, etiamsi re-
linqueretur a Verbo, ib.

ADORATIO SANCTORUM.

Adorandos esse Sanctos, qui hæretici negaverint, d.
52, s. 1.

Adorandi et colendi sancti Angeli et homines, ib.
Adoratione interna et externa, duliæ tamen, s.2.
Adoratio hæc absoluta est, et increata, et superna-
turali eorum excellentia proxime fundatur, ib.
Adoratione respectiva possunt etiam adorari, et quo-
modo, s. 3.

Adoratio hæc cum Sanctis exhibetur, cur in Deum
referri dicatur, ib.

Adoratio hæc Sanctis exhibita non est civilis, sed re-
ligiosa, cultuique divino valde conjuncta, ib.
Adorantur Sancti ex eadem virtute qua homines justi
viatores, perfectiori tamen modo, ib.
Adoratio Dei et Sanctorum qualiter ab eorumdem
amore differat, exponuntur, ib.

Adoratione eadem qua Sanctus adoratur, propter
sanctitatem animæ inhærentem, coadoratur et cor-
pus, s. 53.

ADORATIO IMAGINUM.

Vide Verbum Imago.

ETAS.

Etates mundi sex, et quantum quæque illarum dura-
verit, d. 6, s. 1.

Etas post Christum cur novissima hora dicatur, s. 2,

ETERNITAS.

Quomodo una tantum adoratione Christus adoretur, Eternitas sine existentia, nec mente concipi, nec
ib.

Cur in Christo non intelligamus unicam tantum
excellentiam ex utraque natura resultantem, cui
unica eademque adoratio ex parte naturæ debea-
tur, ib.

ADORATIO HUMANITATIS CHRISTI.

Adorari potest humanitas Christi, ut a Verbo præcisa
per intellectum, d. 53, d. 3.

Quinimo sic conceptæ studiosius defertur honos,
quam prætermittitur, ib.

Adoratio hæc inferior est summa latria, ib.
Adoratio hæc propter sola dona creata ex specie sua
est dulia, et in Christi humanitate propter maxi-
mam perfectionem hyperdulia dicitur, ib.
Propter dignitatem vero un onis, erit latria infe-
rior, vel hyperdulia omnino diversa, ib.
Adoratio, qua humanitas præcisa a Verbo colitur,
dici potest redundare in honorem Verbi, quin sit
perfecta latria, ib.

Adorari potest Christi humanitas a Verbo præcisa,
non tamen orari, ib.

Adoratur Christi humanitas cum Verbo, aut coadora-
tur Verbo, propositio nec damnata, nec falsa, ib

fingi potest, d. 11, s. 1.

Eternitas Dei una est, sicut et existentia absoluta,
ib.

Æternitates tres relativæ in Deo dici non debent, si-
cut tres durationes; et cur, s 2.
Alexander Magnus in templo Hierosolymitano hos-
tias immolavit, non vera pietate, sed falsa vanitate,
d. 1, s. 4.

AMOR.

Amor ex se est unitivus, d. 3, s. 3.
Amor est causa amoris, ib.
Atque etiam similitudo, ib.
Amor divinus efficax non tam supponit quam con-
stituit objectum dilectionis, per donum illud quod
amando confert, d. 18, s. 1.

Amor sensibilis in Christo fuit, et in Beatis etiam
reperitur, d. 34, s. 3.

Amor Dei efficax includit formalem vel virtualem
voluntatem placendi Deo in omnibus, et faciendi
quidquid ad retinendam amicitiam divinam fue-
rit necessarium, d. 37, s. 4.

Amor in Christo duplex, alter consequens scientiam
beatam, alter infusam, ib.

« PoprzedniaDalej »